|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1988) 3 CLR 2170
18 Νοεμβρίου, 1988
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΝΝΑ ΒΙΟΛΑΡΗ,
2. ΑΝΝΑ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ,
Αιτήτριες,
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 538/86).
Δημόσιοι υπάλληλοι—Προαγωγές—Δέουσα έρευνα—Αποκάλυψη κατά την διαδικασία ενώπιο του Δικαστηρίου ότι ο προσωπικός φάκελλος ενός από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα είχε απωλεσθή λίγο χρόνο πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασης—Μη καταγραφή γεγονότος αυτού στα πρακτικά της Επιτροπής—Η Επιτροπή δεν μπορούσε να εκ- 5 φέρει γνώμη για το συγκεκριμένο άτομο—Ακύρωση προαγωγών για παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής προκύπτουν επαρκώς από την πιο πάνω σημείωση.
Ακύρωση επιδίκων προαγωγών.
£50 έξοδα υπέρ αιτητριών.
(This is an English translation of the Editorial Note in Greek)
Public Officers—-Promotions—Due inquiry—Revelation during the trial that the personal file of one of the interested parties had been lost from a time prior to the sub judice decision—Failure of Commission to mention this 15 fact in its minutes—Commission could not express an opinion about this interested party - promotions annulled for lack of due inquiry.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα προήχθησαν στη θέση Καθηγητή στην μισθοδοτική κλίμακα Α10 αντί των αιτητριών.
Α Σ. Αγγελίδης, για τις αιτήτριες.
Ε. Λοϊζίδον (κα), για τους καθ' ων η αίτηση.
Κρ. Παπαλοΐζου, για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Χ" Κλεοβούλου.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Δ. ανέγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η Άννα Βιολάρη και η Άννα Ιακωβίδου ζητούν από το Δικαστήριο δήλωση του ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 20 Ιουνίου, 1986, και με την οποία προήγαγαν τους Μαρία Λουλλουπή, Γκλόρια Ιωαννίδου, Αντρέα Παναγιώτου, Στέλιο Χ"Νικολάου, Αντρέα Χ'Κλεοβούλου και Δώρα Ρωσσίδου στη θέση καθηγητή πάνω στη μισθοδοτική κλίμακα Α10 από τις 15 Μαΐου, 1986, αντί και/ή στη θέση των αιτητριών, είναι παράνομη, άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Η προσφυγή εναντίον του ενδιαφερομένου μέρους Δώρας Ρωσσίδου απεσύρθη.
Επίσης, με την προσφυγή τους ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι άρνηση και/ή παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να προάξουν τις αιτήτριες στη θέση καθηγητή πάνω στη μισθοδοτική κλίμακα Α10 είναι παράνομη, άκυρη, στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και πως ό,τι παραλείφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.
Η αίτηση των αιτητριών βασίζεται πάνω στα πιο κάτω νομικά σημεία:
1. Η απόφαση πάσχει γιατί δεν πραγματοποιήθηκε η αρχή της προαγωγής των καλύτερων από τους διαθέσιμους υποψήφιους.
2. Η απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και/ή καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.
3. Η απόφαση λήφθηκε κατά διαδικασία που πάσχει νομικά γιατί στηρίχθηκε σε γεγονότα που δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη και/ή σε ενέργειες έξω από την όλη αρμοδιότητα της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας και/ή είναι αποτέλεσμα συγκαλυμμένης δίωξης και/ή τιμωρητικής ενέργειας κατά των αιτητριών.
4. Η απόφαση είναι προϊόν αλλότριου σκοπού και παραβιάζει κτημένα δικαιώματα των αιτητριών και τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνη και/ή την προκαθορισθείσα αναλογία κατανομής κατ' ειδικότητα.
5. Η απόφαση πάσχει λόγω πλάνης περί τα πράγματα και/ή το Νόμο.
6. Η απόφαση είναι αναιτιολόγητη και/ή στερείται της δέουσας αιτιολογίας.
Τα γεγονότα στην υπόθεση αυτή είναι τα ακόλουθα:
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Παιδείας, με έγγραφό του ημερομηνίας 20 Μαρτίου, 1986, διαβίβασε στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας έγκλιση για πλήρωση 21 θέσεων καθηγητών πάνω στην κλίμακα Α10, από τις οποίες οι 12 προορίζονταν για καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα των Πρακτικών Γνώσεων.
Σαν αποτέλεσμα η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος στις συνεδρίες με ημερομηνίες 21 Απριλίου, 1986, 22 Απριλίου, 1986,7 Μαΐου, 1986 και στις 12 Μαΐου, 1986 πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση. Η απόφαση φαίνεται στο Τεκμήριο Β' που είναι Παράρτημα της ένστασης που καταχώρησαν οι καθ' 5 ων η αίτηση.
Η θέση καθηγητή πάνω στη μισθοδοτική κλίμακα Α10 είναι θέση προαγωγής.
