|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 4 ΑΑΔ 269
5 Μαρτίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
2. ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 78/97)
Φορολογία ― Φορολογία Κεφαλαιουχικών Κερδών ― "Διάθεση" ιδιοκτησίας ― Έννοια ― Σε αυτήν υπάγεται και η αναγκαστική πώληση υποθηκευμένου ακινήτου.
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να τους επιβάλουν φόρο κεφαλαιουχικών κερδών μετά από την αναγκαστική πώληση του ακινήτου τους που ήταν υποθηκευμένο στην Τράπεζα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Επισημαίνεται ο ορισμός "κέρδος" στον Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμο του 1980, Ν. 52//80, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 135/90, που διατυπώνεται ως εξής:
"κέρδος σημαίνει το κέρδος παντός προσώπου το οποίον προκύπτει μετά την ημερομηνία της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου λόγω διαθέσεως ιδιοκτησίας και το οποίος δεν αποτελεί κέρδος εμπίπτον εντός των διατάξεων των εκάστοτε εν ισχύϊ περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων"·
Φορολογείται δηλαδή το κέρδος που προκύπτει από τη διάθεση ακίνητης ιδιοκτησίας με την αόριστη γενικά έννοια. Δεν περιορίζεται ο όρος στη διάθεση από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της. Η διατύπωση του Νόμου είναι σαφής και τα Δικαστήρια δεν έδωσαν ευρεία ερμηνεία στις διατάξεις του, όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος των αιτητών. Ο νομοθέτης πρόβλεψε, εκεί που ήθελε, και για εξαιρέσεις από το φόρο κεφαλαιουχικού κέρδους που προκύπτει από τη διάθεση ακίνητης ιδιοκτησίας, όπως π.χ. στις περιπτώσεις απαλλοτριώσεως. (Δες το σχετικό νόμο, Ν. 148/85).
Δεν είναι ορθό το σχόλιο του δικηγόρου των αιτητών και από τη λογιστική άποψη του ζητήματος. Οι αιτητές απεκόμισαν όφελος από τη διάθεση της περιουσίας τους, έστω και αν τα χρήματα δεν μπήκαν στην τσέπη τους. Το προϊόν της διάθεσης της περιουσίας το καρπώθηκε η τράπεζα, η οποία όμως προφανώς είχε παραχωρήσει οικονομικές διευκολύνσεις στους αιτητές. Επιπλέον, για να επιβληθεί σ' αυτούς το ύψος της πιο πάνω φορολογίας, σημαίνει πως απεκόμισαν κέρδος από τη διάθεση των κτημάτων τους. Είναι το κέρδος που φορολογείται. Αν δεν υπήρχε, δεν θα επιβαλλόταν οποιαδήποτε φορολογία.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων να επιβάλει στους αιτητές φόρο κεφαλαιουχικών κερδών ύψους 7,375.40.
Ε. Ευσταθίου, για τον Αιτητή.
Δ. Καλλίγερος - Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
AΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές, σύζυγοι, συνέστησαν το συνεταιρισμό «Γεωργοκτηνοτροφική Εταιρεία Σωκράτη Σ. Χριστοδούλου». Στις 10.4.96 κτήματα, που ανήκαν στο συνεταιρισμό, και βρίσκονται στο χωριό Τόχνη, πωλήθηκαν αναγκαστικά μετά από αίτηση της Λαϊκής Τράπεζας, στην οποία προφανώς ήσαν υποθηκευμένα, η οποία και εισέπραξε το προϊόν της διάθεσης της πώλησης. Ο Διευθυντής Φόρου Εισοδήματος επέβαλε στον καθένα από τους αιτητές φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών ύψoυς 7,375.40. Υπέβαλαν ένσταση σ' αυτή, η οποία και απορρίφθηκε στις 15.11.96.
