|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 2673
8 Δεκεμβρίου, 1995
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
KINGDOM DEVELOPMENTS LTD ΚΑΙ ΑΛΛΗ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 990/93)
Προσφυγή βάσει τον Άρθρον 146 τον Συντάγματος — Αντικείμενο — Εκτελεστή διοικητική πράξη — Πράξεις εκτελέσεως στερούνται εκτελεστότητας — Φορολογία — Φορολογία Εισοδήματος — Προσωρινή φορολογία επιβληθείσα λόγω μη υποβολής δήλωσης υπολογισμού προσωρινής φορολογίας — Αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για είσπραξή της — Αποτελεί μη προσβλητή πράξη εκτελέσεως.
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Τόκος — Φύση — Πορίσματα της Λαρτίδης ν. Δημοκρατίας.
Οι δύο αιτήτριες εταιρείες προσέφυγαν κατά της αρνήσεως των καθ' ων η αίτηση να αποσύρουν τις εναντίον τους ποινικές υποθέσεις για είσπραξη επιβληθείσας προσωρινής φορολογίας παρόλο που εν τω μεταξύ είχε αποδειχθεί ότι τέτοιος φόρος δεν οφειλόταν.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Στην παρούσα υπόθεση, η αιτούμενη θεραπεία στην απόφαση του Εφόρου ημερ. 2.12.93 δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά αφορά πράξη εκτελέσεως, δηλαδή την είσπραξη φόρου. Οι αιτήσεις που καταχώρισε ο Έφορος στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου δημιουργήθηκαν στην παρούσα περίπτωση από υπαιτιότητα των αιτητών που παρέλειψαν να υποβάλλουν δήλωση φορολογίας και , έτσι υποχρεώθηκε ο Έφορος να προχωρήσει στην επιβολή της. Η επιβολή της φορολογίας θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν οι αιτητές υπέβαλλαν προσωρινή δήλωση φορολογίας έγκαιρα.
Στην Σ. Λαρτίδης ν. Δημοκρατίας, αναφέρθηκε ότι ο τόκος στη φορολογική νομοθεσία είναι η αποζημίωση του κράτους για παραλείψεις πληρωμής από το φορολογούμενο του οφειλομένου φόρου, στους καθορισμένους χρόνους.
Στην παρούσα υπόθεση το μόνο θέμα που ουσιαστικά παραμένει είναι η καταβολή τόκων από τους αιτητές και τίποτε περισσότερο.
2. Είναι επίσης φανερό ότι οι αιτητές, που είναι δύο διαφορετικές εταιρείες προσβάλλουν με την ίδια προσφυγή δύο χωριστές αποφάσεις. Το θέμα όμως αυτό δεν έχει οποιαδήποτε πρακτική σημασία ή συνέπεια αφού η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί επειδή η απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά αφορά πράξη εκτελέσεως.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,
Λαρτίδης ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 283.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα των αιτητών για απόσυρση των ποινικών υποθέσεων 394/93 και 395/93 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου σχετικά με την πληρωμή του προσωρινού φόρου για το 1992.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τους Αιτητές.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αι-τήτριες εταιρείες ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση η οποία κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή ημερ. 2.12.93 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των αιτητών για απόσυρση των ποινικών υποθέσεων 394/93 και 395/93 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου σχετικά με την πληρωμή του προσωρινού φόρου για το 1992 πλέον τόκους που επεβλήθηκε στους αιτητές είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα."
Η αίτηση βασίζεται μεταξύ άλλων στα νομικά σημεία ότι η απόφαση είναι αντίθετη προς το νόμο, το Σύνταγμα και τις αρχές του Διοικητικού Δικαίου, ότι δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη, ότι λήφθηκε καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας και ότι η απόφαση είναι αντίθεση με τις διατάξεις των άρθρων 24, 25 και 26 των Περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων.
Η προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση Εφόρου ημερ. 2.12.93 με την οποία απέρριψε αίτημα των αιτητριών εταιρειών για την απόσυρση των αιτήσεων υπ' αρ. 394/93 και 395/93 αναφορικά με την μη πληρωμή εκ μέρους τους του προσωρινού φόρου για το 1992.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι σε συντομία τα ακόλουθα. Οι αιτήτριες εταιρείες δεν υπέβαλαν για το φορολογικό έτος 92 Δήλωση Υπολογισμού Προσωρινής Φορολογίας όπως προνοεί το άρθρο 24 των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1991 με αποτέλεσμα ο καθ' ου η αίτηση με βάση το άρθρο 25 των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων να τους επιβάλει προσωρινές φορολογίες στις 25.11.92 που βασίστηκαν πάνω στο εισόδημα του τελευταίου έτους για το οποίο είχε επιβληθεί φορολογία.