Το Δικαστήριο, μετά την καταχώρηση της ένστασης των καθ' ων η αίτηση, διάταξε όπως η περαιτέρω διαδικασία της 10 προσφυγής γίνει με γραπτές αγορεύσεις. Όταν η υπόθεση ορίστηκε για διευκρινίσεις η δικηγόρος της Δημοκρατίας κατέθεσε τους προσωπικούς και εμπιστευτικούς φακέλλους των αιτητριών και των ενδιαφερομένων προσώπων εκτός του πρώτου μέρους του προσωπικού φακέλλου του ενδιαφερομένου μέρους Στέλιου Χ" Νικολάου, ο οποίος, όπως φαίνεται, είχε δύο φακέλλους. Η δικαιολογία της μη κατάθεσης του φακέλλου τούτου ήταν ότι οι αρμόδιοι του Υπουργείου Παιδείας δεν μπορούσαν να βρουν το φάκελλο αυτό.
Στη συνέχεια, και στις 2 Σεπτεμβρίου, 1988, η δικηγόρος της Δημοκρατίας πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι ο πρώτος προσωπικός φάκελλος του ενδιαφερομένου μέρους Στέλιου Χ" Νικολάου με αριθμό ΠΜΠ 3268 είχε χαθεί από το Μάϊο του 1981 και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να τον παρουσιάσει.
Ο κ. Αγγελίδης, δικηγόρος των αιτητριών, εισηγήθηκε ότι η εξέλιξη που παρουσιαζόταν εκείνη την ημέρα άφηνε υπό- λογη σε ακυρότητα την απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ημερομηνίας 12 Μαΐου, 1986 γιατί στα πρακτικά της η Επιτροπή ανέφερε ότι οι προαγωγές είχαν γίνει αφού η Επιτροπή μελέτησε τους προσωπικούς φακέλλους όλων των υποψηφίων και δεν είχε καταγράψει πουθενά ότι δεν είχε ενώπιον της το φάκελλο που είχε χαθεί από το 1981. Περαιτέρω εισηγήθηκε ότι το γεγονός τούτο καταδεικνύει σαφέστατα ότι η Επιτροπή δεν έκαμε τη δέουσα σε βάθος έρευνα για να διαπιστώσει ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα πάνω στα οποία πήρε την απόφασή της.
Σε απάντηση η κα. Λοϊζίδου και ο κ. Παπαλοΐζου, που εμφανιζόταν για το ενδιαφερόμενο μέρος Χ"Κλεοβούλου, εισηγήθηκαν ότι δεν ήταν έτοιμοι να αγορεύσουν πάνω στο θέμα και ζήτησαν αναβολή.
Η υπόθεση ορίστηκε για περαιτέρω ακρόαση στις 2 Νοεμβρίου, 1988, όταν η κα, Λοϊζίδου εισηγήθηκε ότι το γεγονός ότι ο φάκελλος δεν ήταν ενώπιον της Επιτροπής κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν αποτελούσε ουσιώδη παρατυπία γιατί ποτέ δεν αμφισβητήθηκε οποιοδήποτε από τα στοιχεία που υπήρχαν μέσα σε εκείνο το φάκελλο, όπως π.χ. τα προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους.
Ο κ. Παπαλόΐζου, πέραν των όσων ανέφερε η κα. Λοϊζίδου, εισηγήθηκε ότι τα πρακτικά της Επιτροπής είναι πλήρη και ότι όλα τα στοιχεία που αφορούσαν το πρόσωπο του οποίου ο προσωπικός φάκελλος είχε χαθεί, είχαν τεθεί ενώπιον της Επιτροπής.
Ο κ. Αγγελίδης, σε απάντηση, εισηγήθηκε ότι το περιεχόμενο του φακέλλου δεν αμφισβητήθηκε γιατί ήταν άγνωστο και δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί. Το γεγονός, είπε, παραμένει ότι ενώ δεν υπάρχει ο φάκελλος, η Επιτροπή ούτε μια απλή καταγραφή του γεγονότος τουτου δεν έχει κάμει στα πρακτικά της και, επομένως, δεν είναι ούτε μη ουσιώδης παρατυπία, ούτε και είναι δυνατό να δεχτούμε τη θέση του κ. Παπαλοΐζου ότι η Επιτροπή είχε- όλα τα στοιχεία ενώπιον της. Αυτό καταδεικνύει, είπε, έλλειψη επαρκούς έρευνας και έλλειψη αιτιολογίας.
Αφού άκουσα τις εισηγήσεις των δικηγόρων, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Επιτροπή, αφού δεν είχε ενώπιόν της ολόκληρη την εικόνα τουλάχιστο ενός από τα ενδιαφερό- μενα μέρη και ότι αφού παράλειψε να καταγράψει το γεγονός τούτο, γεγονός που θεωρώ σημαντικό, δεν μπορούσε να εκφέρει οποιαδήποτε γνώμη όσον αφορά το πρόσωπο αυτό. Επομένως, είναι φανερό ότι η Επιτροπή αμέλησε να κάμει τη δέουσα έρευνα και ως εκ τούτου η απόφαση της Επιτροπής πρέπει να ακυρωθεί για το λόγο αυτό.
Ενόψει των ανωτέρω, η απόφαση των καθ' ων η αίτηση 5 ακυρώνεται με £50 έξοδα προς όφελος των αιτητριών.
Επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £50.- έξοδα.