|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ.1055/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ
Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:Ανδρέα Μ.Πανταζή, από τη Λευκωσία
αιτητή
- και -
1. Επιτροπής Δημόσιας Υγείας Κάτω Δρυ
καθ΄ης η αίτηση
------------------------
10 Μαϊου, 1999
Για τον αιτητή: κ.Μιχ.Αμπίζας
Για την καθ΄ης η αίτηση 1: κ.Α.Σ.Αγγελίδης
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής προσβάλλει το διάταγμα απαλλοτρίωσης, με αριθμό 901, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, (τρίτο Παράρτημα, Μέρος ΙΙ) στις 18.7.97 και αφορούσε, μεταξύ άλλων κτημάτων, και τα τεμάχια 143(ολόκληρο), 150(ολόκληρο), 139/1(μέρος), 45/1(μέρος), 46(μέρος), 140(όλο), 31(μέρος), στο χωριό Κάτω Δρυς της επαρχίας Λάρνακας.
Η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 30.12.97, προδήλως δηλαδή μετά την παρέλευση των 75 ημερών από τη δημοσίευση του επίδικου διατάγματος. Εγείρεται το εκπρόθεσμο της προσφυγής στην προδικαστική ένσταση του δικηγόρου της απαλλοτριώνουσας αρχής, της Επιτροπής Δημόσιας Υγείας Κάτω Δρυ. Η προσφυγή στρεφόταν επίσης εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, ορθά όμως αποσύρθηκε και ακολούθησε η απόρριψη της από το Δικαστήριο.
Το άρθρο 146.3 του Συντάγματος επιτάσσει όπως, προσφυγή που ασκείται σύμφωνα με τις διατάξεις του να καταχωρείται μέσα σε 75 ημέρες από την ημερομηνία της δημοσίευσης της απόφασης ή της πράξης που προσβάλλεται, ή σε περίπτωση που αυτή δεν δημοσιεύεται, ή προσβάλλεται παράλειψη, από την ημέρα κατά την οποία η πράξη ή η παράλειψη περιήλθε σε γνώση του προσφεύγοντος. Το άρθρο 6(2) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962, Ν.15/62, προβλέπει πως διάταγμα απαλλοτρίωσης δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Ο δικηγόρος του αιτητή διατείνεται πως η προσφυγή είναι εμπρόθεσμη. Για να επιλυθεί το ζήτημα πρέπει να κάνω αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης, που καταγράφω αμέσως: Στις 3.1.97 εδημοσιεύθη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης διαφόρων κτημάτων από τους καθ΄ων η αίτηση ως απαλλοτριώνουσας αρχής, την οποία ακολούθησε διάταγμα απαλλοτρίωσης, που δημοσιεύθηκε στις 20.6.97. Ο αιτητής καταχώρισε, την 1.9.97, εναντίον της πιο πάνω απαλλοτρίωσης την προσφυγή 689/97. Ο δικηγόρος
των καθ΄ων η αίτηση ήγειρε ένσταση σ΄εκείνη την προσφυγή πως η επίδικη πράξη είχε ανακληθεί με διάταγμα που δημοσιεύθηκε στις 18.7.97. Μαζί με το διάταγμα της ανάκλησης τροποποιήθηκε και αυτό της απαλλοτρίωσης, σε ότι αφορά ορισμένα κτήματα και την έκταση που απαλλοτριωνόταν απ΄αυτά. Τούτο το διάταγμα είναι το επίδικο στην παρούσα προσφυγή. Στις 12.1.98 η προσφυγή του αιτητή 689/97 αποσύρθηκε, και απορρίφθηκε, ενόψει της έκδοσης του επίδικου διατάγματος.Ο δικηγόρος του αιτητή επικαλείται την υπόθεση
