|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 109/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Ζακελίν Κεφάλα
Αιτήτρια
και
Κυπριακής Δημοκρατίας δια του
Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
1 Νοεμβρίου 1999
Για την Αιτήτρια: κ. Α. Κεφάλας.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κ. Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
---------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το υπόβαθρο της προσφυγής ανάγεται στην εργοδότηση από την Αιτήτρια κα. Κεφάλα αλλοδαπής οικιακής βοηθού από την 1.3.1996. Στις 4.4.1996 η κα. Κεφάλα ενεγράφη ως εργοδότρια για σκοπούς καταβολής κοινωνικών ασφαλίσεων για την εν λόγω οικιακή βοηθό της. Αν και ο συμφωνηθείς μισθός της οικιακής βοηθού ήταν £150.- μηνιαίως, ο οποίος και εδηλώθη, οι εισφορές της υπολογίσθηκαν επί του ποσού των £217 μηνιαίως και εζητήθη από την κα. Κεφάλα
να καταβάλει το ανάλογο ποσό ασφαλίστρων για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο 1996 όταν αυτή προσήλθε στο Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων για να καταβάλει τις εν λόγω εισφορές στις 25.4.1996. Αφού κατέβαλε το έτσι υπολογισθέν ποσό υπό διαμαρτυρία, ζήτησε να πληροφορηθεί τους λόγους για τους οποίους αποφασίσθηκε ότι οι εισφορές της καθορίσθηκαν με βάση το ποσό των £217. Με επιστολή ημερομηνίας 6.5.1996, ο Διευθυντής Κοινωνικών Ασφαλίσεων την πληροφόρησε ότι, σύμφωνα με το νόμο, οι αποδοχές του εργοδοτουμένου περιλάμβαναν, εκτός από το μισθό, και οποιοδήποτε κέρδος δεκτικό χρηματικής αποτίμησης, η δε παροχή από την κα. Κεφάλα προς την οικιακή βοηθό της διαμονής και διατροφής αποτιμήθηκε σε £67 μηνιαίως επί πλέον του συμφωνηθέντος μισθού της των £150. Ακολούθησε προσφυγή της κας Κεφάλα κατά της εν λόγω επιστολής του Διευθυντή (533/96) η οποία απορρίφθηκε για το λόγο ότι η προσβαλλόμενη επιστολή δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη παρά μόνο πράξη πληροφοριακού ή και βεβαιωτικού χαρακτήρα παραθέτουσα, ως εζητήθη, τους λόγους για την απόφαση που κοινοποιήθηκε στην κα. Κεφάλα στις 25.4.1996 και η οποία δεν προσβάλλετο με την προσφυγή. Μετά από την έκδοση στις 18.6.1997 της απόφασης αυτής, η κα. Κεφάλα, με επιστολή του δικηγόρου της ημερομηνίας 15.9.1999 προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υπέβαλε αίτημα "προς επανεξέταση της απόφασης του Γ.Δ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων του Υπουργείου σας με την οποία καθόρισε ως ασφαλιστέες αποδοχές το ποσό των £217 αντί των £150 για τις οικιακές βοηθούς, ως προβλέπεται στα σχετικά συμβόλαια εργοδότησης τους", προβάλλοντας νομική επιχειρηματολογία. Ακολούθως, με άλλη επιστολή του προς τον Υπουργό ημερομηνίας 3.10.1997, υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή κατά, όπως αναφέρει, της απόφασης του Διευθυντή "με την οποία καθόρισε ως ασφαλιστέες αποδοχές το ποσό των £217 αντί των £150 για οικιακές βοηθούς ως προβλέπεται στο σχετικό συμβόλαιο, την 26.9.1997 ημέρα που καταβλήθηκαν τα ανάλογα ποσά εισφορών". Ο Υπουργός απάντησε στις 28.11.1997 ως ακολούθως:"Η πιο πάνω προσφυγή σας στηρίζεται στον ισχυρισμό σας ότι η καταβολή εισφορών κοινωνικών ασφαλίσεων κάθε μήνα αποτελεί χωριστή διοικητική πράξη η οποία και υπόκειται σε προσβολή.
Το θέμα αυτό εξετάστηκε και κρίθηκε στις 18.6.1997 από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Προσφυγή σας με Αρ. 533/96. Η θέση που πήρε το Ανώτατο Δικαστήριο είναι ότι η απόφαση του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων για τις οφειλόμενες εισφορές της κας Κεφάλα δόθηκε στις 25.4.1996 όταν αυτή κατέβαλε για πρώτη φορά για την αλλοδαπή οικιακή βοηθό της τις ανάλογες εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Με βάση τα πιο πάνω θεωρώ ότι η ιεραρχική προσφυγή που υποβάλατε είναι εκπρόθεσμη γιατί σύμφωνα με το εδάφιο 1 του άρθρου 78 του Ν. 41/80 η ιεραρχική προσφυγή έπρεπε να είχε υποβληθεί εντός 15 ημερών από τις 25.4.1996 που λάβατε γνώση για το ύψος των ασφαλιστέων αποδοχών της αλλοδαπής οικιακής βοηθού.
