|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1995) 2 ΑΑΔ 167
16 Ιουνίου, 1995
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΛΑΖΑΡΟΣ ΧΑΤΖΗΦΟΡΑΔΟΣ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5850).
Ποινική Δικονομία — Κατηγορητήριο — Πολλαπλότητα — Κάθε κατηγορία πρέπει να περιέχει ένα μόνο αδίκημα — Το ερώτημα είναι κατά πόσο επηρεάστηκαν τα δικαιώματα του κατηγορουμένου.
Απόδειξη — Μαρτυρία — Διάσταση αναφορικά με το χρόνο διάπραξης αδικημάτων που αναφέρονται στο κατηγορητήριο και κατάθεσης μάρτυρα που δόθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου — Κρίθηκε επουσιώδης.
Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος από το πρωτόδικο Δικαστήριο στις κατηγορίες για ανέγερση οικοδομής χωρίς άδεια και χρησιμοποίηση οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό εγκρίσεως, κατά παράβαση του, περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου Κεφ. 96.
Η εισήγηση του συνηγόρου του στο πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι δεν αποδείκτηκε ο χρόνος ανέγερσης των υποστατικών, ότι τα υποστατικά δεν προσδιορίστηκαν και επίσης ότι οι κατηγορίες έπασχαν λόγω πολλαπλότητας, προβλήθηκαν και σαν λόγοι έφεσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, αποφάνθηκε ότι η υπεράσπιση δεν επηρεάστηκε καθόλου αφού τα υποστατικά περιγράφονταν με σαφήνεια στο κατηγορητήριο και επίσης ότι η διάσταση σε σχέση με τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, όπως διαγράφεται στην 1η κατηγορία και της κατάθεσης του βασικού μάρτυρα της υπόθεσης, είναι επουσιώδης λεπτομέρεια που δεν επηρεάζει την εγκυρότητα της δίκης. Επίσης, ότι δεν υπάρχει θέμα πολλαπλότητας των κατηγοριών, αφού δεν διατυπώνονται σ' αυτές παραπάνω από μία κατηγορία.
Η έφεση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
'Εφεση εναντίον της Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τους Λάζαρο Χατζηφόραδο και Υιούς Λτδ οι οποίοι βρέθηκαν ένοχοι στις 24 Σεπτεμβρίου, 1993, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 47/91) στις κατηγορίες (α) της ανέγερσης οικοδομής χωρίς άδεια και (β) της χρησιμοποιήσεως οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό εγκρίσεως, κατά παράβαση των άρθρων 10(1) και 20(1)(2)(3) του ιδίου νόμου, κατά παράβαση του άρθρου 3(1)(β) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 και καταδικάστηκαν από Παπαμιχαήλ, Ε.Δ. σε £15,- πρόστιμο στην 1η κατηγορία και £50,- πρόστιμο στη Δεύτερη κατηγορία. Εκδόθηκε επίσης διάταγμα κατεδάφισης εκτός αν εντός δύο μηνών εξασφαλιστεί άδεια από την Αρμόδια Αρχή. Διατάχθηκαν επίσης να πληρώσουν £350,- έξοδα.
Α. Ποιητής, για τους εφεσείοντες.
Γ. Νικολαϊδης, για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση θα δώσει ο δικαστής κ. Χρ. Αρτεμίδης
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα εταιρεία κρίθηκε από το Δικαστήριο Λάρνακας ένοχη σε δύο κατηγορίες:
(α) Ανέγερση οικοδομής χωρίς άδεια, κατά παράβαση του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ.96, άρθρο 3(1)(β) και,
(β) Χρησιμοποίηση οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό εγκρίσεως, κατά παράβαση των άρθρων 10(1) και 20(1)(2)(3) του ίδιου Νόμου.
