|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
< U>Υποθέσεις αρ.99/98, 100/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ
Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:Ανδρέα Κωνσταντίνου
&# 9;
αιτητή- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων
καθ΄ου η αίτηση
------------------------
ΜΕΤΑΞΥ
:Μαρίας Αγαπίου
αιτήτρια
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων
καθ΄ου η αίτηση
------------------------
19 Οκτωβρίου, 1999
Για τους αιτητές και στις δυο προσφυγές: κ.Σπ.Ευαγγέλου
Για τον καθ΄ου η αίτηση: κ.Γ.Λαζάρου - δικηγόρος της Δημοκρατίας Α.
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές στις δυο προσφυγές, που συνεκδικάστηκαν, ήσαν συνιδιοκτήτες, κατά 1/2 ο καθένας, του κτήματος με αριθμό εγγραφής Ν153 του τεμαχίου 199, Φ.Σχ.3039.Ε2, στο χωριό Δάλι, με εμβαδό 12 στρέμματα και 3 προστάθια. Την 1.11.79 οι αιτητές υπέγραψαν συμφωνία με δυο ιδιώτες επενδυτές, βάσει της οποίας οι τελευταίοι ανέλαβαν, μέσα σε 3 χρόνια να μεταφέρουν στο κτήμα επαρκή ποσότητα πόσιμου νερού και να κατασκευάσουν δρόμο πλάτους 35π., που θα οδηγούσε μέχρι τα σύνορα του, ώστε να εξασφαλιστεί
σχετική άδεια για διαίρεση του σε οικόπεδα. Οι συμβαλλόμενοι θα επιμερίζονταν εξίσου τα έξοδα διαχωρισμού, η δε αμοιβή των επενδυτών θα καταβαλλόταν με την εγγραφή στο όνομα τους, αντιπαροχή, του μισού αριθμού των οικοπέδων που θα προέκυπταν από τη διαίρεση, μείον 1. Η διανομή θα γινόταν με την επιλογή από τους συμβαλλόμενους, ανά δύο οικοπέδων με τη σειρά, μέχρι ολοκλήρωσης της.Στις 20.1.87 οι δυο επενδυτές, με τη συναίνεση των αιτητών, εκχώρησαν εγγράφως τα δικαιώματα και υποχρεώσεις που είχαν δυνάμει της πιο πάνω συμφωνίας, στην εταιρεία M & K.Development Ltd. Στις 11.7.88 η M & K.Development Ltd., πάλι με τη συναίνεση των αιτητών, εκχώρησαν τα δικαιώματα τους στην Klatsias Development Ltd. Στις 9.6.89 οι αιτητές υπέγραψαν συμφωνία με την τελευταία για
τη διαίρεση του επίδικου κτήματος σε οικόπεδα. Ο Διευθυντής, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, βεβαίωσε στις 21.11.97 την επιβολή φόρου κεφαλαιουχικών κερδών πάνω στο κέρδος που προέκυψε από τη διάθεση του 1/2 μεριδίου του κάθε αιτητή στο ακίνητο. Σύμφωνα με την απόφαση του το κέρδος που προέκυψε από αυτή ανερχόταν σε £13,894, και ο πληρωτέος φόρος ήταν £2.778,80.Η βασική διαφωνία των αιτητών με το Διευθυντή είναι γιατί ο τελευταίος θεώρησε ως ημερομηνία διάθεσης του ακίνητου την 9.6.89, ενώ, οι αιτητές ισχυρίζονται πως η ορθή ημερομηνία είναι η 1.11.79, κατά την οποία δεν ίσχυε ο περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμος του 1980, και ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα εφαρμογής των προνοιών του στην περίπτωση που μας απασχολεί.
Η πρώτη έγγραφη σύμβαση της 1.11.79, μεταξύ των αιτητών και των δυο ιδιωτών επενδυτών είχε κατατεθεί στο κτηματολόγιο, κάτι που δεν αμφισβητείται. Ο Διευθυντής όμως δεν την αποδέχεται, γιατί δεν κατατέθηκε στο γραφείο του, όπως προβλέπεται στο άρθρο 35 του Νόμου, που λέγει:
«Ουδεμία σύμβασις διαθέσεως ιδιοκτησίας γενόμενη προ της ενάρξεως ισχύος του παρόντος Νόμου, δύναται δια τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, να ληφθή υπ΄όψιν εκτός εάν αυτή προσαχθή, και αντίγραφο αυτής κατατεθή εις το Γραφείον του Διευθυντή εντός δύο μηνών από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος Νόμου.»
Ο δικηγόρος των αιτητών εισηγείται πως, εφόσον το έγγραφο είχε κατατεθεί στο κτηματολόγιο, ένα άλλο γραφείο της ενιαίας διοίκησης της κυβέρνησης, για να χηρισμοποιήσω τη φράση του, πληρούται η προϋπόθεση του πιο πάνω άρθρου, έστω και αν αναφέρεται σ΄αυτό ειδικά: «Το Γραφείο του Διευθυντή», που είναι βεβαίως, σύμφωνα με τον ορισμό στον ίδιο το Νόμο, ο Διευθυντής Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων.
