|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 2 ΑΑΔ 317
21 Ιουνίου, 2000
[NIKHTAΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΗ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6858)
Πλανοδιοπώληση ― Πλανοδιοπώληση αγαθών χωρίς γραπτή άδεια από το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας, κατά παράβαση του Άρθρου 111(1) και (4) του περί Δήμων Νόμου, Ν. 111/85 ― Εσκεμμένη παρακώλυση της διακίνησης στην οδό Λήδρας, κατά παράβαση του Άρθρου 124.1 του ίδιου Νόμου ― Το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε την απαιτούμενη άδεια, ήταν, ενόψει της προσαχθείσας μαρτυρίας, ορθό.
Τα αδικήματα διαπράχθηκαν στις 18.1.1999. Ο εφεσείων δεν εξασφάλισε άδεια πλανοδιοπώλησης για το έτος 1999. Ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος και στις δύο κατηγορίες.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντος απέσυρε την έφεση αναφορικά με την δεύτερη κατηγορία. Η έφεση εναντίον της πρώτης κατηγορίας απορρίφθηκε. Η εισήγηση του δικηγόρου του ότι θα έπρεπε να παρουσιαστεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο το έντυπο της άδειας που εκδίδεται από το Δήμο Λευκωσίας, προτού καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα πως ο εφεσείων δεν είχε άδεια, δεν ευσταθούσε. Η μαρτυρία που είχε ενώπιόν του το Δικαστήριο πως ο εφεσείων δεν είχε άδεια πλανοδιοπώλησης, ήταν αναντίλεκτη, και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε, ήταν ορθό.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Παρασκευαΐδου-Καρακάννα, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 15262/99), ημερομηνίας 22/11/99, με την οποία κρίθηκε ένοχος για τη διάπραξη του αδικήματος της πλανοδιοπώλησης χωρίς γραπτή άδεια από το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας, κατά παράβαση του Άρθρου 111(1) και (4) του Νόμου 111/85.
Σ. Δράκος, για τον Εφεσείοντα.
Α. Παντελίδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας σε δυο αδικήματα: (α) πλανοδιοπώληση χωρίς γραπτή άδεια από το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας, κατά παράβαση του άρθρου 111(1) και (4) του Νόμου, Ν.111/85, και (β) εσκεμμένη παρακώληση της διακίνησης στην οδό Λήδρας, κατά παράβαση του άρθρου 124.1(στ)(ι) του ίδιου Νόμου. Κατά τη διάρκεια της ενώπιον μας συζήτησης ο δικηγόρος του εφεσείοντα απέσυρε την έφεση αναφορικά με τη δεύτερη κατηγορία, επέμεινε όμως στην προώθησή της σε σχέση με την πρώτη. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρεια στα γεγονότα της υπόθεσης, που περιορίστηκαν στο ελάχιστο μετά την απόσυρση της έφεσης αναφορικά με τη δεύτερη κατηγορία. Παρέμεινε για την κρίση μας κατά πόσο από τη μαρτυρία που προσκομίστηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο η πρώτη κατηγορία αποδείκτηκε. Η σχετική μαρτυρία προήλθε από το διοικητικό λειτουργό στο Δήμο Λευκωσίας, υπεύθυνο για τις υφιστάμενες άδειες και όλα τα συναφή ζητήματα που αφορούν στην πλανοδιοπώληση. Αυτός κατέθεσε πως γνώριζε τον εφεσείοντα στον οποίο δεν εκδόθηκε άδεια πλανοδιοπώλησης για το 1999. Τα αδικήματα διαπράχθηκαν στις 18 του Γενάρη 1999. Ο εφεσείων δεν αντέκρουσε τη μαρτυρία αυτή, κάτι βεβαίως που θα μπορούσε εύκολα να κάνει, παρουσιάζοντας, αν είχε, τη σχετική άδεια.
Επί του προκειμένου, ο δικηγόρος του εφεσείοντα εισηγήθηκε πως θα έπρεπε να παρουσιαστεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο το έντυπο της άδειας που εκδίδεται από το Δήμο Λευκωσίας, προτού καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα πως ο εφεσείων δεν είχε την άδεια, αντικείμενο της κατηγορίας. Δεν έγινε πλήρως κατανοητό αυτό το επιχείρημα. Δεν συμμεριζόμαστε όμως τις απόψεις που εξέφρασε ο δικηγόρος του εφεσείοντα. Η πρωτόδικη απόφαση κρίνεται ως ορθή, γιατί η διαπίστωση της πρωτόδικης Δικαστού, από την μαρτυρία που είχε ενώπιόν της, πως ο εφεσείων δεν ήταν κάτοχος άδειας πλανοδιοπώλησης, ήταν αναντίλεκτη. Η έφεση απορρίπτεται με £40 έξοδα, που συμφωνήθηκαν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.