|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1988) 3 CLR 1490
18 Ιουλίου1988
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ.]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ
ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Αρ. Υποθέσεως 969/85).
Αίτηση Ακυρώσεως—Συνοπτική διαδικασία απορρίψεως, όταν είναι "προδήλως αβάσιμος"—Σύνταγμα, Άρθρο 134.2—Η σχετική εξουσία δεν μπορεί να ασκηθή παρά μόνον από τη ολομέλεια τον Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Εν όψει της ανωτέρω αρχής και εφ' όσον την Αίτηση Ακυρώσεως εδίκασε ένας Δικαστής, το Δικαστήριο δεν την απόρριψε συνοπτικά, αλλά μόνον αφού εξέτασε την ουσία της και την έκρινε εκπρόθεσμη.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται.
Ένα δεύτερο των εξόδων εις βάρος τον Αιτητή.
Αίτηση.
Αίτηση από τη δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση για απόρριψη της προσφυγής για το λόγο ότι είναι καταφανώς αβάσιμη.
Ο αιτητής παρουσιάσθη αυτοπροσώπως.
(Note: English translation of this judgment appears at pp. 1496-1500 post.
Α. Παπαδοπούλου (Κα), για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ Α. ανέγνωρε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την ιδιότητα του ως Αρχηγός του "Κόμματος Δικαιοσύνης" με την προσφυγή του αυτή προσβάλλει αριθμό ισχυριζόμενων διοικητικών πράξεων και η αίτηση του έχει ως ακολούθως:
"(Α) Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι οι καθ' ων διοικητικές πράξεις και οι αποφάσεις των καθ' ων η αίτησις διά των οποίων αι ποινικαί διώξεις εις ένα έκαστον των μελών του Κόμματος και η υποχρέωσις καταβολής εισφορών πέραν του πραγματικού εισοδήματος των ως και το επιπρόσθετο τέλος ως αυτοτελώς εργαζόμενοι από 4.10.82-83-84-85 χωρίς να τους δίνεται το δικαίωμα να καθορίζουν το είσοδημα τους συμφώνως του νόμου είναι άκυρη, αντισυνταγματική και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος.
(Β) Δήλωσιν του Δικαστηρίου καθ' ήν κυρήσσεται άκυρος και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος και/ή αντισυνταγματική η επιβολή οιουδήποτε επιπρόσθετου τέλους διά τους λόγους ότι ουδέποτε τα μέλη του κόμματος ηρνήθησαν ή παρέλειψαν να πληρώσουν τας εισφοράς των ή μόνοι ή μέσον του αιτητού, αλλά οι καθ' ών η αίτησις άρνούντό να εισπράξουν εισφοράς βάσει του πραγματικού εισοδήματος των. Και την 31.3.84 λόγω συμφόρησης αι εισφοραί εστάλησαν υπό του αιτητού με ταχυδρομική επιταγή για ορισμένα μέλη για εξόσφληση εισφορών τριμήνου 4.10.&2 μέχρι 4.1.83. Οι καθ' ών η αίτησις τα κράτησαν έναντι, το ίδιο δε επανελήφθη στο επόμενο τρίμηνο όταν και πάλι ο αιτητής πλήρωσε σε μετρητά. Οι καθ' ών η αίτησις ηρνούντο να δώσουν εξωφλητικάς αποδείξεις, εσταμάτησάν τα μέλη του κόμματος να καταβάλλουν εισφοράς και σήμερον σέρνονται στα δικαστήρια.
(Γ) Δήλωσιν ή Διάταγμα όπως οι καθ' ών ή αίτησις εισπράξουν αμέσως και άνευ καθυστερήσεως τας καθυστερημένος εισφοράς των μελών του Κόμματος βάσει του πραγματικού εισοδήματος και άνευ επιπρόσθετου τέλους που διά την καθυστέρησιν φέρουν ακεραίαν την ευθύνη για πολιτικούς λόγους.