Το πιο πάνω ζήτημα καθίσταται θεωρητικό, ενόψει αυτών που ακολουθούν, και της κατάληξης μου. ΄Ομως, δεν συμφωνώ με την εισήγηση του δικηγόρου των αιτητών. Ο σχετικός Νόμος έχει φορολογικό περιεχόμενο. Γι΄αυτό και οι διατάξεις του εφαρμόζονται αυστηρά. Δεν επιτρέπεται ευρεία ή χαλαρή ερμηνεία εκεί όπου η γλώσσα του νομοθετήματος είναι καθαρή
. Και εδώ το άρθρο αναφέρεται ρητά στο «Γραφείο του Διευθυντή» Αν διδόταν η ερμηνεία που προτείνει ο δικηγόρος των αιτητών, θα σήμαινε πως, σε οποιαδήποτε διοικητική αρχή υπάρχει κατατεθειμένο σχετικό έγγραφο, με την κατάθεση αυτή περιήλθε και στη γνώση του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων.Η απόφαση του Διευθυντή να θεωρήσει ως ημερομηνία διάθεσης την 9.6.89, και όχι την 1.11.79, είναι κατά τη γνώμη μου απόλυτα ορθή. Αν διαβαστούν τα έγγραφα των δύο πρώτων εκχωρήσεων, που είναι κατατεθειμένα στο φάκελο, θα διαπιστωθεί πως οι εκχωρήσεις έγιναν, όπως ρητά αναφέρεται σ΄αυτά, γιατί δεν μπορούσαν οι επενδυτές να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. (Δες, την παράγραφο Α της πρώτης συμφωνίας εκχωρήσεως 20.1.87, και στη δεύτερη της 11.7.88, τη 2η παράγραφο που αρχίζει με το «επειδή»).
Η συμφωνία της 9.9.89 είναι ολωσδιόλου νέα με διαφορετικούς όρους από τις προηγούμενες. Αυτή μάλιστα αφορά στη διαίρεση και άλλων κτημάτων στην περιοχή, μαζί με τα επίδικα, και προβλέπει την αξία της αντιπαροχής με αναφορά σε τιμή κατά τετραγωνικό πόδι οικοπέδου. Οι εργασίες θα γίνονταν σύμφωνα με τους όρους της άδειας, που είχε εκδοθεί στις 15.3.88. Στη συμφωνία περιγράφονται οι αιτητές ως εργοδότες και η Klatsias Development Ltd ως ο «εργολάβος». Οι αιτητές διέθεσαν επομένως το κτήμα τους την ημερομηνία που υπέγραψαν αυτή, τη νέα σύμβαση, δηλαδή 9.6.89. Οι προηγούμενες είχαν ουσιαστικά ακυρωθεί, γιατί οι επενδυτές δεν μπορούσαν να εκτελέσουν τα έργα της διαίρεσης του κτήματος. Για να γίνει αντιληπτή η ορθότητα της απόφασης του Διευθυντή θα παραλλήλιζα, υποθετικά, τη διάθεση του κτήματος αντί με αντιπαροχή τοις μετρητοίς. Αν δηλαδή οι αιτητές συμφωνούσαν με τους δυο πρώτους επενδυτές, την 1.11.79, να πωλήσουν το κτήμα τους, φέρ' ειπείν £20.000, και οι αγοραστές δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν τη συμφωνία τους, ασφαλώς οι ιδιοκτήτες δεν θα θα διέθεταν το κτήμα τους στην ίδια τιμή στις 9.6.89 σε ένα νέο αγοραστή, γιατί αυτή θα ήταν διαφορετική, και διαπραγματεύσιμη.
΄Ενα άλλο ζήτημα, που εγείρεται στην υπόθεση, είναι η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή πως είχαν καταχωρήσει προηγουμένως, για την ίδια υπόθεση, προσφυγή, την οποία όμως απέσυραν γιατί ο Διευθυντής ανέλαβε να επανεξετάσει τη φορολογία, μόνο σε ότι αφορούσε την αιτιολογία της απόφασης του. Αντί αυτού, ο Διευθυντής, προέβη σε πλήρη αναθεώρηση της. Δεν είναι ορθή η εισήγηση. Από τη σχετική αλληλογραφία του φορολογικού τμήματος και των δικηγόρων της αιτήτριας φαίνεται καθαρά πως ο Διευθυντής ανέλαβε να ανακαλέσει την επίδικη απόφαση, στην οποία αφορούσε η προσφυγή
55/94, και να πάρει νέα. Αφού επανεξέτασε το ζήτημα έλαβε την επίδικη απόφαση Δεν ανέλαβε καμιά υποχρέωση η νέα απόφαση του να αφορά μόνο στο περιεχόμενο της αιτιολογίας.Τέλος, αβάσιμη είναι και η εισήγηση πως ο Διευθυντής δεν προέβη στη δέουσα έρευνα προτού καθορίσει την αξία της γης κατά την ημερομηνία διάθεσης της. Υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης επαρκή στοιχεία για την έρευνα αυτή, καθώς και της προσωπικής επικοινωνίας και αλληλογραφίας μεταξύ του φορολογικού τμήματος και του δικηγόρου των αιτητών. Οι τελευταίοι δεν είχαν αντιπροτείνει ο,τιδήποτε επί του ζητήματος.
Ενόψει των ανωτέρω οι προσφυγές απορρίπτονται. Ο κάθε αιτητής να πληρώσει £250 έξοδα.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