Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Μαρία Πογιατζή

Αιτήτρ ια

και

Κυπριακή Δημοκρατία μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

------------------

Για την αιτήτρια: Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση: Α. Βασιλειάδης, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Μ. Στυλιανίδου: κ. Πολυδώρου για Χρυσοστομίδη.

Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Δ. Μαρκουλλή: Α. Κωνσταντίνου.

Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Αικ. Καπλάνη: Επ. Παπακωνσταντίνου.

-----------------------------

Με απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) ημερομηνίας 3.10.94, πληρώθηκαν με προαγωγή 11 θέσεις Πρώτου Νοσηλευτικού Λειτουργού στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, με την απόφασή του στην υπόθεση Κατίνα Γεωργίου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας Προσφυγή 111/95 κ.α. ημερομηνίας 11.6.96, ακύρωσε τις οκτώ προαγωγές που προσβλήθηκαν. Οι λόγοι ήταν οι ακόλουθοι:

Κατά την επανεξέταση η Ε.Δ.Υ., όπως αναφέρει, σημείωσε τη δήλωση του τότε Προϊσταμένου πως όλοι οι υποψήφιοι κατείχαν το προσόν της αγγλικής γλώσσας στο απαιτούμενο επίπεδο αλλά "προχώρησε και σε δική της έρευνα". ΄Οπως δε προκύπτει, ήταν το αποτέλεσμα της δικής της έρευνας το οποίο, στη βάση κριτηρίων που κατέγραψε η Ε.Δ.Υ., μέτρησε. ΄Εκρινε τελικά πως έξι από τους υποψηφίους, άλλοι από την αιτήτρια και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, δεν κατείχαν το προσόν.

Κλήθηκε για συστάσεις ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας, σύστησε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, η Ε.Δ.Υ. έκρινε πως οι συστάσεις του συνάδουν προς τα στοιχεία των φακέλων και αποφάσισε να τις υιοθετήσει. Η αιτήτρια προσβάλλει τις επτά από τις οκτώ προαγωγές. Ενδιαφερόμενα πρόσωπα είναι οι Αιμιλία Σακκά, Μαργαρίτα Στυλιανίδου, Σωκράτης Νικολαΐδης, Παναγιώτα Παναγιώτου, Δήμητρα Μαρκουλλή, Αικατερίνη Καπλάνη και Κυριακή Πραστίτη.

Προτάθηκαν τα ακόλουθα ως λόγοι ακυρότητας:

Η Ε.Δ.Υ. έκρινε πως κατείχαν τεκμήριο γνώσης στο απαιτούμενο επίπεδο όσοι:

(ι) Μέχρι τον Ιανουάριο 1991 συμπλήρωσαν τον τριετή κύκλο σπουδών

στη Νοσηλευτική Σχολή Λευκωσίας. Η διδασκαλία σε όλα τα μαθήματα και οι εξετάσεις γίνονταν στην αγγλική γλώσσα.

(ιι) Φοίτησαν σε Νοσηλευτικές Σχολές στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η Δ. Μαρκουλή ήταν απόφοιτος του Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα. Προκύπτει πως η ΕΔΥ δεν θεώρησε ότι το γεγονός ότι διδασκόταν εκεί και η αγγλική γλώσσα σε μεταλυκειακό επίπεδο, ήταν αρκετό. ΄Εκρινε ότι αυτοί οι απόφοιτοι κατείχαν το προσόν "υπό το φως των στοιχείων τα οποία διαθέτουν σε σχέση με άλλες διαδικασίες". Δεν είναι δυνατό να κατανοήσουμε τί εννοούσε με αυτή τη πράγματι γενική και αόριστη διατύπωση. Ποιά στοιχεία και ποιές διαδικασίες, δηλαδή, είχε υπόψη της. Η αιτιολογία ως προς τη Δ. Μαρκουλλή πάσχει αφού είναι αδύνατος ο δικαστικός έλεγχος.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δ. Μαρκουλλή υποστήριξε πως πρέπει να συνυπολογιστεί ότι η θέση που κατείχε απαιτούσε ήδη καλή γνώση της αγγλικής. Συνεπώς, είναι λογικό να υποτεθεί πως στο μεταξύ τη βελτίωσε. Επίσης επικαλέστηκε την κατοχή πιστοποιητικού του General Nursing Council for England and Wales. Η εισήγηση είναι πως δεν ήταν δυνατή η κατοχή του χωρίς πολύ καλή γνώση της αγγλικής.