(Δ) Δήλωσιν του Δικαστηρίου όπως οι καθ' ων η αίτησις σεβαστούν τας προφορικάς και γραπτάς συμφωνίας του αιτητού και τας απαντήσεις των από 10.4.84 μέχρι 20.6:85, διότι στις 30.12.82 κατεχωρήθησαν αιτήσεις με φόρμες του Κόμματος πού απεδείκνυαν το πραγματικό εισόδημα των μελών.
(Ε) Δήλωσιν ή απόφαση του Δικαστηρίου διά σύλληψη και φυλάκιση των, καθ' ών ή αίτησις για παρακοήν της αποφάσεως της ολομέλειας του Ανώτατου 25.6.82 και παραπλάνηση του Δικαστηρίου μέχρι συμμορφώσεως.
(Ζ) Δήλωσιν του Δικαστηρίου διατάττον τους καθ' ών η αίτησις όπως συμμορφωθούν με την απόφασιν του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημ. 25.6.82, υπέρ των Αυτοτελώς Εργαζομένων.
(Η) Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι οι κανoνισμοί 48/82/73/80/20/3 παρ. 2 και το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ισχύουν και για τα μέλη του κόμματος λόγω καθυστερημένης προηγούμενης προσφυγής ως και άλλων κανονισμών.
(Θ) Δήλωσιν του Δικαστηρίου όπως οι καθ' ών η αίτησις πάψουν να απαιτούν εις διπλούν εισφορές, επιπρόσθετο τέλος και άμυνα που είναι εξωφλημένες."
Η δικηγόρος των καθ' ών η αίτησις καταχώρησε αίτηση για την απόρριψη της προσφυγής για το λόγο ότι είναι καταφανώς αβάσιμη.
Η δικηγόρος των καθ' ών η αίτησις συζητώντας την αίτηση της υπέβαλε ότι ο αιτητής δεν προσβάλλει συγκεκριμένες διοικητικές πράξεις και ότι εν πάση περιπτώσει τα ισχυριζόμενα παράπονα αναφέρονται σε πράξεις ή αποφάσεις πού λήφθηκαν και πραγματοποιήθηκαν πολύ πριν την καταχώρηση της προσφυγής και οδήγησαν στην έναρξη ποινικών διαδικασιών για την πληρωμή των εισφορών και του επιπρόσθετου οφειλόμενου τέλους και εν πάση περιπτώσει είναι εκπρόθεσμες. Το υπόλοιπο μέρος της αίτησης σχετίζεται με θεραπείες που δεν είναι εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου τούτου διότι αφορούν ποινικές διώξεις και δηλώσεις σχετικές με πράξεις για τις οποίες, λόγω εκπνοής της προθεσμίας, ο αιτητής και τα πρόσωπα εκ μέρους των οποίων ενεργεί, έχασαν οποιοδήποτε έννομο συμφέρον.
Ο αιτητής με την αγόρευση του μετά από μακροσκελή αναφορά στο ιστορικό και τα διαβήματα που έκανε στο παρελθόν εναντίον της έναρξης ποινικών διώξεων κατά των μελών του κόμματος του για την πληρωμή των εισφορών τους, υπέβαλε ότι όλες οι αποφάσεις των καθ' ών η αίτησις λήφθηκαν ως αποτέλεσμα της άρνησης τους να παραλάβουν τές εισφορές για εξόφληση και επέμεναν στο επιπρόσθετο τέλος, η επιβολή του οποίου είναι αντισυνταγματική: Κάλεσε επίσης το Δικαστήριο να ανατρέψει οποιαδήποτε απόφαση της ολομέλειας του αναφορικά με την ευθύνη για πληρωμή του επιπρόσθετου τέλους και να βρεί ότι η επιβολή οποιουδήποτε επιπρόσθετου τέλους για τη μη πληρωμή των εισφορών είναι λανθασμένη και αντισυνταγματική.
Σ' απάντηση σε ερώτηση που υποβλήθηκε από το Δικαστήριο ο αιτητής συμφώνησε ότι στην παρούσα υπόθεση δεν αμφισβητεί τα ποσά των εισφορών και υπέβαλε ότι στην πραγματικότητα οι εισφορές αυτές προσφέρθηκαν στους καθ' ων η αίτησις. Εκείνο που αμφισβητεί είναι την επιβολή του επιπρόσθετου τέλους για τη μη πληρωμή των εισφορών.