Οι προσωρινοί φόροι που επιβλήθηκαν στις δύο εταιρείες είναι οι ακόλουθοι:
1. KINGDOM DEVELOPMENT LTD £3306
2. JANICO ESTATES LTD £8334
Στις 3.9.93 ο καθ' ου η αίτηση Διευθυντής καταχώρισε τις αιτήσεις υπ' αρ. 394/93 και 395/93 με σκοπό την είσπραξη από τις αιτήτριες εταιρείες του προσωρινού φόρου.
Οι αιτήτριες εταιρείες στις 4.10.93 υπέβαλαν εξηλεγμένους λογαριασμούς μαζί με δηλώσεις εισοδήματος για το φορολογικό έτος 1992. Σύμφωνα με τους πιο πάνω υποβληθέντες λογαριασμούς που λήφθηκαν στις 5.10.93 προέκυψε ότι ο φόρος που όφειλαν οι δυο εταιρείες ήταν:
1. KINGDOM DEVELOPMENT LTD £887,80
2. JANICO ESTATES LTD ΤΙΠΟΤΕ
Στις 14.10.93 οι δικηγόροι των αιτητριών εταιρειών έστειλαν επιστολή με την οποία ζήτησαν από τους καθ' ων η αίτηση να αποσύρουν τις αιτήσεις 394/93 και 395/93 που κινήθηκαν εναντίον των πελατών τους για την μη πληρωμή του προσωρινού φόρου, διότι το ποσό που οφείλετο από την εταιρεία Kingdom Development Ltd είχε πληρωθεί ενώ για την εταιρεία Janico Estates Ltd δεν επεβλήθη οποιοσδήποτε φόρος.
Οι καθ' ων η αίτηση με επιστολή τους ημερ. 2.12.93 πληροφόρησαν τις αιτήτριες εταιρείες ότι οι προσωρινές φορολογίες επιβλήθηκαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 25 των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων 1978-1991 και ως εκ-τούτου δεν μπορεί να αποσύρει τις υποθέσεις που κινήθηκαν εναντίον τους. Η επιστολή του Εφόρου είναι η ακόλουθη:
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερομηνίας 14 Οκτωβρίου, 1993 με την οποία ζητείτε να αποσυρθεί η ποινική υπόθεση Αρ.495/93 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου σχετικά με την πληρωμή του προσωρινού φόρου για το 1992 πλέον τόκους που επεβλήθη στους πιο πάνω πελάτες σας και σας πληροφορώ τα εξής:
1. Η προσωρινή φορολογία για το έτος 1992 επεβλήθη στους πελάτες σας σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 25 των Περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1991 και ως εκ τούτου δεν μπορώ να αποσύρω τις σχετικές ποινικές υποθέσεις που κινήθηκαν εναντίον των πελατών σας εκτός εάν εφαρμοσθούν οι πρόνοιες του άρθρου 26(2) των πιο πάνω Νόμων.
2. Έχω πληροφορηθεί ότι οι ποινικές υποθέσεις εναντίον των πελατών σας, οι οποίες ορίστηκαν για ακρόαση στις 3.12.93, είναι οι υπ' αρ. 394/93 και η υπ' αρ. 395/93 και όχι η υπ' αρ. 495/93, που αναφέρετε στην υπό αναφορά επιστολή σας."
