|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 680
4 Απριλίου, 1995
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12,28, 30, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΑΣΟΣ ΤΖΙΩΝΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 35/94)
Διοικητική Πράξη — Ανάκληση — Πράξη βεβαιωτικής φύσης — Άρνηση αναδρομικού διορισμού δημοσίου υπαλλήλου — Ελλείψει νέων, μετά τον αρχικό διορισμό, στοιχείων και λόγω της ανεπιφύλακτης αποδοχής του αρχικού διορισμού από τον υπάλληλο η άρνηση ανάκλησης του κρίθηκε νόμιμη.
Διοικητικό Δίκαιο — Γενικές αρχές — Αρχή της χρηστής διοίκησης — Υπεισέλευση σε περίπτωση ανυπαρξίας νομικής υποχρέωσης της διοίκησης — Περίπτωση υπαλλήλου που ο διορισμός του καθυστέρησε για λόγους εκτός της επιρροής του — Ο αναδρομικός διορισμός του ενεδείκνυτο από την χρηστή διοίκηση — Νομολογία.
Με την προσφυγή ο αιτητής προσέβαλε τον μη αναδρομικό διορισμό του στη δημόσια υπηρεσία προκειμένου ο διορισμός του να ισχύσει από την ίδια ημερομηνία που ίσχυσαν και οι διορισμοί των άλλων συνεπιλεγέντων με τον αιτητή για τη θέση. Ο διορισμός του αιτητή είχε καθυστερήσει για το λόγο ότι εξετάζονταν σε βάρος του καταγγελίες που η Αστυνομία υπέβαλε στην Ε.Δ.Υ., καταγγελίες όμως που δεν αποδείχθηκαν.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Από το περιεχόμενο της επιστολής του αιτητή στον Πρόεδρο της Ε.Δ.Υ.. και από το γεγονός ότι ο διορισμός του ιδίου ακολούθησε 3 χρόνια μετά από τους άλλους επιλεγέντες, προκύπτει ότι καθίστατο δυνατή η προσφυγή με όσα στοιχεία γνώριζε τότε, με την οποία θα μπορούσε να προσβάλει την ημερομηνία έναρξης του διορισμού του.
Εν πάση περιπτώσει όμως, σήμερα δεν εγείρεται θέμα προσφυγής εναντίον της αρχικής πράξης του διορισμού. Το τι στην ουσία προσβάλλεται, παρόλον ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή το παρουσιάζει ως προσφυγή εναντίον παράλειψης, είναι στην ουσία προσβολή της απόφασης με την οποία οι καθ' ων η αίτηση αρνήθηκαν να επανεξετάσουν το θέμα και να δικαιώσουν το αίτημα του. Η πράξη αυτή ήταν καθαρά βεβαιωτικής φύσης, όπως και ρητά αναφέρεται στην επιστολή που εστάλη στον αιτητή με την οποία στην ουσία τον πληροφορούσαν ότι η μη ύπαρξη νέων στοιχείων ενώπιον της Ε.Δ.Υ. και η ανεπιφύλακτη αποδοχή του διορισμού του αιτητή δεν επέτρεπαν την επανεξέταση της απόφασης της Επιτροπής.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
2. Εντούτοις, εν όψει και της γνωμάτευσης της Νομικής Υπηρεσίας εν προκειμένω θα αναμένετο ότι θα αίρετο η αδικία που πράγματι έγινε σε βάρος του αιτητή με το να μην διορισθεί αναδρομικά από την ημερομηνία που και οι υπόλοιποι επιλεγέντες διορίστηκαν, γεγονός που κατέληξε στο να είναι "τιμωρία" για κατηγορίες εναντίον του αιτητή, που τελικά αποδείχτηκαν ανυπόστατες. Θα αναμένετο ως ίδιον χρηστής διοίκησης εκ μέρους των αρμοδίων αρχών, τη δικαίωση του αιτήματος του αιτητή, με αναδρομικό του διορισμό από την ημερομηνία που διορίστηκαν και οι συνάδελφοι του.
Νομική υποστήριξη στην πιο πάνω εκφρασθείσα θέση μπορεί να αντληθεί από τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδος Σ.Ε. 413(56), 1954(52) και 18(50), που αφορούν άμεσα το υπό εξέταση θέμα, καθώς και στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Michala v. The Republic 3 C.L.R. 465.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Αποφάσεις Συμβουλίου της Επικρατείας 413(56), 1954(52) και 18(50),
Michala v. Republic 3 C.L.R. 465.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτητή όπως ο διορισμός του ισχύει από την ημερομηνία που ίσχυε και για τους άλλους επιλεγέντες.
