ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Kυριάκος Βαρνάβα

Εφεσεί ων

και

Αστυνομίας

Εφεσίβλητης

---------------

22 Ιουνίου 1999

Για τον εφεσείοντα: Γ. Μιχαηλίδης.

Για την εφεσίβλητη Δημοκρατία: Χαρ. Χαραλάμπους.

--------------

Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.

--------------------

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος για το αδίκημα της αποθήκευσης πετρελαιοειδών άνευ αδείας κατά παράβαση εδαφίων του άρθρου 4 του περι Πετρελαιοειδών Νόμου Κεφ. 272 όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 64/75.

Η ίδια κατηγορία είχε προσαφθεί και κατά της εταιρείας Μοbil Oil Cyprus Ltd και ήταν παραδεκτό πως ο εφεσείων ήταν ένας από τους διευθυντές της. Η εταιρεία παραδέχθηκε ενοχή αλλά ο εφεσείων αμφισβήτησε τον όποιο συσχετισμό του προς το αδίκημα.

Το πρωτόδικο δικαστήριο βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα με αναφορά στους Ηalsbury's Laws of England, 3η έκδοση, Τόμος 6, παράγραφος 954 και στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Εταιρεία Visco Ltd κ.α. (1991) 2 ΑΑΔ 16. Αναφέρθηκε επίσης στο άρθρο 5Α(3) του Κεφ. 272 με την επεξήγηση πως αυτό καθορίζει ρητά την ποινική ευθύνη των αξιωματούχων εταιρείας. Το Δικαστήριο αναγνώρισε πως δεν είχε προσαχθεί άλλη μαρτυρία που να συνέδεε τον κατηγορούμενο με το αδίκημα αλλά θεώρησε πως ήταν ένοχος αφού, παρά την ανώμοτη δήλωση του πως απλώς ήταν ένας από τους διευθυντές και πως δεν εμπλεκόταν, δεν προσήγαγε ο ίδιος μαρτυρία πως το αδίκημα διεπράχθη από την εταιρεία εν αγνοία του ή πως "έλαβε τα ενδεικνυόμενα μέτρα σχετικά με την άδεια φύλαξης των πετρελαιοειδών".

Ο κ. Μιχαηλίδης υπέδειξε, και έχει δίκαιο, πως το απόσπασμα από τους Ηalsbury's (ανωτέρω) στο οποίο παρέπεμψε το πρωτόδικο δικαστήριο είναι εντελώς άσχετο με την υπόθεση. Σχέση με την ποινική ευθύνη αξιωματούχων εταιρείας έχει η παράγραφος 854 του ίδιου συγγράμματος αλλά ούτε και όσα αναφέρονται εκεί είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι άπτονται του θέματος που απασχόλησε το πρωτόδικο δικαστήριο. Επίσης είναι ορθή η εισήγηση του πως και η υπόθεση και το άρθρο που αναφέρθηκαν, είναι άσχετα. Η υπόθεση αφορούσε σε έφεση του Γενικού Εισαγγελέα κατά της ποινής για το αδίκημα της πώλησης τροφίμων με παραποιημένη χρονική ένδειξη λήξης, και δεν υπάρχει στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου οτιδήποτε σε σχέση με τα προαπαιτούμενα για τη θεμελίωση ποινικής ευθύνης των Διευθυντών της εταιρείας, οι οποίοι είχαν παραδεχθεί ενοχή. Το άρθρο 5Α(3) του νόμου σε σχέση με την ευθύνη προσώπων που ενεργούν υπό την ιδιότητα του διευθυντή οργανισμού, αφορά μόνο σε παράβαση του άρθρου 5Α(2) του νόμου σε σχέση με επιγραφές σε δοχεία που περιέχουν πετρελαιοειδές κλάσης Α.

Ο κ. Χαραλάμπους συμφώνησε με τον κ. Μιχαηλίδη. Αναγνώρισε πως δεν υπήρχε έρεισμα για την καταδίκη του εφεσείοντα και δεν υποστήριξε την έφεση. Συμφωνούμε με τις θέσεις των δυο πλευρών. Δεν υπήρχε ίχνος μαρτυρίας πάνω στη βάση οποιουδήποτε προσδιορισμένου νομικού ερείσματος που να καθιστούσε δυνατή την καταδίκη του εφεσείοντα.

Πριν τελειώσουμε οφείλουμε να αποδοκιμάσουμε για μια ακόμη φορά (βλ, μεταξύ άλλων και Παναγιώτης Χαραλάμπους Ρούσος ν. Αστυνομίας Ποινική ΄Εφεση 6442, 22.12.98) το γεγονός ότι η εκδίκαση της υπόθεσης συμπληρώθηκε τέσσερα χρόνια μετά την καταχώρηση της και αφού, πέραν του ενός δικαστές, δώδεκα φορές αν μετρήσαμε καλά, ανέβαλαν την ακρόαση της λόγω έλλειψης χρόνου.

Η έφεση επιτυγχάνει. Η καταδίκη και, βέβαια, η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα, παραμερίζονται. Επίσης, παραμερίζεται η διαταγή για πληρωμή από τον εφεσείοντα εξόδων της διαδικασίας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.

ΚΑΛΛΗΣ, Δ.

/Μσι.