|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 279
23 Απριλίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥΜΠΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Aρ. 7474)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έφεση εναντίον των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις οποίες κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν τεκμηριώθηκε λόγος για επέμβαση στην κρίση του Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων ήγειρε έφεση εναντίον της καταδίκης του στην κατηγορία πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης, κατά παράβαση του Άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε με το Νομο 111 του 1989. Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης το αρθρωτό όχημα του εφεσείοντος συγκρούστηκε διαδοχικά με δύο εξ αντιθέτου επερχόμενα οχήματα στο δεύτερο από τα οποία οδηγός ήταν ο Α. Κίτσιη που τραυματίστηκε θανάσιμα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο εφεσείων για άγνωστο λόγο παρεξέκλινε της πορείας του και οδήγησε το όχημά του στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Ο πρώτος οδηγός προσπάθησε με ελιγμό να αποφύγει τη σύγκρουση. Ο ίδιος ήταν τυχερός και τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν ελαφρά. Στη συνέχεια ο εφεσείων προσπάθησε να επαναφέρει το φορτηγό στην ορθή πορεία. Ο μακαρίτης που ακολουθούσε το προπορευόμενο όχημα προσπάθησε και ο ίδιος να αποφύγει τη σύγκρουση αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο συνήγορος του εφεσείοντος εισηγήθηκε ότι το σχεδιάγραμμα που παρουσίασε στο δικαστήριο ο ερευνητής της υπόθεσης, δεν αποτύπωσε ορθά τα πραγματικά στοιχεία, που έρχονται, κατά την άποψη του συνήγορου, σε αντίθεση με τις φωτογραφίες, όπου φαίνονται οι ζημιές των δύο αυτοκινήτων και δείχνουν τον τρόπο σύγκρουσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την έφεση αποφάνθηκε ότι δεν έχει υποδειχθεί οτιδήποτε που να διασαλεύει τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, οι οποίες αναπόφευκτα οδήγησαν στην καταδίκη του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 7334/2001), ημερομηνίας 29/5/2003, με την οποία βρέθηκε ένοχος στην κατηγορία της πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης, κατά παράβαση του Άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 111 του 1989.
Μ. Βορκάς, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Αρτεμίδης, Π.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος, στις 29 Μαΐου 2003, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στην κατηγορία πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης, κατά παράβαση του άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 , όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 111 του 1989.
Στην από ογδόντα-οκτώ σελίδες απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου εντοπίζουμε τα πιο κάτω ευρήματα.
Στις 28 Ιουλίου 2000, ο εφεσείων οδηγούσε το αρθρωτό όχημα αρ. εγγραφής YV 211, στον παλαιό δρόμο Λευκωσίας-Λεμεσού, με κατεύθυνση τη Λευκωσία, σύροντας ρυμουλκό με πλήρες εμπορευματοκιβώτιο. Από την αντίθετη κατεύθυνση οδηγείτο το όχημα SW 811 από τον Κώστα Ιωάννου, και πίσω από αυτό ακολουθούσε το διπλοκάμπινο όχημα ΕΚH 291, με οδηγό το μακαρίτη.
Σε κάποιο σημείο του δρόμου, και όταν το όχημα του εφεσείοντα βρισκόταν σε πολύ μικρή απόσταση από αυτό του Κώστα Ιωάννου, για άγνωστο λόγο ο εφεσείων παρεξέκλινε της πορείας του και οδήγησε το όχημα του στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Ο Κώστας Ιωάννου προσπάθησε με ελιγμό να αποφύγει τη σύγκρουση. Ο ίδιος ήταν τυχερός, τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν ελαφρά. Στη συνέχεια ο εφεσείων προσπάθησε να επαναφέρει το φορτηγό στην ορθή πορεία. Ο μακαρίτης, που όπως είπαμε πιο πριν, ακολουθούσε το προπορευόμενο όχημα του Κώστα Ιωάννου, προσπάθησε και ο ίδιος να αποφύγει τη σύγκρουση με το αρθρωτό όχημα του εφεσείοντα. Δεν μπόρεσε όμως. Τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν με τη δεξιά μπροστινή γωνία τους, και ο οδηγός του ΕΚΗ 291 Ανδρέας Κίτσιη τραυματίστηκε θανάσιμα. Οι πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης της μαρτυρίας που είχε ενώπιον του, και ιδιαίτερα της πραγματικής.
Στην υπό συζήτηση έφεση ο συνήγορος δεν αμφισβήτησε το γεγονός πως το όχημα του εφεσείοντα μπήκε στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Εισηγήθηκε όμως πως, το σχεδιαγράφημα που παρουσίασε στο δικαστήριο ο ερευνητής της υπόθεσης, δεν αποτύπωνε ορθά τα πραγματικά στοιχεία, που έρχονται, κατά την άποψη του συνήγορου, σε αντίθεση με τις φωτογραφίες, όπου φαίνονται οι ζημιές των δύο αυτοκινήτων που δείχνουν και τον τρόπο σύγκρουσης. Στη βάση αυτής της θέσης προσπάθησε να μας εξηγήσει, προβάλλοντας δικό του θεώρημα, ότι το δυστύχημα δεν έγινε όπως παρουσιάστηκε με τη μαρτυρία της κατηγορούσας αρχής.
Παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια της συζήτησης, και αυτή είναι και η κατάληξή μας, πως η αιτία της σύγκρουσης οφειλόταν στο γεγονός ότι ο εφεσείων οδήγησε, χωρίς καμιά εξήγηση, το αυτοκίνητο του από την αριστερή πλευρά του δρόμου στη δεξιά, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με τα δύο αυτοκίνητα που ερχόντουσαν από την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν μας έχει υποδειχθεί ο,τιδήποτε που να διασαλεύει τις διαπιστώσεις του δικαστηρίου, που συνοψίσαμε πιο πάνω, και οι οποίες αναπόφευκτα οδήγησαν στην καταδίκη του εφεσείοντα.
Η έφεση κρίνεται αβάσιμη και απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.