|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΑΡ. 174/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Κυριάκος Νικοδήμου από τη Λευκωσία
Αι τητής
και
Κυπριακή Δημοκρατία μέσω
Υπουργού Οικονομικών και/ή Εφόρου
Φόρου Προστιθέμενης Αξίας
καθ΄ων η αίτηση
--------------
26 Ιανουαρίου 2000
Για τον αιτητή: Α. Ευσταθίου.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
΄Ερευνα που διενεργήθηκε οδήγησε τον ΄Εφορο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας στη διαπίστωση πως η αξία των φορολογητέων παροχών υπηρεσιών που πραγματοποίησε ο αιτητής, ως ιδιοκτήτης σχολής εκπαίδευσης μαθητευομένων οδηγών αυτοκινήτων, επέβαλλε την εγγραφή του, ενόψει του άρθρου 13 του περι Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990 (Ν. 246/90 όπως τροποποιήθηκε). ΄Ασκησε, συνεπώς, την εξουσία του δυνάμει του άρθρου 14(1) του Νόμου και τον ενέγραψε αναδρομικά από 1.5.94. Τον πληροφόρησε για την εξέλιξη όπως και για την επέλευση χρηματικών κυρώσεων δυνάμει του άρθρου 21Α, και ο αιτητής υπέβαλε ένσταση στον Υπουργό Οικονομικών. Αυτή απορρίφθηκε και με την παρούσα προσφυγή αμφισβητείται το κύρος της απόφασης.
Ο αιτητής δεν τηρούσε βιβλία που θα μπορούσαν να δώσουν την πραγματική εικόνα ούτε εξέδιδε αποδείξεις εισπράξεως προς τους μαθητές που εξυπηρετούσε η σχολή. Διεξάχθηκε, λοιπόν, έρευνα και ο ΄Εφορος καθόρισε τον αριθμό των μαθητών για την περίοδο που μας ενδιαφέρει πάνω στη βάση των στοιχείων που τηρούνταν στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών. Ο αιτητής, κατά την εξέλιξη της διαδικασίας ενώπιόν μου, ζήτησε την επιθεώρηση των στοιχείων εκείνων, για να διαπιστωθεί όμως πως καταστράφηκαν. Είναι η εισήγησή του πως η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί γι΄αυτό το λόγο. Δεν παρέχεται, όπως εξηγεί, η δυνατότητα άσκησης ελέγχου με γνώμονα το πρωτογενές υλικό στο οποίο θεμελιώθηκε η απόφαση.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Εν πρώτοις, υπάρχουν καταγραμμένα στο φάκελο του Εφόρου τα στοιχεία που εξασφαλίστηκαν από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών και πρέπει να έχουμε υπόψη πως στη σφαίρα του διοικητικού δικαίου δεν παρεμβάλλεται ο κανόνας περί αποκλεισμού της "εξ' ακοής" μαρτυρίας. (Βλ. Phedias Kyriakides v. Republic (Minister of Interior) 1 R.S.C.C. 66, Playboy v. Official Receiver (1987) 3(B) CLR 2062). Περαιτέρω, κάθε άλλο παρά δικαιολογείται έγερση ζητήματος σε σχέση με το αξιόπιστο της μεταφοράς των στοιχείων στο φάκελο του Εφόρου που τέθηκε ενώπιόν μου. Αν μή τι άλλο τα στοιχεία που λήφθηκαν από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών υποδείχθηκαν στον αιτητή και αυτός δεν τα αμφισβήτησε. Πέρα από αυτό, όταν στις 8.1.98 ο αιτητής και ο λογιστής του εμφανίστηκαν κατά την ακρόαση της ένστασης, το δήλωσαν ρητά πως, "δεν έχουν σοβαρούς λόγους να αμφισβητούν τον αριθμό των εξετάσεων ή και μαθημάτων που λήφθηκε από την Αρχή Αδειών και χρησιμοποιήθηκε στους υπολογισμούς της υπηρεσίας ΦΠΑ". Προσδιόρισαν μετά τί ήταν εκείνα που αμφισβητούσαν και αυτό, βέβαια, θα το δούμε στη συνέχεια. Εκείνο που τώρα πρέπει να διευκρινιστεί είναι πως το γεγονός της καταστροφής των φακέλων δεν δικαιολογείται να οδηγήσει, στην προκείμενη περίπτωση, σε ακύρωση της απόφασης.
