ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 655/97

ΕΝΩΠΙΟΝ: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

ΜΕΤΑΞΥ:

STRATA TOURS,

Αιτητών

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργού Οικονομικών,

2. Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας,

Καθ'ων η αίτηση

---------------------------

29 Ιουλίου 1999

Για τους Αιτητές: κ. Γ. Παπαθεοδώρου.

Για τους Καθ'ων η αίτηση: κα Γ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

----------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(α) Τα γεγονότα

Η αιτήτρια εταιρεία ασχολείται με τις μισθώσεις οχημάτων χωρίς οδηγό. Το Επαρχιακό Γραφείο του ΦΠΑ Λευκωσίας διενήργησε επισκέψεις ελέγχου στα υποστατικά της εταιρείας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου 246/90. Λόγω της μη παρουσίασης στοιχείων από την αιτήτρια εταιρεία και τον εντοπισμό παραλείψεων και/ή σφαλμάτων ο έλεγχος διήρκεσε από τις 2/11/95 - 12/7/96. Αφού ο Εφορος Φόρου Προστιθέμενης Αξίας έκρινε ότι οι φορολογικές δηλώσεις της αιτήτριας εταιρείας από 1/7/92 - 30/11/95 ήταν ελλιπείς και περιείχαν σφάλματα, προχώρησε στη βεβαίωση φόρου σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 34(1) του Νόμου 246/90. Σύμφωνα με σχετική επιστολή, που αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, ο φόρος καθορίστηκε σε £2.228,35 σ. Η αιτήτρια αμφισβητεί την εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης αφού,

(1) Η επιβληθείσα φορολογία είναι λανθασμένη και δεν ανταποκρίνεται στις νόμιμες υποχρεώσεις της αιτήτριας.

(2) Ο Νόμος 246/90 είναι αντισυνταγματικός γιατί αντιβαίνει τις πρόνοιες του άρθρου 24 του Συντάγματος.

(β) Λανθασμένη φορολογία

Η αιτήτρια εταιρεία ισχυρίζεται ότι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις υπήρξε λανθασμένη εφαρμογή των νομοθετικών προνοιών και κανονισμών, όπως επίσης και χρήση αυθαίρετων μεθόδων για τον υπολογισμό του ποσού του φόρου. Τα στοιχεία τα οποία επικαλείται η αιτήτρια εταιρεία προς υποστήριξη των ισχυρισμών της είναι τα ακόλουθα:

(i) Παραχώρηση δικαιώματος χρήσης οχημάτων "Ζ" χωρίς οδηγό σε άλλο πρόσωπο χωρίς αντιπαροχή

Η αιτήτρια εταιρεία ισχυρίζεται ότι η επιβολή του ποσού των £809.54 σ. ως φόρος για παραχωρήσεις δικαιώματος χρήσης αυτοκινήτων "Ζ" χωρίς οδηγό, σε άλλο πρόσωπο χωρίς αντιπαροχή, είναι ουσιαστικά ανυπόστατη και αστήρικτη αφού τέτοια παραχώρηση ουδέποτε έλαβε χώρα.

Η θέση των καθ'ων η αίτηση είναι ότι από τα στοιχεία που είχαν διαπιστωθεί από τις επισκέψεις ελέγχου στα γραφεία της αιτήτριας εταιρείας διαπιστώθηκε ότι η αιτήτρια εταιρεία παρείχε δικαίωμα χρήσης, χωρίς αντιπαροχή, συγκεκριμένων οχημάτων τύπου "Ζ" στην εταιρεία DIPROSE LTD, η οποία ακολούθως τα παραχωρούσε για εκμετάλλευση σε άλλη εταιρεία του ίδιου συγκροτήματος. Σύμφωνα δε με το άρθρο 6(8) του Νόμου 246/90, η διάθεση περιουσιακών στοιχείων μιας εταιρείας για σκοπούς άλλους από τους σκοπούς της επιχείρησης, με ή χωρίς αντιπαροχή, φορολογείται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 23(14)(β) του Νόμου με βάση την αξία των αγαθών. Για τα αυτοκίνητα ως αξία θεωρείται η αγοραία αξία μείον η απόσβεση με συντελεστή 20%.

Το άρθρο 6(8) του Νόμου 246/90 προνοεί ότι,

"(8) Οταν αγαθά ή περιουσιακά στοιχεία που κατέχονται ή χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς της επιχείρησης, με οδηγίες ή παραλείψεις ή ανοχή του προσώπου που ασκεί την επιχείρηση, διατίθενται για ιδιωτικούς σκοπούς ή χρησιμοποιούνται ή προσφέρονται για να χρησιμοποιηθούν από οποιοδήποτε πρόσωπο για σκοπούς άλλους από τους σκοπούς της επιχείρησης, με αντιπαροχή ή χωρίς αντιπαροχή, τότε αυτό αποτελεί παροχή υπηρεσιών."

