|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 401
15 Ιουλίου, 1999
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΕΛΕΠΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 6703)
Άδεια οδηγού — Στέρηση άδειας οδηγού για αμελή οδήγηση — Σημαντικός παράγων στην επιβολή της ποινής στέρησης αδείας είναι από τη μια η ανάγκη για συνετισμό του κατηγορουμένου και από την άλλη η προστασία του κοινωνικού συνόλου.
Ποινή — Αμελής οδήγηση — Εφεσείων ηλικίας 41 ετών — Οικογενειάρχης και επαγγελματίας — Λευκό ποινικό μητρώο — Συνεργασία με την Αστυνομία — Επιβολή προστίμου £500 και στέρηση δικαιώματος κατοχής ή απόκτησης άδειας οδηγού για περίοδο εννέα μηνών — Κρίθηκε έκδηλα υπερβολική και ακυρώθηκε κατ' έφεση ως προς το μέρος της που αφορά τη στέρηση της άδειας οδήγησης.
Ο εφεσείων που οδηγούσε στη Λεωφόρο Στροβόλου με ταχύτητα 30 χ.λ.μ. περίπου, μόλις διήλθε από διασταύρωση ελεγχόμενη από φώτα τροχαίας, πράσινα στη πορεία του, παρέσυρε πεζή ηλικίας 79 ετών, που επιχείρησε να διασταυρώσει από αριστερά προς δεξιά.
Ο εφεσείων, κατά την εκδίκαση της έφεσης, περιόρισε το παράπονό του στο μέρος της ποινής που αναφέρεται στη στέρηση άδειας.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο παράγων για επιβολή της στερητικής της άδειας οδηγού ποινής, δεν ικανοποιήθηκε στην παρούσα υπόθεση. Περαιτέρω η αμέλεια του εφεσείοντα, συγκρινόμενη με την αμέλεια του θύματος, είναι ελάχιστη. Η αρμόζουσα ποινή, είναι υπό τις περιστάσεις, η ποινή προστίμου.
Η έφεση επιτράπηκε. H ποινή διαφοροποιήθηκε ως ανωτέρω.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από το Γεώργιο Tσιελεπή, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 3 Mαΐου 1999, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Ποινική Yπόθεση Aρ. 24654/98) στην κατηγορία της αμελούς οδήγησης κατά παράβαση των Άρθρων 8 και 19 του Περί Mηχανοκινήτων Oχημάτων και Tροχαίας Kινήσεως Nόμου 86/72 και καταδικάστηκε από Xατζηγιάννη - Iωσήφ, E.Δ., σε πρόστιμο £500 και στέρηση του δικαιώματος να κατέχει ή αποκτήσει άδεια οδηγού για περίοδο εννιά μηνών.
Δ. Κούτρας, για Eφεσείοντα.
Χ. Χαραλάμπους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείων καταδικάστηκε, ύστερα από δική του παραδοχή σε κατηγορία για αμελή οδήγηση, σε πρόστιμο £500 και στέρηση του δικαιώματος να κατέχει ή αποκτήσει άδεια οδηγού για περίοδο εννιά μηνών. Εναντίον της ποινής ασκήθηκε η παρούσα έφεση.
Ο εφεσείων στις 7.3.1998 οδηγούσε το αυτοκίνητό του επί της Λεωφόρου Στροβόλου με ωριαία ταχύτητα 30 χλμ. περίπου. Μόλις διήλθε από διασταύρωση που ελεγχόταν από φώτα τροχαίας, πράσινα στην πορεία του, παρέσυρε πεζή που επιχείρησε να διασταυρώσει από αριστερά προς δεξιά.
Το θύμα που ήταν ηλικίας 79 χρονών μεταφέρθηκε στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας όπου κρατήθηκε για νοσηλεία στο νευροχειρουργικό θάλαμο. Αργότερα απεβίωσε.
Με την παρούσα έφεση προβάλλεται η θέση ότι κατά την επιμέτρηση της ποινής από το πρωτόδικο δικαστήριο δεν λήφθηκαν δεόντως υπ' όψιν τα ελαφρυντικά της υπόθεσης. Περαιτέρω τονίστηκε η κατά τον ισχυρισμό του εφεσείοντα παράλειψη του Δικαστηρίου να αναφερθεί ειδικά στη βοήθεια που παρέσχε στο ανακριτικό έργο της Αστυνομίας και στο γεγονός ότι, ενώ ήταν ο μοναδικός μάρτυρας και χωρίς τη μαρτυρία του δεν θα στοιχειοθετείτο αδίκημα, δεν παρέλειψε να εκθέσει τα πραγματικά γεγονότα.
Κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της έφεσης το παράπονο του εφεσείοντα περιορίστηκε στο μέρος της ποινής που αναφέρεται μόνο στη στέρηση αδείας.
Έχοντας εξετάσει τα περιστατικά της υπόθεσης και κυρίως τη μεγάλου βαθμού αμέλεια του θύματος και τη μικρή αντίστοιχα αμέλεια του εφεσείοντα, αλλά και τα άλλα ελαφρυντικά, θεωρούμε την επιβληθείσα ποινή υπερβολική υπό τις περιστάσεις.
Σημαντικός παράγοντας στην επιβολή της ποινής στέρησης αδείας είναι από τη μια η ανάγκη για συνετισμό του κατηγορουμένου και από την άλλη η προστασία του κοινωνικού συνόλου. Στην παρούσα υπόθεση ούτε το ένα φαίνεται να ισχύει, ούτε το άλλο. Ο εφεσείων είναι ηλικίας 41 ετών, οικογενειάρχης και επαγγελματίας χωρίς οποιοδήποτε προηγούμενο καταδίκης. Περαιτέρω, η αμέλεια που επέδειξε, σε σχέση με την αμέλεια του θύματος, είναι ελάχιστη. Θεωρούμε ότι η αρμόζουσα υπό τας περιστάσεις ποινή θα ήταν η ποινή προστίμου. Έτσι ακυρώνουμε την επιβληθείσα ποινή στέρησης της κατοχής άδειας οδήγησης.
Η πρωτόδικη απόφαση τροποποιείται ανάλογα και η επιβληθείσα ποινή περιορίζεται στο πρόστιμο των £500.
H έφεση επιτρέπεται. H ποινή διαφοροποιείται ως ανωτέρω.