|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 103/96
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Ανδρέα Χριστοδουλίδη
Αι τητή
- και -
Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου
Κα θ΄ ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 16 Δεκεμβρίου, 1999.Για τον αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για το καθ΄ ου η αίτηση: Α. Λυκούργου (κα) για Τ. Παπαδόπουλο.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ΄ου η αίτηση η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή του καθ΄ου ημερομ. 20.11.95, και με την οποία απέρριψε το αίτημα του αιτητή για εγγραφή του ως μέλους του Ε.Τ.Ε.Κ. στον Κλάδο Πολεοδομίας-Χωροταξίας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.".
Σύμφωνα με το άρθρο 7(1) του περί Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Νόμου του 1990 (Ν. 224/90 όπως τροποποιήθηκε),
"Κάθε πρόσωπο δικαιούται να εγγραφεί στο Μητρώο Μελών Επιμελητηρίου και να είναι μέλος του Επιμελητηρίου αν
(α) Έχει πτυχίο ή δίπλωμα Πανεπιστημίου ή άλλο ισοδύναμο προσόν, αναγνωριζόμενο για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου από το Υπουργικό Συμβούλιο ύστερα από εισήγηση του Επιμελητηρίου, σε οποιοδήποτε κλάδο μηχανικής επιστήμης.".
Στις 5.12.93 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για εγγραφή του στο Μητρώο στον Κλάδο Πολεοδομίας-Χωροταξίας, επισυνάπτοντας αντίγραφα: (α) του πτυχίου Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, (β) του πιστοποιητικού επιτυχίας στις πτυχιακές εξετάσεις του Ινστιτούτου Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πάντειου Πανεπιστημίου Αθηνών και (γ) πιστοποιητικού αναλυτικής βαθμολογίας των μαθημάτων που παρακολούθησε κατά τη φοίτησή του.
Η αρμόδια Επιτροπή Εγγραφής Μελών του Επιμελητηρίου επιλήφθηκε της αίτησης κατά τη συνεδρία της στις 8.11.95 και αφού την εξέτασε αποφάσισε ομόφωνα ότι ο αιτητής δεν διαθέτει το απαιτούμενο ακαδημαϊκό προσόν δυνάμει του άρθρου 7(1)(α) του Νόμου και εισηγήθηκε τη απόρριψη της. Στις 17.11.95 η Διοικούσα Επιτροπή του Επιμελητηρίου σε συνεδρία της αποφάσισε να αποδεχθεί την εισήγηση και απέρριψε την αίτηση του αιτητή.
Με επιστολή ημερ. 20.11.95 οι καθ΄ων η αίτηση (ΕΤΕΚ) κοινοποίησαν προς τον αιτητή την απόφασή τους. Η κοινοποίηση έχει ως εξής:-
"Αναφερόμαστε στην Αίτηση σας για την Εγγραφή σας ως μέλους του Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (ΕΤΕΚ), στον κλάδο της Πολεοδομίας-Χωροταξίας και λυπούμαστε να σας πληροφορήσουμε ότι, μετά από ενδελεχή μελέτη δεν κατέστη δυνατή η έγκριση της Αίτησης σας γιατί δεν πληρείτε τα υπό του Νόμου απαιτούμενα Ακαδημαϊκά Προσόντα.".
Με τη γραπτή ένσταση ο δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση προβάλλει δύο προδικαστικές ενστάσεις (α) ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και (β) ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος γιατί δεν είναι κάτοχος των απαιτουμένων προσόντων.
Η πρώτη προδικαστική ένσταση δεν αναπτύσσεται στην αγόρευση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση και φαίνεται, ορθά κατά την άποψή μου, ότι έχει εγκαταληφθεί.
Η δεύτερη προδικαστική ένσταση αναπτύσσεται σε έκταση στη γραπτή αγόρευση των καθ΄ων η αίτηση και ανταπαντάται από τις αγορεύσεις του δικηγόρου του αιτητή.