Α. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Π. Κληρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά "να κριθεί παράνομη και άκυρη η απόφαση της καθ' ης η αίτηση ημερομ. 9.11.93, με την οποία αποφάσισαν να μην άρουν τη σε βάρος του αιτητή, εν κρύπτω, βλάβη που του επέφεραν σε σχέση με την άνιση μεταχείριση που υπέστη, αναφορικά με την έναρξη του διορισμού του στην Εξωτερική Υπηρεσία και πως ότι παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί" και "να κριθεί ως παραβιάζουσα τη χρηστή διοίκηση και άρα άκυρη η άρνηση να χορηγήσει η Ε.Δ.Υ, έγγραφα που αφορούν τον αιτητή και τα οποία υποβλήθηκαν σε άγνοια του αιτητή και/ή εν κρύπτω και του επέφεραν βλάβη".
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα πιο κάτω, όπως φαίνονται στην ένσταση που καταχώρησε η Δημοκρατία.
Στα πλαίσια πλήρωσης 6 κενών μονίμων θέσεων Ακόλουθου στην Εξωτερική Υπηρεσία της Δημοκρατίας επιλέγηκε στις 29.5.81 μεταξύ άλλων υποψηφίων και ο αιτητής. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στις 19.6.81 αποφάσισε να προσφέρει διορισμό στους επιλεγέντες. Προτού όμως σταλεί η προσφορά διορισμού στις 23.6.81, η Ε.Δ.Υ, αποφάσισε να αναστείλει την προσφορά διορισμού στον αιτητή μέχρις ότου διερευνήσει καταγγελίες που έγιναν σε βάρος του από τον Αρχηγό της Αστυνομίας. Στις 31.8.81 η Επιτροπή αποφάσισε να προσφέρει διορισμό στους άλλους 5 υποψήφιους που επιλέγηκαν μαζί με τον αιτητή και όρισε σαν ημερομηνία διορισμού τους την 1.9.81. Ακολούθησε μακροχρόνια διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποία κατατέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής διάφορα στοιχεία και πληροφορίες σχετικά με τον αιτητή, χωρίς τελικά να αποδειχθεί οτιδήποτε σε βάρος του και στις 7.6.84 η Ε.Δ.Υ, αποφάσισε να προσφέρει διορισμό στον αιτητή αφού έλαβε και σχετική γνωμάτευση από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ημερ. 2.6.84. Ο αιτητής αποδέχθηκε χωρίς καμιά επιφύλαξη το διορισμό, με τον οποίο ορίστηκε ως ημερομηνία διορισμού η 1.8.84. Ο αιτητής με επιστολή του ημερ. 27.8.92 (Παράρτημα 1) προς τον Πρόεδρο της Ε.Δ.Υ, ζητούσε να ακουσθεί αναφορικά με θέμα που τον αφορούσε και που σχετιζόταν με τον ισχυρισμό επίπτωσης στο πρόσωπο του λόγω του χειρισμού της αίτησης του για διορισμό στη θέση. Ο αιτητής με μεταγενέστερη επιστολή ημερ. 26.10.92 υπέβαλε παράπονο για ενέργειες και παραλείψεις της Επιτροπής σε σχέση με το άτομο του και ζητούσε από την Ε.Δ.Υ, να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες προς άρση των σε βάρος του συνεπειών που σχετίζονταν κυρίως με την καθυστέρηση προσφοράς διορισμού για τη θέση Ακόλουθου. Θεωρούσε σαν αναγκαίες ενέργειες α) την έγγραφη και ανεπιφύλακτη απολογία της Επιτροπής, β) τη θέσπιση όλων των απαραίτητων διοικητικών πράξεων και ενεργειών που θα τον έθεταν στην υπηρεσιακή κατάσταση που θα βρισκόταν αν του προσφερόταν διορισμός ταυτόχρονα με τους άλλους επιλεγέντες (Παράρτημα 2).
Η Ε.Δ.Υ, σε συνεδρίαση της ημερ. 12.11.92 εξέτασε το αίτημα του και έκρινε ότι δεν δικαιολογείτο επανεξέταση του θέματος. Ωστόσο έκρινε σκόπιμο πριν απαντήσει να ζητήσει σχετική γνωμάτευση από τη Νομική Υπηρεσία, η οποία με επιστολή της ημερ. 5.5.93 μεταξύ άλλων ανέφερε ότι ο αιτητής δεν θα μπορούσε για διάφορους λόγους να προσφύγει στο Δικαστήριο αλλά για λόγους χρηστής διοίκησης ίσης μεταχείρισης και δικαίου θα έπρεπε να επανεξετάσει το θέμα με σκοπό να ισχύει ο διορισμός του από την ημερομηνία που ίσχυε για τους υπόλοιπους επιλεγέντες (Παράρτημα 4.- Δέστε επίσης και Παράρτημα 5).
Η Ε.Δ.Υ, στη συνεδρίαση της στις 28.7.93 ανέβαλε το θέμα για περαιτέρω μελέτη και τελικά στις 15.10.93 αφού μελέτησε και πάλιν το θέμα κατέληξε τελικά στο συμπέρασμα ότι το αίτημα του αιτητή δεν μπορούσε να γίνει δεκτό (Παράρτημα 7). Τέλος, με επιστολή της ημερ. 9.11.93 που είναι και το αντικείμενο της προσφυγής, απάντησε αρνητικά στο αίτημα του αιτητή (Παράρτημα 8). Παραθέτω απόσπασμα:
"2. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού εξέτασε σε συνεδρίαση της ημερ. 15.10.93 το αίτημα που υποβάλατε, αποφάσισε ότι η ανεπιφύλακτη αποδοχή του διορισμού σας από 1.8.84 στη θέση Ακόλουθου, Εξωτερικές Υπηρεσίες, καθώς και η μη προσκόμιση ενώπιον της οποιονδήποτε νέων στοιχείων σχετιζομένων με το διορισμό σας στην εν λόγω θέση, δεν επιτρέπουν ανάκληση της απόφασης της Επιτροπής.
