Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ -

Κυριάκου Οικονόμου από τη Λευκωσία

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

-------------------

Για τον αιτητή: Α. Ευτυχίου

Για την καθής η αίτηση: Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας

--------------------

Ο αιτητής διεκδίκησε μια από τρεις κενωθείσες θέσεις Κτηματολογικού Λειτουργού 1ης Τάξης στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας. Ανεπιτυχώς. Τις κατέλαβαν τα ενδιαφερόμενα μέρη Ανδρέας Γούναρης, Ιωάννης Ιωαννίδης και Ανδρέας Π. Κουρουσίδης. Η προσφυγή του αιτητή στρέφεται κατά της προαγωγής τους.

Ο Διευθυντής του Τμήματος, που παραβρέθηκε στην κρίσιμη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, είχε συστήσει για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η σχετική εισήγηση του είναι καταγραμμένη στα πρακτικά. Και θα αναφερθώ σ' αυτήν όταν θα χρειασθεί. Το πρώτο που πρέπει να εξεταστεί είναι η μομφή κατά του Διευθυντή για εχθρότητα, μεροληψία και προκατάληψη σε βάρος του αιτητή. Παρά τη διακηρυχθείσα πρόθεση του, ο αιτητής δεν παρουσίασε ένορκη μαρτυρία για να στοιχειοθετήσει την κατηγορία αυτή. Αρκέστηκε να προσκομίσει μερικές επιστολές, που ο δικηγόρος του επισύναψε στην απαντητική του αγόρευση.

Τη μεροληπτική στάση του Διευθυντή ο αιτητής απέδωσε σε ό,τι συνέβηκε τον Αύγουστο του 1992 όταν ο Διευθυντής υπηρετούσε ως Αναπληρωτής. Όπως ισχυρίστηκε σε μακροσκελή επιστολή του, ημερ. 10/8/94 (παράρτημα Γ), ο Διεθυντής του έδωσε τότε οδηγίες να συντάξει σύμβαση μίσθωσης κρατικής γης προς όφελος του Συλλόγου "ο Φάρος" Ακρόπολης. Παρά τους σοβαρούς ενδοιασμούς του για τη νομιμότητα της, που εξέφρασε και προφορικά και που διατείνεται ότι κατέγραψε και στο σχετικό φάκελο. Ανώτερα στελέχη του Τμήματος συντάχθηκαν με την άποψη του, που τελικά φάνηκε πως ήταν σωστή. Η σύμβαση, όπως λέγει, κρίθηκε παράνομη. Το επεισόδιο αυτό ήταν η αιτία της εχθρότητας του Διευθυντή απέναντι του.

Είναι τέλος η επιστολή του αιτητή ημερ. 2/5/96 προς την Ε.Δ.Υ. (παράρτημα Α) με την οποία παραπονείται για τη μετακίνηση του στον υποτομέα Ελέγχου Μηχανογραφημένου Υλικού. Φαίνεται πως τοποθετήθηκε υπεύθυνος, αλλά κατά την κρίση του, την εργασία αυτή έπρεπε να εκτελεί κατώτερο προσωπικό. Δέχεται στην επιστολή ότι ο Διευθυντής τον διαβεβαίωσε πως η τοποθέτηση του κάθε άλλο παρά τιμωρητική ήταν. Προχώρησε όμως ο αιτητής να αναφέρει στην Ε.Δ.Υ. πως υποψιαζόταν πως η μετακίνηση του οφειλόταν στο παλιό επεισόδιο και την έχθρα που έτρεφε εναντίον του ο Διευθυντής του.

Φαίνεται πως το ζήτημα της σύμβασης μίσθωσης, που συνέβη το 1992, ο αιτητής το έφερε στο προσκήνιο το 1994 όταν καταγγέλθηκε για την απουσία του. Και πάλιν το 1996 όταν μετακινήθηκε σε υπηρεσία που θεωρούσε υποδεέστερη. Όπως αναφέρει και ο ίδιος οι ανακατατάξεις έγιναν από το Διευθυντή "στα πλαίσια της Αναδόμησης του Τμήματος."

