CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Ο κ. Σωτήρης Λούκα, από την Κυπερούντα, ιδιοκτήτης των αγροτικών λεωφορείων υπ΄ αρ. HQ236 και DV005, και μέλος της αιτήτριας, αποφάσισε, περί τις 15.12.1997, να μεταβιβάσει τα εν λόγω λεωφορεία στο ενδιαφερόμενο μέρος το οποίο, με τη σειρά του, στις 22.5.1998, υπέβαλε δύο αιτήσεις στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών, μια για το κάθε λεωφορείο, με τις οποίες ζητούσε τη χορήγηση άδειας αγροτικού λεωφορείου για τα εν λόγω λεωφορεία, και για τη διαδρομή Αστρομερίτη - Λευκωσίας, με τους ίδιους όρους άδειας που ίσχυαν και προηγουμένως. Στο κάτω αριστερό μέρος της κάθε μίας από τις δύο αιτήσεις υπήρχε χειρόγραφη δήλωση υπογραμμένη από τον κ. Σωτήρη Λούκα ότι δεν έφερε καμιά ένσταση στη μεταβίβαση του κάθε λεωφορείου, με όλα τα δικαιώματά του, στο ενδιαφερόμενο μέρος, του οποίου και ήταν μέτοχος.

Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον στην προσφυγή για το λόγο ότι δεν είναι ιδιοκτήτρια αγροτικών λεωφορείων με άδεια οδικής χρήσης για τη διαδρομή Αστρομερίτη - Λευκωσίας που εκδόθηκε πριν την 17.11.1997. Η ένσταση δεν ευσταθεί. Η αιτήτρια έχει έννομο συμφέρον στην προσφυγή, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν είναι ιδιοκτήτρια αγροτικών λεωφορείων με άδεια οδικής χρήσης για την ίδια διαδρομή, για το λόγο ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θίγει τα συμφέροντα των μελών της, που είναι ιδιοκτήτες αγροτικών λεωφορείων με άδεια οδικής χρήσης για την εν λόγω διαδρομή, η δε προστασία των συμφερόντων αυτών πρόδηλα περιλαμβάνεται στους σκοπούς της. Σύμφωνα με τη νομολογία τα νομικά πρόσωπα έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλλουν αποφάσεις που επηρεάζουν τα συμφέροντα των μελών τους, εφόσον η προστασία των συμφερόντων αυτών περιλαμβάνεται στους σκοπούς τους. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Πορίσματα Νομολογίας του ΣτΕ (1929-1959) σελ. 261-262 και Peletico Ltd v. Republic (1985) 3 CLR, 1582, στη σελ. 1590).

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει για το λόγο ότι λήφθηκε χωρίς να προηγηθεί η δέουσα, υπό τις περιστάσεις, έρευνα, με αποτέλεσμα η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών να ενεργήσει και αποφασίσει υπό το καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα. Σύμφωνα με το δικηγόρο της αιτήτριας, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση χωρίς να διερευνήσει και λάβει υπόψη το γεγονός ότι στην άδεια οδικής χρήσης των λεωφορείων HQ236 και DV005 υπήρχε όρος, που είχε επιβληθεί από την Αρχή Αδειών, ότι «Η άδεια θα ισχύει εφόσον τα λεωφορεία αυτά θα συνεργάζονται με τη ΣΛΕΑΣ». Επομένως, κατά την εισήγησή του, ο ιδιοκτήτης των δύο λεωφορείων δεν μπορούσε να τα πωλήσει ούτε και μπορούσε να μεταφέρει τα δικαιώματά του στον αγοραστή. Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ούτε η Αρχή Αδειών ούτε η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έχει εξουσία να εγκρίνει την αγοραπωλησία οχημάτων δημόσιας χρήσης, στην άδεια οδικής χρήσης των δύο λεωφορείων διατυπώνεται ο ακόλουθος πρόσθετος όρος: «Η άδεια αυτή θα ανακληθεί ή τροποποιηθεί όταν διαλυθεί ή αλλάξει η παρούσα μορφή της συνεργασίας ΣΛΕΑΣ ή για λόγους δημοσίου συμφέροντος». Ο όρος αυτός δεν σημαίνει, κατά την άποψή μου, ότι η Αρχή Αδειών επέβαλε ως όρο ότι η άδεια θα ίσχυε «εφόσον τα λεωφορεία θα συνεργάζονται με τη ΣΛΕΑΣ», όπως εισηγείται ο δικηγόρος της αιτήτριας. Ο όρος που τέθηκε μιλά για ανάκληση ή τροποποίηση της άδειας οδικής χρήσης «όταν διαλυθεί ή αλλάξει η παρούσα μορφή της συνεργασίας ΣΛΕΑΣ». Στην προκείμενη περίπτωση η ΣΛΕΑΣ ούτε «διαλύθηκε» ούτε «άλλαξε η παρούσα μορφή της συνεργασίας». Επομένως, δεν ετίθετο θέμα ανάκλησης ή τροποποίησης της άδειας οδικής χρήσης του κάθε λεωφορείου. Περαιτέρω, και ανεξάρτητα από τον πρόσθετο αυτό όρο, που, σύμφωνα με τα πιο πάνω, δεν υπήρχε περίπτωση να ενεργοποιηθεί με την απλή πώληση των δύο λεωφορείων στο ενδιαφερόμενο μέρος, όπως αναφέρεται ρητά στην πιο πάνω απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, το ενδιαφερόμενο μέρος πρότεινε στη ΣΛΕΑΣ, όπως τα δύο λεωφορεία, και μετά την πώλησή τους από τον κ. Σωτήρη Λούκα, συνεχίσουν να εργάζονται στα πλαίσια της συνεργασίας ΣΛΕΑΣ.

Ρ. Γαβριηλίδης