|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:C9
(2014) 3 ΑΑΔ 11
9 Ιανουαρίου, 2014
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΔΗΜΟΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ,
Εφεσείων,
v.
Α.Ο.Μ.Μ. ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 71/2008)
Δημοτικά Τέλη ― Τέλος θεάματος ― Σε ποιον επιβάλλεται και ποιος διαθέτει έννομο συμφέρον προσβολής της επιβολής του φόρου.
Έννομο Συμφέρον ― Του διοργανωτή θεατρικής παράστασης, να προσβάλει την επιβολή φόρου θεάματος ― Η δεσμευτική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η εφαρμογή της στα επίδικα γεγονότα.
Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία είχε ακυρωθεί η επιβολή φόρου θεάματος στην εφεσίβλητη.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Ήδη από το 2001, πριν δηλαδή από την απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται, στην απόφαση της Ολομέλειας Sportsman Betting Company Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1069, απεφασίσθη ότι δεν επιτρέπετο στον διοργανωτή συλλογικών στοιχημάτων να προσβάλλει την επιβάρυνση του 25% η οποία επιβάλλεται αφού αυτός ενεργεί απλώς ως εισπράκτορας και ότι εκείνος ο οποίος θα εδικαιούτο να προσβάλει την οποιαδήποτε επιβολή τέτοιας φορολογίας είναι ο ίδιος ο καταβάλλων το φόρο που περιλαμβάνετο στο στοίχημα. Η πρωτόδικη απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται εξετάστηκε στη συνέχεια στην υπόθεση Α.Ο.Μ.Μ. Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ ν. Δήμου Στροβόλου (2008) 3 Α.Α.Δ. 291 επί πανομοιότυπων προς την προκείμενη γεγονότων και σαφώς δεν ακολουθήθηκε εφόσον εκρίθη ότι δεν μπορούσε να υπάρξει διάκριση μεταξύ της περίπτωσης που ήταν ενώπιον του Δικαστηρίου και της Sportsman. Η ουσία του πράγματος, όπως ελέχθη στη Γαλαξίας, είναι ότι το τέλος επιβάλλεται όχι μόνο επί όλων των πληρωμών και του συνολικού ποσού, αλλά ότι το τέλος επιβάλλεται στον θεατή και όχι στον διοργανωτή, ώστε είναι ο θεατής ο οποίος ουσιαστικά έχει την υποχρέωση απόδοσης των τελών στο Δήμο με το διοργανωτή ενεργούντα απλώς ως μεσάζοντα εισπράκτορα. Το θέμα εξετάσθηκε εκεί ακριβώς όπως τίθεται σήμερα. Δηλαδή υποστηρίχθηκε και εκεί ότι υπάρχει διάκριση κατά το ότι είναι τον υπολογισμό του φόρου που θέλει να προσβάλει η εφεσίβλητη, με την ίδια να αμφισβητεί ότι εισέπραξε μεγαλύτερο ποσοστό φόρου από όσο ήταν δικαίωμα του Δήμου να απαιτεί. Όπως τονίστηκε στη Γαλαξίας, οι εκεί προσφυγές προσδιόριζαν ως αντικείμενό τους το φόρο θεάματος κατά τον ίδιο τρόπο που και η προσφυγή ενώπιόν του αδελφού μας Δικαστή προσδιορίζει ως αντικείμενό της την απόφαση με την οποία επεβλήθη στους αιτητές φόρος θεάματος. Δεν επεβλήθη όμως στους αιτητές φόρος θεάματος. Ο φόρος θεάματος επεβλήθη στον θεατή και η εφεσίβλητη ήταν απλώς η εισπράκτορας του εν λόγω φόρου προς απόδοση στο Δήμο. Η υπόθεση Γαλαξίας επισφραγίζει την τύχη της παρούσας εφέσεως.
Η έφεση πέτυχε, η προσφυγή απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Sportsman Betting Company Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1069,
Α.Ο.Μ.Μ. Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ ν. Δήμου Στροβόλου (2008) 3 Α.Α.Δ. 291.
Έφεση.
Έφεση από τον Καθ' ου η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Παπαδοπούλου, Δ.), (Υπόθεση Αρ. 1571/05), ημερ. 16/4/08.
Γρ. Λεοντίου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Τσάρκατζης για Αλ. Πατσαλίδη, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από τον Χατζηχαμπή, Π..
