|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 238
3 Φεβρουαρίου, 1995
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΠΙΔΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 670/93)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών—Ανανέωση άδειας αγροτικού λεωφορείον μετά την παρέλευση πέντε μηνών από την λήξη της, κατά παράβαση του Άρθρου 6(2) του περί Ρύθμισης της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου (Ν. 9/82)—Η αίτηση έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως αίτηση για νέα άδεια — Λήφθηκαν υπόψη στοιχεία έξω από τα νομικά πλαίσια — Έρευνα αναφορικά με την επιβατική κίνηση κατέδειξε ότι τα υπάρχοντα λεωφορεία δεν ήταν πλήρη—Άκυρη απόφαση.
Η αιτήτρια προσέβαλε την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία απέρριψαν ιεραρχική προσφυγή της κατά της απόφασης της Αρχής Αδειών για παραχώρηση άδειας αγροτικών λεωφορείων στο όχημα του ενδιαφερόμενου μέρους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Από τα γεγονότα της υπόθεσης συμπεραίνεται ότι η Αρχή έκρινε εσφαλμένα ότι η άδεια του ενδιαφερομένου μέρους έπρεπε να ανανεωθεί ενώ στην πραγματικότητα όφειλε να εξετάσει την υπόθεση από την αρχή αποφασίζοντας αν θα παραχωρήσει νέα άδεια.
Είναι φανερό επίσης ότι η αιτιολογία της Αρχής στηρίχθηκε και στο γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είναι χήρα και έδωσε προκαταβολή για αγορά του αυτοκινήτου, γεγονός που δεν συνιστά νόμιμο λόγο παραχώρησης άδειας και το στοιχείο αυτό επηρέασε την απόφαση της Αρχής.
Το Δικαστήριο είναι της γνώμης ότι η έρευνα που έγινε για εξακρίβωση της επιβατικής κίνησης στην περιοχή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιβατική κίνηση στην περιοχή ήταν τέτοια που τα υπάρχοντα λεωφορεία να μην είναι πλήρη.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Efstathios Kyriakou and Sons Ltd v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1207,
Tsouloftas v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών, με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας και παραχωρήθηκε άδεια αγροτικών λεωφορείων στο ενδιαφερόμενο μέρος όχημα ΚΝ 366 στη γραμμή Ακακίου - Λευκωσίας.
Α. Χαβιαράς, για την Αιτήτρια.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Σ. Καραπατάκης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Μ. Ζήνωνος.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών που εκδόθηκε σε σχέση με την ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας υπ' αρ. 308/92 στις 20.7.93 με την οποία απορρίφθηκε η εν λόγω ιεραρχική προσφυγή και παραχωρήθηκε άδεια αγροτικών λεωφορείων στο όχημα ΚΝ366 στη γραμμή Ακακίου-Λευκωσία της Μαρίκας Ζήνωνος είναι άκυρη, παράνομη και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος."
Η αίτηση βασίζεται στους τρεις ακόλουθους λόγους:
(1) Ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με πλάνη περί τα γεγονότα και το νόμο.
(2) Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν συνάδει με το περιεχόμενο των φακέλων της διοίκησης σχετικά με το θέμα. Και,
(3) Η προσβαλλόμενη πράξη λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας και/ή με κριτήρια άλλα από εκείνα που τάσσει ο νόμος και οι κανονισμοί.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι σε συντομία τα ακόλουθα: Ο Χάρης Γεωργιάδης από το Ακάκι, ο οποίος κατείχε άδεια οδικής χρήσης του αγροτικού λεωφορείου αρ. εγγραφής ΚΝ366, υπέβαλε αίτηση για ανανέωση της άδειας οδικής χρήσης του πιο πάνω λεωφορείου, του οποίου η άδεια έληξε στις 31.12.89, στη διαδρομή Ακάκι-Λευκωσία.
Για την πιο πάνω αίτηση στάληκε ειδοποίηση στις 4.6.92 και έγινε έκθεση από το γραφείο του Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών Λευκωσίας στις 8.5.92 και στις 30.6.92. Σύμφωνα με την έκθεση το λεωφορείο ΚΝ366 τέθηκε σε κυκλοφορία από τις αρχές Απριλίου 92 και εκτελούσε τη διαδρομή Ακάκι-Λευκωσία.
