CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Ιωάννη Τσεριώτη από Λευκωσία

Αριστοτέλη Σκώττη, Αγλαντζιά

Με επιστολή του, ημερoμηνίας 8.5.1997, ο Επίτροπος Διοικήσεως ζήτησε από την καθ΄ης η αίτηση να πληρώσει μια κενή θέση Λειτουργού Γραφείου Επιτρόπου Διοικήσεως. Αφού ακολουθήθηκε η συνήθης διαδικασία και υποβλήθηκαν 179 συνολικά αιτήσεις, η καθ΄ης η αίτηση απευθύνθηκε στον Επίτροπο Διοικήσεως, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής, και του διαβίβασε τις αιτήσεις με την παράκληση όπως η Συμβουλευτική Επιτροπή προχωρήσει στην εξέταση των υποψηφίων και υποβάλει αιτιολογημένη έκθεση σύμφωνα με το άρθρο 33(3) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων. Αφού συμπληρώθηκε το έργο της Συμβουλευτικής Επιτροπής, ο Πρόεδρός της, με επιστολή του ημερομηνίας 20.1.1998, διαβίβασε στην καθ΄ης η αίτηση τη σχετική έκθεση, καθώς και προκαταρκτικό κατάλογο, με τον οποίο συστήνονταν τέσσερις υποψήφιοι ως οι καταλληλότεροι. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν ο αιτητής στην Προσφυγή 473/98 Αριστοτέλης Σκώττης και το πρώτο ενδιαφερόμενο μέρος Γεώργιος Κρασσάς. Ο αιτητής στην Προσφυγή 456/98 Ιωάννης Τσεριώτης και το δεύτερο ενδιαφερόμενο μέρος Χάρης Χαραλάμπους δεν περιλαμβάνονταν. Στις 16.2.1998 λήφθηκε από την καθ΄ης η αίτηση επιστολή του Επιτρόπου Διοικήσεως με την οποία πρότεινε την πλήρωση δύο επιπλέον θέσεων Λειτουργού Γραφείου Επιτρόπου Διοικήσεως, θέσεων που είχαν, εν τω μεταξύ, κενωθεί μετά την προαγωγή των κατόχων τους στη θέση Λειτουργού Επιτρόπου Διοικήσεως Α. Έχοντας υπόψη την επιστολή αυτή, η καθ΄ης η αίτηση, κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 20.2.1998, αποφάσισε, στηριζόμενη στο άρθρο 33(8)(9) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων, όπως στον τελικό κατάλογο που θα καταρτιζόταν για την πλήρωση της μίας θέσης, που είχε δημοσιευθεί, περιληφθούν και οι δύο θέσεις που είχαν, εν τω μεταξύ, κενωθεί. Περαιτέρω, αφού μελέτησε την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αποφάσισε όπως στον τελικό αυτό κατάλογο συμπεριληφθούν, εκτός από τους τέσσερις υποψηφίους που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, άλλοι εννέα υποψήφιοι οι οποίοι, κατά τη φρασεολογία του σχετικού πρακτικού (παράρτημα 7 στην Ένσταση) «σε μια συνεκτίμηση της γραπτής και προφορικής εξέτασης που διεξήχθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, κρίνεται ότι δεν υστερούν ουσιωδώς των συστηθέντων». Μεταξύ των εννέα αυτών υποψηφίων περιλήφθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος Χάρης Χαραλάμπους, όχι όμως και ο αιτητής στην Προσφυγή 456/98 Ιωάννης Τσεριώτης. Ακολούθως, η καθ΄ης η αίτηση, στην παρουσία του Επιτρόπου Διοικήσεως, σε δύο συνεδρίες της, στις 10.3.1998 και στις 11.3.1998, δέχθηκε χωριστά σε προφορική εξέταση τους δεκατρείς υποψήφιους που είχαν περιληφθεί στον τελικό κατάλογο. Αφού ο Επίτροπος Διοικήσεως εξέφρασε τις κρίσεις του αναφορικά με την απόδοση του καθενός στην προφορική εξέταση και αποχώρησε, η καθ΄ης η αίτηση, μετά από δική της αξιολόγηση, επέλεξε και πρόσφερε διορισμό σε τρεις υποψηφίους. Οι δύο από αυτούς ήταν τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Όπως προκύπτει από όσα έχω αναφέρει πιο πάνω, ο αιτητής στην προσφυγή αυτή δεν περιλαμβανόταν μεταξύ των τεσσάρων