|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 43
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική έφεση αρ.6380
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ/στωνΑνδρέας Αθανασίου
εφεσείων
- και -
Αστυνομία
εφεσίβλητη
........................
26.1.1999
Ο εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά
Για την εφεσίβλητη Αστυνομία: κα.Μ.Μαλαχτού - δικηγόρος της Δημοκρατίας με τον κ.Ρ.Βραχίμη
-------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε στις 4.9.97, μετά από ακροαματική διαδικασία, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας σε δυο πταίσματα:
(α) Παράλειψη παροχής αληθών στοιχείων ταυτότητος και διεύθυνσης σε αστυνομικό εν στολή κατά παράβαση των κ.κ. 58(I) (KA) και 72 των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών του 1984 (ΚΔΠ66/84), και άρθρων 5 και 19 του περί Μηχανοκινήτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου 86/72 και,
(β) Στάθμευση οχήματος σε οδό σημασμένη κατά μήκος της με κίτρινη γραμμή κατά παράβαση των Κανονισμών 2, 58(I) (κγ) 71 και 72 των Κανονισμών και άρθρο 88 του περί Δήμων Νόμου 111/85, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 25/86 και το διάταγμα ΚΔΠ 29/73.
Το Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή προστίμου £30 στην πρώτη κατηγορία και £20 στη δεύτερη. Διατάχθηκε επίσης να πληρώσει £5 έξοδα της διαδικασίας.
Στο πρωτόδικο Δικαστήριο, και ενώπιον μας, ο εφεσείων παρουσιάστηκε αυτοπροσώπως. Στο εφετήριο, το οποίο ετοίμασε ο ίδιος, και κάτω από το σχετικό χώρο για την διατύπωση των λόγων έφεσης, έγραψε: «οι λόγοι θα τους αναφέρω». Από την ορθογραφία του εφεσείοντα καταδεικνύεται πως είναι άτομο που δεν είχε το πλεονέκτημα μήτε καν στοιχειώδους μόρφωσης. Πρωτοδίκως είχε εκφράσει την αδικία, που αισθανόταν για τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε και αναφέρθηκε στα σχετικά γεγονότα, που φαίνεται να αποτελούν μόνιμη διαμάχη του ιδίου με τις Αρχές που εποπτεύουν την εφαρμογή των Κανονισμών που ρυθμίζουν τη στάθμευση οχημάτων γενικά, και ιδιαίτερα τους καθορισμένους χώρους στάθμευσης των ταξί. Ο εφεσείων είναι οδηγός ταξί.
Με αυστηρή εφαρμογή της νομολογίας μας θα μπορούσαμε να κρίνουμε πως δεν υπήρχε ενώπιον μας έγκυρη έφεση, εφόσον δεν αναφέρονται στο εφετήριο λόγοι στους οποίους στηρίζεται. (Δες: Νέαρχος Σπύρου ν. Αστυνομίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 406). Επειδή όμως ο εφεσείων χειρίστηκε προσωπικά την υπόθεση του, και διαπιστώσαμε πως ήθελε να εκφράσει τις θέσεις του αναφορικά με την καταδίκη του και ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της πολιτείας, δείξαμε ελαστικότητα και τον ακούσαμε. Με στεντόρεια φωνή, θυμωμένο και επιτιμητικό ύφος άρχισε να εκδηλώνεται εναντίον πάσης αρχής, περιλαμβανομένων και των Δικαστηρίων. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρεια στα όσα ακούσαμε. ΄Ηταν ένα συνονθύλευμα κριτικής για τη δικαιοσύνη, την αστυνομία, κ.λπ. Αναφορικά με την έφεση, μας είπε πως οι καθορισμένοι χώροι στάθμευσης των ταξί ήσαν κατειλημμένοι από ιδιωτικά αυτοκίνητα, και γι΄αυτό δεν μπορούσε να σταθμεύσει το όχημα του εκεί. Αναγκάστηκε ως εκ τούτου, να προχωρήσει πιο μπροστά και να σταθμεύσει σε απαγορευμένο χώρο.
Στην προσπάθεια μας να ερευνήσουμε το παράπονο του εφεσείοντα, που πιθανό να είχε σχέση με την επιβληθείσα ποινή, ρωτήσαμε τη δικηγόρο της Δημοκρατίας αν όντως έτσι είχαν τα γεγονότα. Μας παρέπεμψε στο πρακτικό του Δικαστηρίου, όπου καταγράφεται η μαρτυρία του αστυνομικού που κατήγγειλε τον εφεσείοντα, και σύμφωνα με την οποία υπήρχε ελεύθερος χώρος στον καθορισμένο χώρο για τα ταξί.
Μετά τη διευκρίνιση αυτή από τη δικηγόρο της Δημοκρατίας και σε απάντηση ο εφεσείων, στο ίδιο ύφος, παραδέκτηκε πως υπήρχε μεν χώρος να σταθμεύσει το ταξί του στον καθορισμένο χώρο αλλά απαιτεί να σταθμεύει πιο πέρα, όπου η πιάτσα είναι καλύτερη. Να σημειώσουμε, πως ο καθορισμένος χώρος για ταξί βρίσκεται στην όδο Κωστάκη Παντελίδη στη Λευκωσία, η οποία εφάπτεται της πλατείας Ελευθερίας που προεκτείνεται στις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου. Εκεί, στη συμβολή των πιο πάνω οδών είναι που ο εφεσείων θεωρεί, ως τον καλύτερο χώρο να σταθμεύει το ταξί του, γιατί, όπως μας είπε, «τούτο είναι η βιτρίνα της δουλειάς του».
Από τα πιο πάνω καταδεικνύεται πως η παρανομία του εφεσείοντα είναι σκόπιμη, και μάλιστα εκδηλώνει την πρόθεση του να τη συνεχίσει. Η έφεση απορρίπτεται. Με δυσκολία δεν αυξάνουμε την ποινή προστίμου, που του έχει επιβληθεί, ελπίζοντας ότι ο εφεσείων, που δεν έχει προηγούμενα, θα αντιληφθεί την υποχρέωση του να τηρεί τους νόμους και κανονισμούς της τροχαίας.
Δ.
Δ.
Δ.
/MAA