|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 3 ΑΑΔ 616
3 Noεμβρίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΔΙΕΥΘΥΝΤH ΤΜHΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕIΩΝ
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟY ΕΙΣΑΓΓΕΛEΑ,
Eφεσιβλήτων-Καθ'ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ.2601)
Αναθεωρητική Έφεση ― Απόσυρσή της ― Τελεσίδικη η πρωτόδικη απόφαση ― Στην προκειμένη περίπτωση, το γεγονός ότι η έφεση κατά της απορριπτικής απόφασης αποσύρθηκε, με την αιτιολογία της διευθέτησης, στερεί της προσφυγής κατά της απόρριψης αιτήματος για επανεξέταση, οποιασδήποτε βάσης ― Προσφυγή και έφεση απορρίφθηκαν ως αβάσιμες.
Πέραν του ανώτερου τίτλου, η απόφαση του δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Α. Κραμβής, Δ.) στην Υπόθεση Αρ. 392/96, ημερ. 11/2/98, με την οποία απέρριψε την προσφυγή του κατά της άρνησης της διοίκησης να επανεξετάσει το ζήτημα καθορισμού της δασμολογητέας αξίας του οχήματος Mercedes 300 SE για σκοπούς πληρωμής εισαγωγικού δασμού.
Κ. Μελάς, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ.Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 2.10.87 ο Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων καθόρισε τη δασμολογητέα αξία του αυτοκινήτου MERCEDES 300SE, για σκοπούς πληρωμής εισαγωγικού δασμού, σε 70,500.60 γερμανικά μάρκα. Ο εφεσείων-εισαγωγέας διαφώνησε με αυτή την απόφαση. Ισχυριζόταν πως η πραγματική συμβατική τιμή του αυτοκινήτου, την οποία και πλήρωσε, ήταν 51,704.00 γερμανικά μάρκα. Καταχώρισε την προσφυγή 1017/87 για να επιτύχει την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης. Απορρίφθηκε. Εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση με την Α.Ε.1302. Στις 28.11.95 απέσυρε την έφεση, η οποία και απορρίφθηκε. Παραθέτουμε το σχετικό πρακτικό του Δικαστηρίου
«κα. Χριστοφίδου: Στο στάδιο αυτό θα ήθελα να αναφέρω στο Δικαστήριο ότι η έφεση έχει διευθετηθεί και ζητούμε την άδειά σας όπως την αποσύρουμε, νοουμένου ότι πληροφορήσαμε έγκαιρα την άλλη πλευρά.
κ. Θεοδούλου: Δεν έχω ένσταση και δεν ζητώ έξοδα.
Δικαστήριο: Παρέχεται η αιτηθείσα άδεια, η έφεση απορρίπτεται δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.»
Πριν από την απόρριψη της έφεσης, οι δικηγόροι του εφεσείοντος με επιστολή τους ημερ. 30.10.1995 προς το δικηγόρο της Δημοκρατίας, που χειριζόταν την υπόθεση, τον παρακαλούσαν να μεριμνήσει για τη διευθέτηση συνάντησης με τους αρμόδιους του τμήματος τελωνείων ώστε να συζητήσουν αίτημά τους για αναθεώρηση της δασμολογητέας αξίας του αυτοκινήτου. Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγήθηκε στους λειτουργούς να δουν τους δικηγόρους του εφεσείοντος, για να εξεταστεί το ενδεχόμενο κάποιας διευθέτησης, χωρίς όμως οποιαδήποτε δέσμευση από τη διοίκηση, όπως ρητά αναφέρεται στο χειρόγραφο σημείωμα του δικηγόρου της Δημοκρατίας στην πιο πάνω επιστολή των δικηγόρων του εφεσείοντος. Οι τελωνειακές αρχές έκριναν πως δεν υπήρχε λόγος διαφοροποίησης της επίδικης απόφασης. Ο εφεσείων καταχώρισε προσφυγή εναντίον της πιο πάνω άρνησης της διοίκησης να επανεξετάσει το ζήτημα, η οποία και απορρίφθηκε στις 11.2.98. Ασκήθηκε η έφεση που μας απασχολεί.
Ο συνάδελφος που δίκασε πρωτόδικα την υπόθεση έκρινε, και ας πούμε αμέσως πολύ ορθά, πως με την απόσυρση της έφεσης Α.Ε.1302 εναντίον της απόφασης στην προσφυγή 1017/87, ο εφεσείων εξέφρασε την ανεπιφύλακτη πρόθεσή του να παραιτηθεί απ' αυτή, και ταυτόχρονα έδειχνε την εκ μέρους του αποδοχή της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης, με την οποία επικυρώθηκε η διοικητική πράξη. Να σημειώσουμε εδώ πως η απόσυρση της έφεσης, καθώς καταγράφεται στο πιο πάνω πρακτικό του Δικαστηρίου, έγινε όχι μόνο ανεπιφύλακτα αλλά, όπως δηλώθηκε, επειδή το ζήτημά της είχε διευθετηθεί.
Η ενώπιόν μας έφεση είναι κατάδηλα αβάσιμη. Υιοθετούμε την ορθή αιτιολογία του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που συνοψίζουμε πιο πάνω. Δεν υπάρχει τίποτε χρήσιμο που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.