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Το 2005 η εφεσίβλητη εταιρεία διοργάνωσε θεατρική παράσταση εντός των ορίων του Δήμου Στροβόλου με αξία εισητηρίου £15. Ακολούθησε, με βάση τον αριθμό των εισιτηρίων που διατέθηκαν, η αποστολή χρεωστικού δελτίου όσον αφορά το φόρο θεάματος τον οποίο οι δήμοι επιβάλλουν δυνάμει του νόμου. Η εφεσίβλητη κατεχώρησε προσφυγή εναντίον, όπως ανέφερε, της απόφασης με την οποία ο Δήμος επέβαλε στους αιτητές φόρο θεάματος. Η προσφυγή εξετάστηκε από αδελφό μας Δικαστή και ήταν επιτυχής επί της ουσίας, εφόσον μάλιστα προηγήθηκε και απόρριψη προδικαστικών ενστάσεων του Δήμου Στροβόλου ότι δεν υπήρχε έννομο συμφέρον στην εφεσίβλητη εταιρεία και περαιτέρω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη παρά μόνο πράξη εκτέλεσης.
Με την έφεση η οποία είναι ενώπιόν μας ο Δήμος Στροβόλου προσβάλλει ακριβώς την κατάληξη της προσφυγής ως προς τις προδικαστικές ενστάσεις και περαιτέρω ως προς το κατά πόσο ευρύτερα το θέμα θα ήταν θέμα ιδιωτικού ή δημόσιου δικαίου. Ενδιαφέρει πρωτίστως το θέμα του εννόμου συμφέροντος αφού αυτό είναι που θεμελιώνει την όλη υπόσταση του δικαιώματος προσώπου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο, με όλα τα άλλα να ακολουθούν. Και βεβαίως στο επίκεντρο του θέματος αυτού ευρίσκεται η εισήγηση του Δήμου ότι ο φόρος θεάματος δεν επιβάλλεται στην εφεσίβλητη ως διοργανώτρια θεατρικής παράτασης αλλά στον θεατή ο οποίος είναι και το υποκείμενο βάσει του νόμου εις τον φόρο πρόσωπο. Λέγει βεβαίως η εφεσίβλητη ότι στην ουσία δεν προσβάλλει την υποχρέωση απόδοσης φόρου θεάματος αλλά το θέμα του τρόπου υπολογισμού του, κατά το ότι ο μεν Δήμος φαίνεται να υπολογίζει το φόρο θεάματος περιλαμβανομένου του ποσού του ΦΠΑ η δε εφεσίβλητη θεωρεί ότι τούτο είναι νομικά λανθασμένο εφόσον ο φόρος πρέπει να υπολογίζεται εξαιρουμένου του ΦΠΑ. Και η πρακτική σημασία του θέματος αυτού θα ήταν στο τέλος της ημέρας, όπως ειπώθηκε, ότι αντί £2893.50 ο φόρος θεάματος θα ήταν μειωμένος κατά σχεδόν £400. Πέραν βεβαίως της υποδείξεως μας ότι το ποσό αυτό ενδεχομένως να ήταν δυσανάλογο προς την εξαετή πορεία των δικαστικών διαδικασιών, έχουμε να αποφασίσουμε το νομικό θέμα το οποίο βρίσκεται ενώπιον μας εφόσον τούτο είναι που εμπίπτει στη δική μας δικαιοδοσία.
Ήδη από το 2001, πριν δηλαδή από την απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται, στην απόφαση της Ολομέλειας Sportsman Betting Company Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1069 απεφασίσθη ότι δεν επιτρέπετο στον διοργανωτή συλλογικών στοιχημάτων να προσβάλλει την επιβάρυνση του 25% η οποία επιβάλλεται αφού αυτός ενεργεί απλώς ως εισπράκτορας και ότι εκείνος ο οποίος θα εδικαιούτο να προσβάλει την οποιαδήποτε επιβολή τέτοιας φορολογίας είναι ο ίδιος ο καταβάλλων το φόρο που περιλαμβάνετο στο στοίχημα. Με βάση αυτή την απόφαση ήταν που έγινε η εισήγηση και πρωτοδίκως σε σχέση με την προκείμενη περίπτωση, η οποία εκρίθη ότι διαφοροποιείται της παρούσας, διότι εκεί, όπως ελέχθη, εξετάστηκε η εγκυρότητα της χρέωσης του ποσοστού του 25% και ότι εδώ δεν ήταν θέμα οικειοποίησης ποσού από την εφεσίβλητη αλλά του όλου υπολογισμού του τέλους θεάματος. Η πρωτόδικη απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται με την ενώπιον μας έφεση εξετάστηκε στη συνέχεια και πριν από την ενώπιον μας παρούσα έφεση, στην υπόθεση Α.Ο.Μ.Μ. Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ ν. Δήμου Στροβόλου (2008) 3 Α.Α.