Δεν μπορούν να αποδοθούν στην Ε.Δ.Υ. αυτοί οι συλλογισμοί. Το πιστοποιητικό (βλ. και επιστολή από το General Nursing Council ημερομηνίας 11.7.66) το οποίο απέστειλε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στις 3.9.96 (ερυθρό 66 - 63 στον προσωπικό της φάκελο), δεν φέρεται να προϋποθέτει σπουδές και, από τα στοιχεία που υπάρχουν, δεν προκύπτει συσχετισμός του προς τα κριτήρια που υιοθέτησε η Ε.Δ.Υ.. Στοιχειοθετείται, συνεπώς, λόγος ακυρότητας της προαγωγής της Δ. Μαρκουλλή.

Ο Προϊστάμενος που έκαμε την αρχική σύσταση αφυπηρέτησε και όταν διεξαγόταν η διαδικασία της επανεξέτασης (1996) στον προϋπολογισμό του έτους δεν υπήρχε νομοθετημένη θέση Προϊσταμένου του Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας. Η Ε.Δ.Υ. κάλεσε το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας "ο οποίος είναι ο ιεραρχικά Ανώτερος Λειτουργός στην όλη δομή του Υπουργείου Υγείας, στο οποίο υπάγεται η υπό πλήρωση θέση".

Η αιτήτρια εισηγείται πως ήταν παράνομη η ανάμειξή του γιατί λήφθηκε υπόψη δεδομένο (ο προϋπολογισμός του 1996) μεταγενέστερο του ουσιώδους χρόνου της επανεξέτασης, που ήταν το 1994. ΄Οπως εξηγεί, "αναμειγνύει με την πρόσκλησή της προς το Γενικό Διευθυντή νέα νομική και πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε το 1996 και όχι στον ουσιώδη χρόνο". Ενώ όφειλε, αφού το 1994 το Τμήμα είχε προϊστάμενο, να καλέσει άλλο Ανώτερο Λειτουργό του ο οποίος θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει επί απουσίας ή κωλύματος. Πέρα από αυτό, αφού η συγκεκριμένη υπηρεσία καθορίστηκε ως Τμήμα με την ΚΔΠ 98/91 ήταν αναρμόδιος ο Γενικός Διευθυντής αφού, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου, είναι Προϊστάμενος τμήματος μόνο αναφορικά με υπαλλήλους που δεν υπάγονται σε Τμήμα του Υπουργείου.

Οι καθ΄ων η αίτηση και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υποστηρίζουν πως μπροστά στο γεγονός ότι, κατά το χρόνο της λήψης της απόφασης, δεν υπήρχε Προϊστάμενος και αφού κατ΄ανάγκην θα έπρεπε να κληθεί άλλος για σύσταση, ήταν νόμιμη η πρόσκληση προς το Γενικό Διευθυντή. Παρέπεμψαν συναφώς στις υποθέσεις Δημοκρατία ν. Φιλάρετου Στυλιανίδη κ.α. ΑΕ 2157 ημερομηνίας 21.6.96, Σωτήρης Τσίκκου ν. Δημοκρατίας Προσφυγή 162/96 ημερομηνίας 11.3.97, και Ξενής Λάρκος ν. Δημοκρατίας 955/95 ημερομηνίας 18.6.97. (βλ. και Χριστάκης Ευθυμίου κ.α. ν. Δημοκρατίας 435/97 κ.α. ημερομηνίας 12.11.98.

Στην απαντητική αγόρευση της αιτήτριας σχολιάζεται μόνο η αναφορά στην υπόθεση Σωτήρη Τσίκκου. Κατά την εισήγησή της διακρίνεται αφού εδώ, στον ουσιώδη χρόνο στον οποίο οφείλουμε να ανατρέξουμε, υπήρχε η θέση του Προϊσταμένου και τότε δεν ήταν αρμόδιος ο Γενικός Διευθυντής.

