|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 2207
19 Οκτωβρίου, 1995
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΡΥΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 968/93)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Δεδικασμένο — Λόγοι ακυρώσεως που προβλήθηκαν και απορρίφθηκαν σε προηγηθείσα προσφυγή μεταξύ των ιδίων διαδίκων και με το αυτό επίδικο θέμα — Δεν εξετάστηκαν.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας — Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου — Προαγωγές — Η έλλειψη αιτιολογίας της περί προαγωγής απόφασης στοιχειοθετήθηκε — Περιστάσεις.
Η αιτήτρια προσέφυγε για δεύτερη φορά κατά της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους σε Ηχολήπτη Ι. Στην αρχική προσφυγή η αιτήτρια είχε επιτύχει και η παρούσα προσβαλλόμενη απόφαση ήταν το προϊόν της επενεξέτασης που μεσολάβησε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το Δικαστήριο τούτο δεν θα εξετάσει τους εκ νέου προβαλλόμενους λόγους ακυρότητας γιατί η εξέτασή τους και απόρριψή τους ως αβάσιμων από τον Κούρρη Δ., στη Νικολάου ν. Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ (1993) 4 Α.Α.Δ. 892 αποτελεί δεδικασμένο.
2. Η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα αποτελούν τα τρία κριτήρια με βάση τα οποία διορίζονται ή προάγονται οι υποψήφιοι οι οποίοι κρίνονται ως κατάλληλοι από τη Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής (βλ. Καν. 4 και 8 των περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγές) Κανονισμών του 1987 (Κ.Δ.Π. 317/87). Στην προκειμένη περίπτωση έγινε ήδη αναφορά στον παράγοντα της αξίας σε σχέση με τις δύο υποψήφιες. Στα προσόντα οι δύο υποψήφιες είναι ίσες ενώ στην αρχαιότητα υπερέχει η αιτήτρια. Και οι δύο κρίθηκαν ως κατάλληλες και συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω όπως επίσης και το απόσπασμα των πρακτικών της συνεδρίασης ημερ. 10.11.93 στο οποίο περιέχεται η επίδικη απόφαση, το Δικαστήριο βρίσκει πως ο ισχυρισμός για έλλειψη αιτιολογίας ευσταθεί. Το Διοικητικό Συμβούλιο ανάφερε ότι κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης έλαβε υπόψη τα ενώπιόν του έγγραφα και φακέλους, ότι συνεκτίμησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία που ανάγονταν στον ουσιώδη χρόνο και ότι αποφάσισε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια, την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους.
Τα πιο πάνω σχόλια είναι κατά την άποψη του Δικαστηρίου γενικά και αόριστα και θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε οποιαδήποτε απόαφαση διορισμού ή προαγωγής. Πουθενά δεν αποκαλύπτονται οι συγκεκριμένοι λόγοι που οδήγησαν στη λήψη της επίδικης απόφασης. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι αυτοί συμπληρώνονται από τα στοιχεία και έγγραφα που σχετίζονται με την υπόθεση. Το Δικαστήριο έχει διεξέλθει τα εν λόγω έγγραφα και δεν έχει εντοπίσει οτιδήποτε που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επαρκής ένδειξη γιατί προτιμήθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος. Η έλλειψη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης στερεί το Δικαστήριο από τη δυνατότητα άσκησης αναθεωρητικού ελέγχου και οδηγεί την επίδικη απόφαση σε ακύρωση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Νικολάου ν. Διοικητικού Συμβουλίου του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (1993) 4 Α.Α.Δ. 892,
Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προήχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος, στη θέση Ηχολήπτη Ι από 1.4.1991, αντί της αιτήτριας.
Γ. Προδρόμου για Παπαφιλίππου, για την Αιτήτρια.
Π. Πολυβίου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Εκτωρίδου, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την προσφυγή της αυτή ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση που κοινοποιήθηκε με την εγκύκλιο του Γενικού Διευθυντή του Ιδρύματος αρ. 20/93 ημερ. 12 Νοεμβρίου 1993 με την οποία αποφάσισε την προαγωγή της Νίκης Δικωμίτου αντί της Αιτήτριας, στη θέση Ηχολήπτη Ι από 1.4.1991 είναι άκυρη και στερείται κάθε νομίμου αποτελέσματος."
Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι το αποτέλεσμα επανεξέτασης που ακολούθησε την προσφυγή Φρύνη Νικολάου ν. Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ (1993) 4 Α.Α.Δ. 892.
Με την πιο πάνω προσφυγή η αιτήτρια πρόσβαλε την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους Δικωμίτου στη θέση Ηχολήπτη Ι από 1.4.1991.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν από το δικηγόρο της αιτήτριας στην προσφυγή αρ. 508/91 όπως αυτοί εκτίθενται στην απόφαση του Δικαστηρίου ήταν οι ακόλουθοι:
"(1) Έλλειψη δέουσας έρευνας αναφορικά με την κατοχή, από το ενδιαφερόμενο μέρος, του προσόντος της καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.
(2) Η σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής είναι παράτυπη.
(3) Πλάνη περί τα πράγματα όσον αφορά την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία.
(4) Έλλειψη αιτιολογίας.
Το Δικαστήριο αφού εξέτασε τους λόγους ακυρότητας (1) και (2) πιο πάνω, τους απέρριψε ως αβάσιμους.
Αναφορικά με τον πρώτο λόγο ακυρότητας το Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πάμπου Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, βρήκε πως η ενώπιον του υπόθεση καλυπτόταν από την εν λόγω απόφαση, εφόσον το σχέδιο υπηρεσίας της προηγούμενης θέσης την οποία κατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος (χειρίστρια τεχνικών συσκευών) απαιτούσε ακριβώς το ίδιο προσόν, και απέρριψε ως αβάσιμο το συγκεκριμένο λόγο ακυρότητας.
Αναφορικά με το δεύτερο λόγο ακυρότητας που πρόβαλε η αιτήτρια, το Δικαστήριο βρήκε μεταξύ άλλων πως εφόσον εκείνο που έλαβε υπόψη του το Διοικητικό Συμβούλιο, από την Έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ήταν η κρίση της ότι και οι 13 υποψήφιοι ήταν κατάλληλοι για προαγωγή, η αιτήτρια δεν επηρεάστηκε δυσμενώς. Επίσης η αιτήτρια κατατάγηκε μαζί με το ενδιαφερόμενο μέρος στην πρώτη κατηγορία των συστηθέντων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και δε δικαιολογείται να παραπονείται.
Έχω αναφερθεί με κάποια λεπτομέρεια στα ευρήματα του Δικαστηρίου αναφορικά με τους λόγους ακυρότητας (1) και (2) στην προσφυγή αρ. 508/91, επειδή ο δικηγόρος της αιτήτριας τους επικαλέστηκε και ενώπιόν μου στην παρούσα προσφυγή με εκτενείς αναφορές στην γραπτή του αγόρευση.
Το Δικαστήριο τούτο δεν θα εξετάσει τους προαναφερθέντες λόγους ακυρότητας γιατί η εξέτασή τους και απόρριψη τους ως αβάσιμους από τον Κούρρη Δ., στην προσφυγή αρ. 508/91 αποτελεί δεδικασμένο.
Ο Κούρρης, Δ., προχώρησε στην ακύρωση της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους επειδή βρήκε πεπλανημένο το συμπέρασμα του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε ουσιαστικά στις βαθμολογίες των εμπιστευτικών εκθέσεων ενόψει του ότι η γενική βαθμολογία των δύο υποψηφίων ήταν κατά τα πλείστα χρόνια της υπηρεσίας τους ίση, και ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε κάπως στην επί μέρους βαθμολογία. Το Δικαστήριο στις σελ. 898 και 899 της απόφασης είπε τα ακόλουθα:
"Όπως φαίνεται από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου, η γενική βαθμολογία και των δύο υποψηφίων, κατά τα πλείστα χρόνια της υπηρεσίας τους, είναι περίπου ίση. Κατά τα τελευταία χρόνια, στα οποία έγινε ιδιαίτερη αναφορά από το Συμβούλιο, υπερέχει κάπως το ενδιαφερόμενο μέρος στην επί μέρους, όχι όμως στη γενική βαθμολογία. Στην υπόθεση Αχιλλέως ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 505, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
....................................................................