 

Οι διαπιστώσεις του Εφόρου ότι η αιτήτρια εταιρεία παρείχε δικαίωμα χρήσης των οχημάτων στην εταιρεία DIPROSE LTD, η οποία ακολούθως τα παραχωρούσε για εκμετάλλευση σε άλλη εταιρεία του ίδιου συγκροτήματος προκύπτει από τον έλεγχο που διεξήγαγαν οι υπεύθυνοι του Γραφείου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Οι ισχυρισμοί του Εφόρου συνάδουν πλήρως με το περιεχόμενο του σχετικού φακέλου. Ο καθορισμός του συντελεστή σε 20%, άνκαι δεν έχει νομοθετική κάλυψη, εντούτοις είναι μια συνήθης τακτική τόσο από το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων (όταν επεξεργάζονται κεφαλαιουχικές εκπτώσεις), όσο και από ελεγκτές (όταν ετοιμάζουν ετήσιους ελεγμένους λογαριασμούς). Εχοντας υπόψη τα στοιχεία που περιέχονται στο σχετικό φάκελο και το περιεχόμενο της σχετικής νομοθετικής πρόνοιας, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή.

 

(ii) Φόρος £240.97 σ. από πώληση του λεωφορείου ΚΚ 328

Η αιτήτρια εταιρεία δεν αποδέχεται την επιβολή φόρου £240.97 που βασίζεται στην πώληση του υπ' αριθμό ΚΚ 328 λεωφορείου, αφού το λεωφορείο ήταν ιδιωτικό και η πώληση του υπόκειται σε μηδενικό συντελεστή φόρου.

Οι καθ'ων η αίτηση αντικρούουν την πιο πάνω εισήγηση ισχυριζόμενοι ότι το λεωφορείο ΚΚ 328 ήταν εγγεγραμμένο αρχικά ως ΤΚΚ 328. Στις 2/9/92 μετατράπηκε σε ιδιωτικό και η άδεια οδικής χρήσης "Τ" μεταβιβάστηκε στο καινούριο λεωφορείο ΒΒΕ 287. Ακολούθως το λεωφορείο ΚΚ 328 πωλήθηκε στις 6/6/94. Τα πιο πάνω γεγονότα δικαιολογούν την εφαρμογή του άρθρου 6(6) του Νόμου 246/90, που προνοεί ότι η πράξη είναι φορολογητέα με συντελεστή 8%.

 

 

 

Το άρθρο 6(6) του Νόμου 246/90 προνοεί ότι,

"(6) Οταν αγαθά τα οποία αποτελούν μέρος περιουσιακών στοιχείων επιχείρησης μεταβιβάζονται ή διατίθενται, με αντιπαροχή ή χωρίς αντιπαροχή, από το πρόσωπο που ασκεί την επιχείρηση ή με οδηγίες του, έτσι ώστε να παύσουν πλέον να αποτελούν μέρος των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης, το γεγονός αυτό αποτελεί παράδοση των αγαθών από το εν λόγω πρόσωπο."

 

Τα στοιχεία που επικαλούνται οι καθ'ων η αίτηση συνάδουν πλήρως με το περιεχόμενο του σχετικού φακέλου. Με βάση τα στοιχεία αυτά και το περιεχόμενο των προνοιών του άρθρου 6(6) του Νόμου 246/90 βρίσκω ότι η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή.

 

(iii) Φόρος £1.067,97 σ. για μίσθωση οχημάτων "Ζ" χωρίς οδηγό που μετατράπηκαν σε οχήματα ιδιωτικής χρήσης

Η αιτήτρια εταιρεία ισχυρίζεται ότι για τα οχήματα "Ζ" (που από "Ζ" χωρίς οδηγό μετατράπηκαν σε οχήματα ιδιωτικής χρήσης) έχει εισπραχθεί ο σχετικός φόρος από τους καθ'ων η αίτηση και η αιτήτρια εταιρεία δεν οφείλει οποιοδήποτε ποσό.

Οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 6(16) του Νόμου 246/90 και τους σχετικούς Κανονισμούς (Κ.Δ.Π. 203/91) η πιο πάνω μετατροπή αποτελεί φορολογητέα παροχή υπηρεσιών που έχει σαν βάση την αξία των αγαθών. Η αγοραία αξία των αγαθών καθορίστηκε σαν η αξία των οχημάτων αφαιρουμένης της απόσβεσης με συντελεστή 20%.