Είναι η εισήγηση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση ότι ο αιτητής στερείται πασιφανώς τα προσόντα που απαιτούνται από το άρθρο 7(1) του Νόμου. Οι καθ΄ων η αίτηση δεν έχουν προβεί σε καμιάν αξιολόγηση των προσόντων του αιτητή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, και σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ελλάδας, ο ακυρωτικός δικαστής μπορεί αυταπάγγελτα να εξετάσει τη συνδρομή των προσόντων που απαιτούνται από τη νομοθεσία. Στην προσφυγή Δαυίδ Γεωργίου ν. Ε.Τ.Ε.Κ., Υπόθ. αρ. 747/94, ημερ. 20.12.95 που έχει τα ίδια γεγονότα με την παρούσα ο Νικήτας, Δ. αναφέρει τα εξής με τα οποία και συμφωνώ:-
"Κατά την εισήγηση του Ε.Τ.Ε.Κ., είναι φανερό πως ο αιτητής δεν είναι κάτοχος των απαραίτητων από τη νομοθεσία προσόντων και συνεπώς στερείται του εννόμου συμφέροντος (άμεσου και ενεστώτος) να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της επίδικης πράξης.
Ο αιτητής επικαλέστηκε αποφάσεις μου στις προσφυγές 808/92 Παντελή Αντωνίου Παντελή νς Υπουργού Εσωτερικών & Άλλου ημερ. 10/5/94 και 401/92 Δαυίδ Γεωργίου νς Δημοκρατίας ημερ. 24/5/94 για να αποδείξει πως έχει έννομο συμφέρον να ασκήσει προσφυγή. Έδωσε έμφαση στο εξής απόσπασμα (401/92):
"Από τη στιγμή που αμφισβητείται σοβαρά, όπως στην προκείμενη περίπτωση, η εκτίμηση της διοίκησης αναφορικά με τα προσόντα, η οποία και καθίσταται επίδικο θέμα, ο αιτητής δε χάνει το έννομο του συμφέρον να επιδιώξει αναθεώρηση της."
Στην υπόθεση Παντελή, ανωτέρω, είχα αναφερθεί επιδοκιμαστικά, για να στηρίξω το συλλογισμό μου, σε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι η συνδρομή των προσόντων σε συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να γίνει αυτεπάγγελτα από τον ακυρωτικό δικαστή υπό ορισμένες προϋποθέσεις, ποτέ όμως όταν η εκτίμηση αυτή συνεπάγεται αξιολογήσεις που κατά νόμο ενεργεί η διοίκηση.
Είναι απαραίτητο να λεχθεί ότι η ύπαρξη έννομου συμφέροντος αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την άσκηση προσφυγής. Διαφορετικά είναι απαράδεκτη.".
Σε παρόμοια υπόθεση με συναφή γεγονότα ασχολήθηκε και η Ολομέλεια πρόσφατα στην αυθεντία Γεώργιος Μουρουζίδης ν. Ε.Τ.Ε.Κ., Α.Ε. 2301 ημερ. 31.3.99. Η αυθεντία αυτή είναι καθοριστική για την έκβαση της παρούσας υπόθεσης. Έχει ερμηνευθεί το άρθρο 7(1)(α) ότι δεν ετίθετο θέμα αξιολόγησης των πτυχίων του αιτητή από τη διοίκηση ώστε να απαιτείται περαιτέρω εξειδίκευση αλλά όλα περιλαμβάνοντο στην ενιαία απαίτηση να είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργικό Συμβούλιο. Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω εκτενές απόσπασμα της απόφασης Μουρουζίδη (πιο πάνω) το οποίο έχει ως εξής:-
"Με τους λόγους έφεσης αμφισβητείται η ορθότητα της κρίσης ως προς την έλλειψη εννόμου συμφέροντος και, αναφορικά με την ουσία, η διαπίστωση πως η αρμοδιότητα του ΕΤΕΚ ήταν δέσμια και πως, συνεπώς, δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα αιτιολόγησης. Χωρίς αναφορά, όμως στην προϋπόθεση του Νόμου να είναι αναγνωρισμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο αυτό το ακαδημαϊκό προσόν αν πρόκειται να είναι δυνατή η εγγραφή. Έχουμε επ΄ αυτού τις κανονιστικές πράξεις και δεν αμφισβητείται πως δεν κατέχει ο αιτητής τέτοιο αναγνωρισμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο προσόν. Η θέση του πως κατείχε "τα κατάλληλα προσόντα για εγγραφή" στηριζόταν στην αντίληψη πως ο "ο τίτλος Msc του Liverpool J.M. University αποτελούσε και αποτελεί ισοδύναμο προσόν για τους σκοπούς του Νόμου 224/90 και/ή πτυχίο ή δίπλωμα πανεπιστημίου".
