|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:B926
(2014) 2 ΑΑΔ 862
4 Δεκεμβρίου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΗΣ,
Eφεσείων,
ν.
AΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 118/2013)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έφεση εναντίον καταδίκης για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης την οποία ο εφεσείων προκάλεσε στον παραπονούμενο όταν τον κλώτσησε κατά τη διάρκεια καυγά, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να απωλέσει την όραση του από τον οφθαλμό στον οποίο εδέχθη το κτύπημα ― Απορριπτική κατάληξη ― Δεν εντοπιζόταν οποιοδήποτε σφάλμα στον τρόπο που καθοδηγήθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδεχόμενο μέρος της μαρτυρίας της Κατηγορούσας αρχής.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Η ευθύνη για τον προσδιορισμό των γεγονότων βαρύνει το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο έχει την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να εκτιμήσει την αξιοπιστία τους στα πλαίσια της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης ― Η επέμβαση του Εφετείου, δικαιολογείται μόνο, όταν αυτά αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή έρχονται σε αντίθεση με αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας. Ευχέρεια για παραμερισμό ή ανατροπή των ευρημάτων αξιοπιστίας παρέχεται μόνο όταν κρίνονται εξ αντικειμένου ανυπόστατα.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Η μαρτυρία σε κάθε υπόθεση κρίνεται στην ολότητά της και δεν αξιολογείται απλά και μόνο από μερικά της στοιχεία κατ' απομόνωση.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ηρακλέους κ.ά. ν. Αστυνομίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 49,
Ψάλτης ν Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 113,
Παπαδοπούλου ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 173.
Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση από τον Κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Λυκούργου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 11987/13), ημερομηνίας 21/10/13.
K. Ευσταθίου, για τον Εφεσείοντα.
Θ. Παπανικολάου, με κα Ε. Γιακουμεττή, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Tην ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κ. Παμπαλλής.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Στις 28 Νοεμβρίου 2010, γύρω στις 03.30-03.45, έξω από το Club Secrets στη Λάρνακα, ο Χρίστος Κωνσταντίνου κτυπήθηκε στο δεξί του μάτι, μετά από μια κλωτσιά που είχε δεχτεί. Ως αποτέλεσμα τούτου, ήταν να τραυματιστεί σοβαρά και τελικά να απολέσει οριστικά την όραση του από το εν λόγω μάτι.
Κατηγορήθηκε, ως υπαίτιος του τραυματισμού, ο εφεσείων, και αφού βρέθηκε ένοχος καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλακή. Αμφισβητήθηκε με την παρούσα έφεση η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, ως προς τον τρόπο χειρισμού της μαρτυρίας της κατηγορούσας αρχής, όπως και το ύψος της επιβληθείσας ποινής. Τελικώς, κατά το στάδιο της ακρόασης, αποσύρθηκε η έφεση που αφορούσε την ποινή.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος εισηγήθηκε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο υπέπεσε σε σφάλμα, απορρίπτοντας από τη μια τη μαρτυρία του παραπονούμενου, ως προς την ταυτότητα του προσώπου που τον κλώτσησε και από την άλλη να αποδεχτεί τη μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα της Γαλάτειας Ομήρου.
Η διαπιστωθείσα διάσταση μεταξύ της μαρτυρίας των δυο, έπρεπε να λειτουργήσει, υπέρ του εφεσείοντα και όχι εναντίον του, υποστήριξε ο κ. Ευσταθίου. Αποτελεί, η υπόθεση αυτή, κλασσική περίπτωση εσφαλμένης καθοδήγησης, κατέληξε.
Αντίθετη, επί του προκειμένου, η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου της εφεσίβλητης, εισηγούμενος ότι το πρωτόδικο δικαστήριο, δεν θεώρησε τον παραπονούμενο αναξιόπιστο, απλώς προτίμησε την εκδοχή της Γαλάτειας, ως προς το άτομο που επέφερε τη συγκεκριμένη κλωτσιά στο μάτι του παραπονούμενου.
Για να αντικρύσουμε το θέμα που εγείρεται, θεωρούμε απαραίτητο να σκιαγραφήσουμε τη μαρτυρία που είχε παρουσιαστεί και τον τρόπο που την αντίκρισε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Ο παραπονούμενος, η Γαλάτεια και άλλα άτομα βρίσκονται στο Club Secrets. Ο κατηγορούμενος με τη δική του παρέα βρίσκονται επίσης στον ίδιο κέντρο. Μεταξύ τους δημιουργείται μια συζήτηση, που δημιουργεί ένταση.
