Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

- - - - - -

Για την αιτήτρια: κ. Δ. Κακουλλής.

Για τον καθ΄ου η αίτηση: κα Δ. Κούσιου-Χρυσανδρέα, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας.

- - - - - -

Η αιτήτρια είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και ασχολείται, μεταξύ άλλων, με εργοληπτικές εργασίες. Διευθυντής της είναι ο κ. Γιαννάκης Παπαναστασίου. Στις 19.8.1998 ο κ. Λουκάς Καδής επισκέφθηκε το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λευκωσίας και υπέβαλε γραπτό παράπονο σχετικά με τη μη πληρωμή των εισφορών των Κοινωνικών του Ασφαλίσεων από τον εργοδότη του για την περίοδο από 4.9.1997 μέχρι 31.7.1998. Στο σχετικό έντυπο καταγράφηκαν ως «εργοδότης» ο κ. Γιαννάκης Παπαναστασίοιυ, ως «διεύθυνση» του κ. Παπαναστασίου η λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως 5, Στρόβολος, και ως «επάγγελμά» του εργολάβος οικοδομών. (Παράρτημα Α στην Ένσταση). Αφού διερευνήθηκε το παράπονο από αρμόδιο λειτουργό του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με τον τρόπο που περιγράφεται στο σημείωμα - πόρισμά του, ημερομηνίας 11.11.1998, προς το Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Παράρτημα Β στην Ένσταση), ο τελευταίος, στις 4.12.1998, απηύθυνε προς την αιτήτρια την ακόλουθη επιστολή:

1. Ελέγχατε και εποπτεύατε την εργασία που εκτελούσε ο κ. Καδής,
2. Διαθέτατε τα μέσα και τα εργαλεία για την εργασία του,
3. Υπήρχε ωράριο εργασίας και καθορισμένος μισθός,
4. Δεν υπήρχε μεταξύ σας γραπτή συμφωνία για συνεταιρική ή εργολαβική εργασία,
5. Από τον κ. Καδή παρεχόταν γενικά εξηρτημένη εργασία η οποία δημιουργούσε μεταξύ σας σχέση εργοδότη - εργοδοτουμένου.

Η πιο πάνω απόφαση είναι το αντικείμενο της προσφυγής.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν πλάνης περί τα πράγματα καθότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε καταγγελία εκ μέρους του κ. Καδή εναντίον της αιτήτριας. Η καταγγελία του στρεφόταν εναντίον του κ. Παπαναστασίου και όχι εναντίον της αιτήτριας η οποία, κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν απασχολούσε με οποιοδήποτε τρόπο τον κ. Καδή, ο οποίος και δεν ήταν υπάλληλός της.

Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 76(1) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου, εάν προκύψει ζήτημα κατά πόσο κάποιο πρόσωπο είναι ή ήταν μισθωτό και/ή ποιος είναι ή ήταν ο εργοδότης του, τούτο επιλύεται από το Διευθυντή. Το γεγονός ότι συγκεκριμένη καταγγελία ή παράπονο από κάποιο μισθωτό έγινε εναντίον συγκεκριμένου προσώπου ως εργοδότη, δεν εμποδίζει, κατά την άποψή μου, το Διευθυντή, αφού διερευνήσει την καταγγελία ή το παράπονο, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εργοδότης είναι κάποιο πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, άλλο από εκείνο εναντίον του οποίου στράφηκε η καταγγελία ή το παράπονο. Και τούτο διότι, σε περίπτωση υποβολής καταγγελίας ή παραπόνου από κάποιο μισθωτό, εκείνο το οποίο ουσιαστικά επιδιώκεται είναι η καταβολή των εισφορών που του αναλογούν από τον οποιοδήποτε κατά νόμο υπόχρεο προς τούτο. Στην προκείμενη περίπτωση, από την έρευνα που διεξήγαγε το αρμόδιο Τμήμα, διαπιστώθηκε ότι εργοδότης του κ. Καδή ήταν η αιτήτρια και όχι ο Διευθυντής της κ. Παπαναστασίου, ο οποίος, σημειωτέον, ακόμα και με την ίδια τη δική του κατάθεση, ταύτισε τον εαυτό του με την αιτήτρια. Ορθά, επομένως, ο Διευθυντής κάλεσε την αιτήτρια να διευθετήσει την εξόφληση των οφειλομένων, για τον κ. Καδή, εισφορών.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη.

Ούτε ο λόγος αυτός ευσταθεί. Η αιτιολογία της απόφασης του Διευθυντή είναι πλήρης. Αποτελείται από τους πέντε λόγους τους οποίους αναφέρει στην επιστολή του προς την αιτήτρια, λόγοι οι οποίοι συνάδουν με το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου (Τεκμήριο 1) και, ειδικότερα, με το σημείωμα - πόρισμα του αρμόδιου λειτουργού και τις καταθέσεις και λοιπά στοιχεία που επισυνάπτονται σ΄ αυτό.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Ρ. Γαβριηλίδης