ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος

1. TAΞΙ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΛΤΔ

2. ΑΚΗΣ (ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΔΕΜΑΤΩΝ ΕΞΠΡΕΣ) ΛΤΔ

3. Α.ΜΑΚRΙΣ ΤΟΥRΙSΤ ΤΑΧΙ SERVICES CO LTD

- και -

Της Δημοκρατίας της Κύπρου, δια της

Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών

------------------------

Για τους αιτητές: κ.Α.Χάσικος

Για την καθ΄ης η αίτηση: κ.Α.Μαππουρίδης - δικηγόρος της Δημοκρατίας.

-------------------------

Η ενδιαφερόμενη εταιρεία είχε αποταθεί στην Αρχή Αδειών για να της χορηγηθούν 6 άδειες μεταφορέα Α, ωφέλιμου φορτίου κάτω των 50.000 κιλών, αλλά η Αρχή Αδειών, αφού άκουσε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και το αρμόδιο τμήμα Οδικών Μεταφορών, χορήγησε σ΄αυτή δυο άδειες, αυτές που έχω ήδη αναφέρει. Ενστάσεις κατά της χορήγησης των αδειών υπέβαλαν η Παγκύπρια Ομοσπονδία Βιοτεχνών Επαγγελματιών Καταστηματαρχών, ΠΟΒΕΚ, η Εταιρεία Ταξί Κυριάκος και η Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Αυτοκινητιστών Κύπρου, ΣΕΑΚ.

Η βασική επιχειρηματολογία του δικηγόρου των αιτητών εντοπίζεται στην εισήγηση πως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη και ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα πριν από τη λήψη της.

Μελετώντας την υπόθεση διαπιστώνω πως τα δύο σκέλη της επιχειρηματοογίας του δικηγόρου των αιτητών είναι επάλληλα, για το λόγο που θα φανεί αμέσως παρακάτω. Το αιτιολογικό της επίδικης απόφασης της Α.Α.Α. έχει ως εξής:

Η φράση: «λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των ενώπιον μας στοιχείων και των όσων έχουν λεχθεί κατά την ακρόαση της προσφυγής» δεν προσθέτει τίποτε στην αιτιολογία της απόφασης. «Λαμβάνω υπόψη» σημαίνει πως ό,τι διάβασε, άκουσε, ή είδε κάποιος, το εναπέθεσε στο μυαλό. ΄Οταν το άτομο αυτό όμως καλείται να εκφράσει κρίση για τις πιο πάνω πληροφορίες, θα πρέπει να αναφερθεί σ΄αυτές και να ξεδιαλύνει τις δικές του απόψεις, και, κατά κύριο λόγο, όταν σ΄αυτές περιέχονται αντιφατικές εισηγήσεις. Ενώπιον της Α.Α.Α. υπήρχαν οι αντίθετες θέσεις, που υποστήριξαν αφενός οι προσφεύγοντες και αφετέρου η ενδιαφερόμενη εταιρεία. Στην προσβαλλόμενη όμως απόφαση δεν διατυπώνεται η άποψη της Α.Α.Α. αναφορικά με τα ενώπιον της γεγονότα, τις εισηγήσεις που έγιναν, αλλά, και τούτο είναι το βασικότερο, δεν εκφράζεται η κρίση και αιτιολογία της πάνω σ΄αυτά. Η επόμενη φράση που ακολουθεί στην επίδικη απόφαση: «και ιδιαίτερα το γεγονός ότι με τις δυο άδειες συμπληρώνεται ο αριθμός των αδειούχων οχημάτων που χρειάζεται η εταιρεία του ενδιαφερομένου μέρους για να λειτουργήσει σωστά», μένει μετέωρη, αφού δεν αναφέρεται ποία άλλα στοιχεία αξιολόγησε η Α.Α.Α. ώστε να κλίνει η πλάστιγκα υπέρ της χορήγησης των αδειών. Η επαρκής και ορθή λειτουργία της επιχείρησης της ενδιαφερόμενης εταιρείας, φαίνεται από το λεκτικό της απόφασης, πως ήταν το μόνο κριτήριο που ελήφθη υπόψη, ενώ τίποτε δεν αναφέρεται για τις αντίθετες εισηγήσεις των προσφευγόντων, που έλεγαν, μεταξύ άλλων, πως εξυπηρετούνται πλήρως από τους ίδιους οι ανάγκες της περιοχής Λεμεσού και Παραλιμνίου, και μάλιστα, ότι υπάρχει κορεσμός στο επάγγελμα, σε βαθμό που να είναι ασύμφορο γι΄αυτούς. Για να μην αναφερθώ και σε ισχυρισμό τους πως η ενδιαφερόμενη κυκλοφορεί παρανόμως οχήματα μη αδειούχα.

Είναι γεγονός επίσης πως από το διοικητικό φάκελο δεν διαπιστώνεται να έχει γίνει επαρκής έρευνα αναφορικά με τις ανάγκες της περιοχής σε αδειούχα οχήματα της κλάσης που αφορούσε η υπόθεση, έστω και αν υπήρχε η απλή δήλωση του αρμόδιου τμήματος για την ύπαρξη τέτοιας ανάγκης.

Ενόψει των ανωτέρω η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με £300 έξοδα.

Χρ. Αρτεμίδης, Δ.

/ΜΑΑ