Υιοθετώ το πιο πάνω απόσπασμα. Στην παρούσα περίπτωση το ενδιαφερόμενο μέρος επιλέγηκε, όπως αναφέρεται στα πρακτικά, με κύριο γνώμονα την ουσιαστική της υπεροχή σε αξία, έναντι των άλλων. Αυτό δεν είναι απόλυτα ορθό στην περίπτωση της αιτήτριας. Η υπεροχή του ενδιαφερομένου μέρους σε αξία, έναντι της αιτήτριας, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ουσιαστική. Το Συμβούλιο ενήργησε κάτω από πλάνη όσον αφορά την "ουσιαστική υπεροχή" του ενδιαφερομένου μέρους, έναντι της αιτήτριας, που είναι αρχαιότερη του ενδιαφερομένου μέρους. Για το λόγο αυτό η επίδικη απόφαση πρέπει ν' ακυρωθεί.
Ως αποτέλεσμα η παρούσα προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται."
Μετά την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος επανεξέτασε το θέμα στη συνεδρίασή του ημερ. 10.11.93, κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση.
Το ακόλουθο απόσπασμα από τα πρακτικά της πιο πάνω συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου είναι κατατοπιστικό ως προς το τι έλαβε χώρα:
"Κατά την επανεξέταση του θέματος το Συμβούλιο είχε ενώπιον του σημείωμα του Αν. Γενικού Διευθυντή ημερ. 4.5.1993 και τα επισυναπτόμενα σ' αυτό ακόλουθα έγγραφα:
(α) Προκήρυξη της κενής θέσης ημερ. 17.7.1990.
(β) Πρακτικά της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής ημερ. 16.10.90, 7.11.90 και 9.11.1990.
(γ) Κατάλογο των υποψηφίων κατ' αρχαιότητα.
(δ) Βαθμολογία όλων των υποψηφίων για τα έτη 1985-1989.
(ε) Βιογραφικά Σημειώματα των υποψηφίων.
(στ) Το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.
(ζ) Φάκελο με όλες τις αιτήσεις που υποβλήθησαν εμπρόσθεσμα και σύμφωνα με την προκήρυξη ημερ. 17.7.1990.
(η) Τους προσωπικούς φακέλους όλων των αιτητών συμπεριλαμβανομένων και των Εμπιστευτικών Υπηρεσιακών Εκθέσεων τους.
(θ) Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί της υποθέσεως Αρ. 508/91, ημερ. 26.4.1993.
Επίσης είχε ενώπιον του τις αιτήσεις των υποψηφίων, τους Προσωπικούς Φακέλους τους και τις Εμπιστευτικές - Υπηρεσιακές Εκθέσεις τους που περιέχουν τη βαθμολογία καθώς και την αξιολόγηση της απόδοσης όλων των υποψηφίων για το σύνολο της υπηρεσίας τους στο Ίδρυμα.
Το Συμβούλιο εξέτασε διεξοδικά όλα τα έγγραφα και φακέλους που είχε ενώπιόν του σε σύγκριση με το περιεχόμενο του εγκεκριμένου Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.
Το Συμβούλιο, με βάση τα ενώπιόν του στοιχεία, έκρινε ότι όλοι οι υποψήφιοι πληρούν τα απαιτούμενα προσόντα, όπως περιέχονται στο εγκεκριμένο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.
Σ' ό,τι αφορά τις Εμπιστευτικές - Υπηρεσιακές Εκθέσεις ενώπιον του Συμβουλίου, καθώς και τον Πίνακα με τις βαθμολογίες των υποψηφίων για τα έτη 1984-1988, το Συμβούλιο ακολούθησε την πιο κάτω προσέγγιση, με βάση τη νομολογία, όπως αυτή είχε επεξηγηθεί από το Νομικό Σύμβουλο του Ιδρύματος:
(i) Η αξία των υποψηφίων αντικατοπτρίζεται κυρίως στις Εμπιστευτικές - Υπηρεσιακές Εκθέσεις.
