|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 1997
3 Οκτωβρίου, 1995
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 672/92)
Αρχή Αδειών — Αναθεωρητική Αδειών — Άδεια αγροτικού ταξί — Ανάκληση —Άρθρο 5(11)(δ) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου (Ν. 9/82) — Οι περιστάσεις παράβασης της άδειας οδικής χρήσεως στην κριθείσα περίπτωση — Η ανάκλησή της απόλυτα νόμιμη.
Η αιτήτρια προσέβαλε την ανάκληση της άδειας οδικής χρήσης για το αγροτικό ταξί της παρόλη την παραδοχή εκ μέρους της για τις παραβάσεις της άδειας οι οποίες και οδήγησαν στην προσβαλλόμενη ανάκληση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Με βάση τα γεγονότα εν προκειμένω είναι απόλυτα βέβαιο ότι οι Καθ' ων η Αίτηση υπέδειξαν στην Αιτήτρια ασυνήθιστη επιείκεια για τις εκ μέρους της παραβιάσεις και ή παρανομίες στη χρήση του αυτοκινήτου της. Τα ουσιώδη γεγονότα δεν αμφισβητούνται. Κανένας από τους διαδίκους δεν αμφισβητεί ότι το Άρθρο 5(H)(6) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου (Ν. 9/82) παρέχει στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών την εξουσία να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Η Αιτήτρια εξέφρασε παραδοχή της ότι για όλο τον ουσιώδη χρόνο που αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, χρησιμοποιούσε το εν λόγω όχημά της κατά παράβαση των όρων της άδειας οδικής χρήσης που της είχε παραχωρηθεί από την Αρχή Αδειών.
Από τα γεγονότα ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν δικαιολογείται ο ισχυρισμός της Αιτήτριας ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν προέβη σε πλήρη έρευνα, όπως αναφέρεται, ούτε και αποδεικνύεται ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών κακώς ή παράνομα εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφασή της.
Τόσο τα γεγονότα όσο και η πρόνοια του Άρθρου 5(11)δ επέβαλλαν την έκδοση της προσβαλλόμενης με την παρούσα προσφυγή απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ενήργησε κατά τρόπο που θα επέτρεπε την εκ μέρους του Δικαστηρίου επέμβαση στη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 4/8/92, με την οποία ανακλήθηκε η άδεια οδικής χρήσης "Τ" του αγροτικού ταξί της αιτήτριας, με αριθμό εγγραφής QV 190.
Χρ. Πουργουρίδης, για την Αιτήτρια.
Π. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή της προσβάλλει την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 4/8/92, με την οποία ανακλήθηκε η άδεια οδικής χρήσης "Τ" του αγροτικού ταξί της με αριθμό εγγραφής QV 190.
Τα ουσιώδη γεγονότα στην παρούσα υπόθεση, σε συντομία, έχουν ως ακολούθως:
Κατόπιν σχετικής αίτησης της Αιτήτριας της παραχωρήθηκε άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί στις 23/12/1988 με χώρο στάθμευσης συγκεκριμένη οδό στην περιοχή Ποταμός Γερμασόγιας, στη Λεμεσό. Φαίνεται ότι η Αιτήτρια παρέβη τους όρους της άδειάς της και ακολούθησαν καταγγελίες και καταδίκη της από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Η Αρχή Αδειών με επιστολή της ημερομηνίας 20/11/89 προειδοποιούσε την Αιτήτρια ότι θα λάμβανε αυστηρά μέτρα εναντίον της αν δε συμμορφονόταν με τους όρους της άδειας της.
Κατά τον ουσιώδη χρόνο η Αιτήτρια ήταν κάτοχος αδείας αγροτικού ταξί για άλλο όχημα που διέθετε και στις 25/11/89 με αίτησή της ζητούσε να ανταλάξει τις άδειες των δυο οχημάτων. Το αίτημά της έγινε δεκτό και στις 22/12/89 της χορηγήθηκε άδεια αγροτικού ταξί για το όχημα QV 190, με έδρα το χωριό Επισκοπή.
Ακολούθησαν νέες παραβιάσεις των όρων της άδειας της από την Αιτήτρια και νέες καταγγελίες. Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω η Αρχή Αδειών με επιστολή της προς την Αιτήτρια ημερομηνίας 10/12/90, την πληροφορούσε ότι της ανέστελλε την άδεια του οχήματος της για περίοδο έξι μηνών και ότι αν δε συμμορφωνόταν με τους όρους της άδειάς της θα προχωρούσε στην οριστική ανάκλησή της.
Εναντίον αυτής της απόφασης η Αιτήτρια καταχώρησε Ιεραρχική Προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών.
Μετά τη λήξη της περιόδου των έξι μηνών η Αιτήτρια συνέχισε να παραβιάζει τους όρους της άδειας της, σύμφωνα με έκθεση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, με αποτέλεσμα η Αρχή Αδειών στις 14/4/92 να ανακαλέσει την άδεια του πιο πάνω οχήματος αφού προηγουμένως κάλεσε γραπτώς την Αιτήτρια, σε δυο περιπτώσεις, να παρουσιαστεί ενώπιον της και να δώσει εξηγήσεις για τη συμπεριφορά της, τη δεύτερη φορά μάλιστα με διπλοσυστημένη επιστολή, αλλά η Αιτήτρια παρέλειψε να εμφανιστεί και στις δυο περιπτώσεις. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών η Αιτήτρια καταχώρησε την Ιεραρχική Προσφυγή αρ. 109/92.