Η εξεύρεση του αριθμού των μαθητών ή των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκαν, δεν ήταν αρκετή για τον προσδιορισμό της αξίας των παροχών. Χρειαζόταν να προσδιοριστεί και ο αριθμός των μαθημάτων που γινόταν στον κάθε μαθητή της σχολής. Περαιτέρω, η αμοιβή που κατέβαλλαν για το κάθε μάθημα αλλά και για τη χρησιμοποίηση του αυτοκινήτου της σχολής για την κάθε εξέταση. Ο ΄Εφορος προσδιόρισε ως ύψος της αμοιβής κατά μάθημα το ποσό των πέντε λιρών και οι ενστάσεις των αιτητών ως προς αυτή την πτυχή ήταν αδικαιολόγητες. Ο ΄Εφορος ερεύνησε το θέμα και οι πληροφορίες που και ο ίδιος ο αιτητής έδωσε εύλογα επέτρεπαν στον ΄Εφορο να χρησιμοποιήσει αυτή τη βάση. Ισχύει το ίδιο και για το ποσό των £25.- που υιοθετήθηκε σε σχέση με την κάθε εξέταση. Το ζήτημα που ουσιαστικά παρέμενε ήταν εκείνο του αριθμού των μαθημάτων που παρέχονταν στο κάθε μαθητή. Βέβαια ο αιτητής δεν τηρούσε στοιχεία και θα είχε πολύ λίγα για να παραπονεθεί μπροστά σε ένα εύλογα επιτρεπτό προσδιορισμό από τη διοίκηση, στη βάση όποιων άλλων διαθέσιμων στοιχείων. Δεν θα μπορούσε όμως να είναι αυθαίρετος ο καθορισμός του αριθμού των μαθημάτων και αυτό ήταν ένα από τα θέματα που ήγειρε ο αιτητής κατά τη διάρκεια της έρευνας, στην ένσταση του και κατά τη συζήτησή της. Ο ΄Εφορος υπολόγισε την αξία των παροχών παίρνοντας ως βάση ότι ο αιτητής παρέδιδε 20 μαθήματα σε κάθε εξεταζόμενο και ο αιτητής ισχυρίζεται πως δεν εδικαιολογείτο τέτοιος αριθμός.
Δεν έχω δει στο φάκελο εξήγηση για τη χρησιμοποίηση τέτοιας βάσης, κατά την κρίση μου οφειλόμενης, αλλά τελικά διαπιστώνω και σοβαρή πλάνη σε διαφορετικό επίπεδο. Κατά τη συζήτηση της ένστασης προσδιορίστηκαν τα σημεία της αμφισβήτησης. Ο αιτητής και ο λογιστής του ανέφεραν ρητά πως "εκείνο που αμφισβητούν είναι τον αριθμό των μαθημάτων ανά μαθητευόμενο και τη τιμή χρέωσης ανά μάθημα". Εν τούτοις στην έκθεση προς τον Υπουργό ημερομηνίας 19.1.98 (βλ. σελ. 4) δεν περιλαμβάνεται στα αμφισβητούμενα σημεία ο αριθμός των μαθημάτων. ΄Οπως σημειώνεται, "εκείνο που αμφισβητούν είναι η τιμή χρέωσης ανά μάθημα". ΄Επεται πως είναι πιθανόν να μή εξέτασε ο Υπουργός τέτοιο ζήτημα τελώντας υπό τη λανθασμένη εντύπωση ότι δεν εγειρόταν. Η ίδια η απόφαση του Υπουργού δεν αναφέρεται στο θέμα, η προσφυγή αφορά στην απόφαση του Υπουργού και πρέπει να επιτύχει. Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ
/ΜΣι.