|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 417/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ, Δ.
Αναφορικά με τα άρθρα 146, 23, 25, 28 και 29 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Ανδρέα Π. Μαούρη από Παραλίμνι
Αιτητή
και
Δήμου Παραλιμνίου
Καθ΄ου η αίτηση
--------------
10 Σεπτεμβρίου 1998
Για τον αιτητή: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Μουαΐμης.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά τις ακόλουθες θεραπείες:
"Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ΄ου η αίτηση, η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή του καθ΄ου ημερ. 24.3.97 ότι θα αναλάβει ο καθ΄ου από 1.4.97 την παροχή υπηρεσιών, τοποθέτηση και ενοικίαση κρεββατιών και ομπρέλλων επί ολόκληρης της παραλίας στην παραλιακή περιοχή που βρίσκεται μπροστά από τα Οργανωμένα Διαμερίσματα MYRO-ANDROU ιδιοκτησία του αιτητή είναι άκυρη παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και/ή παράλειψη του καθ΄ου η αίτηση να απαντήσει στην επιστολή του αιτητή ημερ. 26.3.97 είναι άκυρη, παράνομη και πως ότι παραλείφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί."
Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης των οργανωμένων διαμερισμάτων που αναφέρονται πιο πάνω και βρίσκονται στον Πρωταρά, εντός των ορίων του καθ΄ου η αίτηση Δήμου. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι για χρόνια τοποθετούσε στο χώρο μπροστά από το συγκρότημά του κρεββατάκια και ομπρέλες, τούτο όμως εγίνετο χωρίς να υφίσταται οποιαδήποτε σχετική άδεια.
Στις 24.3.97, στάληκε στον αιτητή η ακόλουθη επιστολή:
"Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι το Δημοτικό Συμβούλιο σε συνεδρία του στις 20 Μαρτίου 1997, αποφάσισε ομόφωνα να αναλάβει ο Δήμος από 1.4.1997 την παροχή υπηρεσιών, τοποθέτηση και ενοικίαση κρεββατιών και ομπρελλών επί ολόκληρης της παραλίας στην παραλιακή περιοχή που βρίσκεται μπροστά από τα Οργανωμένα Διαμερίσματα σας MYRO-ANDROU.
Η απόφαση αυτή στηρίζεται στον Περί Προστασίας της Παραλίας Νόμο 75(Ι)/94 (άρθρο 5Γ και 7Α του βασικού νόμου).
Ως εκ τούτου καλείσθε από 31.3.97 να σταματήσετε να παρέχετε οποιαδήποτε υπηρεσία επί της εν λόγω παραλίας αναφορικά με την τοποθέτηση και ενοικίαση κρεββατιών και ομπρελλών τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και αντιπρόσωποι ή και υπάλληλοι σας.
Σας παρακαλώ να επικοινωνήσετε μαζί μου αν χρειάζεστε οποιαδήποτε διευκρίνιση."
Ο αιτητής με επιστολή του ημερ. 26.3.97, πληροφόρησε τους αιτητές ότι ήταν δεσμευμένος με την εταιρεία στην οποία ενοικίασε το συγκρότημα να παρέχει τις διευκολύνσεις αυτές και ζητούσε όπως παραμείνουν τα κρεββατάκια για τη χρονιά εκείνη (1997), μέχρις ότου εφαρμοσθούν οι πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας, οπότε θα υπέβαλλε σχετική αίτηση. Επειδή μέχρι τις 16.5.97 ο αιτητής δεν πήρε οποιαδήποτε απάντηση, καταχώρησε την παρούσα προσφυγή. Μεταγενέστερα, η επιστολή του ημερ. 26.3.97 απαντήθηκε με επιστολή ημερ. 9.6.97, στην οποία αναφέρετο ότι το αίτημά του απερρίφθη και ότι ο Δήμος θα αναλάβει την εκμετάλλευση της παραλίας σύμφωνα με το νόμο.
Ενόψει της επιστολής ημερ. 9.6.97, το αντικείμενο της θεραπείας Β΄ του αιτητικού εξέλειπε και ως εκ τούτου απορρίπτεται.
Όσον αφορά την πρώτη θεραπεία, υποβλήθηκε από μέρους των καθ΄ων η αίτηση προδικαστική ένσταση, ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείται στην καταχώρηση και προώθηση της προσφυγής του γιατί δεν προσεβλήθη οποιοδήποτε νόμιμο του δικαίωμα ή συμφέρον. Και τούτο, γιατί ασκεί την εν λόγω δραστηριότητα παράνομα, αφού δεν είναι κάτοχος άδειας, όπως απαιτείται από το νόμο.