Η γραπτή αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών είναι σύντομη. Αποτελείται από 5 παραγράφους και θα μεταφέρω εδώ τις 3, όπου περιέχεται η νομική θέση που υποστηρίζει την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
«Γνωρίζουμε τις επί του θέματος αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου αλλά είμεθα της ταπεινής εισήγησης ότι για σκοπούς φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών, «διάθεση» θα πρέπει να ισχύει μόνον επί περιπτώσεων διαπραγμάτευσης και ελεύθερης διάθεσης της περιουσίας, υπό την έννοια δηλαδή που προσδίδει η συνταγματική διάταξη του άρθρου 23.
Σε παρομοίου είδους υποθέσεις τούτο δεν ισχύει και ευσεβάστως εισηγούμαι ότι το οιονδήποτε κενό στην Νομοθεσία υφίσταται, αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί με την διεύρυνση της έννοιας του όρου «διάθεση» για σκοπούς φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών.
Είναι άδικο κατά την ταπεινή μας εισήγηση ακίνητη ιδιοκτησία η οποία πωλείται χωρίς ο ιδιοκτήτης να δύναται να διαπραγματευθεί τους όρους της να εξομοιώνεται για σκοπούς φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών με την «διάθεση» όπως αυτή είναι γνωστή εις την πρακτική και την καθημερινή ζωή.»
Παρομοίως ολιγόλογη είναι και η γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Δημοκρατίας.
Μιας και ο δικηγόρος των αιτητών αναφέρει πως είναι γνώστης της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου πάνω στο επίδικο θέμα, αλλά φαίνεται να μη συμφωνεί με αυτή, δεν χρειάζεται να πω πολλά. Επισημαίνω μόνο τον ορισμό «κέρδος» στον Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμο του 1980, Ν.52/80, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν.135/90, που διατυπώνεται ως εξής:
«κέρδος» σημαίνει το κέρδος παντός προσώπου το οποίον προκύπτει μετά την ημερομηνίαν της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου λόγω διαθέσεως ιδιοκτησίας και το οποίον δεν αποτελεί κέρδος εμπίπτον εντός των διατάξεων των εκάστοτε εν ισχύϊ περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων·
Φορολογείται δηλαδή το κέρδος που προκύπτει από τη διάθεση ακίνητης ιδιοκτησίας, με την αόριστη γενικά έννοια. Δεν περιορίζεται ο όρος στη διάθεση από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της. Η διατύπωση του Νόμου είναι σαφής, και τα Δικαστήρια δεν έδωσαν ευρεία ερμηνεία στις διατάξεις του, όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος των αιτητών. Ο νομοθέτης πρόβλεψε, εκεί που ήθελε, και για εξαιρέσεις από το φόρο κεφαλαιουχικού κέρδους που προκύπτει από τη διάθεση ακίνητης ιδιοκτησίας, όπως π.χ. στις περιπτώσεις απαλλοτριώσεως. (Δες το σχετικό νόμο, Ν.148/85).
Όμως, να μου επιτραπεί να παρατηρήσω και τα πιο κάτω. Δεν είναι ορθά το σχόλιο του δικηγόρου των αιτητών και από τη λογιστική άποψη του ζητήματος. Οι αιτητές απεκόμισαν όφελος από τη διάθεση της περιουσίας τους, έστω και αν τα χρήματα δεν μπήκαν στην τσέπη τους. Το προϊόν της διάθεσης της περιουσίας το καρπώθηκε η τράπεζα, η οποία όμως προφανώς είχε παραχωρήσει οικονομικές διευκολύνσεις στους αιτητές. Επιπλέον, για να επιβληθεί σ' αυτούς το ύψος της πιο πάνω φορολογίας, σημαίνει πως απεκόμισαν κέρδος από τη διάθεση των κτημάτων τους. Είναι το κέρδος που φορολογείται. Αν δεν υπήρχε, δεν θα επιβαλλόταν οποιαδήποτε φορολογία.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.