|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 2784
21 Δεκεμβρίου, 1995
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28,125 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 535/93)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διαθεσιμότητα — Δεν επιβάλλεται να τεθεί ο δημόσιος υπάλληλος σε διαθεσιμότητα με την έναρξη της αστυνομικής έρευνας — Η θέση σε διαθεσιμότητα του αιτητή 61/2 μήνες μετά την έναρξη της αστυνομικής έρευνας δεν είναι αδύνατη δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 85(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) και του Καν. 22 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών (ΚΑ.Π. 98/91).
Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας — Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διαθεσιμότητα — Στην επίδικη υπόθεση η Ε.Δ.Υ. προέβη στην δέουσα έρευνα εφόσον ζήτησε και επιπλέον διευκρινίσεις από την αρμόδια Αρχή που εισηγήθηκε την διαθεσιμότητα.
Φυσική Δικαιοσύνη — Διαθεσιμότητα — Δικαίωμα ακροάσεως — Η διαθεσιμότητα δεν αποτελεί πειθαρχικό μέτρο ή ποινή αλλά μέτρο διοικητικό — Δεν απαιτείται όπως δοθεί το δικαίωμα ακροάσεως στον δημόσιο υπάλληλο.
Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση της καθ' ης η αίτηση να τον θέσει σε διαθεσιμότητα για περίοδο ενός μηνός.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας της προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Οι πρόνοιες του Άρθρου 85(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) και του Κανονισμού 22 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 98/91) δίνουν τη δυνατότητα στην Επιτροπή να θέσει σε διαθεσιμότητα δημόσιο υπάλληλο σε οποιοδήποτε στάδιο της αστυνομικής έρευνας νοουμένου ότι αυτό απαιτεί το δημόσιο συμφέρον και αφού η Επιτροπή ενημερώνεται έγκαιρα και υποβληθούν σ' αυτή όλα τα σχετικά στοιχεία. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν τίθεται σε διαθεσιμότητα με την έναρξη της αστυνομικής έρευνας.
Έχοντας υπόψη τα στοιχεία και γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν του Δικαστηρίου, ιδιαίτερα την έκθεση του Ανώτερου Υπαστυνόμου που ήταν υπεύθυνος των ανακρίσεων όσον αφορά παρέμβαση του αιτητή στις ανακρίσεις σχετικά με την υπόθεση ατασθαλιών στο κονδύλι της διαφώτισης και την επιστολή του Αρχηγού Αστυνομίας προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερομηνίας 12/6/1993 καθώς και το περιεχόμενο των Παραρτημάτων 1 και 3 στο οποίο έχει κάμει ήδη αναφορά, το Δικαστήριο κατέληξε ότι η απόφαση της Επιτροπής πάρθηκε σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του Νόμου.
2. Όσον αφορά το ισχυρισμό για έλλειψη δέουσας έρευνας, αυτός δεν ευσταθεί γιατί η Επιτροπή προτού πάρει την προσβαλλόμενη απόφασή της και αφού έκρινε ότι τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν της ήταν ανεπαρκή ζήτησε από την αρμόδια Αρχή περισσότερες διευκρινίσεις αναφορικά με τις εξεταζόμενες κατηγορίες εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση πάρθηκε μετά που ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών με επιστολή του ημερομηνίας 7/7/1993 έδωσε τις απαραίτητες πληροφορίες και διευκρινίσεις που ζητήθηκαν από την Επιτροπή.
3. Σχετικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι η Επιτροπή ενήργησε κατά παράβαση των Αρχών της Φυσικής Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα του δικαιώματος της ακρόασης η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ότι αυτή είναι αβάσιμη και πρέπει να απορριφθεί για τους πιο κάτω λόγους.
Σύμφωνα με τη νομολογία η διαθεσιμότητα δεν αποτελεί πειθαρχικό μέτρο ή πειθαρχική ποινή και ούτε έχει τιμωρητικό χαρακτήρα αλλά είναι διοικητικό μέτρο για τη διευκόλυνση πειθαρχικής διαδικασίας ή αστυνομικής έρευνας που πρέπει να διεξαχθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με Λ.Κ.275 έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 8/7/1993, με την οποία τέθηκε σε διαθεσιμότητα από 9/7/1993 για περίοδο ενός μηνός.
Α. Σ. Αγγελίδης με Χρ. Κληρίδη, για τον Αιτητή.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με Τ. Πολυχρονίδου, Δικηγόρο της Δημοκρατίας Α', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (η Επιτροπή) ημερομηνίας 8/7/1993 με την οποία τέθηκε σε διαθεσιμότητα από 9/7/1993 για περίοδο ενός μηνός είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε αποτελέσματος.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών, με επιστολή του ημερομηνίας 6/7/1993 υπέβαλε προς την Επιτροπή εισήγηση για διαθεσιμότητα του αιτητή ο οποίος κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών.
Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 7/7/1993 επιλήφθηκε του θέματος της διαθεσιμότητας του αιτητή και αποφάσισε να ζητηθούν από την αρμόδια αρχή περαιτέρω διευκρινίσεις.
Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Εσωτερικών, με νέα επιστολή του, ημερομηνίας 7/7/1993 έστειλε στην Επιτροπή νεώτερα στοιχεία.
Η Επιτροπή στη συνεδρίασή της την 8/7/1993, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία αποφάσισε να θέσει τον αιτητή σε διαθεσιμότητα για περίοδο ενός μηνός από 9/7/1993.