Ο αιτητής υποστηρίζει ότι νομιμοποιείται εφόσον ευρίσκετο εκεί και πρόσφερε τις υπηρεσίες αυτές πριν τη θέσπιση του τροποποιητικού Νόμου 75(Ι)/94. Υποστηρίζει επίσης ότι ο Δήμος, με την αδράνεια του, κατέστησε αδύνατη την εφαρμογή του Νόμου και την υποβολή αίτησης για άδεια από τον αιτητή
.Σχετικός είναι ο περί Προστασίας της Παραλίας Νόμος Κεφ. 59, με τις τροποποιήσεις του, όπως μεταφράστηκε στην Ελληνική και ενοποιήθηκε (ο Νόμος).
Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου, "παροχή υπηρεσιών" σημαίνει την τοποθέτηση στην παραλία, για ενοικίαση ή για άλλου είδους εκμετάλλευση, κρεββατιών θάλασσας και ομπρελών.
Το άρθρο 5Γ προνοεί ότι:
"5Γ.-(1) Κανένα πρόσωπο δεν δύναται να προβαίνει σε παροχή υπηρεσιών ή διευκολύνσεων στην παραλία χωρίς την προηγούμενη άδεια της οικείας αρχής και κατά παράβαση των όρων που διαλαμβάνει η άδεια αυτή.
(2) Αρχή τοπικής διοικήσεως μπορεί να παρέχει η ίδια υπηρεσίες στην παραλία που βρίσκεται μέσα στα όριά της."
Αν και το πιο πάνω κείμενο του Νόμου εισήχθη με τον τροποποιητικό Νόμο 75(Ι)/94, ο οποίος επέφερε πολλές και σημαντικές αλλαγές στη νομοθεσία, η πρόνοια για απαγόρευση παροχής υπηρεσιών χωρίς την εξασφάλιση προς τούτο άδειας, υπήρχε και προηγουμένως. Συγκεκριμένα, η εξασφάλιση άδειας από την αρχή τοπικής διοίκησης εισήχθη με τον τροποποιητικό Νόμο 21/87.
Ο Νόμος 75(Ι)/94 επέφερε, μεταξύ άλλων, και την αλλαγή που προνοεί το άρθρο 5Ε, το οποίο δίδει εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο να καθορίζει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, "οποιαδήποτε περιοχή της παραλίας αναφορικά με την οποία καμιά άδεια δυνάμει των άρθρων 5Β και 5Γ δεν εκδίδεται."
Με το άρθρο 5ΣΤ ιδρύονται η Κεντρική Επιτροπή Παραλιών και για κάθε οικεία περιοχή η Τοπική Επιτροπή Παραλιών.
Το άρθρο 5Ζ προνοεί ότι:
"5Ζ.-(1) Για τους σκοπούς του άρθρου 5Γ εφαρμόζεται σχέδιο χρήσης της παραλίας (που θα αναφέρεται στο εξής ως "το σχέδιο"), το οποίο ετοιμάζεται από την τοπική Επιτροπή Παραλιών για κάθε δήμο, περιοχή βελτιώσεως και χωριό, εγκρίνεται από την Κεντρική Επιτροπή Παραλιών και, σε περίπτωση υποβολής ενστάσεων δυνάμει του εδαφίου (4), επικυρώνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο, σύμφωνα με τις διαδικασίες που καθορίζονται στα επόμενα εδάφια.
(2) Στο σχέδιο σημειώνονται τα όρια της παραλιακής κρατικής γης, με εξαίρεση οποιοδήποτε τμήμα για το οποίο έχει δημοσιευτεί γνωστοποίηση με βάση το άρθρο 5Ε, μέσα στα οποία αρχή τοπικής διοικήσεως θα μπορεί να παρέχει υπηρεσίες ή στα οποία θα μπορεί να παρασχεθεί σε ιδιώτη άδεια για την παροχή υπηρεσιών ή διευκολύνσεων με βάση το άρθρο 5Γ, κατά τρόπο ώστε-
.................................. .................................................. ......................"
Στο άρθρο αυτό περιλαμβάνονται και πρόνοιες αναφορικά με τη διαδικασία υποβολής ενστάσεων και έγκρισης όπως και αναθεώρησης των σχεδίων.
Είναι η θέση του αιτητή ότι οι καθ΄ων η αίτηση παρέλειψαν ή/και καθυστέρησαν να υποβάλουν Σχέδια για έγκριση από την Κεντρική Επιτροπή Παραλιών και έτσι δεν κατέστη δυνατή η υποβολή από αυτόν αίτησης για εξασφάλιση άδειας παροχής υπηρεσιών στην παραλία.