Λίγο αργότερα, έξω από το club, βρίσκονται άτομα μεταξύ των οποίων ο κατηγορούμενος και άλλοι. Ο παραπονούμενος προσπαθεί να περάσει. Συζητούν υπάρχει ένταση, αλληλοσπρώχνονται και ο παραπονούμενος πέφτει στο έδαφος.
Από το σημείο αυτό και μετά το πρωτόδικο δικαστήριο θεωρεί την εκδοχή του παραπονούμενου ως μη πειστική και ότι δεν είχε συνοχή, ιδιαιτέρως όπως εξελίχθησαν τα γεγονότα.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ο τρόπος διατύπωσης των ευρημάτων, ως προς την αξιοπιστία των μαρτύρων, θα μπορούσε να ήταν καλύτερος, πλην, όμως, ως εφετείο δεν εξετάζουμε την πυκνότητα του λόγου ή τη σωστή διατύπωση.
Καθήκον μας είναι να ελέγξουμε την ορθότητα της νομικής καθοδήγησης και αν τα συμπεράσματα του πρωτόδικου δικαστηρίου συνάδουν με την προσαχθείσα μαρτυρία. Είναι καλά νομολογημένο ότι διάδικος, ο οποίος αμφισβητεί ευρήματα αξιοπιστίας, θα πρέπει να ικανοποιήσει το Εφετείο για το εσφαλμένο τους με πολύ πειστικά επιχειρήματα. Αντιφάσεις και μικροδιαφορές είναι αναμενόμενες στην περιγραφή γεγονότων του είδους της παρούσας υπόθεσης μεταξύ της πρώτης αφήγησης και επεξηγήσεων στο Δικαστήριο. Bλ.: (Ηρακλέους κ.ά. ν. Αστυνομίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 49).
Επανερχόμενοι στα γεγονότα της υπόθεσης διαπιστώνουμε ότι η ύπαρξη πολλών ατόμων έξω από club, δεν αμφισβητείται. Η παρουσία του παραπονούμενου και του κατηγορούμενου, επίσης. Υπήρξε ένταση, αλληλοσπρωξίματα και κλωτσιές. Ο παραπονούμενος έπεσε στο έδαφος, και από κλοτσιά προήλθε ο τραυματισμός του. Όταν αυτός τελικά σηκώθηκε, ο κατηγορούμενος ήταν εκεί.
Ως προς το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα αναφορικά με τον τραυματισμό του παραπονούμενου το πρωτόδικο δικαστήριο δέχτηκε εξ ολοκλήρου τη μαρτυρία της Γαλάτειας. Αυτή βρισκόταν επίσης εκτός του club κοντά στη σκηνή και είχε την ευχέρεια να δει τα όσα είχαν διαδραματιστεί κατά το προαναφερθέν επεισόδιο. Είδε τον εφεσείοντα να κλοτσά τον παραπονούμενο ενώ ο τελευταίος βρισκόταν καταγής. Τη μαρτυρία αυτή την έκανε αποδεκτή το πρωτόδικο Δικαστήριο στην ολότητα της και σ' αυτή στήριξε την καταδικαστική απόφαση του.
Δεν έχουμε εντοπίσει, οποιοδήποτε σφάλμα στον τρόπο που καθοδηγήθηκε στο πρωτόδικο δικαστήριο, αποδεχόμενο τη μαρτυρία της Γαλάτειας. Εντόπισε τις αντιφάσεις που υπήρχαν και με βάση την υπόλοιπη αποδεχτή μαρτυρία, αποδέχτηκε μέρος της μαρτυρίας της κατηγορούσας αρχής και κατέληξε στα συμπεράσματα του.
Η ευθύνη για τον προσδιορισμό των γεγονότων βαρύνει το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να εκτιμήσει την αξιοπιστία τους στα πλαίσια της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης και η επέμβαση του Εφετείου, δικαιολογείται μόνο, όταν αυτά αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή έρχονται σε αντίθεση με αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας. Ευχέρεια για παραμερισμό ή ανατροπή των ευρημάτων αξιοπιστίας παρέχεται μόνο όταν κρίνονται εξ αντικειμένου ανυπόστατα. Βλ. (Ψάλτης ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 113).
Το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος κλότσησε τον παραπονούμενο στο μάτι, είναι συμπέρασμα που εξάγεται από την αποδεχθείσα, πρωτοδίκως, μαρτυρία και δεν εντοπίζουμε οποιοδήποτε νομικό σφάλμα.
Η μαρτυρία σε κάθε υπόθεση κρίνεται στην ολότητά της και δεν αξιολογείται απλά και μόνο από μερικά της στοιχεία κατ' απομόνωση. Βλ.: (Παπαδοπούλου ν. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 173)
Με γνώμονα τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.