|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 4 ΑΑΔ 1039
14 Σεπτεμβρίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ 28.
ΜΑΡΟΥΛΛΑ Χ" ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Aρ. 164/97)
Ο περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμος, (Κεφ. 224) ― Άρθρο 18(1)(β) ― Ανταλλαγή ή αποξένωση δημόσιου δρόμου ― Οι περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας της Δημοκρατίας (Διάθεση) Κανονισμοί του 1989 (ΚΔΠ 173/89) ― Κανονισμός 22 ― Τρόπος υπολογισμού της αξίας η συγκριτική μέθοδος, με βάση την αξία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, με την οποία θα συγχωνευθεί ― Η απόφαση επιβολής ποσού £7.500 για μεταβίβαση μονοπατιών στην αιτήτρια, νόμιμη και ορθή βάσει των νομοθετικών διατάξεων.
Η αιτήτρια προσέβαλε την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία για την παραχώρηση σε αυτήν των δημόσιων μονοπατιών που διέρχονται μέσω των κτημάτων της, θα έπρεπε να καταβάλει ποσό ύψους £7.400 πλέον £442, ως δικαιώματα εγγραφής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η νομιμότητα του μέρους της απόφασης που αναφέρεται στην πληρωμή των οφειλόμενων ποσών. Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι 1) η επιβολή του ποσού των £7.400,00 πλέον του ποσού των £442,90 για την παραχώρηση των εν λόγω τμημάτων των δημόσιων μονοπατιών, έπρεπε να γίνει χωρίς την καταβολή της αξίας τους και 2) η επιβολή του ποσού των £7.400,00 το καθιστά υπερβολικό.
Όσον αφορά τη δυνατότητα των καθ' ων η αίτηση να απαιτούν την καταβολή ποσού για την παραχώρηση δημόσιων δρόμων και μονοπατιών δυνάμει του Άρθρου 18(1)(β) του Κεφ. 224 σχετική είναι η υπόθεση που αναφέρει ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση Holy Monastery of Kykko and Others v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1247-1249:
"Therefore, I have come to the conclusion that it was within the powers of the Council of Ministers to proceed with the alienation of the said parts of the roads and footpaths having been satisfied that the prerequisites of the proviso to s. 18 have been complied with and claim any money in respect of their value from the person in whose name such roads are being transferred".
Επίσης στην Ιερά Μονή Κύκκου v. Κυπριακής Δημοκρατίας στην οποία κρίθηκε ότι:
«Στην αποξένωση περιλαμβάνεται η μεταβίβαση ιδιοκτησίας σε άλλο πρόσωπο από τον ιδιοκτήτη με πώληση, δηλαδή με πληρωμή τιμήματος».
Το Υπουργικό Συμβούλιο, όταν ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις της πρώτη επιφύλαξης του Άρθρου 18 μπορεί, δυνάμει της παραγράφου (β) «να ανταλλάξει ή αποξενώσει μέρος οποιουδήποτε δημόσιου δρόμου». Στην παρούσα περίπτωση κρίνεται ότι έχει προβεί σε αποξένωση των εν λόγω δημόσιων μονοπατιών και επομένως δικαιούται να αξιώσει την καταβολή τιμήματος. Εξετάζοντας το δεύτερο λόγο ακυρότητας που πρόβαλε η αιτήτρια ισχυριζόμενη ότι το οφειλόμενο ποσό κρίνεται υπερβολικό, παρατηρείται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου ότι αυτό καθορίστηκε δυνάμει της επιφύλαξης του Κανονισμού 22 της Κ.Δ.Π. 173/89 και με τη συγκριτική μέθοδο εκτιμήσεως, λαμβάνοντας υπόψη την αγοραία αξία οικοπέδων που εμπίπτουν στην ίδια πολεοδομική ζώνη. Κάτω από τις συνθήκες, κρίνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην ουσιαστική κρίση του αρμοδίου διοικητικού οργάνου. Διαπιστώνεται ότι δεν υπήρξε στην κρίση της διοίκησης πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο, υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας. Κατ' ακολουθία δεν δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος, αφού η εξουσία του περιορίζεται στον έλεγχο νομιμότητας του επίδικης απόφασης.
