|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 796
17 Απριλίου, 1995
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΟΓΟΣ Σ. ΕΡΑΜΙΑΝ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 378/91)
Συνταγματικό Δίκαιο — Συνταγματικότητα νόμου — Άρθρο 18(στ) των περί Φορολογίας Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμων (Ν. 24/80 και Ν. 25/81) — Δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας του — Οι διακρίσεις του Άρθρου δικαιολογημένες.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη περί τον νόμο — Εφαρμογή του κριτηρίου της κατά κύριο λόγο γεωργικής ή κτηνοτροφικής επιχείρησης που περιλαμβάνεται στο Άρθρο 18(στ) των περί Φορολογίας Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμων (Ν. 24/80 και Ν. 25/81) — Δεν στοιχειοθετήθηκε πλάνη στην κριθείσα περίπτωση.
Με την προσφυγή επιδιώχθηκε η ακύρωση της φορολογίας ακίνητης ιδιοκτησίας που επεβλήθη ως προς κτήματα του αιτητή που χαρακτηρίστηκαν γεωργικά. Κρίσιμη απέμεινε η ιδιότητα του αιτητή ως γεωργού και ο τόπος διαμονής του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Όσον αφορά τον ισχυρισμό του αιτητή για αντισυνταγματικότητα του Άρθρου 18(στ) των Περί Φορολογίας Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμων (Ν. 24/80 και Ν. 25/81), δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας αφού, οι διακρίσεις στις οποίες βασίζεται το Άρθρο 18(στ) είναι δικαιολογημένες στα πλαίσια της νομοθετικής ρύθμισης την οποία εξυπακούει η σχετική εξουσία της Βουλής.
2. Όσον αφορά το θέμα της ανεπαρκούς έρευνας και ειδικά το θέμα της διαμονής του αιτητή υπάρχει μαρτυρία ότι ο τόπος διαμονής του αιτητή είναι στην οδό Καλυψούς 5, Αγιος Ανδρέας, Λευκωσία, που αναφέρεται σαν διεύθυνσή του και στις δηλώσεις εισοδήματός του, και στην αλληλογραφία του με τον Διευθυντή. Καμιά μαρτυρία περί του αντιθέτου για διαμονή του στην Πάνω Δευτερά δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου.
3. Το πιο ουσιαστικό επιχείρημα του αιτητή είναι η ισχυριζόμενη πλάνη στην εφαρμογή του νόμου. Από τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου, που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, προκύπτει ότι η γεωργία δεν ήταν το κύριο επάγγελμα του αιτητή. Δεν πιστεύω ότι ο Διευθυντής στην ουσία επεκτάθηκε πέραν αυτού του κριτηρίου αντικαθιστώντας το με ένα πιο αυστηρό κριτήριο, όπως υπέβαλε ο δικηγόρος του αιτητή. Είναι φανερό από την πρώτη επιστολή του Διευθυντή ημερ. 19.1.87 ότι το αίτημα για απαλλαγή απορρίφθηκε διότι όπως αναφέρεται η γεωργία ή η κτηνοτροφία δεν ήταν το κυριότερο επάγγελμα του αιτητή.
Η μη χρήση από τον Διευθυντή του ακριβούς όρου "κατά κύριον λόγον" όπως αναφέρεται στο νόμο δεν επιφέρει οποιαδήποτε παρερμηνεία στο νόμο.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκαν οι ενστάσεις του Αιτητή κατά της επιβολής φόρου ακινήτου ιδιοκτησίας.
Π. Πολυβίου, για τον Αιτητή.
Στ. Ιωσήφ, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων ημερ. 16.1.1991 με την οποία απόρριψε τις ενστάσεις του αιτητή, κατά της επιβολής φόρου ακινήτου ιδιοκτησίας σε σχέση με κτήματα του αιτητή στο χωριό Πάνω Δευτερά.
Η θέση του αιτητή είναι ότι η φορολογία αυτή δεν έπρεπε να είχε επιβληθεί καθότι, αφορούσε γεωργικά κτήματα, τα οποία εξαιρούνται φορολογίας.
Ο αιτητής αναφέρει στην αίτησή του, ότι είναι γεωργός και κτηνοτρόφος από το 1937, που κληρονόμησε γεωργικά κτήματα από τον πατέρα του.
Η θέση του Διευθυντή όμως με βάση την οποία απερρίφθη η απαίτηση του αιτητή για εξαίρεση ήταν ότι: (α) Το κυριότερο επάγγελμα του αιτητή δεν ήταν η γεωργία, και (β) ο αιτητής δεν διέμενε στην περιοχή Πάνω Δευτεράς στην οποία βρίσκονται τα κτήματά του.
Τη θέση αυτή διατήρησε ο Διευθυντής και στη συνέχεια, απορρίποντας τις ενστάσεις του αιτητή με την προσβαλλόμενη απόφασή του.
Στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή στηρίχθηκε σε τρία σημεία:
(α) Ότι το άρθρο 18(στ) του Περί Φορολογίας Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμου 1980 (Νόμος 24/80 όπως τροποποιήθηκε) είναι αντισυνταγματικός καθότι αντίκειται προς τα άρθρα 24 και 28 του Συντάγματος. Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι το εν λόγω άρθρο εισάγει παράλογες διακρίσεις, μεταξύ ιδιοκτητών και άλλων προσώπων, και εισηγείται ότι το μόνο λογικό κριτήριο για εξαίρεση θα ήταν ο χαρακτήρας της γης ή του ιδιοκτήτη.
(β) Ότι υπήρξε ανεπαρκής έρευνα όσον αφορά τα γεγονότα και ιδιαίτερα το θέμα της διαμονής του αιτητή εντός της περιοχής.
(γ) Ότι η επίδικη απόφαση δεν αποτελεί ορθή εφαρμογή του άρθρου 18(στ) και ελήφθη σαν αποτέλεσμα πλάνης περί το νόμο. Συγκεκριμένα επισημαίνει ότι το άρθρο 18(στ) αναφέρεται σε πρόσωπο το οποίο ασκεί (κατά κύριο λόγο γεωργική ή κτηνοτροφική επιχείρηση) ενώ η επίδικη απόφαση αναφέρει ότι (δεν εξασκείται αποκλειστικά το επάγγελμα του γεωργού).
Το άρθρο 18(στ) των Περί Φορολογίας Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμων 24/80 και 25/81 προνοεί τα ακόλουθα:
"18. Δεν επιβάλλεται ή εισπράττεται φόρος επί των ακολουθούν:
(στ) γεωργικής ακινήτου ιδιοκτησίας (εξαιρουμένων οιωνδήποτε οικοδομημάτων ή ετέρων κτισμάτων ή έργων) ανηκούσης εις φυσικόν πρόσωπον το οποίον ασκεί κατά κύριον λόγον γεωργικήν ή κτηνοτροφικήν επιχείρησιν και διαμένει εντός της περιοχής ένθα ευρίσκεται η γεωργική ιδιοκτησία η οποία χρησιμοποιείται υπό του ιδιοκτήτου του αποκλειστικώς διά γεωργικούς ή κτηνοτροφικούς σκοπούς."
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του αιτητή για αντισυνταγματικότητα του Νόμου για το οποίο δεν υπήρξε αναλυτική επιχειρηματολογία εκ μέρους του αιτητή θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να επεκταθώ επ' αυτού. Η άποψή μου είναι ότι όπως υποστήριξε εμπεριστατωμένα η δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφερόμενη και στη σχετική νομολογία δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας αφού, οι διακρίσεις στις οποίες βασίζεται το άρθρο 18(στ) είναι δικαιολογημένες στα πλαίσια της νομοθετικής ρύθμισης την οποία εξυπακούει η σχετική εξουσία της Βουλής.
Όσον αφορά το θέμα της ανεπαρκούς έρευνας και ειδικά για το θέμα της διαμονής του αιτητή υπάρχει μαρτυρία ότι ο τόπος διαμονής του αιτητή είναι στην οδό Καλυψούς 5, Αγιος Ανδρέας, Λευκωσία, που αναφέρεται σαν διεύθυνσή του και στις δηλώσεις εισοδήματος του, και στην αλληλογραφία του με τον Διευθυντή. Καμιά μαρτυρία περί του αντιθέτου για διαμονή του στην Πάνω Δευτερά δεν τέθηκε ενώπιόν μου.
Το πιο ουσιαστικό επιχείρημα του αιτητή είναι η ισχυριζόμενη πλάνη στην εφαρμογή του νόμου.
Από τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου, που τέθηκαν ενώπιόν μου, προκύπτει ότι η γεωργία δεν ήταν το κύριο επάγγελμα του αιτητή. Δεν πιστεύω ότι ο Διευθυντής στην ουσία επεκτάθηκε πέραν αυτού του κριτηρίου αντικαθιστώντας το με ένα πιο αυστηρό κριτήριο, όπως υπέβαλε ο δικηγόρος του αιτητή. Είναι φανερό από την πρώτη επιστολή του Διευθυντή ημερ. 19.1.87 ότι το αίτημα για απαλλαγή απορρίφθηκε διότι όπως αναφέρεται η γεωργία ή η κτηνοτροφία δεν ήταν το κυριότερο επάγγελμα του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ουσιαστικά επιβεβαιώνει τη θέση αυτή αφού απορρίπτει τις ενστάσεις του αιτητή που έγιναν εναντίον της αρχικής απόρριψης του αιτήματος του.
Η μη χρήση από τον Διευθυντή του ακριβούς όρου "κατά κύριον λόγον" όπως αναφέρεται στο νόμο δεν επιφέρει οποιαδήποτε παρερμηνεία στο νόμο.
Ενόψει των πιο πάνω κρίνω ότι η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται άνευ εξόδων.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.