Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:

Την 27 Δεκεμβρίου 1996 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας προκήρυξη για πλήρωση 4 μονίμων και 4 μη μονίμων θέσεων Ακαδημαϊκού Προσωπικού στο Τμήμα Δημοσίας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Ο αιτητής με επιστολή του ημερ. 24 Μαρτίου 1997 υπέβαλε αίτηση για τη μη μόνιμη θέση του Επίκουρου Καθηγητή στο Τμήμα της Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων για την ειδικότητα Marketing/Διοίκηση.

Η Ειδική Επιτροπή με έκθεση της ημερ. 7 Ιουνίου 1997 θεώρησε ότι η ποιότητα και το βάθος της δημοσιευθείσας έρευνας του αιτητή δεν ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει διορισμό στη θέση του Επίκουρου Καθηγητή.

Το Εκλεκτορικό Σώμα του Τμήματος Δημοσίας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων συνήλθε σε συνεδρία την 10 Ιουνίου 1997 και αποφάσισε κατά πλειοψηφία όπως μη προτείνει για διορισμό τον αιτητή.

Οι δικηγόροι των καθ΄ων η αίτηση στην Ένσταση τους πρόβαλαν την προδικαστική ένσταση ότι "ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος καθότι δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική πράξη μέσα στην έννοια του άρθρου 146 του Συντάγματος".

Στην αγόρευση τους εισηγούνται ότι ο αιτητής προσβάλλει την απόρριψη της αίτησης του για διορισμό στο γνωστικό αντικείμενο Πληροφοριακά Συστήματα Διοίκησης στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Όπως φαίνεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων προκηρύχθηκαν 4 μη μόνιμες θέσεις στις ειδικότητες της Διοικητικής Επιστήμης, Λογιστικής, Μάρκετιγκ/Διοίκηση και Χρηματοοικονομική και όχι στην ειδικότητα των Πληροφοριακών Συστημάτων Διοίκησης και επομένως ο αιτητής προσβάλλει μια ανύπαρκτη διοικητική πράξη. Η απάντηση του αιτητή στο πιο πάνω είναι ότι τα πληροφοριακά συστήματα αποτελούν γνωστικό αντικείμενο υπαγόμενο στην προκηρυχθείσα ειδικότητα Μάρκετιγκ/Διοίκηση στην οποία υπέβαλε αίτηση ο αιτητής. Δεν υπήρξε αντίκρουση της εισήγησης αυτής. Θεωρείται ότι ο αιτητής προσβάλλει την ορθή απόφαση για τη θέση η οποία είχε προκηρυχθεί. Οι καθ΄ων η αίτηση αναφέρουν πως οι αρχικοί υποψήφιοι για τις θέσεις ήταν δέκα, οκτώ από τους οποίους κλήθηκαν σε συνέντεξη. Εφόσον υπήρχαν περισσότεροι από ένας υποψήφιοι και αφού οι καθ΄ων η αίτηση αποφάσισαν να μη διορίσουν κανένα στις επίδικες τέσσερις θέσεις τότε δεν μπορεί να αναγνωριστεί βεβαιότητα επιλογής.

Η υπόθεση αφορούσε θέσεις μη ακαδημαϊκού προσωπικού. Η Συμβουλευτική Επιτροπή αφού έλαβε υπόψη την επίδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση, τις γραπτές εξετάσεις καθώς και όλα τα στοιχεία που είχαν υποβάλει στην αίτηση τους έκρινε ότι κανείς δεν ήταν κατάλληλα καταρτισμένος και αποφάσισε να εισηγηθεί την επαναπροκήρυξη των θέσεων. Το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου υιοθέτησε την πιο πάνω εισήγηση και αποφάσισε επαναπροκήρυξη των τριών θέσεων. Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή κρίνοντας ότι το αντικείμενο της δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Στη σελ.6 της απόφασης αναφέρονται τα ακόλουθα:

Υιοθετώντας το πιο πάνω σκεπτικό κρίνω ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν είχαν νομική υποχρέωση διορισμού οποιουδήποτε στις προκηρυχθείσες θέσεις και με το να αποφασίσουν ότι δεν υπήρχε κατάλληλος υποψήφιος για διορισμό δεν προέβησαν σε απόφαση με την έννοια εκτελεστής διοικητικής πράξης. Δεν υπήρχε υποχρέωση εκ μέρους τους να προβούν σε οποιοδήποτε διορισμό αν έκριναν ότι δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι προς τούτο. Ο αιτητής είχε μόνο προσδοκία διορισμού αλλά όχι κεκτημένο δικαίωμα διορισμού.

Κρίνεται έτσι ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά ούτε και τίθεται θέμα ο αιτητής να έχει έννομο συμφέρον προσβολής της πράξης.

Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.