ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ.ΑΡΤΕΜΙΔΗ, Δ

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος

Σίμου Παπαδόπουλου, από τη Λευκωσία

- και -

Συμβουλίου Βελτιώσεως Περβολιών

------------------------

Για τον αιτητή: κ.Ντ.Παπαδόπουλος

Για το καθ΄ου η αίτηση Συμβούλιο: κ.Α.Ανδρέου

-----------------------

Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του καθ΄ου η αίτηση Συμβουλίου Βελτιώσεως Περβολιών, να του επιβάλει «φόρο» για κοινοτικές υπηρεσίες ύψους £18.75, «φόρο καθαριότητας» £15.75 και πρόσθετη επιβάρυνση £11.50 για το έτος 1996. Βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη «φόρος», θα φανεί ο λόγος παρακάτω.

Οι δικηγόροι του αιτητή διατείνονται πως η επίδικη «φορολογία» είναι άκυρη γιατί αυτός δεν υπέχει τέτοια υποχρέωση επειδή δεν είναι κάτοχος στην περιοχή που εμπίπτει στα όρια του Συμβουλίου. Ισχυρίζεται επίσης, και ανεξάρτητα από την πιο πάνω εισήγηση, πως τα ποσά της «φορολογίας» είναι υπερβολικά σε σύγκριση με αυτά που επιβλήθηκαν στους μόνιμους κάτοικους του χωριού Περβόλια, ενόψει του γεγονότος ότι το σπίτι, το οποίο είναι ιδιοκτησία της συζύγου του, είναι εξοχικό και πηγαίνουν σ΄ αυτό οικογενειακώς περιοδικά για διακοπές.

Η απάντηση των δικηγόρων του Συμβουλίου στη γραπτή τους αγόρευση, στον ισχυρισμό του αιτητή πως δεν είναι κάτοχος του σπιτιού, αντικείμενο που δίδει σ΄αυτόν την ιδιότητα του κατόχου, είναι πως ο ίδιος ουδέποτε αμφισβήτησε το γεγονός τούτο. Εν πάση περιπτώσει ήσαν έτοιμοι να παρουσιάσουν ένορκη μαρτυρία πως πράγματι ο αιτητής είναι ο κάτοχος του σπιτιού, και ένεκεν αυτής του της ιδιότητας είναι υπόχρεος στην πληρωμή των ποσών, στα οποία αναφέρεται η προσβαλλόμενη απόφαση.

Η εξιστόριση των γεγονότων της υπόθεσης αποδεικνύει πεισματική αντιδικία μεταξύ του αιτητή και του Συμβουλίου που αφορά βεβαίως μηδαμινά ποσά. Το πνεύμα της διαφοράς οδήγησε την υπόθεση σε εκτροπή από την ορθή νομική προσέγγιση, η οποία δεν απασχόλησε τους δικηγόρους, ιδιαίτερα του Συμβουλίου.

Αυτή είναι η δεύτερη προσφυγή του αιτητή για το ίδιο ζήτημα. Η προηγούμενη 839/96 αποσύρθηκε μετά από την ανάληψη υποχρέωσης του Συμβουλίου να εκδώσει νέα απόφαση στην ένσταση του. Ισχυρίζεται δε το Συμβούλιο πως ταχυδρόμησε στον αιτητή την απορριπτική στην ένσταση απόφαση του, αλλά ο αιτητής επιμένει πως δεν την πήρε. Μολονότι στη γραπτή αγόρευση των δικηγόρων του Συμβουλίου αναφέρεται πως θα αποδείκνυαν την ταχυδρόμηση του σχετικού εγγράφου, τούτο δεν έγινε. ΄Εμεινε, επομένως, αστήρικτη η εισήγηση τους πως η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Επί του ιδίου όμως ζητήματος ορθή είναι και η θέση του αιτητή πως η προσβαλλόμενη εδώ απόφαση είναι διαφορετική σε περιεχόμενο από αυτή που το Συμβούλιο λέγει ότι απέστειλε στον αιτητή προηγούμενως.