Διαπιστώνεται παρανόηση σε σχέση με την αληθή έννοια της νομοθετικής διάταξης. Εκδήλωσή της είναι και η εξήγηση της άποψης αναφορικά με την αιτιολόγηση της απόφασης. Ο αιτητής είχε επικαλεσθεί πρωτοδίκως την
Ο συνάδελφός μας εντόπισε ουσιώδη διαφορά. Εδώ, στην απουσία αναγνώρισης του προσόντος από το Υπουργικό Συμβούλιο, ήταν υποχρεωτική η απόρριψη του αιτήματος. Δεν παρεχόταν ευχέρεια για άλλο χειρισμό. Συμφωνούμε. Η αντίληψη του εφεσείοντα πως υπήρχαν και εν προκειμένω διαζευκτικά προσόντα (πτυχίο ή δίπλωμα πανεπιστημίου ή άλλο ισοδύναμο προσόν) ώστε να απαιτείται περαιτέρω εξειδίκευση, είναι λανθασμένη. Όλα αυτά υπόκεινται στην ενιαία απαίτηση να είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργικό Συμβούλιο και ο αιτητής δεν είχε τίποτε το αναγνωρισμένο με αυτό τον τρόπο. Δεν ανήκε στο ΕΤΕΚ η εξουσία για καθορισμό κατάλληλου προσόντος ή ισοδύναμου προς αυτό, δεν τίθεται στην παρούσα διαδικασία ζήτημα σε σχέση με το μηχανισμό της επίτευξης της απαιτούμενης αναγνώρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο, η προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. και το πρακτικό ημερομηνίας 29.3.95) αναπόφευκτα παραπέμπει στην έλλειψη αναγνώρισης και δεν χρειαζόταν άλλη εξήγηση.
Ο αιτητής δεν ενομιμοποιείτο στη διεκδίκηση εγγραφής γιατί δεν συγκέντρωνε το προαπαιτούμενο της από το Νόμο.".
Στην παρούσα υπόθεση τα γεγονότα είναι πανομοιότυπα με τη Μουρουζίδη. Τα ακαδημαϊκά προσόντα του αιτητή δεν ήταν αναγνωρισμένα από το Υπουργικό Συμβούλιο, όπως προνοεί ο Νόμος. Καμιά Κανονιστική πράξη δεν αναγνώρισε τα ακαδημαϊκά προσόντα του αιτητή. Δεν αμφισβητείται ότι ο αιτητής δεν κατέχει αναγνωρισμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο προσόν. Ελλείψει δε τέτοιου προσόντος αναγνωρισμένου από το Υπουργικό Συμβούλιο ο αιτητής δεν νομιμοποιείται στη διεκδίκηση εγγραφής στο Μητρώο του Ε.Τ.Ε.Κ.. Η μη κατοχή του προσόντος, η οποία δεν αμφισβητείται καν από τον αιτητή, δεν παρέχει σ΄ αυτόν το δικαίωμα έγερσης της παρούσας προσφυγής. Ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος όπως διαγράφεται από τη νομολογία με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση επιιυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/Επσ