3. Αναφορικά με τα άλλα αιτήματα σας που υποβάλλονται με την ίδια επιστολή, δηλ. για έγγραφη απολογία της Επιτροπής, καθώς και για τη δυνατότητα πρόσβασης στο φάκελο σας και σε άλλα έγγραφα που βρίσκονται στο Γραφείο της Επιτροπής, αποφασίστηκε επίσης ότι ούτε και αυτά μπορούν να ικανοποιηθούν.
Αναφέρουμε σχετικά ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας χειρίζεται ως απόρρητη κάθε πληροφορία που έρχεται σε γνώση της κατά την άσκηση των καθηκόντων της."
Στη γραπτή αγόρευση τους οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν προδικαστικές ενστάσεις ισχυριζόμενοι ότι εφόσον ο αιτητής απεδέχθη ανεπιφύλακτα τον πιό πάνω διορισμό του από την ημερομηνία που του προσεφέρθη δεν έχει πλέον έννομο συμφέρον να προσφύγει εναντίον της αρχικής απόφασης. Εν πάση περιπτώσει, ισχυρίζονται επίσης ότι αν πράγματι δεν γνώριζε τι είχε μεσολαβήσει, όπως ο ίδιος είχε αναφέρει από την αρχική ημερομηνία μέχρι τις 27.8.92, μόλις το έμαθε, θα έπρεπε εντός 75 ημερών να καταχωρήσει την προσφυγή του.
Από το περιεχόμενο της επιστολής του στον Πρόεδρο της Ε.Δ.Υ. (Παράρτημα 2 στην Ένσταση) και από το γεγονός ότι ο διορισμός του ιδίου ακολούθησε 3 χρόνια μετά από τους άλλους επιλεγέντες, προκύπτει κατά τη γνώμη μου, ότι καθίστατο δυνατή η προσφυγή με όσα στοιχεία γνώριζε τότε, με την οποία θα μπορούσε να προσβάλει την ημερομηνία έναρξης του διορισμού του.
Εν πάση περιπτώσει όμως, σήμερα δεν εγείρεται ενώπιον μου θέμα προσφυγής εναντίον της αρχικής πράξης του διορισμού. Το τι στην ουσία προσβάλλεται, παρόλον ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή το παρουσιάζει ως προσφυγή εναντίον παράλειψης, είναι στην ουσία προσβολή της απόφασης με την οποία οι καθ' ων η αίτηση αρνήθηκαν να επανεξετάσουν το θέμα και να δικαιώσουν το αίτημα του. Η πράξη αυτή ήταν καθαρά βεβαιωτικής φύσης, όπως και ρητά αναφέρεται στην επιστολή που εστάλη στον αιτητή (Παράρτημα 8), με την οποία στην ουσία τον πληροφορούσαν ότι η μη ύπαρξη νέων στοιχείων ενώπιον της Ε.Δ.Υ, και η ανεπιφύλακτη αποδοχή του διορισμού του αιτητή δεν επέτρεπαν την επανεξέταση της απόφασης της Επιτροπής.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Εντούτοις, εν όψει και της γνωμάτευσης της Νομικής Υπηρεσίας θα ανέμενα ότι θα αίρετο η αδικία που πράγματι έγινε σε βάρος του αιτητή με το να μην διορισθεί αναδρομικά από την ημερομηνία που και οι υπόλοιποι επιλεγέντες διορίστηκαν, γεγονός που κατέληξε στο να είναι "τιμωρία" για κατηγορίες εναντίον του αιτητή, που τελικά αποδείχτηκαν ανυπόστατες. Θα ανέμενα ως ίδιον χρηστής διοίκησης εκ μέρους των αρμοδίων αρχών, τη δικαίωση του αιτήματος του αιτητή, με αναδρομικό του διορισμό από την ημερομηνία που διορίστηκαν και οι συνάδελφοι του.
Νομική υποστήριξη στην πιό πάνω εκφρασθείσα θέση μου μπορεί να αντληθεί από τις αυθεντίες που αναφέρονται στη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας (Παράρτημα 4), δηλαδή στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδος Σ.Ε. 413(56), 1954(52) και 18(50), που αφορούν άμεσα το υπό εξέταση θέμα, καθώς και στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Michala v. The Republic 3 C.L.R. 465.
Εν όψει όμως της νομικής θέσης που ανέπτυξα πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδω διάταγμα για έξοδα.
Η προσφυγή αποτυγχάνει χωρίς έξοδα.