Εξάλλου όπως γνωρίζετε, το θέμα του τελεσίδικου της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεσή σας θα κριθεί από την έφεση που έχετε ήδη καταχωρήσει και εκκρεμεί τώρα ενώπιον του Εφετείου.
Με βάση τα πιο πάνω η ιεραρχική σας προσφυγή απορρίπτεται."
Η προσφυγή της κας Κεφάλα ζητά τις ακόλουθες θεραπείες:
"Α. Δήλωση/απόφαση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση που εκδόθηκε κατά ή περί την 28.11.97 με την οποία αρνήτο την εξέταση της Ιεραρχικής Προσφυγής ημερ. 3.10.97 της αιτήτριας είναι άκυρη, αυθαίρετη και παράνομη και στερημένη οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Β. Η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση ημερ. 26.9.97 για επιβολή εισφορών σε μισθούς αλλοδαπών οικιακών βοηθών πέραν του ποσού των £150 που προβλέπεται στο συμβόλαιο εργοδοσίας είναι παράνομη και άκυρη."
Σημειώνω ότι η προσφυγή κατεχωρήθη στις 6.2.1998 για να παρατηρήσω ότι, καθ΄όσον η θεραπεία Β η ίδια αναφέρεται σε απόφαση ημερομηνίας 26.9.1997, η προσφυγή είναι στην έκταση εκείνη εκπρόθεσμη και δεν μπορεί να εξετασθεί, απολήγοντας σε αποτυχία.
Όσον αφορά τη θεραπεία Α, αυτή ουσιαστικά συμπαρασύρεται από την αποτυχία της θεραπείας Β αφού αφορά την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής κατά της αναφερόμενης απόφασης της 26.9.1997 που αποτελεί το αντικείμενο της θεραπείας Β. Αν η νομιμότητα της απόφασης της 26.9.1997 δεν μπορεί πλέον να εξετασθεί, η ιεραρχική προσφυγή εναντίον αυτής της απόφασης δεν έχει νόημα.
Και αν όμως δεν ήσαν έτσι τα πράγματα, οδηγούμαστε στην ίδια κατάληξη. Η ιεραρχική προσφυγή στην πραγματικότητα δεν στρέφεται εναντίον εκτελεστής απόφασης της διοίκησης. Η αναφορά στην επιστολή του δικηγόρου της κας Κεφάλα σε απόφαση του Διευθυντή με την οποία καθόρισε τις ασφαλιστέες αποδοχές στις 26.9.1997 είναι παραπλανητική και ανακριβής αφού καμμιά τέτοια απόφαση δεν υπήρξε. Καμμιά ένδειξη στα ενώπιον μου στοιχεία δεν υπάρχει ότι στις 26.9.1997 ο Διευθυντής αποφάσισε οτιδήποτε παρά μόνο ο ισχυρισμός ότι η κα. Κεφάλα την ημερομηνία εκείνη απλώς κατέβαλε τις
εισφορές της με βάση τις ασφαλιστέες αποδοχές όπως είχαν ήδη αποφασισθεί σε £217 από το Διευθυντή στις 25.4.1996 (ή στις 6.5.1996 αν η κα Κεφάλα ήθελε δικαιωθεί στην έφεση στην προσφυγή της 533/96), με αποτέλεσμα η είσπραξη των εισφορών της κας Κεφάλα στις 26.9.1997 να ήταν κατά το μέγιστο πράξη εκτελέσεως και σίγουρα όχι απόφαση συνιστώσα εκτελεστή διοικητική πράξη δυνάμενη να προσβληθεί. Εδώ έγκειται και το λάθος στην εισήγηση του κ. Κεφάλα ότι η απόφαση της 26.9.1997 δεν ήταν βεβαιωτική εκείνης της 25.4.1996 αλλά νέα απόφαση. Η φερόμενη ως απόφαση της 26.9.1997 δεν μπορούσε να ήταν ούτε νέα ούτε βεβαιωτική απόφαση καθ΄όσον δεν ήταν καν απόφαση, στερούμενη, όπως ήταν, όλων των στοιχείων που συνιστούν την απόφαση ως διοικητική πράξη.Υπό το φως των πιο πάνω ευσταθεί και η θέση της Δημοκρατίας επί της ουσίας ότι η ιεραρχική προσφυγή της κας Κεφάλα ορθά απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη αφού δεν υποβλήθηκε εντός των προβλεπομένων από το άρθρο 78 του Νόμου 41/80 δεκαπέντε ημερών από της αποφάσεως. Αφού δεν υπήρξε άλλη απόφαση του Διευθυντή ημερομηνίας 26.9.1997 ως ισχυρίζεται η κα Κεφάλα, η ιεραρχική προσφυγή της ουσιαστικά εστρέφετο εναντίον της μόνης απόφασης του Διευθυντή στις 25.4.1996, της οποίας μάλιστα ο δικηγόρος της εζήτησε και την αναθεώρηση με την επιστολή του ημερομηνίας 15.9.1997, και έτσι ήταν καθαρά εκπρόθεσμη.
Η προσφυγή, λοιπόν, για όλους τους πιο πάνω λόγους αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Η Αιτήτρια θα καταβάλει τα έξοδα της Δημοκρατίας.
Γ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π