Η εισφορά για κοινοτικές υπηρεσίες επιβάλλεται βάσει του Κανονισμού 186, των περί Χωρίων (Διοίκησις και Βελτίωσις) Κανονισμών του χωριού Περβόλια του 1984, ΚΔΠ341/84 που προβλέπει τα εξής:

Μολονότι ο Κανονισμός αναφέρεται σε «εισφορά», αυτή, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί τέλος εφόσον οι κοινοτικές υπηρεσίες είναι ανταποδοτικής φύσεως, της αξίας της δαπάνης που απαιτείται γι΄ αυτές, και η οποία κατανέμεται από το Συμβούλιο στον κάθε κάτοχο, ανάλογα με τα οικονομικά μέσα που διαθέτει. Γι΄αυτό και στην απόφαση μου θέτω τις λέξεις «φόρος», «φορολογία» σε εισαγωγικά.

Η εισφορά αυτή καταβάλλεται, όπως ρητά προβλέπεται στον Κανονισμό, από τον κάτοχο. Ο Κανονισμός 189 προνοεί για κατάλογο κατόχων, που ετοιμάζει προφανώς το Συμβούλιο, οι οποίοι είναι υπόχρεοι στην πληρωμή της εισφοράς. Τον παραθέτω:

(Σε διάφορους Κανονισμούς, στους οποίους επιβάλλονται υποχρεώσεις, και ανάλογα με την περίπτωση, αναφέρεται ρητά η ιδιότητα του υπόχρεου).

Οι Κανονισμοί του Συμβουλίου Βελτιώσεως Περβολιών είναι διατυπωμένοι, και υιοθετούν, το μοντέλο των περί Χωρίων (Διοίκησις και Βελτίωσις) Κανονισμών Πεδουλά του 1951, που δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της τότε αποικιοκρατικής κυβέρνησης στις 14.3.51, με τις τροποποιήσεις που ρητά γίνονται στους Κανονισμούς Περβολιών. ΄Ετσι, ο Κ.186 των Κανονισμών Πεδουλά αντικαταστάθηκε από τον Κ186 των Κανονισμών Περβολιών. Το ίδιο και ο Κ.189, που ουσιαστικά μεταφράστηκε στους Κανονισμούς των Περβολιών. Οι Κ.Κ.187 και 188 όμως των Κανονισμών Πεδουλά ισχύουν, σύμφωνα με την ρητή διάταξη των Κανονισμών Περβολιών, εφόσο δεν περιλαμβάνονται στους ανεφάρμοστους Κανονισμούς που αναγράφονται στο τέλος των Κανονισμών Περβολιών. Οι δυο αυτοί Κανονισμοί έχουν ως εξής:

Δεν έχει αποδειχθεί πως έχουν τηρηθεί οι πιο πάνω κανονισμοί, ώστε να φαίνεται πως το όνομα του αιτητή τοποθετήθηκε στον κατάλογο κατόχων. ΄Εγινε δε ενώπιον μου κοινή δήλωση πως ιδιοκτήτρια του σπιτιού είναι πράγματι η σύζυγος του αιτητή.

΄Εχω τη γνώμη πως εφόσον η ιδιοκτήτρια διατηρεί και την κατοχή του σπιτιού, δεν μπορεί τρίτο πρόσωπο να θεωρείται κάτοχος, επειδή είναι μέλος της ίδιας οικογένειας. Αυτό θα συνέβαινε αν, π.χ., ένας ιδιοκτήτης πωλούσε και παρέδιδε κατοχή ενός ακινήτου στον αγοραστή, ή όπου ο ιδιοκτήτης απουσιάζει στο εξωτερικό, και παραχωρεί την κατοχή του σε άλλο πρόσωπο.

Προτού τελειώσω να παρατηρήσω και το εξής. Ο Κανονισμός 186 επιτρέπει την επιβολή σε κάτοχο ετήσιας εισφοράς για κοινοτικές υπηρεσίες. Δεν αναφέρεται σε κανένα άλλο είδος εισφοράς. Νομίζω, αν η έρευνα μου είναι ορθή, πως δεν υπάρχει διάταξη που να επιτρέπει οποιοδήποτε τέλος για καθαριότητα. Προφανώς και αυτή η υπηρεσία του Συμβουλίου να εμπίπτει στην έννοια των κοινοτικών υπηρεσιών, εξειδικεύεται όμως ώστε να δίδονται λεπτομέρειες της εισφοράς στον κάτοχο.

Ενόψει των ανωτέρω η προσφυγή γίνεται αποδεκτή. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Επειδή όμως η νομική εργασία έγινε από το ίδιο το Δικαστήριο, κρίνω πως δεν πρέπει να γίνει οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.

Χρ. Αρτεμίδης, Δ.

/ΜΑΑ