Το άρθρο 6(16) του Νόμου 246/90 προνοεί ότι,

"(16) Κανονισμοί που εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο μπορούν, να καθορίζουν οποιαδήποτε είδη αγαθών τα οποία εφόσο αποκτούνται ή παράγονται από οποιοδήποτε πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων επιχείρησης την οποία ασκεί και -

(α) Δεν παραδίδονται σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ούτε εμπεριέχονται σε άλλα αγαθά τα οποία το πρόσωπο αυτό παράγει μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της εν λόγω επιχείρησης, αλλά

(β) χρησιμοποιούνται από τον ίδιο για τους σκοπούς της επιχείρησης αυτής ή οποιασδήποτε άλλης επιχείρησης της οποίας ασκεί,

να θεωρούνται, για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, και κάτω από καθορισμένες στους Κανονισμούς αυτούς προϋποθέσεις, τόσο ως αγαθά που παραδόθηκαν στο πρόσωπο αυτό για τους σκοπούς της επιχείρησής του όσο και ως αγαθά τα οποία ο ίδιος παρέδωσε μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησής του."

Σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο και τους Περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Αυτοπαραδόσεις) Κανονισμούς του 1991 (ΚΔΠ 203/91) η πιο πάνω αναφερόμενη μετατροπή εμπίπτει μέσα στις πρόνοιες του άρθρου 23(13)(9) του Νόμου 246/90 και αποτελεί φορολογητέα παροχή υπηρεσίας με φορολογητέα αξία την αξία των αγαθών.

Εχοντας υπόψη το περιεχόμενο του σχετικού φακέλου και το ότι η αιτήτρια εταιρεία δεν αμφισβητεί τα γεγονότα αλλά τη φορολογιακή μεταχείριση της μετατροπής των αυτοκινήτων από αυτοκίνητα για εκμίσθωση χωρίς οδηγό σε αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης σε συσχετισμό με τις πιο πάνω αναφερθείσες νομικές πρόνοιες, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Εχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να αντικαταστήσει την κρίση του διοικητικού οργάνου εκφράζοντας τις δικές του απόψεις ως προς την ορθότητα της διοικητικής πράξης. (Ιδε P.G.G. Clift and The Republic of Cyprus through (a) Minister of Finance, (b) The Commissioner of Income Tax [1965] 3 C.L.R. 285, Christos Christides and The Republic of Cyprus, through the Director of Inland Revenue Department of the Ministry of Finance [1966] 3 C.L.R. 732, Rallis Makrides v. Republic (Minister of Finance) [1967] 3 C.L.R. 147, Georghiades v. Republic [1982] 3 C.L.R. 659, Mangli v. Republic [1983] 3 C.L.R. 52, Hjieraclis and another v. Republic [1984] 3 C.L.R. 604).

Το Δικαστήριο μπορεί να επέμβει αν ικανοποιηθεί ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα ή το Νόμο ή και όταν η Διοίκηση έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας. (Ιδε Republic v. Lefkos Georghiades [1972] 3 C.L.R. 594).

Στην παρούσα περίπτωση η αιτήτρια είχε το βάρος να αποδείξει ότι η σχετική απόφαση του Εφόρου είναι αποτέλεσμα νομικής πλάνης ή ότι η Διοίκηση υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής της εξουσίας με την έννοια ότι η διαπίστωση των γεγονότων δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιον της. Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί δεν έχω πειστεί ότι η αιτήτρια εταιρεία έχει αποσείσει το σχετικό βάρος. Η αιτήτρια παρέλειψε να τηρεί τα αναγκαία στοιχεία σύμφωνα με τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες του άρθρου 246/90, που θα υποβοηθούσαν τους καθ'ων η αίτηση να καταλήξουν στον ορθό υπολογισμό του φορολογητέου φόρου. Οι καθ'ων η αίτηση προχώρησαν στον καθορισμό του ποσού σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 34(1) του Νόμου 246/90. Στο περιεχόμενο του σχετικού φακέλου φαίνονται τα βασικά γεγονότα και οι διαπιστώσεις του Εφόρου που απορρέουν από αυτά. Τα στοιχεία αυτά ήταν ικανοποιητικά για να προσδώσουν εγκυρότητα στα συμπεράσματα του Εφόρου. Η έρευνα που έλαβε χώρα ήταν ενδελεχής. Μια προσεκτική εξέταση των πιο πάνω στοιχείων σε συσχετισμό με τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες, δείχνει ότι η απόφαση των καθ'ων η αίτηση 24/1/97 ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Εχει επίσης υποβληθεί εκ μέρους της αιτήτριας στις λεπτομέρειες της προσφυγής ότι ο Νόμος 246/90 είναι αντισυνταγματικός αφού καταστρατηγεί τις πρόνοιες του άρθρου 24 του Συντάγματος. Επειδή δεν έχει αναπτυχθεί οποιαδήποτε επιχειρηματολογία στην έγγραφη αγόρευση της αιτήτριας εταιρείας, θεωρώ την εισήγηση ως εγκαταλειφθήσα.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας εταιρείας.

 

 

 

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.

 

 
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο