Ο αιτητής, μετά από ένορκη δήλωση του πατέρα του ημερομηνίας 19.10.60, καταχωρήθηκε στα ληξιαρχικά βιβλία της Επαρχιακής Διοίκησης Λεμεσού του χωριού Ύψωνα με ημερομηνία γέννησης 20.2.39. Στις 4.3.98 ο αιτητής υπέβαλε γραπτή υπεύθυνη δήλωση, με την οποία ζητούσε να καταχωρηθεί ως ημερομηνία γέννησης του η 20.2.41 αντί 20.2.39, ισχυριζόμενος ότι στην αρχική εγγραφή που έγινε όταν γεννήθηκε, το όνομα του δεν καταχωρήθηκε και η ημερομηνία που έδωσε ο πατέρας του ήταν λανθασμένη. Η διοίκηση, μετά από εξέταση των στοιχείων που υπέβαλε ο αιτητής, πληροφόρησε τούτο με επιστολή ημερομηνίας 27.10.98, (Παράρτημα Γ στην Ένσταση), ότι η αλλαγή δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή γιατί τα στοιχεία που είχε προσκομίσει δεν μπορούσαν να πείσουν ότι η ημερομηνία που έδιδε ήταν η ορθή.

Ο βασικός νομικός λόγος της προσφυγής και ο μόνος λόγος που προωθήθηκε κατά τις αγορεύσεις, είναι η κατ΄ισχυρισμό έλλειψη δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης των στοιχείων που υπέβαλε ο αιτητής.

Μετά την απόρριψη του αιτήματος του ο αιτητής επανήλθε με νέο αίτημα ημερομηνίας 9.11.98, επιμένοντας στην αξίωση του και παρουσιάζοντας γραπτή δήλωση γυναίκας, που σύμφωνα με τον ισχυρισμό της, θήλαζε την κόρη της παράλληλα με τον αιτητή, διαβεβαιώνοντας ότι αυτός ήταν γεννημένος το Φεβρουάριο του 1941, καθώς και δύο συμμαθητών του αιτητή, που επίσης δήλωναν ενόρκως ότι αυτός γεννήθηκε το 1941. Επί του προκειμένου παρατηρώ πως οι δηλώσεις αυτές των συμμαθητών δεν μπορεί να έχουν μεγάλη βαρύτητα καθόσο δεν ήταν πρόσωπα που μπορούσαν να γνωρίζουν την ημερομηνία γέννησης του αιτητή, γεγονός που υποστηρίζεται και με την πιο πάνω παρατήρηση μου ότι οι συμμαθητές στην ίδια τάξη φαίνεται να ήταν γεννημένοι σε πολύ διαφορετικές ημερομηνίες, με διαφορά ενός και πλέον ετών μεταξύ τους. Εν πάση περιπτώσει όμως, αφού με την προσφυγή προσβάλλεται μόνο η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή ημερομηνίας 27.10.98 και δεν προσβάλλεται η επιστολή ημερομηνίας 25.11.98 που, υιοθετώντας το περιεχόμενο της προηγούμενης, απέρριψε και πάλι το αίτημα του αιτητή μετά από τα νέα στοιχεία και μαρτυρίες που υπέβαλε, η προσφυγή θα πρέπει να εξετασθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της πρώτης απόφασης που είναι η επίδικη και με τα στοιχεία που είχαν υποβληθεί τότε στον Έπαρχο.

Ο Έπαρχος είχε ενώπιον του την αρχική καταχώρηση που είχε γίνει με βάση την ένορκη δήλωση του πατέρα του, καθώς και τα στοιχεία που προέκυπταν από τα μητρώα του δημοτικού σχολείου. Είναι προφανές ότι ήταν εντός της διακριτικής ευχέρειας του Επάρχου να μη δεχθεί αλλαγή της ημερομηνίας γέννησης. Το γεγονός ότι την εποχή που είχαν συνταχθεί τα μητρώα του δημοτικού σχολείου ο αιτητής δεν ήταν εγγεγραμμένος στα ληξιαρχικά βιβλία δικαιολογεί και την αβεβαιότητα που προκύπτει από αυτά με τις διορθώσεις και δείχνει ότι ήταν άγνωστη η ακριβής ημερομηνία γεννήσεώς του. Από την άλλη, η υπάρχουσα καταχώρηση στα ληξιαρχικά βιβλία είχε γίνει με βάση την ένορκη ομολογία του πατέρα του, που ήταν και το μόνο πρόσωπο που θα μπορούσε να γνωρίζει την ημερομηνία γέννησης του αιτητή. Θα ήταν παράδοξο αν ο Έπαρχος δεχόταν την αλλαγή με βάση τα στοιχεία των μητρώων. Περαιτέρω, προκύπτει πως το παράπονο του αιτητή ότι δεν διεξήχθη η δέουσα έρευνα, δεν ευσταθεί. Ο αιτητής είχε καθήκον να υποβάλει όλα τα σχετικά στοιχεία για να εξετασθούν, πράγμα που δεν έκανε μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της επίδικης απόφασης. Προφανώς κάτω από τις συνθήκες ο Έπαρχος έπραξε ότι ήταν δυνατόν για να διερευνήσει την υπόθεση. Όπως έχω επισημάνει πιο πάνω, τα συμπληρωματικά στοιχεία που έθεσε αργότερα ο αιτητής δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης στην παρούσα προσφυγή, γιατί δεν συναρτώνται, όπως έχω επεξηγήσει, με την επίδικη απόφαση.

Είναι ευρέως νομολογημένη αρχή ότι η εξουσία του Διοικητικού Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της επίδικης πράξης και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει όταν αυτή ήταν εύλογα επιτρεπτή. Το Δικαστήριο δικαιολογείται να επέμβει μόνο όπου φαίνεται ότι υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο, ή υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.

Κατ΄ακολουθία η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα για έξοδα.

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.