|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ODYSSEOS ν. REPUBLIC (1984) 3 CLR 463
Al Batri Mohamed Fadhill Abdulrahamn ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 2023
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1995) 4 ΑΑΔ 1475
21 Ιουλίου, 1995
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
HAGOP MISSAK MAKDESSIAN,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 709/93)
Προσφυγή βάσει τον Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αντικείμενο -— Εκτελεστή διοικητική πράξη — Αντιδιαστολή προς βεβαιωτική πράξη που δεν προσβάλλεται — Βεβαιωτική η άρνηση παροχής άδειας επισκέψεως της Κύπρου σε αλλοδαπό που είχε ήδη απελαθεί και τεθεί στο "stop-list"— Περιστάσεις.
Ο αιτητής (αλλοδαπός) προσέβαλε την άρνηση να του επιτρέψουν να επισκεφθεί την Κύπρο όπου και η διαμονή των τέκνων του. Είχε προηγουμένως απελαθεί και χαρακτηριστεί "απαγορευμένος μετανάστης" αλλά και ξανααποταθεί για άδεια εισόδου που είχε πάλι απορριφθεί.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη προηγούμενων αποφάσεων. (Οδυσσέως ν. Δημοκρατία (1984) 3 Α.Α.Δ. 463).
Επιπρόσθετα, θεωρείται ότι εκτελεστή πράξη στην παρούσα περίπτωση ήταν η τοποθέτηση του ονόματος του αιτητή στον κατάλογο απαγορευμένων επισκεπτών (stop-list), απόφαση η οποία ποτέ δεν προσβλήθηκε. Σχετική είναι και η πρωτόδικη απόφαση στην Αl Batri ν. Republic, όπου το Δικαστήριο αποφάσισε ότι άρνηση της διοίκησης να χορηγήσει στον αιτητή άδειας εισόδου και παραμονής αποτελούσε επι βεβαιωτική πράξη της απόφασης με την οποία είχε τεθεί στο stop-list.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Odysseos v. Republic (1984) 3 C.L.R. 463,
Batri v. Republic (1990) 3 Α.Α.Δ. 2023.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να μην επιτρέψουν στον αιτητή είσοδο την Κύπρο.
Α. Ευτυχίου, για τους Αιτητές.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, που κατάγεται από το Λίβανο, με την προσφυγή αυτή ζητά "δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση να μην επιτρέψει και/ή παράλειψη του καθ' ου η αίτηση να επιτρέψει στον αιτητή να επισκεφθεί την Κύπρο, ως κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή του ημερ. 29.6.93 προς το δικηγόρο του, είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε αποτελέσματος και ότι οτιδήποτε παραλείφθηκε να γίνει να εκτελεστεί".
Ο αιτητής ήρθε στην Κύπρο στις 20.11.83 ως επισκέπτης ανανεώνοντας συνεχώς την παραμονή του. Στην Κύπρο γνώρισε Ελληνοκυπρία, με την οποία τέλεσε γάμο σε Αρμένικη εκκλησία στο Λίβανο και μαζί της απέκτησε δύο παιδιά. Δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα μεταξύ τους και εναντίον του εξεταζόταν υπόθεση επίθεσης και πρόκλησης σωματικής βλάβης, καθώς και απειλές εναντίον της ζωής της συζύγου του. Στις 13.7.90 το; Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακος διέταξε όπως η μητέρα έχει τη φύλαξη των παιδιών και επίσης απαγόρευσε την έξοδό τους από την Κύπρο, εκτός με τη γραπτή συγκατάθεση της μητέρας. Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω ο Λειτουργός Μετανάστευσης αρνήθηκε να παρατείνει τη παραμονή του στην Κύπρο και με επιστολή του ημερ. 24.9.91 απέρριψε την αίτησή του, που περιεχόταν σε επιστολή ημερ. 21.9.91 και του ζήτησε να εγκαταλείψει την Κύπρο. Παρόλον ότι εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα κράτησης και απέλασης, αυτός τελικά απεχώρησε οικειοθελώς την 1.10.91 και από τις Κυπριακές Αρχές θεωρείται ως απαγορευμένος μετανάστης.
Στις 4.10.91 ο δικηγόρος του με επιστολή προς τους καθ' ων η αίτηση παρακαλούσε όπως επανεξετασθεί η αίτησή του για παράταση παραμονής στην Κύπρο, προβάλλοντας ορισμένους λόγους. Το αίτημά του απορρίφθηκε και ο αιτητής προσέφυγε στο Δικαστήριο. (Αρ. υπόθεσης 1157/91, ημερ. 29.3.93). Ο Δικαστής αφού εξέτασε την προσφυγή του βρήκε ότι κανένα νέο στοιχείο δεν είχε δοθεί στις Αρχές που να δικαιολογεί νέα έρευνα από τη διοίκηση και αποφάσισε ότι η νέα απόρριψη της αίτησης του δεν αποτελούσε εκτελεστή πράξη. Ως εκτελεστή διοικητή πράξη επιβεβαιωτική της οποίας ήταν η απόφαση αυτή, θεωρήθηκε η απόφαση που περιεχόταν στην επιστολή ημερ. 24.9.91, που αναφέραμε πιο πάνω.
