|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 391
14 Ioυλίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Eφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 6701)
Αμελής οδήγηση — Σύγκρουση μεταξύ του αυτοκινήτου του εφεσείοντα, κατά την είσοδό του από πάροδο σε κύριο δρόμο, με το μοτοποδήλατο του παραπονουμένου στον κύριο δρόμο — Παράλειψη του εφεσείοντα να λάβει όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την ασφάλεια των διακινούμενων στον κύριο δρόμο — Επικύρωση της καταδίκης για αμελή οδήγηση από το Εφετείο.
Αμέλεια — Καθήκον επιμέλειας οδηγών που προσεγγίζουν τον κύριο δρόμο από παρόδους για την ασφάλεια των διακινούμενων στον κύριο δρόμο.
Ο εφεσείων εισήλθε από την οδό Δαιδάλου στην λεωφόρο Κυριάκου Μάτση στη Λευκωσία όταν η ορατότητα από το σημείο «Αλτ» προς τα δεξιά από όπου ερχόταν ο παραπονούμενος ήταν 50 μ. Η ορατότητα διευρύνεται ενώ ένας εισέρχεται στη λεωφόρο. Η σύγκρουση έγινε σε μικρή απόσταση (3 μ. 10 εκ.) από τη συμβολή της λεωφόρου με την οδό Δαιδάλου.
Ο εφεσείων προσβάλλει την καταδίκη του για αμελή οδήγηση και με την έφεσή του επιδιώκει την ανατροπή της ως εσφαλμένης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οδηγοί οχημάτων που διακινούνται στον κύριο δρόμο, έχουν προτεραιότητα στη χρήση του, δικαίωμα που οριοθετεί και το αντίστοιχο καθήκον που υπέχουν οδηγοί που προσεγγίζουν την κύρια αρτηρία από πάροδο, να αφίστανται από κάθε ενέργεια που το παραβιάζει. Η υποχρέωση αυτή στοιχειοθετεί το καθήκον επιμέλειας οδηγών που προσεγγίζουν τον κύριο δρόμο από παρόδους για την ασφάλεια των διακινουμένων στον κύριο δρόμο.
2. Ο εφεσείων κατά παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας προς τον παραπονούμενο, εισήλθε στη λεωφόρο και έφραξε την πορεία του. Η αλόγιστη αυτή ενέργεια του, υπήρξε η γενεσιουργός αιτία της σύγκρουσης που ακολούθησε.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης.
Έφεση εναντίον της καταδίκης από το Xρίστο Mιχαήλ, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 22 Aπριλίου 1999, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Ποινική Yπόθεση Aρ. 46125/98) στην κατηγορία της αμελούς οδήγησης κατά παράβαση των Άρθρων 8 και 19 του Περί Mηχανοκινήτων Oχημάτων και Tροχαίας Kινήσεως Nόμου (N. 86/72) και καταδικάστηκε από Iωαννίδη Πρ. E.Δ. σε £150 εγγύηση για 18 μήνες και σε £15 έξοδα.
O Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Ε. Ζαχαριάδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων προσβάλλει την καταδίκη του για αμελή οδήγηση και με την έφεσή του επιδιώκει την ανατροπή της ως εσφαλμένης. Παραγνωρίστηκαν, όπως ο ίδιος ανέπτυξε ενώπιόν μας, παράγοντες σχετικοί με τον καθορισμό της ευθύνης για το οδικό δυστύχημα, στο οποίο ενεπλάκη το αυτοκίνητο που οδηγούσε ΜUO53, και το μοτοποδήλατο ΕΒΚ726, που οδηγούσε ο παραπονούμενος στη λεωφόρο Κ. Μάτση (η λεωφόρος), στη Λευκωσία.
