|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 2644
4 Δεκεμβρίου, 1995
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ Ι. ΠΙΛΛΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 635/94)
Πυροβόλα Όπλα — Εγγραφή — Ακύρωση Εγγραφής — Άρθρα 11(3) και 32(1) του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου (Ν.38/74) — Ερμηνεία Περιστάσεις στην κριθείσα περίπτωση ακύρωσης εγγραφής.
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Μπορεί να προκύπτει και από το διοικητικό φάκελο — Πλήρως αιτιολογημένη η κριθείσα ακύρωση εγγραφής όπλου παρόλο που στο σώμα της πράξης δεν περιλαβανόταν αιτιολογία.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της ακύρωσης της εγγραφής του κυνηγετικού του όπλου που ακολούθησε την συμπεριφορά του ιδίου όπως διαπιστώθηκε από την Αστυνομία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το Άρθρο 11(3) του περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου (Ν. 38/74) δίδει εξουσία στον Αρχηγό της Αστυνομίας καθ' οιονδήποτε χρόνο και για λόγους δημοσίου συμφέροντος να ακυρώνει οποιοδήποτε πιστοποιητικό εγγραφής πυροβόλου όπλου με έγγραφη ειδοποίηση στον κάτοχο του.
Το Άρθρο 32(1) επιβάλλει υποχρεώσεις προς το διοικούμενο και όχι προς τη διοίκηση και, συγκεκριμένα, υποχρεώνει τον πολίτη, του οποίου ακυρώνεται η εγγραφή όπλου, να το παραδώσει εντός τακτής προθεσμίας. Ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα παραβίασης του άρθρου από τη διοίκηση.
Από την εξέταση των φακέλων που τέθηκαν ενώπιόν του, το Δικαστήριο βρίσκει ότι σε αυτούς περιέχεται πληθώρα στοιχείων με τα οποία μπορεί να συμπληρωθεί η αιτιολογία της απόφασης και που καθιστούν φανερούς τους λόγους, για τους οποίους λήφθηκε η υπό κρίση απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Stylianides v. Republic (1983) 3 (Β) C.L.R. 518.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία επικύρωσαν απόφαση του Αρχηγού Αστυνομίας για την ακύρωση του πιστοποιητικού εγγραφής του κυνηγετικού όπλου του αιτητή.
Σ. Μιχαηλίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Στις 13.6.92, άγνωστος τηλεφώνησε στην Αστυνομία και κατήγγειλε ότι ο αιτητής κτύπησε την σύζυγο του που βρισκόταν λιπόθυμη στο έδαφος και δεν επέτρεπε σε κανένα να την πλησιάσει για να τη βοηθήσει.
Μετέβησαν στην οικία του αιτητή δύο αστυνομικοί που τον βρήκαν ημίγυμνο να βρίζει και να φωνάζει. Όταν τον κάλεσαν να σταματήσει τότε ο αιτητής, υβρίζοντας τους αστυνομικούς, επιτέθηκε στον ένα από τους δύο και έσπασε τα γυαλιά του και τον τραυμάτισε στο πρόσωπο. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια άλλων αστυνομικών, ο αιτητής συνελήφθη και η σύζυγος του μεταφέρθηκε από αστυνομικούς στο Νοσοκομείο.
Όταν οι αστυνομικοί την μετέφεραν πίσω στο σπίτι και εισήλθαν στο υπνοδωμάτιο του ζεύγους για να τη βοηθήσουν να πλαγιάσει, είδαν ένα συναρμολογημένο μονόκαννο κυνηγετικό όπλο και μία ζώνη με φυσίγγια να βρίσκεται πάνω στο κρεβάτι, το οποίο παρέλαβαν για λόγους ασφαλείας.
Ο Αρχηγός Αστυνομίας, λαμβάνοντας υπόψη το πιο πάνω επεισόδιο και άλλα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν του, στις 19.10.92, με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 11(3) του Περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου (Νόμος 38/74), ακύρωσε το πιστοποιητικό εγγραφής του κυνηγετικού όπλου.
Ο αιτητής μέσω του δικηγόρου του υπέβαλε έφεση στο Υπουργικό Συμβούλιο, βάσει του άρθρου 33 του ίδιου νόμου, η οποία απορρίφθηκε.
Με επιστολή ημερ. 17.6.94 το Υπουργικό Συμβούλιο πληροφόρησε το δικηγόρο του αιτητή ότι το Υπουργικό Συμβούλιο απέρριψε την έφεση του.
Με την προσφυγή του αυτή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση που κοινοποιήθηκε σ' αυτόν και το δικηγόρο του με την επιστολή ημερ. 17.6.94, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Ως νομική βάση της αίτησης του ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η απόφαση πάσχει λόγω πλάνης για τα γεγονότα και το νόμο, λόγω έλλειψης της δέουσας έρευνας και λόγω άκυρης διαδικασίας που προηγήθηκε, καθώς και διότι λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο. Τέλος, ισχυρίζεται ότι η απόφαση είναι τελείως αναιτιολόγητη.
