ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Υπόθεση αρ. 658/97

ΜΕΤΑΞΥ:

αιτητών

καθ΄ων η αίτηση

Η αιτήτρια εταιρεία προσβάλλει την απόφαση του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας με την οποία προέβη σε βεβαίωση του ομώνυμου οφειλόμενου από αυτή φόρου, αφού απέρριψε προηγουμένως ένσταση της. Το συνολικό ποσό, που αποτελεί το αντικείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι £7.529,67. Η απόφαση ελήφθη μετά από ενδελεχή έρευνα, στην οποία προέβη επιτόπου λειτουργός του Τμήματος ΦΠΑ, κατά την οποία διαπιστώθηκε πως δεν τηρούνταν πλήρη βιβλία, αρχεία και στοιχεία για τις εμπορικές δραστηριότητες της εταιρείας. Συγκεκριμένα δεν παρουσιάστηκαν λογαριασμοί ΦΠΑ για την περίοδο 1.7.92 - 31.3.93, μήτε και αρχείο στο οποίο να εμφαίνονται λεπτομέρειες αναφορικά με τη διάθεση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας σε τρίτα πρόσωπα χωρίς αντιπαροχή, διάθεση η οποία, με βάση τα άρθρα 6(8) και 23(14)(β) του Ν.246/90, είναι φορολογητέα, με τεκμαρτό κόστος την ετήσια απόσβεση του αντικειμένου με συντελεστή 20% επί της τιμής απόκτησης του. Κατά την έρευνα διαπιστώθηκε επίσης πως η πίστωση φόρου, συνολικού ύψους £4.000, που χρέωσε η εταιρεία «Diprose Ltd» την αιτήτρια, για «διοικητικά έξοδα», δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή γιατί δεν υπήρξε επαλήθευση και αναγνώριση των υπηρεσιών αυτών. Ο δε διευθυντής της αιτήτριας δεν είχε παρουσιάσει καμιά σχετική συμφωνία μεταξύ της αιτήτριας και της Diprose Ltd, μήτε ήταν σε θέση να δώσει οποιεσδήποτε προφορικές εξηγήσεις ως προς το πραγματικό περιεχόμενο των «διοικητικών» αυτών εξόδων.

Το πιο σοβαρό ζήτημα στην υπόθεση αποτελεί η διεκδίκηση της αιτήτριας της πίστωσης του ποσού των £4.000 ΦΠΑ, ως εισροής της για πληρωθέντα διοικητικά έξοδα στην εταιρεία Diprose Ltd, για τα έτη 1994 και 1995. Τα έξοδα αυτά ανέρχονται, σύμφωνα με τα τιμολόγια σε £25.000 για το κάθε έτος. Κατά την έρευνα, στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, ζητήθηκε από το διευθυντή της αιτήτριας κ.Μαρκίδη να δώσει εξηγήσεις για το είδος των υπηρεσιών που παρέσχε η Diprose στην αιτήτρια, και για τις οποίες χρεώθηκε συνολικά £50.000 για δυο έτη. Δεν ήταν σε θέση να δώσει καμιά εξήγηση, είπε μάλιστα πως τα τιμολόγια εκδόθηκαν «κουτουρού». Σε άλλη συνάντηση του λειτουργού με τον κ.Μαρκίδη, για διερεύνηση του τρόπου υπολογισμού των «διοικητικών χρεώσεων» της Diprose, και ποία η φύση των υπηρεσιών αυτών, προς την αιτήτρια, απάντησε «όταν ανακαλύψετε τι περιλαμβάνουν να μου το πείτε να μάθω κι΄εγώ».

Η κα.Μαυρομμάτη, υπεύθυνη για την ετοιμασία των φορολογικών δηλώσεων της αιτήτριας, μολονότι δεν ήταν σίγουρη, ως προς τι περιλάμβαναν τα «διοικητικά έξοδα» που τους χρέωνε η Diprose, ανέφερε πως αυτά κάλυπταν την αποπληρωμή δανείων που πραγματοποίησε η Diprose για λογαριασμό της αιτήτριας, τις άδειες κυκλοφορίας και ασφάλειας των οχημάτων της και τις λογιστικές υπηρεσίες που παρέχει η Diprose αναφορικά με την έκδοση των τιμολογίων της αιτήτριας και την ενημέρωση του λογιστικού συστήματος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Εύλογα όμως εκτιμάται στην έκθεση του λειτουργού, πως για τέτοιες υπηρεσίες δεν δικαιολογείται η πληρωμή ποσού £25.000 κατ΄έτος.

Με απασχόλησε σοβαρά το ζήτημα. Κρίνω δε πως η εισήγηση του δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι ορθή. Η υποχρέωση ή διεκδίκηση του εγγεγραμμένου στον κατάλογο ΦΠΑ, εξετάζονται αυτοτελώς και σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου. Η Diprose Ltd εξέδωσε δυο τιμολόγια είσπραξης από την αιτήτρια ποσού £25.000 το καθένα, για υπηρεσίες που ισχυριζόταν πως παρέσχε. ΄Οφειλε, ως εκ τούτου, να καταβάλει το ΦΠΑ που αναλογούσε γι΄αυτή την είσπραξη, δηλαδή το επίδικο ποσό των £4.000. Μάλιστα επειδή παρέλειψε να τον πληρώσει η υπόθεση προχώρησε εναντίον της δικαστικά. Η αιτήτρια είχε επίσης νομικό καθήκο, διεκδικώντας την πίστωση του φόρου ως εισροή, να αποδείξει πως πράγματι πλήρωσε αυτό το ποσό για «διοικητικές», όπως αποκαλούνται στα τιμολόγια υπηρεσίες που της προσφέρθηκαν από την Diprose Ltd. Aπό τα γεγονότα, που έχω ήδη παραθέσει, εύλογη ήταν η απόφαση του Εφόρου πως η αιτήτρια δεν επαλήθευσε τη συναλλαγή αυτή, που ως εκ τούτου δεν έγινε αποδεκτή.