|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 43
26 Iανουαρίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ,
Eφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Eφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6380)
Ποινή — Παράλειψη παροχής αληθών στοιχείων ταυτότητος και διεύθυνσης σε αστυνομικό εν στολή κατά παράβαση των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (K.Δ.Π. 66/84) και του περί Μηχανοκινήτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (N. 86/72) — Στάθμευση οχήματος σε οδό σημασμένη κατά μήκος της με κίτρινη γραμμή κατά παράβαση των Κανονισμών και του περί Δήμων Νόμου του 1985 (N. 111/85), όπως τροποποιήθηκε — Λευκό ποινικό μητρώο — Επιβολή ποινής προστίμου £30 στην πρώτη κατηγορία και £20 στη δεύτερη — Διαταγή για καταβολή £5 ως έξοδα της διαδικασίας — Επικύρωση των ποινών κατ' έφεση.
Έφεση — Οι λόγοι έφεσης πρέπει να εκτίθενται με λεπτομέρεια και σαφήνεια στο εφετήριο.
Ο εφεσείων είναι οδηγός ταξί. Στάθμευσε το όχημά του παράνομα στη συμβολή των οδών Κ. Παντελίδη, Λήδρας και Ονασαγόρου. Παρουσιάστηκε αυτοπροσώπως τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση. Δεν ανέφερε στο εφετήριο τους λόγους στους οποίους εστήριζε την έφεσή του. Το Εφετείο έδειξε ελαστικότητα και τον άκουσε. Υποστήριξε ότι οι καθορισμένοι χώροι στάθμευσης των ταξί ήταν κατειλημμένοι από ιδιωτικά οχήματα και γι' αυτό δεν μπορούσε να σταθμεύσει το όχημά του εκεί. Αναγκάστηκε, ως εκ τούτου, να προχωρήσει πιο μπροστά και να σταθμεύσει σε απαγορευμένο χώρο.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας παρέπεμψε το Δικαστήριο στο πρακτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου, όπου καταγράφεται η μαρτυρία του αστυνομικού, που κατήγγειλε τον εφεσείοντα, η οποία αντέκρουε τα όσα αναφέρθηκαν από τον εφεσείοντα.
Το Εφετείο αποφάνθηκε ότι με δυσκολία δεν αυξάνει την ποινή προστίμου, που του έχει επιβληθεί, ελπίζοντας ότι ο εφεσείων, που δεν έχει προηγούμενα, θα αντιληφθεί την υποχρέωσή του να τηρεί τους νόμους και κανονισμούς της τροχαίας.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Σπύρου v. Αστυνομίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 406.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τον Aνδρέα Aθανασίου, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 4 Σεπτεμβρίου 1997, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Ποινική Yπόθεση Aρ. 16874/97) στις κατηγορίες:
α) παράλειψης παροχής αληθών στοιχείων ταυτότητας και διεύθυνσης σε αστυνομικό εν στολή κατά παράβαση των Kανονισμών 58(I) (KA) και 72 των περί Mηχανοκινήτων Oχημάτων και Tροχαίας Kινήσεως Kανονισμών του 1984 (K.Δ.Π. 66/84), και Άρθρων 5 και 19 του περί Mηχανοκινήτων Oχημάτων και Tροχαίας Kινήσεως Nόμου 86/72 και,
β) στάθμευσης οχήματος σε οδό σημασμένη κατά μήκος της με κίτρινη γραμμή κατά παράβαση των Kανονισμών 2, 58(I) (κγ), 71 και 72 των Kανονισμών και Άρθρου 88 του περί Δήμων Nόμου 111/85, όπως τροποποιήθηκε από το Nόμο 25/86 και το διάταγμα KΔΠ 29/73, και καταδικάστηκε από Iωαννίδη E.Δ., σε ποινή προστίμου £30 στην α΄ κατηγορία και £20 στη β΄ κατηγορία.
Ο εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Μ.Μαλαχτού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, με P. Bραχίμη, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε στις 4.9.97, μετά από ακροαματική διαδικασία, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας σε δυο πταίσματα:
(α) Παράλειψη παροχής αληθών στοιχείων ταυτότητος και διεύθυνσης σε αστυνομικό εν στολή κατά παράβαση των κ.κ. 58(I) (KA) και 72 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (Κ.Δ.Π.66/84), και άρθρων 5 και 19 του περί Μηχανοκινήτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72 και,
(β) Στάθμευση οχήματος σε οδό σημασμένη κατά μήκος της με κίτρινη γραμμή κατά παράβαση των Κανονισμών 2, 58(I) (κγ) 71 και 72 των Κανονισμών και άρθρο 88 του περί Δήμων Νόμου 111/85, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 25/86 και το διάταγμα ΚΔΠ 29/73.
Το Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή προστίμου £30 στην πρώτη κατηγορία και £20 στη δεύτερη. Διατάχθηκε επίσης να πληρώσει £5 έξοδα της διαδικασίας.