Όπως όμως προαναφέρεται, η νομοθετική απαίτηση για εξασφάλιση άδειας προϋπήρχε του Νόμου 75(Ι)/94. Ο αιτητής δεν είχε εξασφαλίσει ποτέ άδεια για τις υπηρεσίες που παρείχε. Με τους νόμους που ακολούθησαν τον τροποποιητικό Νόμο 21/87, διασφαλίζονταν, κατά κάποιο τρόπο, τα δικαιώματα των αδειούχων και όχι οποιουδήποτε άλλου
που παρείχε υπηρεσίες χωρίς άδεια.Έννομο συμφέρον έχει ο αιτητής που υφίσταται βλάβη υπό ορισμένη ιδιότητα που αναγνωρίζεται από το ισχύον δίκαιο. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ειδική έννομη σχέση του αιτούντος με την προσβαλλόμενη πράξη (Τροοδίας Ιωνά Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 184/92, ημερ. 15.7.92, Ιωάννης Ερωτοκρίτου ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 439/90, ημερ. 3.9.92). Βλέπε επίσης Τσάτσος "Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας", έκδοση Τρίτη, σελ. 44-45, Σπηλιωτόπουλου "Εγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου", έκδοση 2α, παράγρ. 395, σε. 358-359, Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας, 1929-1959, σελ. 258. Σχετική είναι επίσης και η απόφαση 628/1968 του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Επειδή εν προκειμένω ο αιτών δεν συγκαταλέγηται μεταξύ των υποβαλόντων αιτήσεις συμφώνως με την προηγηθείσαν της προσβαλλομένης πρόσκλησιν του Νομάρχου και ενδιαφερομένων να αναλάβουν το μετακομιστικόν έργον επί της αγόνου γραμμής Άρτης-Πηγών αυτοκινητιστών
Ενόψει των ανωτέρω, καθίσταται άνευ σημασίας ο ισχυρισμός του ότι δεν κατέστη δυνατή σ΄αυτόν η υποβολή αίτησης για εξασφάλιση άδειας λόγω υπαιτιότητας των καθ΄ων η αίτηση, αφού ουδέποτε υπήρξε αδειούχος, έστω και πριν την έναρξη της ισχύος του τροποποιητικού Νόμου 75(Ι)/94, με τον οποίο εισήχθηκαν οι σχετικές πρόνοιες επί των οποίων βασίζεται. Εν πάση περιπτώσει, οι καθ΄ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι είχε υποβληθεί προς την Κεντρική Επιτροπή Παραλιών Σχέδιο για έγκριση.
Καταλήγω ότι με την επίδικη απόφαση δεν θίγηκε κανένα συμφέρον του αιτητή, που να προστατεύεται από το νόμο, αφού ουδέποτε παρείχε τις υπηρεσίες του νόμιμα. Σαν αποτέλεσμα, η προσφυγή του πρέπει να απορριφθεί λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος.
Εν πάση περιπτώσει, όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης, βρίσκω ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε νόμιμα, με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 5Γ(2), το κείμενο του οποίου εκτέθηκε προηγουμένως. Οι καθ΄ων η αίτηση είχαν εξουσία με βάση το άρθρο αυτό να λάβουν την επίδικη απόφαση για παροχή υπηρεσιών από τους ιδίους. Σε τέτοια δε περίπτωση, δεν εφαρμόζονται οι πρόνοιες για προκήρυξη προσφορών. Τούτο είναι καθαρό από το κείμενο του άρθρου 5Θ που προνοεί ότι:
"5Θ.-(1)(α) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (2), σε περίπτωση που αρχή τοπικής διοικήσεως αποφασίσει να μην παρέχει η ίδια υπηρεσίες σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 5Γ, θα χορηγεί σχετικές άδειες σε ιδιώτες, μόνο έπειτα από προσφορές."
Οι πρόνοιες για προκήρυξη προσφορών εφαρμόζονται μόνο στην περίπτωση που η αρχή τοπικής διοικήσεως αποφασίσει να μην παρέχει η ίδια υπηρεσίες. Εδώ το άρθρο αυτό δεν έχει εφαρμογή, αφού οι καθ΄ων η αίτηση αποφάσισαν να παρέχουν οι ίδιοι τις εν λόγω υπηρεσίες, εξουσία που τους παρείχε ο νόμος.
Με βάση τα πιο πάνω, βρίσκω ότι η προσφυγή αυτή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Γ. Χρυσοστομής
Δ.
/ΚΧ"Π