|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ.1056/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ
Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:1. Κώστα Σολωμού
2. Γεώργιου Σάββα
3. Παντελάκη Λοϊζου
4. Kοινοτικό Νερό Κύκκου Αυλώνας
αιτητών
- και -
1. Κυπριακής Δημοκρατίας
2. Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας
καθ΄ων η αίτηση
------------------------
25 Μαϊου, 1999
Για τους αιτητές: κ.Π.Αγγελίδης
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα.Ελ.Κλεόπα - δικηγόρος της Δημοκρατίας
Για το ενδιαφερόμενο μέρος: κ.Απ.Ντορζής
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές 1, 2 και 3 είναι ιδιοκτήτες μεριδίων νερού στο Κοινοτικό Νερό Κύκκου και Αυλώνας. Οι αιτητές αρ.4 παρουσιάζονται ως ο Σύνδεσμος που χρησιμοποιεί το εν λόγω νερό. Με την προσφυγή τους προσβάλλουν την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση, με την οποία παραχωρήθηκε άδεια σε διάτρηση που άνοιξε το Αρδευτικό Τμήμα «Ρυάτικο Ακακίου».
Σύμφωνα με τον περί Κυβερνητικών Υδατικών ΄Εργων Νόμο, Κεφ.341, που διαβάζεται μαζί με τον Ν.129/68, όπως τροποποιήθηκε με τους Ν.51/72 και Ν.1/77, η ανόρυξη φρέατος για άντληση νερού επιτρέπεται μετά την παραχώρηση άδειας του Επάρχου, στην οποία μπορεί να επιβληθούν και όροι με τη σύμπραξη του Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων (άρθρο 3 του Νόμου, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του Ν.129/68). Είναι δεδομένο πως ο ΄Επαρχος εξέδωσε καλυπτική άδεια, στις 11.4.97, στο Αρδευτικό Τμήμα Ακακίου, που όντως είχε αρχίσει να ανοίγει τη διάτρηση παράνομα, προτού δηλαδή εκδοθεί η σχετική άδεια.
Δεν θα ασχοληθώ με τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Είναι αρκετό να παρατηρήσω πως οι αιτητές κατά τη διάρκεια της ανόρυξης του φρέατος διαμαρτύρονταν για την εξέλιξη, επειδή πίστευαν πως θα επηρεαστεί δυσμενώς η ποσότητα νερού των πηγών που διαχειρίζονται οι ίδιοι, λόγω γειτνίασης τους με την επίδικη διάτρηση.
Η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Το ζήτημα δεν εγείρεται στην ένσταση. Το έχω εντοπίσει από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου.
Είναι ανακριβής η αναφορά στα γεγονότα, που παρατίθενται στην αίτηση ακυρώσεως, πως οι προσφεύγοντες έλαβαν γνώση της έκδοσης της καλυπτικής άδειας από την επιστολή 13.11.97, που απηύθυνε σ΄αυτούς ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών. Οι αιτητές, με επιστολή τους στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ημερ. 26.9.97, διαμαρτύρονταν για την παρανομία, όπως την χαρακτηρίζουν, που γινόταν με τις «ευλογίες» του Επάρχου. Προσθέτουν μάλιστα σ΄αυτή πως είχαν διαβιβάσει τις ενστάσεις τους
στον Υπουργό Εσωτερικών και το Γενικό Εισαγγελέα και ότι κατήγγειλαν την υπόθεση και στον Επίτροπο Διοικήσεως. Επιπλέον, επισημαίνουν στην πιο πάνω επιστολή τους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πως ο Επίτροπος Διοικήσεως απάντησε σ΄αυτούς στις 5.9.97 Την επιστολή δε αυτή, του Επιτρόπου Διοικήσεως δηλαδή, εσωκλείουν στη δική τους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Επίτροπος Διοικήσεως αναφέρει, στην παράγραφο 2 της πιο πάνω επιστολής, πως ο ΄Επαρχος εξέδωσε καλυπτική άδεια στις 11.4.97, με την συγκατάθεση του Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεων Υδάτων. Αυτό που αβίαστα προκύπτει από τα πιο πάνω γεγονότα είναι πως, όταν οι αιτητές πήραν την επιστολή του Επιτρόπου Διοικήσεως, που επεσύναψαν στη δική τους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ημερ.26.9.97, γνώριζαν το γεγονός της έκδοσης της άδειας από τον Έπαρχο.Η προσφυγή, που καταχωρίστηκε στις 31.12.97, πολύ μετά την εκπνοή των 75 ημερών, είναι επομένως εκπρόθεσμη και απορρίπτεται με £300 έξοδα.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