Η εκτόξευση κατηγορίας για μεροληψία και προκατάληψη είναι θέμα αρκετά σοβαρό. Ανάλογα σοβαρή πρέπει να είναι και η μαρτυρία που τη στηρίζει. Εδώ ελλείπει. Αλλά και να ληφθούν σαν δεδομένα τα περί διαφωνίας στο χειρισμό της παραπάνω υπόθεσης δεν μπορεί να συναχθεί ότι ο Διευθυντής εμφορείτο από τα αισθήματα που του καταλογίζει ο αιτητής. Οι παρατηρήσεις των ανωτέρων για παρεκτροπές ή παρατυπίες υφισταμένων τους δεν μπορούν να προβάλλονται, αφεαυτών, ως απόδειξη μεροληψίας. Ο λόγος αυτός ακύρωσης απορρίπτεται ως αναπόδεικτος.

Έρχομαι στην ίδια την εισήγηση του Διευθυντή. Κατά την άποψη του δικηγόρου του αιτητή έχει τρωτά. Κατά τα εξής: βρίσκεται σε διάσταση με τα στοιχεία των φακέλων και δεν είναι αιτιολογημένη, όπως απαιτείται, με την έννοια ότι το σχόλιο για τον κάθε προαχθέντα επαναλαμβάνει τα κριτήρια των εκθέσεων. Όπως το έθεσε "..............η προτίμηση του Διευθυντή του Τμήματος προς τα Ενδιαφερόμενα Μέρη οφείλεται σε ορισμένες ιδιότητες αυτών οι οποίες δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια αναπαραγωγή της αξιολόγησης τους στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις......"

Ωστόσο ο κ. Ευτυχίου ισχυρίστηκε ότι ο αιτητής είχε ουσιαστικό προβάδισμα στην αρχαιότητα απέναντι στον κ. Κουρουσίδη (σχεδόν 3 χρόνια) και στον κ. Ιωαννίδη (σχεδόν 5 μήνες). Η αρχαιότητα όμως αυτή δημιουργήθηκε στην αρχή της σταδιοδρομίας των υπαλλήλων. Η νομολογία έχει υποβαθμίσει σημαντικά τη σημασία αυτού του είδους της αρχαιότητας για ευνόητους λόγους. Στην τελευταία θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης υπερτερεί πράγματι ο αιτητής των δύο προμνησθέντων, αλλά μόνο κατά 15 μέρες. Έτσι δεν υπάρχει πλάνη από μέρους της Ε.Δ.Υ., που χαρακτήρισε ως οριακή τη διαφορά στην αρχαιότητα.

Υπό το πρίσμα του περιεχομένου των φακέλων δεν είναι ορθό ότι ο αιτητής υπερείχε των ανθυποψηφίων του. Και ασφαλώς δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε έκδηλη υπεροχή του, που οφείλει να αποδείξει ο αποτυχών υποψήφιος για να πετύχει στην προσφυγή του. Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι η σύσταση δε βρίσκεται σε δυσαρμονία με τα στοιχεία των φακέλων. Η διαπίστωση μάλλον είναι ότι πρόκειται για περίπου ισοδύναμους υπαλλήλους. Δεν τεκμηριώθηκε επίσης ο ισχυρισμός ότι η Ε.Δ.Υ. πλανήθηκε γιατί δεν ερεύνησε τα δεδομένα. Ήταν ενώπιον της. Και δεν είναι ορθό ότι αποκόμισε λανθασμένη εικόνα από αυτά.

Στην εισήγηση του ο Διευθυντής προβαίνει σε ιδιαίτερο και αιτιολογημένο σχόλιο για το καθένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Δεν υπάρχει λόγος επανάληψης. Αρκεί να πω ότι πρόκειται για ευνοϊκό σχόλιο που εμπεριέχει αξιολογικές κρίσεις χωρίς κατ' ανάγκη να αποτελούν μεταφορά από τις ετήσιες εκθέσεις. Ασφαλώς αναφέρεται και στις ιδιότητες των υπαλλήλων. Αποτελούν ωστόσο αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας και της αξιοσύνης τους στη διεκπεραίωση του έργου τους.

Όλοι οι λόγοι ακύρωσης που πρόβαλε ο αιτητής παρέμειναν αναπόδεικτοι. Γιαυτό και η αίτηση απορρίπτεται. Με £200 έξοδα.

Σ. Νικήτας, Δ.

/ΚΑΣ