∏ ÚÔÛÊ˘Á‹ ·ÔÚÚ›ÙÂÙ·È ¯ˆÚ›˜ €ÍÔ‰·.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Holy Monastery of Kykko a.ο. v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1247,
Ιερά Μονή Κύκκου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2494.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία έγκριναν την κατάργηση και παραχώρηση στην αιτήτρια των τμημάτων των δημόσων μονοπατιών τα οποία διέρχονται από τα κτήματά της υπό τον όρο πληρωμής του ποσού των £7.400,00 πλέον του ποσού των £442,90 ως δικαιώματα εγγραφής και χωρομετρίας και κατασκευής από την αιτήτρια των δρόμων σύμφωνα με την άδεια διαχωρισμού.
Μ. Χαραλαμπίδου για Κούσιο και Κορφιώτη, για την Αιτήτρια.
Γιωργαλλής, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"1. Δήλωση και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια με επιστολή του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Λευκωσίας ημερομηνίας 18.12.96 και με την οποία το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε την κατάργηση και παραχώρηση στην Αιτήτρια των τμημάτων των δημοσίων μονοπατιών τα οποία διέρχονται μέσω των κτημάτων με αριθμούς τεμαχίων 274,276 και 57 του Συμπλέγματος C, Φ/ΣΧ ΧΧΧ.12Ε.1, Ενορία Αγία Παρασκευή στην Κάτω Λακατάμεια της επαρχίας Λευκωσίας υπό του όρου πληρωμής του ποσού των £7.400,00 πλέον του ποσού των £442,90 ως δικαιώματα εγγραφής, σχεδίου και χωρομετρίας και με τον όρο ότι η Αιτήτρια θα κατασκευάσει τους δρόμους σύμφωνα με την άδεια διαχωρισμού και προς ικανοποίηση της Αρμόδιας Αρχής είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερείται οιουδήποτε αποτελέσματος.
2. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι το ποσό των £7.400,00 είναι υπερβολικό και/ή δεν αποτελεί την αξία των παραχωρούμενων στην Αιτήτρια μονοπατιών και/ή δεν ελήφθησαν υπ' όψιν τα ορθά κριτήρια για καθορισμό της πιο πάνω αξίας.
3. Οιαδήποτε άλλη διαταγή και/ή Θεραπεία το Σεβαστό Δικαστήριο ήθελε κρίνει δίκαιη και/ή εύλογη υπό τις περιστάσεις.
4. Έξοδα."
Η αιτήτρια είναι εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια ακινήτων στην ενορία Αγίας Παρασκευής Κάτω Λακατάμιας, για τα οποία εξασφάλισε άδεια από την αρμόδια αρχή για το διαχωρισμό τους σε οικόπεδα. Στους επιβληθέντες όρους της άδειας διαχωρισμού αναφερόταν ρητά ότι τα τμήματα των δημόσιων μονοπατιών που εμπίπτουν μέσα στα υπό διαχωρισμό οικόπεδα θα καταργηθούν και ενσωματωθούν σ' αυτά, αφού πρώτα κατασκευαστεί το οδικό δίκτυο του διαχωρισμού και εξασφαλιστεί η έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Στις 27.9.97 η αιτήτρια κατέθεσε αίτηση στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λευκωσίας με την οποία ζητούσε την κατάργηση των τμημάτων των δημόσιων μονοπατιών που εμπίπτουν μέσα στα υπό διαχωρισμό οικόπεδα και την ενσωμάτωσή τους σ' αυτά.
Η αίτηση, που υποβλήθηκε σύμφωνα με τον Κανονισμό 21 των Περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας της Δημοκρατίας (Διάθεση) Κανονισμών του 1989, Κ.Δ.Π. 173/89, εξετάστηκε και λήφθηκαν υπόψη οι εισηγήσεις του Επάρχου Λευκωσίας, του Επαρχιακού Λειτουργού του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Δημάρχου Λακατάμιας. Όλοι συμφώνησαν στην κατάργηση των εν λόγω τμημάτων των δημόσιων μονοπατιών και την ενσωμάτωσή τους στα υπό διαχωρισμό οικόπεδα, αφού πρώτα κατασκευαστούν οι δρόμοι του διαχωρισμού.