Η Αρχή Αδειών εξέτασε την αίτηση του Χάρη Γεωργιάδη ημερ. 7.2.92 στη συνεδρία της στις 18.6.92 και αποφάσισε να καλέσει τους ενδιαφερόμενους να υποβάλουν τις απόψεις τους.
Ακολούθως η Αρχή Αδειών άκουσε τις απόψεις των ενδιαφερομένων μερών στη συνεδρία της στις 16.9.92 και τότε διεφάνη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Μαρίκα Ζήνωνος από το Μένοικο αγόρασε το όχημα ΚΝ366 από τον Χάρη Γεωργιάδη.
Με βάση τα όσα λέχθηκαν στη συνεδρία της 16.9.92 η Αρχή Αδειών παρέπεμψε την υπόθεση στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών για καταμέτρηση της επιβατικής κίνησης της διαδρομής Ακάκι-Λευκωσία για να διαπιστωθεί ο αριθμός των λεωφορείων που κυκλοφορούσαν και για διεξαγωγή λεπτομερούς έρευνας αναφορικά με το πότε τα λεωφορεία ΚΝ366 και CD380 έπαψαν να κυκλοφορούν στη διαδρομή αυτή.
Στη συνεδρία που έγινε στις 18.11.92 η Αρχή Αδειών επανεξέτασε την πιο πάνω αίτηση μαζί με την αίτηση της αιτήτριας για τη χορήγηση άδειας αγροτικού λεωφορείου για το αδειούχο αγροτικό λεωφορείο CD380 και ενέκρινε την αίτηση για το όχημα CD380 καθώς και την αίτηση για ανανέωση της άδειας οδικής χρήσης του λεωφορείου ΚΝ366 του ενδιαφερομένου μέρους.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης η αιτήτρια κατεχώρησε την ιεραρχική προσφυγή 308/92 στις 21.12.92. Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή με την απόφαση της που εκδόθηκε στις 20.7.93.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε ότι το διοικητικό όργανο που εξέτασε την ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών για ανανέωση της άδειας οδικής χρήσης του λεωφορείου ΚΝ366 στηρίχθηκε σε μη ακριβή γεγονότα και χωρίς να λάβει υπόψη τους ισχυρισμούς που πρόβαλε η αιτήτρια. Συγκεκριμένα από τα πρακτικά της συνεδρίας της Αρχής Αδειών ημερ. 18.11.92 που είχαν τεθεί ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής γίνεται ισχυρισμός ότι το Τμήμα Οδικών Μεταφορών εισηγήθηκε την παραχώρηση άδειας μόνο στο αυτοκίνητο της αιτήτριας CD380. Περαιτέρω η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών παρερμήνευσε την στατιστική του Τμήματος Οδικών Μεταφορών 22.10.92 και από την στατιστική αυτή προκύπτει ότι η επιβατική κίνηση ήταν μειωμένη και δεν εδικαιολογείτο η επαναχορήγηση άδειας στο ενδιαφερόμενο μέρος.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας επικαλέσθηκε το βιβλίο του Π.Δ. Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Τόμος Α, όπου στη σελ. 179 αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Παράνομη διοικητική πράξη κατά την κρατούσα γνώμη στην θεωρία και νομολογία είναι η πράξη που παραβαίνει κανόνες δικαίου ή που εκδίδεται κατόπιν πλάνης περί τα πράγματα".
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε ακόμη ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν εξέτασε την υπόθεση σαν να επρόκειτο για νέα άδεια, όπως όφειλε με βάση το άρθρο 6(2) του Ν. 9/82 αλλά παράνομα και εν γνώσει της την αντιμετώπισε σαν απλή ανανέωση υφιστάμενης άδειας. Σαν συνέπεια δεν εξέτασε, όπως όφειλε, κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις για χορήγηση άδειας οδικής χρήσης λεωφορείου που αναφέρονται στο άρθρο 8(3) του Ν.9/82 και ειδικότερα την προϋπόθεση υπό στοιχείο (β). Στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή αναφέρθηκε επίσης στις υποθέσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου Efstathios Kyriakou and Sons Ltd v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1207 και Tsouloftas v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 426.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας εισηγήθηκε ότι η αιτιολογία της απόφασης της Αρχής Αδειών στηρίχθηκε σε κριτήρια που δεν προβλέπει ο νόμος γιατί το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είναι χήρα και έδωσε προκαταβολή για αγορά του αυτοκινήτου δεν συνιστά νόμιμο λόγο για παραχώρηση άδειας.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίζεται ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής είναι αναλυτική και πλήρως αιτιολογημένη και περαιτέρω ότι το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει εάν η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εύλογα επιτρεπτή στο όργανο ή την αρχή που την εξέδωσε αφού η έκδοση της έγινε με βάση τα ορθά γεγονότα και την ορθή εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας και των αρχών του διοικητικού δικαίου. Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση συμπεραίνει ότι η επίδικη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη, λήφθηκε μετά από πολύ ενδελεχή έρευνα και ικανοποιεί όλες τις αναγκαίες νομικές υποχρεώσεις των καθ' ων η αίτηση.