Στο πρωτόδικο Δικαστήριο, και ενώπιον μας, ο εφεσείων παρουσιάστηκε αυτοπροσώπως. Στο εφετήριο, το οποίο ετοίμασε ο ίδιος, και κάτω από το σχετικό χώρο για την διατύπωση των λόγων έφεσης, έγραψε: "οι λόγοι θα τους αναφέρω". Από την ορθογραφία του εφεσείοντα καταδεικνύεται πως είναι άτομο που δεν είχε το πλεονέκτημα μήτε καν στοιχειώδους μόρφωσης. Πρωτοδίκως είχε εκφράσει την αδικία, που αισθανόταν για τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε και αναφέρθηκε στα σχετικά γεγονότα, που φαίνεται να αποτελούν μόνιμη διαμάχη του ιδίου με τις Αρχές που εποπτεύουν την εφαρμογή των Κανονισμών που ρυθμίζουν τη στάθμευση οχημάτων γενικά, και ιδιαίτερα τους καθορισμένους χώρους στάθμευσης των ταξί. Ο εφεσείων είναι οδηγός ταξί.
Με αυστηρή εφαρμογή της νομολογίας μας θα μπορούσαμε να κρίνουμε πως δεν υπήρχε ενώπιον μας έγκυρη έφεση, εφόσον δεν αναφέρονται στο εφετήριο λόγοι στους οποίους στηρίζεται. (Δες: Νέαρχος Σπύρου ν. Αστυνομίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 406). Επειδή όμως ο εφεσείων χειρίστηκε προσωπικά την υπόθεση του, και διαπιστώσαμε πως ήθελε να εκφράσει τις θέσεις του αναφορικά με την καταδίκη του και ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της πολιτείας, δείξαμε ελαστικότητα και τον ακούσαμε. Με στεντόρεια φωνή, θυμωμένο και επιτιμητικό ύφος άρχισε να εκδηλώνεται εναντίον πάσης αρχής, περιλαμβανομένων και των Δικαστηρίων. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρεια στα όσα ακούσαμε. Ήταν ένα συνονθύλευμα κριτικής για τη δικαιοσύνη, την αστυνομία, κ.λπ. Αναφορικά με την έφεση, μας είπε πως οι καθορισμένοι χώροι στάθμευσης των ταξί ήσαν κατειλημμένοι από ιδιωτικά αυτοκίνητα, και γι' αυτό δεν μπορούσε να σταθμεύσει το όχημα του εκεί. Αναγκάστηκε ως εκ τούτου, να προχωρήσει πιο μπροστά και να σταθμεύσει σε απαγορευμένο χώρο.
Στην προσπάθεια μας να ερευνήσουμε το παράπονο του εφεσείοντα, που πιθανό να είχε σχέση με την επιβληθείσα ποινή, ρωτήσαμε τη δικηγόρο της Δημοκρατίας αν όντως έτσι είχαν τα γεγονότα. Μας παρέπεμψε στο πρακτικό του Δικαστηρίου, όπου καταγράφεται η μαρτυρία του αστυνομικού που κατήγγειλε τον εφεσείοντα, και σύμφωνα με την οποία υπήρχε ελεύθερος χώρος στον καθορισμένο χώρο για τα ταξί.
Μετά τη διευκρίνιση αυτή από τη δικηγόρο της Δημοκρατίας και σε απάντηση ο εφεσείων, στο ίδιο ύφος, παραδέκτηκε πως υπήρχε μεν χώρος να σταθμεύσει το ταξί του στον καθορισμένο χώρο αλλά απαιτεί να σταθμεύει πιο πέρα, όπου η πιάτσα είναι καλύτερη. Να σημειώσουμε, πως ο καθορισμένος χώρος για ταξί βρίσκεται στην όδο Κωστάκη Παντελίδη στη Λευκωσία, η οποία εφάπτεται της πλατείας Ελευθερίας που προεκτείνεται στις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου. Εκεί, στη συμβολή των πιο πάνω οδών είναι που ο εφεσείων θεωρεί, ως τον καλύτερο χώρο να σταθμεύει το ταξί του, γιατί, όπως μας είπε, "τούτο είναι η βιτρίνα της δουλειάς του".
Από τα πιο πάνω καταδεικνύεται πως η παρανομία του εφεσείοντα είναι σκόπιμη, και μάλιστα εκδηλώνει την πρόθεση του να τη συνεχίσει. Η έφεση απορρίπτεται. Με δυσκολία δεν αυξάνουμε την ποινή προστίμου, που του έχει επιβληθεί, ελπίζοντας ότι ο εφεσείων, που δεν έχει προηγούμενα, θα αντιληφθεί την υποχρέωση του να τηρεί τους νόμους και κανονισμούς της τροχαίας.
H έφεση απορρίπτεται.