ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

TELEREX A LTD, από τη Λευκωσία,

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών,

---------------------------

Για τους αιτητές: Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Ν. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄.

Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο: Καμιά εμφάνιση.

---------------------------

Έχει ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση αυτής της υπόθεσης το ιστορικό της. Το οποίο θα προσπαθήσω να εκθέσω με συντομία. Με την προκήρυξη της Προσφοράς Αρ. MHL 1/93, επιδιώχθηκε η απόκτηση τεσσάρων υπερηχοτομογράφων - τριών έγχρωμων και ενός μαυρόασπρου - που είχε ζητήσει το Υπουργείο Υγείας ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες σε αστικά νοσοκομεία. Τελευταία ημερομηνία υποβολής προσφορών ήταν η 11 Ιουνίου 1993. Ανάμεσα στους προσφοροδότες ήταν και οι αιτητές, αλλά οι προσφορές τους δεν θεωρήθηκαν έγκυρες.

Υπηρεσιακή Επιτροπή Αξιολόγησης που μελέτησε τις προσφορές από πλευράς καταλληλότητας, υπέδειξε ότι μαυρόασπρος υπερηχοτομογράφος δεν χρειαζόταν πια, ενώ οι ανάγκες σε έγχρωμους αυξήθηκαν σε επτά. Εισηγήθηκε την απόκτηση πέντε συσκευών του είδους "Toshiba, model SSH-270A/HG" προς κάλυψη των γενικών αναγκών και δυο συσκευών του είδους "B & K, model B 3535" προς κάλυψη πιο εξειδικευμένων αναγκών. Για το πρώτο είδος είχε υποβάλει έγκυρη προσφορά το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, Papaetis Medical Co Ltd, ενώ για το δεύτερο είδος, άλλος προσφοροδότης. Εν συνεχεία εξέτασε τις προσφορές η Τεχνική Επιτροπή Προσφορών. Η οποία, με έκθεση ημερ. 3 Ιουνίου 1994, αφενός επικρότησε την εισήγηση για αποδοχή της προσφοράς του ενδιαφερομένου προσώπου, αφετέρου όμως υπέδειξε ότι η άλλη προσφορά - για τις συσκευές "B & K, model B 3535" - ήταν εκτός προδιαγραφών.

Τελικά, παρότι κατακυρώθηκε η προσφορά για επτά συσκευές, εντούτοις παραγγέλθηκαν μόνο πέντε, προφανώς διότι η κατακύρωση δεν συμπεριλάμβανε τις δύο εξειδικευμένες που είχε εισηγηθεί η Επιτροπή Αξιολόγησης. Για τις πέντε υπεγράφη την 1 Ιουλίου 1994 γραπτή σύμβαση. Παρέμεινε όμως η ανάγκη για τις υπολοιπόμενες δύο: βλ. επιστολή ημερ. 14 Ιουνίου 1994 του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας προς το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών. Για τις οποίες, όπως φαίνεται, δρομολογήθηκε η προκήρυξη νέας προσφοράς, ήτοι της Προσφοράς Αρ. 55/95, ημερ. 2 Μαΐου 1995. Οι αιτητές υπέβαλαν πάλι προσφορά αλλά και αυτή τη φορά ανεπιτυχώς. Κατόπιν κατακύρωσης στις 8 Δεκεμβρίου 1995, σε άλλο προσφοροδότη, οι αιτητές προσέβαλαν την απόφαση με την προσφυγή αρ. 246/96. Την οποία όμως τελικά απέσυραν.

Παράλληλα με τις εν λόγω διεργασίες, τέθηκε, λίγο μετά την υπογραφή της σύμβασης για τους πέντε υπερηχοτομογράφους, και θέμα απόκτησης ακόμα ενός του ίδιου είδους για τις ανάγκες του Στρατιωτικού Νοσοκομείου. Που σήμαινε πως η δαπάνη θα βάρυνε τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Άμυνας και όχι του Υπουργείου Υγείας όπως για τους άλλους. Οπότε, σύμφωνα με το άρθρο 9 του περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμου του 1985 (Ν. 5/85), όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 120/86, χρειαζόταν η έγκριση της Βουλής για αποδέσμευση του σχετικού κονδυλίου. Εξ αιτίας αυτού δημιουργήθηκε καθυστέρηση. Η οποία επέφερε επιπλοκές.

Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση για την απόκτηση του εν λόγω υπερηχοτομογράφου για το Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Οι αιτητές ζητούν:

Έχοντας θέσει το ιστορικό, θα αναφερθώ τώρα στις εξελίξεις τις πιο άμεσα σχετικές με το επίδικο θέμα πρόσκτησης του υπερηχοτομογράφου. Τέθηκε κατά πρώτο με επιστολή ημερ. 26 Ιουλίου 1994 του Τμήματος Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών προς το Κεντρικό Συμβούλιο Προσφορών. Παραθέτω το ουσιώδες μέρος:

Στις 3 Αυγούστου 1994 δόθηκε έγκριση. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο - στο οποίο, υπενθυμίζω, είχε κατακυρωθεί η Προσφορά Αρ. MHL 1/93 - ενημερώθηκε για το αποτέλεσμα και συμφωνήθηκε προφορικά ότι σε περίπτωση παραγγελίας η τιμή για τον πρόσθετο υπερηχοτομογράφο, δηλαδή τον έκτο, θα ήταν 232.000 Ολλανδικά Φιορίνια αντί 239.085 που ήταν η τιμή για τον καθένα από τους πρώτους πέντε ήδη παραγγελθέντες.

Μου φαίνεται ότι η υπό αναφορά πρόσκτηση υπερηχογράφου ήταν συναρτημένη προς την Προσφορά Αρ. MHL 1/93 και ενέπιπτε στον Καν. 37(ε), όπου διαλαμβάνονται τα εξής:

Πληρούνταν δε όλοι οι όροι που τίθενται στον Καν. 37(ε). Η επέκταση της προσφοράς αφορούσε ποσοστό χαμηλότερο από το ανώτατο προβλεπόμενο και έγινε εντός της προθεσμίας των τριών μηνών, όποτε κι αν επήλθε η παραλαβή των πρώτων πέντε συσκευών. Η επέκταση βέβαια επιτρέπεται μονο εφόσον "η ζήτηση νέων προσφορών κρίνεται αντιοικονομική". Είναι νομίζω εδώ αυτόδηλο ότι μια νέα προκήρυξη θα ήταν αντιοικονομική. Θα επιβάρυνε τον Κρατικό μηχανισμό χωρίς αποχρώντα λόγο αφού ό,τι χρειαζόταν θα μπορούσε, με ελάχιστη χρονική διαφορά - αναφέρθηκα επανειλημμένα στις ημερομηνίες - να είχε ενταχθεί μέσα στην ίδια την Προσφορά Αρ. MHL 1/93 χωρίς επέκταση της δεδομένου ότι κατακυρώθηκε όχι για μόνο πέντε συσκευές αλλά για 6±1. Δεν παραγνωρίζω, σε σχέση με το ζήτημα της αντιοικονομικότητας, ότι άρχισαν από ενωρίς διεργασίες που απέληξαν στην προκήρυξη της Προσφοράς Αρ. 55/95. Παρατηρώ όμως, πρώτα, πως σε εκείνο το στάδιο δεν υπήρξε αποκρυστάλλωση για προκήρυξη τέτοιας νέας προσφοράς. Η προκήρυξη έγινε πολλούς μήνες αργότερα, ήτοι, στις 2 Μαΐου 1995. Ούτε και ήταν γνωστό πως αφενός η αποδέσμευση κονδυλίου θα καθυστερούσε τόσο ενώ αφετέρου στο διάστημα που θα διέρρεε μπορεί να διατίθεντο βελτιωμένες συσκευές σε χαμηλότερες τιμές. Το ζήτημα πρέπει να ιδωθεί με τα δεδομένα που υπήρχαν κατά το χρόνο λήψης της απόφασης. Δεύτερο, δεν είναι νομίζω χωρίς σημασία και η κάποια διαφορά της εδώ συσκευής με εκείνες σε σχέση με τις οποίες διεξαγόταν συζήτηση για προκήρυξη νέας προσφοράς. Κρίνω λοιπόν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.

Γ.Κ. Νικολάου,

Δ.

/ΕΘ