Ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:

Ο καθ΄ου η αίτηση (εφεξής ΡΙΚ) προκήρυξε τη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΡΙΚ στις 13 και 14 Αυγούστου 1995. Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση.

Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ η προκήρυξη της επίδικης θέσης ανακλήθηκε και επαναπροκηρύχθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1996. Σε σχετική σημείωση αναφερόταν η δυνατότητα για τους αιτητές οι οποίοι είχαν υποβάλει αίτηση με βάση την προκήρυξη της θέσης που έγινε τον Αύγουστο του 1995 να επαναβεβαιώσουν το ενδιαφέρον τους με επιστολή προς τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ, στην οποία μπορούσαν να επισυνάψουν οποιαδήποτε πρόσθετα στοιχεία.

Ο αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 4.3.96 επαναβεβαίωσε το ενδιαφέρον του για την επίδικη θέση και αναφέρθηκε σε πρόσθετα στοιχεία για συμπλήρωση της αίτησης του. Κλήθηκε σε προσωπική συνέντευξη στις 29.4.96.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ σε συνεδρία του ημερομηνίας 29.5.96 συνεκτίμησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία αναφορικά με τα προσόντα και την αξία των υποψηφίων και την εν γένει καταλληλότητα τους να εκτελούν με επιτυχία τα καθήκοντα της θέσης του Γενικού Διευθυντή και έκρινε ότι οι επικρατέστεροι από τους υποψηφίους ήταν οι Μιχαηλίδης Ανδρέας και Μιχαηλίδης Αριστόδημος.

Στη συνέχεια κάλεσε σε προσωπικές συνεντεύξεις τους πιο πάνω επικρατέστερους υποψηφίους. Μετά το πέρας αυτών ο υποψήφιος Μιχαηλίδης Αριστόδημος απέσυρε την αίτηση του για την επίδικη θέση.

Σε συνεδρία του ημερομηνίας 17.7.96 το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ προέβηκε σε συνολική αξιολόγηση όλων των υποψηφίων με βάση τα προσόντα και την αξία τους. Αφού συνεκτίμησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης και γενικά με γνώμονα την ικανότητα-καταλληλότητα τους για επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης, έκρινε ότι κανείς από τους υποψηφίους ήταν πλήρως κατάλληλος για διορισμό στην επίδικη θέση. Αποφάσισε να μην προβεί σε διορισμό σ΄αυτή και να θεωρήσει λήξασα τη διαδικασία πλήρωσης της.

Ο αιτητής πληροφορήθηκε για την πιο πάνω απόφαση με επιστολή ημερομηνίας 5.8.96.

Οι δικηγόροι του καθ΄ου η αίτηση αναφέρονται στο αιτητικό της προσφυγής και σημειώνουν ότι ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση να μη διοριστεί στη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΡΙΚ και να μην πληρωθεί η επίδικη θέση που δημοσιεύτηκε στις 16.2.96.

Εισηγούνται ότι αυτό που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή είναι η παράλειψη του ΡΙΚ να προβεί στην πλήρωση της θέσης και να διορίσει τον αιτητή.

Αναφέρουν ότι είναι νομολογημένο πως παράλειψη μόνο τότε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής όταν πρόκειται για "παράλειψη οφειλομένης ενεργείας".

Παραπέμπουν σχετικά στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 σελ. 243:

Ισχυρίζονται ότι το ΡΙΚ δεν είχε καμμιά υποχρέωση είτε να πληρώσει την επίδικη θέση είτε να διορίσει τον αιτητή και επομένως οι προσβαλλόμενες παραλείψεις δεν αποτελούν "παράλειψη οφειλομένης ενεργείας".

Αναφέρονται στο Ν.238/91 άρθρο 2(4) το οποίο προβλέπει πως η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου για πλήρωση της θέσης του Γενικού Διευθυντή του ΡΙΚ υποβάλλεται στο Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση. Η επιλογή από το Διοικητικό Συμβούλιο των δύο επικρατέστερων υποψηφίων (ο ένας εκ των δύο απέσυρε την αίτηση του) χωρίς υποβολή για έγκριση στο Υπουργικό Συμβούλιο δημιουργεί πράξη μη πλήρως καταρτισθείσα.

Παραπέμπουν στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 σελ.200

Ο αιτητής προσβάλλει 1) την άρνηση ή παράλειψη του ΡΙΚ να διορίσει τον ίδιο και 2) την άρνηση ή παράλειψη να πληρώσει τη θέση του Γενικού Διευθυντή την οποία δημοσίευσε στις 16.2.96 και αντ΄αυτού την επαναδημοσίευσε στις 14.9.96.

Κρίνω παραδεκτή την ένσταση που προβάλλουν οι δικηγόροι του καθ΄ου η αίτηση. Το ΡΙΚ δεν είχε καμμιά υποχρέωση είτε να πληρώσει τη θέση του Γενικού Διευθυντή είτε να διορίσει τον αιτητή. Οι προσβαλλόμενες παραλείψεις δεν αποτελούν "παράλειψη οφειλομένης ενεργείας" και ως εκ τούτου δεν υπόκεινται στον ακυρωτικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Έχει νομολογηθεί ότι δεν υπάρχει δικαίωμα σε προαγωγή ή διορισμό παρά μόνο απλή προσδοκία.

Ο αιτητής στην παρούσα περίπτωση δεν είχε καν προσδοκία διορισμού αφού το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ είχε επιλέξει τους δύο επικρατέστερους υποψηφίους για διορισμό χωρίς ο ίδιος να περιλαμβάνεται σ΄αυτούς.

Δεν υπήρχε νομική υποχρέωση διορισμού οποιουδήποτε στην προκηρυχθείσα θέση αφού έκρινε το Διοικητικό Συμβούλιο ότι δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι προς τούτο.

Κρίνεται έτσι ότι οι προσβαλλόμενες παραλείψεις δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής.

Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα σε βάρος του αιτητή.

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.