Όσον αφορά το επιχείρημα του αιτητή περί λήψης της απόφασης από αναρμόδιο όργανο, έχω να παρατηρήσω ότι, όπως και ο ίδιος αναφέρει στην προσφυγή του, η επιστολή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 17.6.94 δεν αποτελεί τη διοικητική πράξη, αλλά την κοινοποίηση αυτής. Από εξέταση του σχετικού φακέλου προκύπτει καθαρά ότι την απόφαση απόρριψης της έφεσης του πήρε το αρμόδιο όργανο, δηλαδή το Υπουργικό Συμβούλιο και η απόφαση του βρίσκεται στο φάκελο της διοίκησης (ερυθρά 284-286). Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός αυτός του αιτητή απορρίπτεται ως αβάσιμος.
Το άρθρο 11(3) του Νόμου 38/74 δίδει εξουσία στον Αρχηγό της Αστυνομίας καθ' οιονδήποτε χρόνο και για λόγους δημοσίου συμφέροντος να ακυρώνει οποιοδήποτε πιστοποιητικό εγγραφής πυροβόλου όπλου με έγγραφη ειδοποίηση στον κάτοχο του.
Όπως προκύπτει από τα ενώπιόν μου στοιχεία, μετά από έρευνα για το πρόσωπο του αιτητή, ο Αρχηγός Αστυνομίας στις 19 Οκτωβρίου 1992 αποφάσισε την ακύρωση της άδειας και την ίδια ημέρα με επιστολή του προς τον αιτητή τον πληροφόρησε για την απόφαση του. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός του αιτητή ότι δεν τηρήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 32(1) του Νόμου 38/74 απορρίπτεται επίσης ως αβάσιμη. Το άρθρο 32(1) επιβάλλει υποχρεώσεις προς το διοικούμενο και όχι προς τη διοίκηση και, συγκεκριμένα, υποχρεώνει τον πολίτη, του οποίου ακυρώνεται η εγγραφή όπλου, να το παραδώσει εντός τακτής προθεσμίας. Ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα παραβίασης του άρθρου από τη διοίκηση. Στην παρούσα περίπτωση βεβαίως το όπλο είχε ήδη αφαιρεθεί προληπτικά, εν όψει των γεγονότων της υπόθεσης, όπως είχε καθήκον η Αστυνομία να κάμει για την αποτροπή τυχόν διάπραξης αδικήματος.
Έτσι, βρίσκω ότι και το παράπονο του αιτητή για ακυρότητα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, δεν ευσταθεί.
Θα εξετάσω τώρα την εισήγηση του αιτητή ότι η απόφαση τόσο του Αρχηγού Αστυνομίας όσο και του Υπουργικού Συμβουλίου είναι αναιτιολόγητη. Είναι γεγονός ότι και οι δύο αυτές αποφάσεις θέτουν ως λόγο την ακύρωση της άδειας και την απόρριψη της έφεσης, το δημόσιο συμφέρον, χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες.
Στην υπόθεση Stylianides v. The Republic (1985) 3(B) C.L.R. 518 στις σελ. 523-524 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
"Regarding the submission of counsel for the applicant that the sub judice decision is not duly reasoned, it is correct that in the letter addressed by the Commander of Police to the applicant, no reasons are stated by him as to why he had reached such decision. It is, however, a well established principle of administrative Law that due reasoning is assumed if it can be found in the records before the Court (see, inter alia, in this respect, Hadjisavva v. The Republic, (1972) 3 C.L.R. 174; Korai and Another v. The Cyprus Broadcasting Corporation, (1973) 3 C.L.R. 546, and Vanezis v. The Republic (1976) 3 C.L.R. 200) and in my view Appendices "A" and "B" attached to the opposition disclose fully the reasoning of the sub judice decision."
Από την εξέταση των φακέλων που τέθηκαν ενώπιόν μου, βρίσκω ότι σε αυτούς περιέχεται πληθώρα στοιχείων με τα οποία μπορεί να συμπληρωθεί η αιτιολογία της απόφασης και που καθιστούν φανερούς τους λόγους, για τους οποίους λήφθηκε η υπό κρίση απόφαση. Περαιτέρω, προκύπτει από τους φακέλους αυτούς ότι και το επιχείρημα του αιτητή ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα είναι αβάσιμο.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω καθώς και το γεγονός ότι από όλα τα στοιχεία που προέκυψαν κατά την έρευνα, δηλαδή τόσο όσον αφορά τη διαγωγή του αιτητή κατά τη διάρκεια του επεισοδίου που ανέφερα πιο πάνω και την ύπαρξη του συναρμολογημένου όπλου με τα φυσίγγια στο συζυγικό κρεβάτι, καθώς και το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος κατανάλωνε ποτό και μεθούσε δημιουργώντας επεισόδια, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή για τη διοίκηση και ως εκ τούτου δεν παρέχεται χώρος επέμβασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διάταγμα για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.