Ο αιτητής πληροφορήθηκε την πιο πάνω απόφαση με επιστολή του Γραφείου της Επιτροπής η οποία φέρει αριθμό 9640/11 και ημερομηνία 8/7/1993.
Τη 12/7/1993 οι δικηγόροι του αιτητή καταχώρισαν αίτηση εκ μέρους του για έκδοση προσωρινού διατάγματος με την οποία ζητούσαν την αναστολή της απόφασης της Επιτροπής. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με απόφαση του Δικαστηρίου την 6/8/1993.
Η παρούσα προσφυγή η οποία στρέφεται εναντίον της απόφασης της Επιτροπής ημερομηνίας 8/7/1993 καταχωρήθηκε την 9/7/1993.
Οι δικηγόροι του αιτητή υπέβαλαν ότι καμιά από τις δύο επιστολές του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών προς την Επιτροπή (ημερομηνίας 6ης και 7ης Ιουλίου 1993, Παραρτήματα 1 και 3 στην ένσταση) δεν ικανοποεί τις πρόνοιες του άρθρου 85(1) του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Νόμος 1/90) (και επομένως η Επιτροπή δεν μπορούσε να θέσει τον αιτητή σε διαθεσιμότητα) γιατί για να ζητηθεί διαθεσιμότητα δημόσιου υπάλληλου θα πρέπει να έχει διαταχθεί έρευνα πειθαρχικού παραπτώματος ή έναρξη αστυνομικής έρευνας, (όπως συνέβη στην υπό κρίση υπόθεση) με σκοπό την ποινική δίωξή του.
Οι δικηγόροι του αιτητή εισηγήθηκαν πως αφού η έναρξη της αστυνομικής έρευνας άρχισε 61/2 μήνες πριν την ημερομηνία που η αρμόδια Αρχή ζήτησε τη διαθεσιμότητα του αιτητή η απόφαση της Επιτροπής να τον θέσει σε διαθεσιμότητα ήταν παράνομη. Την εισήγησή τους αυτή οι δικηγόροι του αιτητή βάσισαν σε ερμηνεία που έδωσαν στις πρόνοιες του Άρθρου 85(1) του Νόμου και του Κανονισμού 22 των Περί Δημοσίας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών του 1981 (Κ.Δ.Π. 98/91).
Είμαι της γνώμης ότι οι πρόνοιες του Άρθρου 85(1) του Νόμου και του Κανονισμού 22 της Κ.Δ.Π. 98/91 δίνουν τη δυνατότητα στην Επιτροπή να θέσει σε διαθεσιμότητα δημόσιο υπάλληλο σε οποιοδήποτε στάδιο της αστυνομικής έρευνας νοουμένου ότι αυτό απαιτεί το δημόσιο συμφέρον και αφού η Επιτροπή ενημερώνεται έγκαιρα και υποβληθούν σ' αυτή όλα τα σχετικά στοιχεία. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν τίθεται σε διαθεσιμότητα με την έναρξη της αστυνομικής έρευνας.
Έχοντας υπόψη τα στοιχεία και γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μου ιδιαίτερα την έκθεση του Ανώτερου Υπαστυνόμου που ήταν υπεύθυνος των ανακρίσεων όσον αφορά παρέμβαση του αιτητή στις ανακρίσεις σχετικά με την υπόθεση ατασθαλιών στο κονδύλι της διαφώτησης και την επιστολή του Αρχηγού Αστυνομίας προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερομηνίας 12/6/1993 καθώς και το περιεχόμενο των Παραρτημάτων 1 και 3 στο οποίο έχω κάμει ήδη αναφορά, κατέληξα ότι η απόφαση της Επιτροπής πάρθηκε σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του Νόμου.
Οι δικηγόροι του αιτητή υπέβαλαν επίσης ότι η Επιτροπή ενήργησε (α) χωρίς να προβεί σε δέουσα έρευνα και (β) κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.
Όσον αφορά το θέμα (α) αυτό δεν ευσταθεί γιατί η Επιτροπή προτού πάρει την προσβαλλόμενη απόφαση της και αφού έκρινε ότι τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν της ήταν ανεπαρκή ζήτησε από την αρμόδια Αρχή περισσότερες διευκρινίσεις αναφορικά με τις εξεταζόμενες κατηγορίες εναντίον του αιτητή (βλέπε το πρακτικό της Επιτροπής ημερομηνίας 7/7/1993). Η προσβαλλόμενη απόφαση πάρθηκε μετά που ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών με επιστολή του ημερομηνίας 7/7/1993 έδωσε τις απαραίτητες πληροφορίες και διευκρινίσεις που ζητήθηκαν από την Επιτροπή.
Σχετικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι η Επιτροπή ενήργησε κατά παράβαση των Αρχών της Φυσικής Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα του δικαιώματος της ακρόασης η απόφαση μου είναι ότι αυτή είναι αβάσιμη και πρέπει να απορριφθεί για τους πιο κάτω λόγους.
Σύμφωνα με τη νομολογία μας η διαθεσιμότητα δεν αποτελεί πειθαρχικό μέτρο ή πειθαρχική ποινή και ούτε έχει τιμωρητικό χαρακτήρα αλλά είναι διοικητικό μέτρο για τη διευκόλυνση πειθαρχικής διαδικασίας ή αστυνομικής έρευνας που πρέπει να διεξαχθεί.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Ο αιτητής να πληρώσει £275,00 έξοδα των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £275 έξοδα.