Όπως διαπιστώνει ο εκδικάσας την υπόθεση Δικαστής, το σημείο στο οποίο συγκρούστηκαν τα δύο οχήματα ήταν παραδεκτό γεγονός, όπως και η τελική τους θέση. Η σύγκρουση έγινε στη λεωφόρο κατά μήκος της οποίας όδευε ο παραπονούμενος, σε μικρή απόσταση (3μ. 10εκ.) από τη συμβολή της με την πάροδο, οδός Δαιδάλου, από την οποία εισχώρησε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα στον κύριο δρόμο. Το σημείο σύγκρουσης ευρίσκετο σχεδόν απέναντι από τη γραμμή του σημείου «Αλτ», η οποία διαχωρίζει τη λεωφόρο από την πάροδο. Η ορατότητα από τη διαχωριστική γραμμή προς την κατεύθυνση από την οποία ερχόταν ο παραπονούμενος, στα δεξιά του αυτοκινητιστή, ήταν 50μ. Η ορατότητα διευρύνεται ενώ ένας εισέρχεται στη λεωφόρο.
Συνεκτιμώντας την πραγματική μαρτυρία και τη μαρτυρία του παραπονουμένου την οποία αποδέκτηκε, το πρωτόδικο Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, ο εφεσείων εισήλθε στη λεωφόρο όταν η έλευση του παραπονουμένου ήταν ορατή, πράξη που εγκυμονούσε εμφανείς κινδύνους οι οποίοι εκδηλώθηκαν ευθύς μετά την είσοδό του, με τη σύγκρουση των δύο οχημάτων.
Ο εφεσείων υποστήριξε ότι η ταχύτητα του παραπονουμένου ήταν μεγαλύτερη εκείνης των 40-50 χιλιομέτρων την ώρα, που ο ίδιος καθόρισε και το Δικαστήριο αποδέκτηκε, ενώ αμφισβήτησε το εύρημα ότι η παρουσία του μοτοποδηλάτη ήταν ορατή όταν εισχώρησε στη λεωφόρο. Η βιαιότητα της σύγκρουσης των δύο οχημάτων αποτελεί, κατά τον εφεσείοντα, απόδειξη ότι η ταχύτητα του μοτοποδηλάτη ήταν μεγαλύτερη απ' ότι ο ίδιος κατέθεσε. Επιχειρηματολόγησε συγχρόνως ότι αν ο παραπονούμενος δεν οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα θα είχε τη δυνατότητα να ελέγξει το όχημά του και να προσπεράσει το αυτοκίνητό του από το πίσω μέρος και έτσι να αποφύγει τη σύγκρουση.
Δεν υπάρχει τίποτε ενώπιόν μας το οποίο να δημιουργεί ερωτηματικά για τα ευρήματα του Δικαστηρίου. Αντίθετα, η μικρή απόσταση που κάλυψε το αυτοκίνητο του εφεσείοντα μέσα στη λεωφόρο (3 μ. 10 εκ.) και ο τρόπος με τον οποίο τη διέσχισε, σχεδόν κάθετα, προμήνυαν τη σύγκρουση καθιστώντας την ουσιαστικά αναπόφευκτη. Οδηγοί οχημάτων που διακινούνται σε κύριο δρόμο έχουν προτεραιότητα στη χρήση του, δικαίωμα που οριοθετεί και το αντίστοιχο καθήκον που υπέχουν οδηγοί που προσεγγίζουν την κύρια αρτηρία από πάροδο, να αφίστανται από κάθε ενέργεια που το παραβιάζει. Η υποχρέωση αυτή στοιχειοθετεί το καθήκον επιμέλειας οδηγών που προσεγγίζουν τον κύριο δρόμο από παρόδους για την ασφάλεια των διακινούμενων στον κύριο δρόμο. Είναι αυτό το καθήκον επιμέλειας του εφεσείοντα προς τον μοτοποδηλάτη, εξ αντικειμένου προσδιοριζόμενο, που παραβίασε ο εφεσείων εισερχόμενος στη λεωφόρο.
Σε συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο διαπιστώνουμε ότι ο εφεσείων, κατά παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας προς τον παραπονούμενο, εισήλθε στη λεωφόρο και έφραξε την πορεία του. Η αλόγιστη αυτή του ενέργεια υπήρξε η γενεσιουργός αιτία της σύγκρουσης που ακολούθησε. Η έφεση κρίνεται ανεδαφική. Απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.