Η ανάγκη για συστάσεις από τον καθορισμένο ως Προϊστάμενο τονίστηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Στυλιανίδης (ανωτέρω), και ακόμα πιο πρόσφατα στην Ανδρέας Καμένος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 1916 ημερομηνίας 14.1.98. Είναι γεγονός ότι οι άλλες υποθέσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω δεν αφορούσαν σε ανυπαρξία Προϊσταμένου ως αποτέλεσμα νόμου μεταγενέστερου του ουσιώδους χρόνου. Κρίθηκε, όμως, μάλιστα στις υποθέσεις Σωτήρη Τσίκκου και Χριστάκης Ευθυμίου σε σχέση με το Τμήμα που συζητούμε σ΄αυτή την υπόθεση, πως η ανυπαρξία του Προϊσταμένου με την έννοια του άρθρου 2, επειδή βρισκόταν σε προαφυπηρετική άδεια (υπόθεση Ξενή Λάρκου) ή επειδή η θέση του Προϊσταμένου χήρευε (υπόθεση Σωτήρη Τσίκκου) ή επειδή δεν υπήρχε κατά τον ουσιώδη χρόνο τέτοια νομοθετημένη θέση (υπόθεση Χριστάκη Ευθυμίου), ήταν ορθή η ανάληψη του ρόλου από το Γενικό Διευθυντή. Δεν αμφισβητήθηκε η ορθότητα αυτής της κατεύθυνσης, την υιοθετώ ως ορθή και το θέμα που απομένει είναι αν η παρούσα περίπτωση διακρίνεται.

Δεν μπορώ να συμφωνήσω πως προσδόθηκε σημασία στο είδος των καθηκόντων που είχαν ανατεθεί στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και πως, με τον τρόπο αυτό, θυματοποιήθηκε η αιτήτρια. Δεν μπορεί να εξαχθεί τέτοιο συμπέρασμα από τη μελέτη της αιτιολόγησης της σύστασης. Υπάρχει αναφορά στα καθήκοντα που ασκούσαν όχι όμως με την πιο πάνω έννοια. Επίσης είναι αβάσιμος ο ισχυρισμός πως οι "εποπτικές και συντονιστικές ικανότητες" δεν απαιτούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας. Το σχέδιο υπηρεσίας ρητά αναφέρει ως καθήκοντα και ευθύνες της θέσης μεταξύ άλλων, την οργάνωση, επίβλεψη, συντονισμό και εύρυθμη λειτουργία συμπλέγματος νοσηλευτικών θαλάμων ή Τμήματος.

Με την εξαίρεση της Δ. Μαρκουλλή, όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν αρχαιότερα από την αιτήτρια. Επίσης η αιτήτρια διεκδίκησε υπεροχή ως προς τα προσόντα μόνο σε σχέση με τη Δ. Μαρκουλλή. Η Ε.Δ.Υ. ελεγξε τις συστάσεις με την αντιπαραβολή τους προς τα στοιχεία των φακέλων και ανέτρεξε στις αξιολογήσεις των υποψηφίων διαχρονικά. Αποφάσισε να τις "υιοθετήσει" αφού θεώρησε ότι "συνάδουν με τα στοιχεία των φακέλων".

Αντίθετα προς την αντίληψη της αιτήτριας, οι ετήσιες αξιολογήσεις δείχνουν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπέρτερα σε αξία. Στην περίπτωση των 6 από αυτά η διαφορά μπορεί να χαρακτηριστεί ως μεγάλη ενώ στην περίπτωση της Π. Παναγιώτου ως μικρότερη. Σε κάθε περίπτωση οι αξιολογήσεις παρουσιάζουν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπέρτερα στις ιδιότητες που εξειδίκευσε ο Γενικός Διευθυντής. Ιδιαιτέρως στα στοιχεία υπηρεσιακό ενδιαφέρον/αφοσίωση στο καθήκον, υπευθυνότητα και διευθυντική/διοικητική ικανότητα. Τα οποία κυρίως καλύπτουν τις ιδιότητες που εξειδικεύθηκαν ως ιδιαίτερης σημασίας. Δεν προκύπτει σύγκρουση των συστάσεων προς τα στοιχεία των φακέλων. Τα στοιχεία των φακέλων παρέχουν έρεισμα στις εκτιμήσεις του Γενικού Διευθυντή και, επίσης, η πρόσδοση ιδιαίτερης σημασίας στα αναφερθέντα ήταν ευλόγως επιτρεπτή, ενόψει των καθηκόντων και των ευθυνών της θέσης.

Στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας μόνο σε σχέση με τη Δ. Μαρκουλλή ενόψει της κατάληξής μου ως προς το ζήτημα της αγγλικής γλώσσας.

Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν, είναι αβάσιμοι. Η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται κατά το μέρος της που αφορά στην προαγωγή της Δ. Μαρκουλλή. Κατά τα άλλα επικυρώνεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.

Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ

/ΜΣι.