Η υπόθεση παρουσιάστηκε ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής σε συνεδρία που έγινε στις 12.7.96. Η Επιτροπή ενέκρινε την κατάργηση των εν λόγω τμημάτων των δημόσιων μονοπατιών και παραχώρησή τους στην αιτήτρια δυνάμει του άρθρου 18(1)(β) του Περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου Κεφ. 224 (όπως τροποποιήθηκε με το Ν.74/88) και του Κανονισμού 13 της ΚΔΠ 173/89 επί πληρωμή του ποσού των ΛΚ 7.400,00 που αντιπροσωπεύει την αγοραία αξία των εν λόγω μονοπατιών. Η πιο πάνω απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής επικυρώθηκε με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Το άρθρο 18(1)(β) του Κεφ. 224 καθορίζει:
"18(1) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται, υπό τέτοιους όρους, περιορισμούς, προϋποθέσεις και κριτήρια, τα οποία ήθελαν καθοριστεί με Κανονισμούς
(α) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(β) να ανταλλάξει η αποξενώσει μέρος οποιουδήποτε δημόσιου δρόμου αν ικανοποιηθεί ότι άλλος επαρκής δημόσιος δρόμος έχει παραχωρηθεί προς αντικατάστασή του ή ότι η ανταλλαγή ή η αποξένωση αυτή θα βελτιώσει το δημόσιο αυτό δρόμο.
Ο Κανονισμός 13 της ΚΔΠ 173/89 καθορίζει:
"13. Η ανταλλαγή ή αποξένωση με οποιοδήποτε τρόπο, μέρους, δημόσιου δρόμου, επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση κατά την οποία -
(α) Έχει παραχωρηθεί άλλος επαρκής δημόσιος δρόμος σε αντικατάσταση τούτου. ή
(β) η εν λόγω ανταλλαγή ή αποξένωση θα βελτιώσει το δρόμο τούτο,
νοουμένου ότι δεν επηρεάζονται οποιαδήποτε δικαιώματα τρίτων."
Η αγοραία αξία υπολογίστηκε σύμφωνα με την επιφύλαξη του Κανονισμού 22 της ΚΔΠ 173/89 η οποία καθορίζει:
"Νοείται ότι αν η ιδιοκτησία της Δημοκρατίας η οποία θα παραχωρηθεί ή ανταλλαγεί αποτελεί δημόσιο δρόμο, τότε η αξία της θα υπολογίζεται με βάση την υφιστάμενη αξία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας με την οποία θα συγχωνευθεί μετά την εν λόγω παραχώρηση ή ανταλλαγή."
Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με συστημένη επιστολή ημερομηνίας 18.12.96, με την οποία κλήθηκε να καταβάλει στο ταμείο του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λευκωσίας το ποσό των ΛΚ.7.400,00 καθώς και το ποσό των ΛΚ.442,90 ως δικαιώματα εγγραφής, σχεδίου και χωρομετρίας.
Οι δικηγόροι της αιτήτριας ζήτησαν, με επιστολή τους ημερομηνίας 20.1.97 προς το Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λευκωσίας, της οποίας το περιεχόμενο δεν είναι καθαρά διατυπωμένο, επανεξέταση του αιτήματος της αιτήτριας και την παραχώρηση των εν λόγω τμημάτων των δημόσιων μονοπατιών χωρίς την καταβολή της αξίας τους.
Σε απαντητική επιστολή του ημερομηνίας 14.2.97 ο Επαρχιακός Κτηματολογικός Λειτουργός Λευκωσίας επεξήγησε την υφιστάμενη διαδικασία διάθεσης δημόσιων δρόμων και μονοπατιών σύμφωνα με τον Κανονισμό 13 της ΚΔΠ 173/89 και την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για "συνέχιση της τακτικής της καταβολής της αξίας των καταργούμενων δρόμων ή μονοπατιών που αντικαθίστανται από άλλους", τονίζοντας παράλληλα την προθεσμία καταβολής των οφειλομένων ποσών σύμφωνα με τον Κανονισμό 16.