(ii) Η όλη Σταδιοδρομία των υπαλλήλων πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη, ειδικά όμως οι πιο πρόσφατες Εμπιστευτικές - Υπηρεσιακές Εκθέσεις.
(iii) Αυτό που λαμβάνεται υπ' όψη είναι η γενική αξιολόγηση/βαθμολογία και όχι οι επί μέρους βαθμολογίες.
Το Συμβούλιο έχοντας υπ' όψη τα ενώπιον του έγγραφα και φακέλους και συνεκτιμώντας όλα τα ενώπιον του στοιχεία αναφορικά με τους υποψηφίους, που ανάγονταν στον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή την 27η Μαρτίου 1991, ομόφωνα αποφάσισε, με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας και με γνώμονα την καταλληλότητα για τη θέση, την προαγωγή στη θέση Ηχολήπτη Ι της Δικωμίτου Νίκης από την 1η Απριλίου, 1991."
Ακολούθησε η κοινοποίηση της επίδικης απόφασης στα μέλη του προσωπικού του Ιδρύματος (βλ. Εγκύκλιο Γενικού Διευθυντή αρ. 20/93 ημερ. 12.11.93 - Τεκμήριο "Α" στην Αίτηση) και ως αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Εκτός από τους λόγους ακυρότητας που σχετίζονται με τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας αναφορικά με την κατοχή, από το ενδιαφερόμενο μέρος του προσόντος της καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας και τη νομιμότητα της έκθεσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής, τους οποίους και δεν θα εξετάσω για το λόγο που ανάφερα πιο πάνω, ο δικηγόρος της αιτήτριας πρόβαλε ως λόγο ακυρότητας την κατ' ισχυρισμό έλλειψη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.
Η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα αποτελούν τα τρία κριτήρια με βάση τα οποία διορίζονται ή προάγονται οι υποψήφιοι οι οποίοι κρίνονται ως κατάλληλοι από τη Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής (βλ. Καν.4 και 8 των περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγές) Κανονισμών του 1987 (Κ.Δ.Π. 317/87). Στην προκειμένη περίπτωση έγινε ήδη αναφορά στον παράγοντα της αξίας σε σχέση με τις δύο υποψήφιες. Στα προσόντα οι δύο υποψήφιες είναι ίσες ενώ στην αρχαιότητα υπερέχει η αιτήτρια. Και οι δύο κρίθηκαν ως κατάλληλες και συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω όπως επίσης και το απόσπασμα των πρακτικών της συνεδρίασης ημερ. 10.11.93 στο οποίο περιέχεται η επίδικη απόφαση, βρίσκω πως ο ισχυρισμός για έλλειψη αιτιολογίας ευσταθεί. Το Διοικητικό Συμβούλιο ανάφερε ότι κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης έλαβε υπόψη τα ενώπιον του έγγραφα και φακέλους, ότι συνεκτίμησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία που ανάγονταν στον ουσιώδη χρόνο και ότι αποφάσισε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια, την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους.
Τα πιο πάνω σχόλια είναι κατά την άποψη μου γενικά και αόριστα και θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε οποιαδήποτε απόφαση διορισμού ή προαγωγής. Πουθενά δεν αποκαλύπτονται οι συγκεκριμένοι λόγοι που οδήγησαν στη λήψη της επίδικης απόφασης. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι αυτοί συμπληρώνονται από τα στοιχεία και έγγραφα που σχετίζονται με την υπόθεση. Έχω διεξέλθει τα εν λόγω έγγραφα και δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επαρκής ένδειξη γιατί προτιμήθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος. Η έλλειψη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης στερεί το Δικαστήριο από τη δυνατότητα άσκησης αναθεωρητικού ελέγχου και οδηγεί την επίδικη απόφαση σε ακύρωση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται, με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.