Στις 30.9.91, (δέστε τεκμ. 'Σ' στην Ένσταση) ο αιτητής είχε τεθεί στο stop-list σαν απαγορευμένος μετανάστης.
Η επιστολή προς τον δικηγόρο του, στην οποία περιέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση επισυνάπτεται ως τεκμ. Έ' στην αίτηση και αναφέρει τα ακόλουθα:
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερομηνίας 18 Ιουνίου, 1993 με την οποία ζητάτε να επιτραπεί η είσοδος στην Κύπρο στον πιό πάνω αλλοδαπό για να παραμείνει σαν επισκέπτης πλησίον της Ε/Κ συζύγου του Ζαφείρως Χριστοδούλου και σας πληροφορώ ότι το αίτημα του πελάτη σας εξετάσθηκε πολύ προσεκτικά αλλά δεν εγκρίθηκε. Το όνομα του αλλοδαπού βρίσκεται στον κατάλογο "Stop-List"."
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση εγείρει προδικαστικά ένσταση προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η απόφαση συνιστά επιβεβαιωτική πράξη προηγούμενων αποφάσεων που αποτέλεσαν και αντικείμενο της προσφυγής 1157/91, καθώς και ότι η απόφαση συνιστά επιβεβαιωτική πράξη της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να τοποθετήσουν τον αιτητή στο stoplist.
Θα προχωρήσω να εξετάσω πρώτα τις προδικαστικές αυτές ενστάσεις.
Ο αιτητής προβάλλει το επιχείρημα ότι το παρόν του αίτημα είναι διαφορετικό από το προηγούμενο και έγινε με βάση τον Κανονισμό 15(1)(Β)(4) της Κ.Δ.Π. 242/72 και επιπρόσθετα ότι δόθηκαν νέα στοιχεία, όπως το πιστοποιητικό καθαρού μητρώου από τις Αρχές του Λιβάνου, το οποίο επισύναψε στην αίτηση του και, ως εκ τούτου έπρεπε να απορριφθούν οι προδικαστικές ενστάσεις ότι πρόκειται για επιβεβαιωτική πράξη. Το κατά πόσο σε συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει επανεξέταση αιτήματος ή όχι εναπόκειται στην κρίση του Δικαστηρίου, ασχέτως του αν η ίδια διοίκηση αναφέρει ότι επανεξέτασε το θέμα. Αφού εξέτασα με προσοχή το σημείο αυτό καταλήγω στο συμπέρασμα να υιοθετήσω τη θέση του συνήγορου των καθ' ων η αίτηση επί του σημείου, ο οποίος ορθά επεσήμανε ότι το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί, γιατί η αίτηση του αιτητή πουθενά δεν αναφέρεται στον πιο πάνω κανονισμό, αλλά και γιατί τέτοια αίτηση θα μπορούσε να γίνει μόνο στον Υπουργό Εσωτερικών και όχι προς τον Λειτουργό Μετανάστευσης, όπως έγινε στην παρούσα περίπτωση. Επίσης συμφωνώ ότι η επισύναψη πιστοποιητικού καθαρού μητρώου δεν προσθέτει κανένα νέο στοιχείο στην όλη υπόθεση, έχοντας υπόψη το υπόβαθρο πάνω στο οποίο αποφασίστηκε αρχικά η κήρυξη του αιτητή σαν απαγορευμένου μετανάστη. Έτσι, δέχομαι το πρώτο σκέλος της ένστασης και βρίσκω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη προηγούμενων αποφάσεων. (Οδυσσέως ν. Δημοκρατία (1984) 3 Α.Α.Δ. 463).
Επιπρόσθετα, θεωρώ ότι εκτελεστή πράξη στην παρούσα περίπτωση ήταν η τοποθέτηση του ονόματος του αιτητή στον κατάλογο απαγορευμένων επισκεπτών (stop-list), απόφαση η οποία ποτέ δεν προσβλήθηκε. Σχετική είναι και η πρωτόδικη απόφαση στην Αl Batri v. The Republic (1990) 3 Α.Α.Δ. 2023, την οποία και υιοθετώ, όπου το Δικαστήριο αποφάσισε ότι άρνηση της διοίκησης να χορηγήσει στον αιτητή άδεια εισόδου και παραμονής αποτελούσε επιβεβαιωτική πράξη της απόφασης με την οποία είχε τεθεί στο stop-list.
Κάτω από το φως των πιο πάνω και αποδεχόμενος τις προδικαστικές ενστάσεις των καθ' ων η αίτηση, απορρίπτω την προσφυγή χωρίς διάταγμα για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.