Δ. 291 επί πανομοιότυπων προς την προκείμενη γεγονότων και σαφώς δεν ακολουθήθηκε εφόσον εκρίθη ότι δεν μπορούσε να υπάρξει διάκριση μεταξύ της περίπτωσης που ήταν ενώπιον του Δικαστηρίου και της Sportsman. Η ουσία του πράγματος, όπως ελέχθη στη Γαλαξίας, είναι ότι το τέλος επιβάλλεται όχι μόνο επί όλων των πληρωμών και του συνολικού ποσού αλλά ότι το τέλος επιβάλλεται στον θεατή και όχι στον διοργανωτή, ώστε είναι ο θεατής ο οποίος ουσιαστικά έχει την υποχρέωση απόδοσης των τελών στο Δήμο με το διοργανωτή ενεργούντα απλώς ως μεσάζοντα εισπράκτορα. Παρά το ότι μας ελέχθη στην ακρόαση ότι στη Γαλαξίας δεν εξετάστηκε το θέμα όπως τίθεται σήμερα, το θέμα εξετάσθηκε ακριβώς όπως τίθεται σήμερα. Δηλαδή υποστηρίχθηκε και εκεί ότι υπάρχει διάκριση κατά το ότι είναι τον υπολογισμό του φόρου που θέλει να προσβάλει η εφεσίβλητη, με την ίδια να αμφισβητεί ότι εισέπραξε μεγαλύτερο ποσοστό φόρου από όσο ήταν δικαίωμα του Δήμου να απαιτεί. Όπως τονίστηκε στη Γαλαξίας, οι εκεί προσφυγές προσδιόριζαν ως αντικείμενό τους το φόρο θεάματος κατά τον ίδιο τρόπο που και η προσφυγή ενώπιόν του αδελφού μας Δικαστή προσδιορίζει ως αντικείμενό της την απόφαση με την οποία επεβλήθη στους αιτητές φόρος θεάματος. Δεν επεβλήθη όμως στους αιτητές φόρος θεάματος. Ο φόρος θεάματος επεβλήθη στον θεατή και η εφεσίβλητη ήταν απλώς η εισπράκτορας του εν λόγω φόρου προς απόδοση στο Δήμο. Ενδεικτικό του τρόπου που το θέμα προσεγγίστηκε συνιστά το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στη Γαλαξίας.
«Εν πάση περιπτώσει, και εφόσον ως αντικείμενο προσδιοριζόταν ο τρόπος υπολογισμού κατά την περιγραφή των εφεσειόντων, θα παρέμενε το ότι αυτός ήταν η ευθεία συνέπεια της επιβολής του ορισμένου τέλους θεάματος. Οπότε, πράγματι, τα χρεωστικά δελτία δεν ενσωμάτωναν τα ίδια εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά συνιστούσαν αξίωση ποσών ήδη προκυπτόντων ως οφειλομένων κατά τα προηγηθέντα. Καταλήγουμε πως, για τους λόγους που εξηγήσαμε, η προσβαλλόμενη επιβολή τέλους θεάματος δεν αφορούσε στους εφεσείοντες, πως το δικό τους συμφέρον ήταν έμμεσο και όχι «ίδιον» όπως απαιτείται από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος και πως δεν νομιμοποιούνταν στην άσκηση των προσφυγών.»
Ζητήσαμε από τον ευπαίδευτο συνήγορο για την εφεσίβλητη να μας εξηγήσει με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να μην εφαρμόσουμε τα αποφασισθέντα στη Γαλαξίας, την οποία, να σημειωθεί, παρά το ότι ο ευπαίδευτος συνήγορος για το Δήμο ανέλυσε στο περίγραμμά του, αυτός δεν ανέφερε καθ' οιονδήποτε τρόπο στο δικό του περίγραμμα. Απάντηση βεβαίως δεν υπήρξε πλην της αναφοράς ότι στην υπόθεση Γαλαξίας δεν ετέθη το θέμα όπως ετέθη και εδώ. Το θέμα όμως, όπως είπαμε ήδη και επιθυμούμε να επαναλάβουμε, ετέθη ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και εκφράζουμε την απαρέσκειά μας για το γεγονός ότι το αντίθετο υπεστηρίχθη ενώπιον μας κατά την ακρόαση. Εν πάση περιπτώσει η υπόθεση Γαλαξίας επισφραγίζει την τύχη της παρούσας εφέσεως αυτής εις τρόπον ώστε να επιτυγχάνει η έφεση και, παραμεριζομένης της πρωτόδικης απόφασης, να είναι απορριπτέα η προσφυγή για τον λόγο ότι δεν υπάρχει έννομο συμφέρον εις την εφεσίβλητη να προσβάλλει το φόρο θεάματος. Παραμεριζομένης και της πρωτόδικης διαταγής για έξοδα, θα επιδικάσουμε τα έξοδα τόσο της πρωτόδικης διαδικασίας όσο και της έφεσης εναντίον της εφεσίβλητης. Επιδικάζουμε ποσό €2500 για την πρωτόδικη και την κατ' έφεση διαδικασία.
Η έφεση επιτυγχάνει, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.