Προσεκτική μελέτη του περιεχομένου της αιτήσεως του αιτητή δείχνει φανερά σύγχιση αναφορικά με τι ποιες είναι οι διοικητικές πράξεις που προσβάλλει.
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή δεν. προσβάλλει συγκεκριμένες διοικητικές πράξεις ή αποφάσεις αλλά παραπονιέται στην ουσία για την άρνηση των καθ' ων η αίτησις να δεχθούν πληρωμή των εισφορών μόνο, χωρίς το επιπρόσθετο τέλος, σε περιπτώσεις στις πιο πολλές από τις οποίες έγιναν ποινικές διώξεις και οι πιο πολλοί από τους παραπονούμενους καταδικάστηκαν για τη μη πληρωμή των εισφορών τους και των επιπρόσθετων τελών.
Οι θεραπείες πού ζητούνται από τον αιτητή αναφορικά με την αναστολή ή διακοπή των ποινικών διώξεων είναι εντελώς εκτός της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Είναι επίσης εντελώς φανερό από το περιεχόμενο της αιτήσεως και απο τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν ότι οι πράξεις που ο αιτητής επιχειρεί να προσβάλει είναι πράξεις σχετικά με τις οποίες ή περίοδος των 75 ημερών από την κοινοποίηση τους στους ενδιαφερομένους έχει περάσει και για τούτο,, εν πάση περιπτώσει, δε θα μπορούσαν να προσβληθούν με την παρούσα προσφυγή.
Ο σκοπός μιας προσφυγής σύμφωνα με το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος είναι να δώσει την ευκαιρία σ' ένα πρόσωπο να προσβάλει μια συγκεκριμένη διοικητική πράξη εντός της περιόδου των 75 ημερών. Στην παρούσα υπόθεση ασχέτως του γεγονότος ότι δεν προσβάλλεται καμμιά διοικητική πράξη, η ουσία του παραπόνου του αιτητή αναφέρεται σε ζητήματα τα οποία εν πάση περιπτώσει είναι εκτός, των χρονικών ορίων του Άρθρου 1463 του Συντάγματος.
Καταλήγω ότι, με βάση αυτά που έχω ενώπιον μου και αφού άκουσα τι, ελέχθη εκ μέρους των μερών η προσφυγή αυτή είναι εντελώς αβάσιμη και πρέπει να απορριφθεί.
Το Άρθρον 134.2 του Συντάγματος προνοεί τα εξής:
"134.2. Εάν προσφυγή τις εμφανίζηται ως προδήλως αβάσιμος, το Δικαστήριον δυναται μετ' ακρόασιν των διαδίκων, να απορρίψη ταύτην δι' ομοφώνως λαμβανομένης αποφάσεως, άνευ δημοσίας συζητήσεως, εάν πείθηται ότι η προσφυγή αυτή είναι προδήλως αβάσιμος".
Έχοντας υπόψη το λεκτικό του Άρθρου αυτού ότι η απόφαση να απορριφθεί η προσφυγή συνοπτικά πρέπει να είναι ομόφωνη, θεωρώ ότι η εξουσία αυτή μπορεί μόνον να ασκηθεί όταν μια υπόθεση εξετάζεται από την ολομέλεια του Δικαστηρίου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν απόρριψα την προσφυγή συνοπτικά με δική μου. πρωτοβουλία και εξέτασα την ουσία της προσφυγής η οποία υπό τις περιστάσεις είναι επιπόλαια και καταφανώς αβάσιμος.
Για τους πιο πάνω λόγους ή αίτηση των καθ' ων η αίτησις επιτυγχάνει και η προσφυγή απορρίπτεται στην ουσία της. Σχετικά με τα έξοδα υπό τις περιστάσεις της υποθέσεως επιδικάζεται το ένα δεύτερο των εξόδων των καθ' ων η αίτηση σε βάρος του αιτητή.
Προσφυγή απορρίπτεται με διαταγή για έξοδα ως ανωτέρω.
@@Komma Dikeosinis v. Republic