Στην ακροαματική διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου η εφεσείουσα δεν προσκόμισε οποιαδήποτε μαρτυρία. Ο δικηγόρος της εισηγήθηκε στην τελική του αγόρευση πως οι λεπτομέρειες των κατηγοριών δεν αποδείχτηκαν. Συγκεκριμένα υπέβαλε πως δεν αποδείκτηκε ο χρόνος ανέγερσης των επίδικων υποστατικών που αναφέρονται στο κατηγορητήριο και πως δεν προσδιορίστηκαν στην προσαχθείσα μαρτυρία, με το βάρος αποδείξεως που απαιτείται σε ποινική υπόθεση, τα υποστατικά στα οποία αφορούν οι κατηγορίες. Υπέβαλε επίσης πως οι κατηγορίες είναι ελαττωματικές λόγω πολλαπλότητας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απορρίπτοντας τις πιο πάνω θέσεις κατέληξε στο συμπέρασμα πως το κατηγορητήριο είχε αποδεικτεί.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας επανέλαβε με ευκρίνεια ενώπιον μας στη σύντομη αγόρευσή του τα ίδια ζητήματα με τα οποία ασχολήθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Συμφωνούμε -απόλυτα με την άποψη που εξέφρασε ο δικαστής πάνω σε όλες τις εισηγήσεις που έκαμε ο δικηγόρος της εφεσείουσας.
Οι δύο κατηγορίες δεν πάσχουν από πολλαπλότητα. Δεν διατυπώνονται σ' αυτές παραπάνω από μια κατηγορία. Το γεγονός πως στις λεπτομέρειες αναφέρονται 3 υποστατικά, που καθορίζεται σε ποία τεμάχια έχουν ανεγερθεί, δεν δημιούργησε σύγχυση στην υπεράσπιση του κατηγορουμένου. Τα υποστατικά περιγράφονται στις λεπτομέρειες επαρκώς, με αναφορά στα κτηματολογικά στοιχεία των τεμαχίων πάνω στα οποία ανεγέρθηκαν, δηλαδή το ένα στο τεμάχιο 178, ενώ τα άλλα δύο στο 166, με μέρος του ενός από αυτά να μπαίνει και στο 178. Η κατηγορία είναι μία και απλώς αφορά σε τρία υποστατικά.
Είναι γεγονός πως στις λεπτομέρειες της 1ης κατηγορίας αναφέρεται πως η ανέγερση των υποστατικών έγινε "από εξαετίας και κατά ημερομηνίαν άγνωστον". Ο δικηγόρος της εφεσείουσας μας παρέπεμψε στην κατάθεση ενός βασικού μάρτυρα, του Πέτρου Σώζου, ο οποίος πράγματι είπε πως είδε μέρος των υποστατικών να ανεγείρεται το 1981 και το υπόλοιπο το 1985. Με βάση αυτό ο συνήγορος της εφεσείουσας υποστήριξε πως τα υποστατικά, που κτίστηκαν το 1981, δεν καλύπτονται από τη χρονική περίοδο που διαγράφεται στο κατηγορητήριο, δηλαδή της εξαετίας. Για τους λόγους που ανέπτυξε υπέβαλε πως πρέπει να διαταχθεί επανεκδίκαση της υπόθεσης, εφόσον δεν μπορεί να καθοριστεί ποία υποστατικά καλύπτονται από τη χρονική περίοδο που αναφέρεται στο κατηγορητήριο και ποία όχι.
Είμαστε της γνώμης πως και αυτή η εισήγηση του δικηγόρου της εφεσείουσας είναι αβάσιμη. Η υπεράσπιση δεν επηρεάστηκε ποσώς. Τα επίδικα υποστατικά περιγράφηκαν με σαφήνεια στις δύο κατηγορίες. Η διάσταση σε σχέση με το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων, όπως διαγράφεται στην 1η κατηγορία, και της κατάθεσης του μάρτυρα είναι επουσιώδης λεπτομέρεια που δεν άπτεται της εγκυρότητας της δίκης. Εξάλλου η σχετική μαρτυρία αναφέρεται σε χρόνο μεταγενέστερο της ημερομηνίας που τέθηκε σε ισχύ ο περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμος, Κεφ.96.
Η έφεση απορρίπτεται. Δεν γίνεται διαταγή για έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.