|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1206/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Χριστάκη Κουσιαππή
Αιτητή
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του
Αναπληρωτή Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
25 Μαΐου 2000
Για τον Αιτητή: κ. Αιμ. Λεμονάρης.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κ. Α. Μαππουρίδης, δικηγόρος της Δημοκρατίας Α.
-----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή κ. Κουσιαππή με επιστολή ημερομηνίας 16.10.1998 και με την οποία ακυρώθηκε η εγγραφή και η άδεια κυκλοφορίας του φορτηγού αυτοκινήτου του με αριθμό εγγραφής VE691.
Το εν λόγω αυτοκίνητο, κατασκευής 1979, είχε αρχικά εγγραφεί στην Αγγλία στις 21.2.1979 με αριθμό εγγραφής PCX58T και είχε εισαχθεί στην Κύπρο στις 6.1.1988 οπότε και ενεγράφη. Από τότε και μέχρι τις 16.10.1998 είχε περάσει από επτά ιδιοκτήτες, τελευταίος των οποίων ήταν ο κ. Κουσιαππής από 9.10.1997. Στις 18.2.1993 είχε εγκριθεί η μετατροπή της χρήσης του από δημόσια σε ιδιωτική, στις 21.2.1995 είχε εγκριθεί η μετατροπή του από lorry tipper σε lorry concrete mixer με ανάλογη αλλαγή του βάρους, των διαστάσεων του και άλλων, στις 1.7.1997 είχε εγκριθεί η μετατροπή του από lorry concrete mixer σε lorry tipper και αλλαγή της καμπίνας του, ενώ στις 6.10.1997 είχε εγκριθεί η μετατροπή του από ιδιωτικής χρήσης σε δημόσιας χρήσης με ανάλογη αλλαγή του βάρους, των διαστάσεων του και άλλων, καθώς και αλλαγή της μηχανής του. Με επιστολή ημερομηνίας 13.8.1998 ο Διευθυντής του Τμήματος Οδικών Mεταφορών κάλεσε τον κ. Κουσιαππή να παρουσιάσει το φορτηγό για επιθεώρηση στις 28.9.1998. Κατά την επιθεώρηση, που έγινε στις 28.9.1998 και στις 12.10.1998, διαπιστώθηκε ότι το όχημα δεν ήταν το αρχικό το οποίο είχε εγγραφεί με τον αριθμό VE691 αλλά άλλο το οποίο τοποθετήθηκε στη θέση του αρχικού, και συγκεκριμένα ότι το τμήμα του πλαισίου στο οποίο αρχικά χαράσσεται ο αριθμός πλαισίου από τον κατασκευαστή είχε αφαιρεθεί και κολληθεί στο πλαίσιο άλλου οχήματος. Κατόπιν τούτου, η εγγραφή και η άδεια κυκλοφορίας του οχήματος ακυρώθηκε σύμφωνα με το άρθρο 23Α(β)(ιι) του Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72. Ας σημειωθεί ότι έκτοτε, με τη συγκατάθεση του κ. Κουσιαππή, το όχημα παρεδόθη στην Αστυνομία και κρατείται ως τεκμήριο δυνάμει δικαστικού διατάγματος για σκοπούς υπόθεσης παράνομης αλλαγής πλαισίου και πλαστογραφίας του διακριτικού αριθμού του πλαισίου.
Η θέση του κ. Κουσιαππή είναι ότι, αν και, όπως προκύπτει από την έκθεση η οποία αναφέρεται στην επιθεώρηση του οχήματος, έγιναν αλλαγές στο όχημα, αυτές δεν έγιναν από τον ίδιο ούτε κλήθηκε να εκφράσει τις απόψεις του για το θέμα πριν ληφθεί η απόφαση για ακύρωση της εγγραφής. Αυτό, λέγει ο ευπαίδευτος συνήγορος του στην αγόρευση του, συνιστούσε παράβαση όχι μόνο του κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης audi alteram pa
rtem αλλά και του ιδίου του άρθρου 23Α(β)(ιι), το οποίο εφαρμόζεται προκειμένου περί αλλαγής κατά παράβαση του Κανονισμού 55 των Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984, ΚΔΠ 66/84, δεν υπήρξε δε η δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί αν η αλλαγή ήταν κατά παράβαση του Κανονισμού 55 και αν ο κ. Κουσιαππής ευθύνετο για αυτή. Ως εκ τούτου, και αναιτιολόγητη ήταν η απόφαση, λέγει ο κ. Λεμονάρης.Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία στη γραπτή αγόρευση του απαντά λέγοντας ότι δεν ετίθετο θέμα να ακουσθεί ο κ. Κουσιαππής αφού το θέμα ήταν καθαρά τεχνικό και αφορούσε διαπίστωση στα πλαίσια της επιθεώρησης για την οποία είχε ευθύνη το Τμήμα. Ως προς δε τον ισχυρισμό για έλλειψη δέουσας έρευνας, το ζητούμενο βάσει του Κανονισμού 55, ο οποίος απαγορεύει, μεταξύ άλλων την αλλαγή του πλαισίου χωρίς την άδεια του Εφόρου, είναι μόνο αν υπήρξε αλλαγή, η οποία και όντως διαπιστώθηκε, και είναι άσχετο το ποίος ήταν υπεύθυνος για αυτή και πότε έγινε η αλλαγή, όσον αφορά την εφαρμογή του Κανονισμού και τις συνέπειες του. Η επιθεώρηση του οχήματος, λέγει ο κ. Μαππουρίδης, και οι διαπιστώσεις της που και δεν αμφισβητούνται, συνιστούσαν αφ΄εαυτών δέουσα έρευνα για σκοπούς του άρθρου 23Α(β)(ιι) και του Κανονισμού 55. Προσφέρεται έτσι και η δέουσα αιτιολογία της απόφασης, καταλήγει ο κ. Μαππουρίδης.