Έχω μελετήσει όλα τα επιχειρήματα τα οποία τέθηκαν ενώπιον μου και κατά τη γνώμη μου οι εισηγήσεις του δικηγόρου, της αιτήτριας ευσταθούν.
Η Αρχή ανάφερε στην απόφαση της στην ιεραρχική προσφυγή ότι η άδεια οδικής χρήσης του λεωφορείου ΚΝ366 είχε λήξει από τις 31.12.89 και επιδιώκετο η ανανέωση (επαναχορήγησή της) μετά την πάροδο περιόδου 5 μηνών που προβλέπει ο νόμος. Το άρθρο 6(2) του νόμου αναφέρει τα ακόλουθα:
"(2) Ανεξαρτήτως πάσης ετέρας διατάξεως του παρόντος άρθρου, η άδεια οδικής χρήσεως παύει ισχύουσα εν περιπτώσει αμελείας του κατόχου αυτής όπως προβή εις την ανανέωσιν αυτής εντός χρονικής περιόδου μέχρι πέντε μηνών από της λήξεως αυτής, εκτός εάν η αρχή αδειών δι' αποχρώντος κατά την κρίσιν αυτής λόγους ήθελεν εγκρίνει την ακινητοποίησιν του οχήματος διά χρονικήν περίοδον μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη."
Περαιτέρω η Αρχή ανάφερε ότι:
".... το όχημα ΚΝ366 είχε αγορασθεί από την κα Μαρίκα Ζήνωνος η οποία είναι χήρα και είχε ήδη καταβάλει ένα ποσό £4,000 έναντι της αγοράς του οχήματος."
Επίσης στην ίδια απόφαση η Αρχή ανάφερε τα ακόλουθα:
"Από το σύνολο των ενώπιον μας στοιχείων φαίνεται ότι μεταξύ Ακακίου και Λευκωσίας υπάρχει αρκετή επιβατική κίνηση αν και η κίνηση αυτή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν τέτοια ώστε τα λεωφορεία να κυκλοφορούν μεταξύ των 2 προορισμών υπερπλήρη. Ενόψει του γεγονότος ότι το όχημα ΚΝ 366 ήταν αδειούχο εγκρίνεται η επαναχορήγηση σε αυτό της άδειας έστω και αν αυστηρά κρίνοντες πρόκειται για χορήγηση νέας άδειας."
Από τα πιο πάνω συμπεραίνω ότι η Αρχή έκρινε εσφαλμένα ότι η άδεια του ενδιαφερομένου μέρους έπρεπε να ανανεωθεί ενώ στην πραγματικότητα όφειλε να εξετάσει την υπόθεση από την αρχή αποφασίζοντας αν θα παραχωρήσει νέα άδεια.
Είναι φανερό επίσης ότι η αιτιολογία της Αρχής στηρίχθηκε και στο γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είναι χήρα και έδωσε προκαταβολή για αγορά του αυτοκινήτου, γεγονός που δεν συνιστά νόμιμο λόγο παραχώρησης άδειας και το στοιχείο αυτό επηρέασε την απόφαση της Αρχής.
Επίσης είμαι της γνώμης ότι η έρευνα που έγινε για εξακρίβωση της επιβατικής κίνησης στην περιοχή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιβατική κίνηση στην περιοχή ήταν τέτοια που τα υπάρχοντα λεωφορεία να μην είναι πλήρη.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται, αλλά υπό τις περιστάσεις δεν γίνεται καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.