ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος

C.G. CATERING LTD., Λεοντίου Α. 242, 3020, Λεμεσός

αιτητών

καθ΄ου η αίτηση

Η αίτηση ακυρώσεως, όπως διατυπώνονται σ΄αυτή οι θεραπείες, στρέφεται εναντίον δύο διοικητικών αποφάσεων. Στην πρώτη, (Α), ζητείται δήλωση του Δικαστηρίου πως είναι άκυρη η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση, Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, που κοινοποιήθηκε στους αιτητές στην επιστολή του ημερ. 30.4.99, και με την οποία μειώθηκε το ύψος της προηγούμενης βεβαίωσης φόρου, ημερ. 1.9.98, από Λ.Κ.5.430 σε Λ.Κ.5.328. Στην επόμενη παράγραφο, (Α2), προσβάλλεται η απόφαση, που περιέχεται στην ίδια επιστολή, με την οποία καθορίζονται οι φορολογικές υποχρεώσεις των αιτητών σε Λ.Κ.5.430, για τη χρονική περίοδο 20.6.93 μέχρι 31.3.97. Η φορολογία επιβλήθηκε σύμφωνα με τον ομώνυμο Νόμο του 1990, Ν.246/90.

΄Εχω ήδη πει πως συμφωνώ με τη δικηγόρο της Δημοκρατίας, σε ότι αφορά τη θεραπεία που επιδιώκεται στην παράγραφο (Α) της αιτήσεως. ΄Οταν στο ίδιο δικόγραφο προσβάλλονται περισσότερες της μιας διοικητικής απόφασης, και εδώ μάλιστα χωρίζονται σε ξεχωριστές παραγράφους, εξετάζονται υπό την προϋπόθεση ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι συναφείς. Αν δεν υπάρχει αυτή η προϋπόθεση τότε, καθώς η νομολογία ορίζει, το Δικαστήριο εξετάζει μόνο την προτασσόμενη στο δικόγραφο διοικητική απόφαση, εκτός αν διαχωριστεί πριν από την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου. Εγείρεται το ερώτημα αν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις στις παραγράφους (Α) και (Α2) του δικογράφου είναι συναφείς. Οι αποφάσεις έχουν εκδοθεί από το ίδιο διοικητικό όργανο, τον ΄Εφορο Φ.Π.Α., αφορούν δε στο ίδιο θέμα, τις φορολογικές υποχρεώσεις των αιτητών για τη συγκεκριμένη περίοδο, που αναφέρεται πιο πάνω. Η ιδιοτυπία της υπόθεσης, για το επιμέρους ζήτημα που μας απασχολεί είναι πως στο αιτητικό (Α), όπως έχω ήδη επισημάνει, προσβάλλεται η ευνοϊκή απόφαση του Εφόρου να μειώσει με την επίδικη του απόφαση κατά Λ.Κ.102, το φόρο που είχε βεβαιώσει προηγουμένως, μετά που οι αιτητές έδωσαν σ΄αυτόν ορισμένα στοιχεία. Αν απορριφθεί αυτό το μέρος του αιτητικού (Α), για το λόγο που εξήγησα, πώς είναι δυνατό να εξεταστεί η προσβαλλόμενη απόφαση της παραγράφου (Α2), που εμφανίζεται, με τη διατύπωση της, να είναι ολωσδιόλου αντίθετη μ΄αυτή της παραγράφου (Α); Στην (Α2), υπενθυμίζω, προσβάλλεται η ίδια απόφαση του Εφόρου, ημερομηνίας 1.9.98, που αφορά στον καθορισμό του ύψους της φορολογικής υποχρέωσης των αιτητών για την επίδικη περίοδο. Δηλαδή, η προσβαλλόμενη απόφαση και θεραπεία που επιζητείται με την παράγραφο Α2 του αιτητικού, αντιμάχεται αυτήν της παραγράφου Α. Γι΄αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούν να θεωρηθούν οι δυο αποφάσεις ως συναφείς. Κατά συνέπεια η απόφαση που μπορεί να ελεγχθεί είναι αυτή στην παραγρ. (Α) και για τους λόγους που εξήγησα, όπως αυτή διατυπώνεται, δεν είναι προσβλητή. Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα.