|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 573/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.
ΜΕΤΑΞΥ:
Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Ομιλος Ελλήνων Λευκωσίας,
Αιτητών
και
Ανώτατης Δικαστικής Επιτροπής Αθλητισμού (Α.Δ.Ε.Α.),
Καθ'ης η αίτηση
---------------------------
29 Ιουλίου 1999
Για τους Αιτητές: κ. Χρ. Τριανταφυλλίδης και κ. Π. Σπανός.
Για την Καθ'ης η αίτηση: κα. Σατράκη για κ. Σ. Σαμψών.
Για το Ενδιαφερόμενο Μέρος: Ουδεμία εμφάνιση.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(α) Τα γεγονότα
Ο Vesko Mihajlovic είναι για τους ποδοσφαιρόφιλους ένας καταξιωμένος Γιουγκοσλάβος ποδοσφαιριστής με μια αξιοσημείωτη παρουσία στα Κυπριακά γήπεδα. Αρχικά όταν ήλθε στην Κύπρο υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με το σωματείο ΑΠΟΕΛ για δύο χρόνια, από την 1/7/93 μέχρι την 30/6/95. Στις 16/1/95 το σωματείο ΑΠΟΕΛ ανανέωσε το συμβόλαιο του παίκτη, σύμφωνα με τις πρόνοιες της αρχικής συμφωνίας, για μια περίοδο 2 χρόνων μέχρι τις 30/6/97. Σύμφωνα με το άρθρο 16 του αρχικού συμβολαίου το ΑΠΟΕΛ θα μπορούσε να ζητήσει τέλος μεταγραφής (transfer fee) αν ο ποδοσφαιριστής υπέγραφε πριν από τη λήξη της πιο πάνω συμφωνίας συμβόλαιο συνεργασίας με άλλη ομάδα. Το σχετικό άρθρο αναφέρει ότι,
"It is further agreed that if at the termination of this agreement or any extension thereof the player signs for another club, the club shall be entitled to receive by way of transfer fee an amount to its satisfaction."
Λίγο πριν από τη λήξη του συμβολαίου του και πιο συγκεκριμένα στις 29/5/96 ο πιο πάνω ποδοσφαιριστής υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με το σωματείο ΑΝΟΡΘΩΣΗ.
Το ΑΠΟΕΛ ζήτησε τότε από την Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών της ΚΟΠ να αποφασίσει αν
(1) Το ΑΠΟΕΛ εδικαιούτο σε τέλος μεταγραφής και
(2) Ποιό ήταν το ποσό το οποίο εδικαιούτο.
Η Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών της ΚΟΠ απεφάσισε ότι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και του ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης και ότι η Επιτροπή δεν μπορούσε να γνωματεύσει για την εγκυρότητα του άρθρου 16 των Γενικών Κανονισμών της ΚΟΠ. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης το ΑΠΟΕΛ καταχώρησε στην ΑΔΕΑ στις 20/11/97 την προσφυγή
17/97 με την οποία ζητούσε δηλώσεις ότι,(1) Η απόφαση της Επιτροπής Επίλυσης Διαφορών της
ΚΟΠ της 13/11/97 ήταν εσφαλμένη,
(2) Η Επιτροπή Επίλυσης Διαφορών της ΚΟΠ είχε υποχρέωση
και/ή αρμοδιότητα να εφαρμόσει τις πρόνοιες της παραγράφου
16 και ότι
(3) Το ΑΠΟΕΛ εδικαιούτο σε τέλος μεταγραφής.
Στις 2/4/98 το ΑΠΟΕΛ καταχώρησε στην ΑΔΕΑ την υπ' αριθμό
2/98 προσφυγή για εκδίκαση αθλητικής διαφοράς μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, με την οποία το ΑΠΟΕΛ ζητούσε από την ΑΝΟΡΘΩΣΗ,(1) Την καταβολή του ποσού των £300.000 ως αποζημιώσεις
για τη μεταγραφή του ποδοσφαιριστή στην ΑΝΟΡΘΩΣΗ,
(2) Δήλωση ότι η ΑΝΟΡΘΩΣΗ υποχρεούτο να καταβάλει στο
ΑΠΟΕΛ τέλος μεταγραφής και/ή αποζημιώσεις όπως θα
καθορίζονταν από την ΦΙΦΑ και/ή την ΟΥΕΦΑ.
Οι δύο προσφυγές ορίσθηκαν προς ακρόαση την ίδια ημερομηνία, στις 11/5/97. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία επετράπη στον ενδιαφερόμενο ποδοσφαιριστή να εμφανιστεί ως ενδιαφερόμενο μέρος. Η ΑΔΕΑ ήγειρε αυτεπάγγελτα θέμα δικαιοδοσίας και στις δύο υποθέσεις και ζήτησε την καταχώριση εγγράφων αγορεύσεων.
Αναφορικά με την προσφυγή
2/98 η ΑΔΕΑ απεφάσισε ότι δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της υπόθεσης αφού αυτή δεν αποτελούσε διαφορά μεταξύ δύο σωματείων. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιο το σχετικό μέρος της απόφασης της ΑΔΕΑ πάνω στο επίδικο θέμα."Για τη διαφορά η οποία αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής 2/98 το ΑΠΟΕΛ δεν έχει απευθυνθεί προς την ΚΟΠ για την επίλυση της διαφοράς όπως προβλέπει το άρθρο 17(7) των Γενικών Κανονισμών. Εν όψει του γεγονότος ότι το Καταστατικό της ΚΟΠ προβλέπει ρητά για την ερμηνεία και τον τρόπο εφαρμογής των όρων του συμβολαίου μεταξύ ενός μη Κυπρίου ποδοσφαιριστή και του σωματείου του, θεωρούμε ότι όσον αφορά την προσφυγή 2/98 δεν έχουμε δικαιοδοσία σαν πρωτοβάθμια Δικαστική Επιτροπή να επιληφθούμε της υπόθεσης
Για την προσφυγή
17/97 η ΑΔΕΑ αποφάνθηκε ότι είχε δικαιοδοσία και προχώρησε στην εξέταση της.Με την παρούσα προσφυγή το ΑΠΟΕΛ προσβάλλει το απορριπτικό μέρος της απόφασης της ΑΔΕΑ σχετικά με την προσφυγή
2/98, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η σχετική απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση του Νόμου και/ή Κανονισμών και ότι είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και/ή το Νόμο, επικαλούμενος προς τούτο τις πρόνοιες των άρθρων 17(6) και 17(7) των Γενικών Κανονισμών της ΚΟΠ.Το σωματείο ΑΠΟΕΛ ισχυρίζεται ότι η προσφυγή
2/98 αφορούσε απαίτηση εναντίον του σωματείου ΑΝΟΡΘΩΣΗ και κατ' επέκταση αποτελούσε διαφορά μεταξύ δύο αθλητικών σωματείων που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης από την ΑΔΕΑ και όχι διαφορά μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και ενός μη Κυπρίου ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να εξεταστεί μέσα στα πλαίσια του άρθρου 17(7).(β) Η νομική πλευρά
Η ανάληψη δικαιοδοσίας εκ μέρους της ΑΔΕΑ για την εκδίκαση υποθέσεων ως πρωτοβάθμια Δικαστική Επιτροπή βασίζεται στα άρθρα 2 και 9 των Περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Νόμων 1969-1996. Από τις διατάξεις των πιο πάνω άρθρων προκύπτει ότι για να έχει δικαιοδοσία η ΑΔΕΑ θα πρέπει
(1) Να υπάρχει αθλητική δικαστική υπόθεση.
(2) Το καταστατικό της οικείας αθλητικής Ομοσπονδίας
να μην προβλέπει για την εκδίκαση της υπόθεσης
από την οικεία Ομοσπονδία.
Η αθλητική δικαστική υπόθεση σημαίνει σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου,
"Οιανδήποτε διαφορά ήτις ήθελεν αναφυή μεταξύ αθλητικών ομοσπονδιών ή μεταξύ αθλητικών σωματείων ή μεταξύ αθλητικών ομοσπονδιών, αθλητικών σωματείων, αθλητών, προπονητών, διαιτητών και κριτών, περιλαμβάνει δε πάσα διαφορά σχέσιν έχουσαν προς τον αθλητισμό και πάσαν παράβασιν ή μη συμμόρφωσιν προς οιανδήποτε διάταξιν των δυνάμει του παρόντος Νόμου εκδιδομένων Κανονισμών."