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στις 11/6/92 άκουσε και τις δυο Ιεραρχικές Προσφυγές μαζί και σε ερώτηση που υπέβαλε στην Αιτήτρια κατά πόσο είχε το εν λόγω όχημα της πάντα στη Λεμεσό, έδωσε την ακόλουθη απάντηση:
"Ναι, το είχα από το 1982 και το χρησιμοποιώ στη Λεμεσό παρανόμως διότι δεν είχα λεφτά να αγοράσω "Τ" της Λεμεσού και έχω πολυμελή οικογένεια είχαμε χρέη και έπρεπε να δουλέψουμε. Αγόρασα και άλλο "Τ" αστικό της Λεμεσού αλλά μας τα πήραν πίσω διότι δεν μπορούσαμε να πληρώνουμε τις δόσεις μας."
Στις 4/8/92, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέδωσε την πιο κάτω απόφαση:
"Οι πιο πάνω προσφυγές ακούστηκαν μαζί διότι η μια αφορά απόφαση της Αρχής Αδειών με την οποία ανακλήθηκε η άδεια του αγροτικού ταξί της προσφεύγουσας ενώ η άλλη αφορά προγενέστερη απόφαση της Αρχής Αδειών με την οποία είχε ανασταλεί η άδεια του ιδίου ταξί για περίοδο 6 μηνών. Κατά την ακρόαση ενώπιον μας εμφανίστηκε η προσφεύγουσα προσωπικά και της δόθηκε κάθε ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεση της και την υπεράσπιση της. Το ίδιο έγινε κατά την κρίση μας και κατά την ενώπιον της Αρχής Αδειών διαδικασία.
Από το σύνολο των ενώπιόν μας στοιχείων είναι φανερό ότι το επίδικο αγροτικό ταξί από χρόνια δεν εδρεύει στο χωριό Επισκοπή και δεν εκτελεί την οδική χρήση για την οποία του δόθηκε άδεια αλλά λειτουργεί παράνομα μέσα στην αστική τροχαία περιοχή Λεμεσού. Κατά συνέπεια συντρέχει ο λόγος που αναφέρεται στο άρθρο 5(11)δ του Νόμου για ανάκληση της άδειας. Έχοντας υπόψη όλα τα γεγονότα της υπόθεσης, περιλαμβανομένων των θεμάτων που ανάφερε η προσφεύγουσα ενώπιον μας κρίνουμε ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος γιατί να μην ασκηθεί η εξουσία που μας δίδει το πιο πάνω άρθρο του Νόμου. Ενόψει της απόφασης μας για ανάκληση της άδειας δεν υπάρχει λόγος να αποφασισθεί η προσφυγή Ι.Π. 1150 που αφορά απλώς αναστολή της άδειας. Η εν λόγω προσφυγή καθίσταται ουσιαστικά άνευ αντικειμένου. Για τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές απορρίπτονται."
Η Αιτήτρια πληροφορήθηκε την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με επιστολή ημερομηνίας 5/8/1992 και στις 11/9/1992 καταχώρησε την παρούσα προσφυγή η οποία βασίζεται στα πιο κάτω νομικά σημεία, όπως αναφέρονται στην αίτηση.
"1. Η Καθ' ης η Αίτηση ενήργησε με πλάνη περί το νόμο και/ή τα πράγματα.
2. Η Καθ' ης η Αίτηση παρέλειψε να διεξάγει πλήρη έρευνα προτού λάβει την προσβαλλόμενη απόφαση."
Με βάση τα πιο πάνω γεγονότα είναι απόλυτα βέβαιο ότι οι Καθ' ων η Αίτηση υπέδειξαν στην Αιτήτρια ασυνήθιστη επιείκεια για τις εκ μέρους της παραβιάσεις και ή παρανομίες στη χρήση του αυτοκινήτου της. Τα ουσιώδη γεγονότα δεν αμφισβητούνται. Κανένας από τους διαδίκους δεν αμφισβητεί ότι το άρθρο 5(H)(6)* παρέχει στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών την εξουσία να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Η Αιτήτρια εξέφρασε παραδοχή της ότι για όλο τον ουσιώδη χρόνο που αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, χρησιμοποιούσε το εν λόγω όχημα της κατά παράβαση των όρων της άδειας οδικής χρήσης που της είχε παραχωρηθεί από την Αρχή Αδειών.
Από τα γεγονότα ενώπιόν μου, δε δικαιολογείται ο ισχυρισμός της Αιτήτριας ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν προέβη σε πλήρη έρευνα, όπως αναφέρεται, ούτε και αποδεικνύεται, ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών κακώς ή παράνομα εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφασή της.
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος ότι τόσο τα γεγονότα όσο και η πρόνοια του άρθρου 5(H)(6) επέβαλλαν την έκδοση της προσβαλλόμενης με την παρούσα προσφυγή απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Απορρίπτω απόλυτα τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ενήργησε κατά τρόπο που θα επέτρεπε την εκ μέρους του Δικαστηρίου επέμβαση στη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.
Εν όψει των πιο πάνω, η παρούσα προσφυγή της Αιτήτριας απορρίπτεται στην ολότητά της. Δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή αναφορικά με τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
* "5(11) Η άδεια οδικής χρήσεως δύναται να ανακληθή υπό της αρχής αδειών δι ένα εκ των ακολούθων λόγων:
...................................
(δ) οσάκις ο κάτοχος αυτής παραλείπη να εκτελή την οδικήν χρήσιν δι' ην παρεχωρήθη διά χρονικήν περίοδον δυο μηνών εκτός εάν ούτος εξησφάλισε την έγκριση της αρχής αδειών διά την τοιαύτην παράλειψιν."