Εναντίον της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Λευκωσίας ημερομηνίας 18.12.96 καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι τα εν λόγω μονοπάτια περιήλθαν σε πλήρη αχρησία από αρκετά χρόνια και παρέμεινε τυπικά και μόνο η εγγραφή τους σαν μονοπάτια. Υποστηρίζει δε ότι έγινε πλήρης αντικατάσταση των μονοπατιών με βελτιωμένο οδικό δίκτυο - ασφαλτοστρωμένους δρόμους, πεζοδρόμια, φωτισμό, οχετούς, σήμανση - τα οποία έγιναν αποκλειστικά με έξοδα της αιτήτριας και δόθηκε υπεραξία στα μονοπάτια. Η αξία των μονοπατιών καθορίστηκε σε £53,00 ανά τ.μ. όπως η αξία των οικοπέδων. Είναι η θέση της ότι η αγοραία αξία των οικοπέδων στην περιοχή δεν υπερβαίνει τις £25 ανά τ.μ.
Τονίζει ότι ο τρόπος προσέγγισης της εκτίμησης της αξίας των μονοπατιών, δηλαδή ως οικοπέδου, είναι απαράδεκτη για τους πιο κάτω λόγους:
(i) Το μονοπάτι δεν αποτελεί οικόπεδο αλλά μιά στενή λωρίδα γης.
(ii) Από κανένα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί εκτός από την αιτήτρια.
(iii) Το δημόσιο δεν κατέβαλε οποιονδήποτε ποσό για να γίνει "οικοπεδική γη" το μονοπάτι. Αντίθετα, όλα τα έξοδα τα επωμίστηκε η αιτήτρια και το δημόσιο "εκμεταλλεύεται" αυτή την δαπάνη της αιτήτριας εις βάρος της, καλώντας την να καταβάλει την "υπεραξία" που απέκτησε το μονοπάτι με τα δικά της έξοδα.
(iv) Η αντικειμενική αξία του μονοπατιού για οποιονδήποτε εκτός από την αιτήτρια, είναι σχεδόν μηδενική."
Είναι η θέση της ότι ο καθορισμός της αξίας τους έπρεπε να γίνει με βάση την τιμή των χωραφιών της περιοχής και όχι των οικοπέδων. Προσκόμισε σχετική μαρτυρία εκτιμητή ακινήτων ο οποίος υποστήριξε ότι ο υπολογισμός της αξίας των εν λόγω μονοπατιών βασίστηκε σε λανθασμένα κριτήρια και η αγοραία αξία τους είναι £20 ανά τ.μ. και τόνισε ότι:
1) η έκταση των 140 τ.μ. από μόνη της δεν μπορεί να αποτελέσει ξεχωριστή μονάδα με προοπτική αξιοποίησης
2) δεν είναι οικοπεδική γη και κατ' άναλογία δεν έχει αξία οικοπέδου
3) η χρησιμοποιηθείσα μέθοδος εκτίμησης είναι λανθασμένη επειδή συγκρίνεται οικοπεδική γη με μη οικοπεδική.
Οι καθ' ων η αίτηση αναφέρουν ότι η αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή δεν αμφισβητεί τη δυνατότητά τους να ανταλλάσσουν ή αποξενώνουν οιονδήποτε μέρος δημόσιου δρόμου ή δημόσιου μονοπατιού όπως προβλέπεται στο άρθρο 18(1)(β) του Κεφ.224, αλλά την πληρωμή των οφειλόμενων ποσών.
Αναφορικά με τη δυνατότητα των καθ' ων η αίτηση να απαιτούν την καταβολή ποσού σε τέτοιες περιπτώσεις παραπέμπουν στην υπόθεση Holy Monastery of Kykko and Others v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1247 - 1249.
Παραπέμπουν επίσης στην Ιερά Μονή Κύκκου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2494.
Σ' αυτή γίνεται αναφορά στον όρο "αποξένωση" του άρθρου 18(1)(β) του Κεφ. 224. "Στην αποξένωση περιλαμβάνεται η μεταβίβαση ιδιοκτησίας σε άλλο πρόσωπο από τον ιδιοκτήτη, δηλαδή με πληρωμή τιμήματος".