Τα άρθρα 17(6) και 17(7) τα οποία επικαλούνται οι αιτητές προνοούν τα ακόλουθα:
"(6)
Δια πάν θέμα, αφορών μη Κυπρίους ποδοσφαιριστάς, το οποίον δεν προβλέπεται εις το παρόν άρθρον, θα εφαρμόζονται, αναλόγως, αι διατάξεις των Κανονισμών ΦΙΦΑ οίτινες τιτλοφορούνται "Regulations governing the status and transfer of players", και οι οποίοι θεωρούνται ως αποτελούντες αναπόσπαστον μέρος των παρόντων Γενικών Κανονισμών.(7) Δια την εγγραφήν μη Κυπρίου ποδοσφαιριστού εις το Μητρώον της Ομοσπονδίας απαιτείται η υποβολή αιτήσεως επί καθορισμένου υπό του Διοικητικού Συμβουλίου εντύπου, το οποίον δέον να συνοδεύεται εκτός άλλων, και υπό πιστοποιημένου αντιγράφου του μεταξύ του Σωματείου και του ποδοσφαιριστού Συμβολαίου. Το εν λόγω Συμβόλαιον, άμα τη καταθέσει του εις την Ομοσπονδίαν, καθίσταται υποχρεωτικόν τόσον δια το Σωματείον όσο και δια τον ποδοσφαιριστήν η δε Ομοσπονδία έχει αρμοδιότητα εφαρμογής των όρων του Συμβολαίου δια του ορισμού υπό του Διοικητικού Συμβουλίου τριμελούς Επιτροπής Επιλύσεως Διαφορών.
Το εν λόγω Συμβόλαιον δέον απαραιτήτως να περιέχει μεταξύ άλλων, σαφή πρόνοιαν, ως ήθελεν αύτη καθοριστεί υπό του Διοικητικού Συμβουλίου, δια το μέλλον του ποδοσφαιριστού, άμα τη λήξει του Συμβολαίου ή άμα τη λύσει του, είτε μονομερώς είτε δι' αμοιβαίας συμφωνίας."
Εχω εξετάσει προσεκτικά το θέμα και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι καθ'ων η αίτηση έχουν ενεργήσει κάτω από νομική πλάνη. Η υπόθεση
2/98 αφορά τη διαφορά που προέκυψε μεταξύ των σωματείων ΑΠΟΕΛ και ΑΝΟΡΘΩΣΗ σχετικά με τη μεταγραφή του ποδοσφαιριστή στην ΑΝΟΡΘΩΣΗ. Το συμπέρασμα της ΑΔΕΑ ότι δεν έχει δικαιοδοσία σαν πρωτοβάθμια Δικαστική Επιτροπή να επιληφθεί της ερμηνείας και του τρόπου εφαρμογής των όρων του συμβολαίου μεταξύ ενός μη Κυπρίου ποδοσφαιριστή και του σωματείου του δεν είναι ορθό. Ανεξάρτητα από την ορθή ερμηνεία του άρθρου 16 του αρχικού συμβολαίου του ποδοσφαιριστή που είχε υπογράψει με το σωματείο ΑΠΟΕΛ, η διαφορά αφορά τα δύο σωματεία και όχι διαφορά μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και του ποδοσφαιριστή. Τα δύο σωματεία είχαν μεταξύ τους σχετικές επαφές γύρω στις 12/12/97 για την επίλυση της απαίτησης, που όμως δεν καρποφόρησαν. Η αποτυχία των πιο πάνω διαπραγματευτικών προσπαθειών οδήγησε στη δημιουργία "αθλητικής διαφοράς". Η συμπερίληψη του ποδοσφαιριστή στον τίτλο της προσφυγής ως καθ'ου η αίτηση 2 (όπως φαίνεται στη σχετική απόφαση της ΑΔΕΑ της 1/7/98) είναι λανθασμένη. Ο ποδοσφαιριστής δεν ήταν διάδικος, αφού η προσφυγή δεν στρεφόταν εναντίον του αλλά εναντίον του σωματείου ΑΝΟΡΘΩΣΗ.Με βάση τα πιο πάνω έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σχετική απόφαση που αφορά την προσφυγή
2/98 είναι αποτέλεσμα νομικής πλάνης. Ανκαι η απόφαση της ΑΔΕΑ αναφέρεται και στις δύο προσφυγές, 17/97 και 2/98, η απόφαση της ΑΔΕΑ μπορεί να διαχωριστεί. Συνακόλουθα η σχετική απόφαση της ΑΔΕΑ που αφορά το μέρος εκείνο που αναφέρεται στην προσφυγή 2/98 κηρύσσεται άκυρη. Οι καθ'ων η αίτηση καταδικάζονται να καταβάλουν τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.