υποψήφιων που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή αλλά ούτε και μεταξύ των άλλων εννέα υποψήφιων που συμπεριλήφθηκαν στον τελικό κατάλογο με απόφαση της καθ΄ης η αίτηση. Με βάση αυτό το δεδομένο, οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλει ανάγονται στη μη συμπερίληψή του μεταξύ των συστηθέντων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και ή στη μη συμπερίληψή του μεταξύ εκείνων που συμπεριλήφθηκαν στον τελικό κατάλογο με απόφαση της καθ΄ης η αίτηση.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι κατά πόσο, η αναφορά στο πιο πάνω πρακτικό ότι η καθ΄ης η αίτηση αποφάσισε να συμπεριλάβει στον τελικό κατάλογο τους εννέα υποψήφιους «οι οποίοι σε μια συνεκτίμηση της γραπτής και προφορικής εξέτασης που διεξήχθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, κρίνεται ότι δεν υστερούν ουσιωδώς των συστηθέντων», μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά επαρκή αιτιολόγηση της επιλογής τους. Κρίνω ότι ορθή είναι η αρνητική απάντηση. Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η αιτιολογία των αποφάσεων της διοίκησης πρέπει να είναι σαφής υπό την έννοια ότι πρέπει να αναφέρονται σ΄ αυτή τα συγκεκριμένα στοιχεία πάνω στα οποία η διοίκηση στήριξε την ουσιαστική κρίση της. Αιτιολογία που διατυπώνεται κατά τρόπο γενικό και αόριστο ώστε να μην προκύπτει με σαφήνεια πάνω σε ποια στοιχεία διαμορφώνεται η κρίση και απόφαση της διοίκησης είναι ανεπαρκής, με αποτέλεσμα το δικαστήριο να μην έχει στη διάθεσή του συγκεκριμένα στοιχεία που να καθιστούν εφικτό το δικαστικό έλεγχο. (Βλ., μεταξύ άλλων, Δημοκρατία ν. Σταύρου Φιλιππίδη και άλλων, ΑΕ 862 και 863, απόφαση 14.2.1989 και Γεώργιου Κ. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 819, απόφαση 17.3.1989). Στην προκείμενη περίπτωση, η φράση «σε μια συνεκτίμηση της γραπτής και προφορικής εξέτασης που διεξήχθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, κρίνεται ότι δεν υστερούν ουσιωδώς των συστηθέντων», συνιστά εντελώς γενική και αόριστη αιτιολογία, με αποτέλεσμα να είναι ανέφικτος ο δικαστικός έλεγχος. Θα μπορούσε να προστεθεί ότι, η ίδια φράση, εκτός από ανεπαρκή, συνιστά, ταυτόχρονα, και πεπλανημένη αιτιολογία γιατί το ζητούμενο δεν ήταν κατά πόσο οι πρόσθετοι υποψήφιοι υστερούσαν, ουσιωδώς ή μη, των συστηθέντων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, αλλά κατά πόσο αυτοί ήσαν οι καταλληλότεροι μεταξύ των μη συστηθέντων.

Όπως έχω ήδη αναφέρει, ο αιτητής στην προσφυγή αυτή συστήθηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, αλλά η καθ΄ης η αίτηση επέλεξε και πρόσφερε τελικά διορισμό στα δύο ενδιαφερόμενα μέρη, αντί σ΄ αυτόν. Κατά την αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων στην προφορική εξέταση, η καθ΄ης η αίτηση χρησιμοποίησε τον πίνακα στον οποίο καταγράφονται οριζοντίως τα κεφάλαια κάτω από τα οποία αξιολογούνται οι υποψήφιοι και στην τελευταία στήλη η γενική αξιολόγηση, μέθοδο αξιολόγησης που κρίθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι δεν απολήγει σε επαρκή αιτιολόγηση της απόδοσης των υποψήφιων στην προφορική εξέταση όπως απαιτεί το άρθρο 34(10) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων. (Βλ. Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ν. Χριστάκη Ευθυμίου, ΑΕ 2743, απόφαση 20.7.1999).