Όσον αφορά τον ισχυρισμό της αιτήτριας ότι το μονοπάτι περιήλθε σε αχρησία από αρκετά χρόνια οι καθ' ων η αίτηση αντιλέγουν ότι αυτό δεν σημαίνει ότι είχε παύσει να είναι ιδιοκτησία του κράτους ή ότι είχε μειωθεί η αξία του.
Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η νομιμότητα του μέρους της απόφασης που αναφέρεται στην πληρωμή των οφειλόμενων ποσών.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι 1) η επιβολή του ποσού των £7.400,00 πλέον του ποσού των £442,90 για την παραχώρηση των εν λόγω τμημάτων των δημόσιων μονοπατιών έπρεπε να γίνει χωρίς την καταβολή της αξίας του και 2) η επιβολή του ποσού των £7.400,00 το καθιστά υπερβολικό.
Όσον αφορά τη δυνατότητα των καθ' ων η αίτηση να απαιτούν την καταβολή ποσού για την παραχώρηση δημόσιων δρόμων και μονοπατιών δυνάμει του άρθρου 18(1)(β) του Κεφ.224 παραπέμπω στην υπόθεση που αναφέρει ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση Holy Monastery of Kykko and Others v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1247-1249:
"Τherefore, I have come to the conclusion that it was within the powers of the Council of Ministers to proceed with the alienation of the said parts of the roads and footpaths having been satisfied that the prerequisites of the proviso to s.18 have been complied with and claim any money in respect of their value from the person in whose name such roads are being transferred."
Επίσης στην Αναθεωρητική Έφεση Ιερά Μονή Κύκκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2494 στην οποία κρίθηκε:
"Στην αποξένωση περιλαμβάνεται η μεταβίβαση ιδιοκτησίας σε άλλο πρόσωπο από τον ιδιοκτήτη με πώληση, δηλαδή με πληρωμή τιμήματος."
Το Υπουργικό Συμβούλιο, όταν ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις της πρώτης επιφύλαξης του άρθρου 18 μπορεί, δυνάμει της παραγράφου (β) "να ανταλλάξει ή αποξενώσει μέρος οποιουδήποτε δημόσιου δρόμου". Στην παρούσα περίπτωση κρίνω ότι έχει προβεί σε αποξένωση των εν λόγω δημόσιων μονοπατιών και επομένως δικαιούται να αξιώσει την καταβολή τιμήματος. Στην πιο πάνω Αναθεωρητική Έφεση κρίθηκε:
"Με την κρινόμενη απόφαση οι δημόσιοι δρόμοι μεταβιβάζονται στη Μονή και ενσωματώνονται στην ιδιοκτησία της. Οι εφεσείοντες με την εκτέλεση της απόφασης αυτής γίνονται κύριοι της ακίνητης ιδιοκτησίας της Δημοκρατίας και έχουν το όφελος. Το Υπουργικό Συμβούλιο εδικαιούτο να ζητήσει πληρωμή της αξίας περιουσίας του δημοσίου και προσθέτουμε ότι αυτό ήταν πράξη χρηστής διοίκησης."
Εξετάζοντας το δεύτερο λόγο ακυρότητας που πρόβαλε η αιτήτρια ισχυριζόμενη ότι το οφειλόμενο ποσό κρίνεται υπερβολικό παρατηρώ από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου ότι αυτό καθορίστηκε δυνάμει της επιφύλαξης του Κανονισμού 22 της ΚΔΠ 173/89 και με τη συγκριτική μέθοδο εκτιμήσεως λαμβάνοντας υπόψη την αγοραία αξία οικοπέδων που εμπίπτουν στην ίδια πολεοδομική ζώνη.
Κάτω από τις συνθήκες, κρίνω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην ουσιαστική κρίση του αρμοδίου διοικητικού οργάνου. Διαπιστώνω ότι δεν υπήρξε στην κρίση της διοίκησης πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο, υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας. Κατ' ακολουθία δεν δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος, αφού η εξουσία του περιορίζεται στον έλεγχο νομιμότητας της επίδικης απόφασης.
Συνεπώς η προσφυγή απορρίπτεται και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.