Ας σημειωθεί ότι στις 6.4.2000 που η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις ζητήθηκε και δόθηκε αναβολή, ώστε να καθίστατο δυνατό να γίνει αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας ότι ο κ. Κουσιαππής δεν ευθύνετο για τις αλλαγές. Τελικά όμως τέτοια αίτηση δεν έγινε.
Πραγματική αφετηρία για την εξέταση της προσφυγής είναι η διαπίστωση του Τμήματος κατά την επιθεώρηση ότι υπήρξε αλλαγή του πλαισίου του οχήματος. Η διαπίστωση αυτή είναι δεδομένη και δεν αμφισβητείται από τον κ. Λεμονάρη. Ως εκ τούτου, ικανοποιείται τόσο ο Κανονισμός 55 όσο και το άρθρο 23A(β)(ιι) το οποίο παραπέμπει στον Κανονισμό 55. Το μόνο ερώτημα, το οποίο και διέπει τις εισηγήσεις του κ. Λεμονάρη στο σύνολο τους, είναι κατά πόσο το άρθρο 23A(β)(ιι)
και ο Κανονισμός 55 απαιτούν, ως όρο της ακύρωσης της εγγραφής, ευθύνη του νυν ιδιοκτήτη για την επενεργηθείσα αλλαγή ή όχι. Μόνο αν απαιτείται τέτοια ευθύνη είναι δυνατό να λεχθεί ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 23A(β)(ιι) και έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, όπως και παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης κατά το ότι δεν ακούσθηκε ο κ. Κουσιαππής πριν ληφθεί η απόφαση για διαγραφή του οχήματος. Η όλη θέση μάλιστα του κ. Κουσιαππή είναι ότι ο ίδιος δεν ευθύνετο για την αλλαγή, και μάλιστα αυτό θα έτειναν να καταδείξουν τόσο οι παραστάσεις του προς τον Έφορο αν του είχε δοθεί η ευκαιρία όσο και η μαρτυρία που σε κάποιο στάδιο εξεδήλωσε την επιθυμία να παρουσιάσει αλλά τελικά δεν το έπραξε.Θεωρώ ότι το θέμα της ευθύνης του κ. Κουσιαππή για την αλλαγή είναι εντελώς άσχετο προς την προσβαλλόμενη απόφαση. Αφ΄ης στιγμής είναι δεκτό ότι υπήρξε αλλαγή η οποία και διαπιστώθηκε κατά την επιθεώρηση, το άρθρο 23A(β)(ιι) ικανοποιείται, καθ΄όσον η επενέργεια του απευθύνεται όχι στο πρόσωπο το οποίο ευθύνεται για την αλλαγή αλλά στο ίδιο το όχημα. Ο όρος της διαγραφής είναι η ίδια η αλλαγή και όχι η ευθύνη του νυν ιδιοκτήτη γι΄αυτή. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον Κανονισμό 55. Με αυτά τα δεδομένα, η έρευνα που έγινε ήταν πλήρης και επαρκής, αφού το ζητούμενο είναι κατά πόσο υπήρξε αλλαγή του πλαισίου του αυτοκινήτου, η οποία και διαπιστώθηκε και δεν αμφισβητείται καθόλου στην προσφυγή. Η δε απόφαση για διαγραφή, βασισθείσα στις συνέπειες του άρθρου 23A(β)(ιι) ως εκ της διαπιστωθείσας αλλαγής, παρέχει και την ίδια την αιτιολογία της. Καμμιά υποχρέωση δεν υπήρχε να ακουσθεί ο κ. Κουσιαππής επί του κατά πόσο ο ίδιος ευθύνετο ή όχι για την αλλαγή, θέμα άσχετο προς το ζητούμενο και προς τους προβαλλόμενους λόγους ακύρωσης.
Η προσφυγή λοιπόν αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του Αιτητή.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π