Melpomeni Constanti Antoni Bakkaliaou, v The Minicipality of Famagusta, (1969) 3 C.L.R. 19, για να υποστηρίξει πως το προσβαλλόμενο διάταγμα της 18.7.97, το επίδικο δηλαδή, περιήλθε στη γνώση του για πρώτη φορά από το περιεχόμενο της ένστασης των καθ΄ων η αίτηση στην προσφυγή του 689/97. Διατείνεται, ως εκ τούτου, πως, εφόσο εκκρεμούσε η προσφυγή του, με την οποία προσβαλλόταν το διάταγμα της 20.6.97, ανέμενε λογικά πως το όλο θέμα της απαλλοτρίωσης ήταν αντικείμενο ενώπιον του Δικαστηρίου, γι΄αυτό και δεν διάβαζε την Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας για να διαπιστώσει αν στο μεταξύ εκδόθηκε οποιοδήποτε άλλο διάταγμα απαλλοτρίωσης ή ακύρωσης του αναφορικά με τα ίδια κτήματα.΄Εχω τη γνώμη πως τα γεγονότα στην πιο πάνω υπόθεση, Βakkaliaou, δεν βοηθούν την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή στην παρούσα προσφυγή. Σ΄εκείνη την υπόθεση η απαλλοτριώνουσα αρχή, μετά τη δημοσίευση της γνωστοποίησης της απαλλοτρίωσης, ήλθε σε γραπτή επικοινωνία με την ιδιοκτήτρια με σκοπό να αποκτηθεί με συμβιβαστικούς όρους η ακίνητη ιδιοκτησία της. Η ιδιοκτήτρια εξέφρασε εγγράφως τις δικές της απόψεις, προτείνοντας λύση, σύμφωνα με την οποία θα εκπληρωνόταν αφενός ο σκοπός της απαλλοτρίωσης και ταυτόχρονα θα διατηρούσε μέρος της περιουσίας της, το οποίο ήθελε για δικούς της σκοπούς. Αναφερόταν δε ρητά στην επιστολή της πως ανέμενε την απαλλοτριώνουσα αρχή να εξετάσει την πρόταση της και να της απαντήσει. Αντί αυτού όμως η απαλλοτριώνουσα αρχή προχώρησε, τέσσερις μήνες μετά, στη δημοσίευση του διατάγματος απαλλοτρίωσης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε πως ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε η απαλλοτριώνουσα αρχή απέληγε σε παράκαμψη των δικαιωμάτων της ιδιοκτήτριας, όπως αυτά διατυπώνονται στο άρθρο 146.3, του Συντάγματος, γιατί δικαιολογημένα ανέμενε απάντηση στην πρόταση της
, σύμφωνα με το άρθρο 29 του Συντάγματος.Τα γεγονότα όμως στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν έχουν καμιά ομοιότητα με αυτά στην υπόθεση
Bakkaliaou, όπως πολύ ορθά υποδεικνύει ο δικηγόρος του καθ΄ου η αίτηση. Ο αιτητής δεν είναι εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης των κτημάτων που απαλλοτριώθηκαν, και στα οποία αφορά η προσφυγή του. Είναι αγοραστής τους δυνάμει πωλητηρίων εγγράφων ημερ. 1.8.97, 7.8.97 και 25/8/97. Τα έγγραφα αυτά κατατέθηκαν στο κτηματολόγιο, για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης, την 1.9.97, την ίδια δηλαδή ημέρα που καταχωρίστηκε η προσφυγή του 689/97, εναντίον του πρώτου διατάγματος απαλλοτρίωσης, ημερ. 20.6.97. Παρατηρείται λοιπόν πως οι ημερομηνίες των πωλητηρίων εγγράφων, και η καταχώριση τους στο κτηματολόγιο, είναι μεταγενέστερες και της πρώτης απαλλοτρίωσης 20.6.97, καθώς επίσης και του διατάγματος ανάκλησης και ταυτόχρονης νέας απαλλοτρίωσης, της επίδικης, που δημοσιεύθηκε στις 18.7.97. Η απαλλοτριώνουσα αρχή, με βάση τα πιο πάνω γεγονότα, ούτε καν γνώριζε πως ο αιτητής ήταν δικαιούχος των κτημάτων, δυνάμει συμβολαίων ενοικιαγοράς, όταν δημοσιεύθηκε και το πρώτο και το επίδικο διάταγμα απαλλοτρίωσης. Μήτε και ήλθε σε οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί του, από την οποία να προκύψει και οποιαδήποτε υποχρέωση της, όπως στην υπόθεση Bakkaliaou. Οι έγγραφες συμφωνίες που έκανε ο αιτητής, τις οποίες και καταχώρισε στο κτηματολόγιο, ήταν μεταγενέστερες και των δύο απαλλοτριώσεων. Από δικό του λάθος δεν ενημερωνόταν, από την Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας για το νομικό καθεστώς των επίδικων κτημάτων, όταν τα αγόραζε.Ενόψει των ανωτέρω η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και απορρίπτεται με £300 έξοδα.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
/ΜΑΑ