Ο δικηγόρος των αιτητών ισχυρίζεται ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μη αποσύρουν τις δύο υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιόν του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για την είσπραξη του προσωρινού φόρου είναι παράνομη για τον λόγο ότι οι καθ'ων η αίτηση με τις υποθέσεις εκείνες προσπαθούν να εισπράξουν φόρο, ο οποίος δεν οφείλετο από τις αιτήτριες εταιρείες. Είναι εισήγησή του ότι από τη στιγμή που έχει εξακριβωθεί ότι οι αιτήτριες εταιρείες ουδέν ποσό φόρου οφείλουν δεν έχουν υποχρέωση να καταβάλουν τον προσωρινό φόρο, ο οποίος απαιτήθηκε πριν αποκρυσταλλωθούν οι πραγματικές φορολογικές υποχρεώσεις των αιτητών.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στην εγκύκλιο που εξέδοσε στις 24.7.91 ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων με την οποία καθορίστηκε η διαδικασία για προσωρινό φόρο που δεν καταβάλλεται και στην οποία αποφασίστηκε η καταβολή τόκου πάνω στο ποσό του προσωρινού φόρου που εκκρεμεί η πληρωμή του από τις ημερομηνίες που καθορίζει η νομοθεσία για την καταβολή του προσωρινού φόρου.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρει περαιτέρω ότι οι αιτητές στην προκείμενη περίπτωση αντί να καταβάλουν τον τόκο επί της προσωρινής φορολογίας για να μπορέσει στη συνέχεια ο Διευθυντής να διαγράψει το ποσό του προσωρινού φόρου που τους επιβλήθηκε αρνήθηκαν να πληρώσουν οποιοδήποτε ποσό και ζήτησαν την απόσυρση των υποθέσεων 394/93 και 395/93.
Ο πρώτος νομικός ισχυρισμός του δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι ότι η απόφαση του Διευθυντή, ημερ. 2.12.93, την οποία έχω παραθέσει, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά πρόκειται για πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα και πράξη που συνδέεται άμεσα με την είσπραξη επιβληθέντος φόρου δηλαδή πράξη εκτελέσεως, και ως εκ τούτου η προσφυγή είναι απαράδεκτη διότι δεν περιέχει οποιαδήποτε έκφραση βούλησης της Διοίκησης που να δημιουργεί, καταργεί ή αλλοιώνει οποιεσδήποτε υποχρεώσεις ή δικαιώματα των αιτητών ούτε παράγει έννομα αποτελέσματα με άμεση εκτέλεση. Σαν σχετική αναφέρεται η απόφαση Nicos Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542:
"As to the steps taken for the collection of the tax, the trial Judge deals with that matter at page 24 of the record, in the first two paragraphs of his judgment on that page, which read:-
"An act made in the course of the collection of income tax due, being an act made in execution of the assessment of such income tax, is not itself an executory act - as the assessment is - and cannot, therefore, be the subject of a recourse; it is well settled in administrative law that acts of execution are not executory acts (see Conclusions from the Jurisprudence of the Council of State in Greece, (1929-1959) supra, at p. 240)".
...............
...............
With what is said in the first of these two paragraphs of the judgment, learned counsel for the appellant has readily and quite rightly, in our opinion, conceded that he can have no complaint."
Στην παρούσα υπόθεση είμαι της γνώμης ότι η αιτούμενη θεραπεία στην απόφαση του Εφόρου ημερ. 2.12.93 δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά αφορά πράξη εκτελέσεως, δηλαδή την· είσπραξη φόρου. Οι αιτήσεις που καταχώρισε ο Έφορος στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου δημιουργήθηκαν στην παρούσα περίπτωση από υπαιτιότητα των αιτητών που παρέλειψαν να υποβάλουν δήλωση φορολογίας και έτσι υποχρεώθηκε ο Έφορος να προχωρήσει στην επιβολή της. Η επιβολή της φορολογίας θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν οι αιτητές υπέβαλλαν προσωρινή δήλωση φορολογίας έγκαιρα.
Στην Σ. Λαρτίδης ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 283, αναφέρθηκε ότι ο τόκος στην φορολογική νομοθεσία είναι η αποζημίωση του κράτους για παραλείψεις πληρωμής από το φορολογούμενο του οφειλομένου φόρου, στους καθορισμένους χρόνους.
Στην παρούσα υπόθεση το μόνο θέμα που ουσιαστικά παραμένει είναι η καταβολή τόκων από τους αιτητές και τίποτε περισσότερο.
Είναι επίσης φανερό ότι οι αιτητές, που είναι δύο διαφορετικές εταιρείες προσβάλλουν με την ίδια προσφυγή δύο χωριστές αποφάσεις. Το θέμα όμως αυτό δεν έχει οποιαδήποτε πρακτική σημασία ή συνέπεια αφού έχω ήδη αποφασίσει ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί επειδή η απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά αφορά πράξη εκτελέσεως.
Η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.