|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 2 ΑΑΔ 139
9 Ιουνίου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΠΕΤΡΟΣ Μ. ΠΕΤΡΑΚΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5966).
Ποινή — Εγκατάλειψη οχήματος κατά τρόπο που ήταν δυνατόν να παρακωλύσει αδικαιολόγητα την τροχαία κίνηση, κατά παράβαση των περί Τροχαίας Δημοτικών Κανονισμών Λευκωσίας και του περί Δήμων Νόμου 111/85, όπως τροποποιήθηκε — Επιβολή προστίμου £25,- και £15,- έξοδα.
Ανθρώπινα Δικαιώματα — Σύνταγμα Άρθρα 30.3 και 12.5 — Κατοχυρώνουν τα δικαιώματα κατηγορουμένου να παρουσιαστεί ενώπιον του Δικαστηρίου και να προβεί στην υπεράσπιση του.
Επανεκδίκαση — Παραμερισμός καταδίκης που επιβλήθηκε στην απουσία κατηγορουμένου για σκοπούς σωστής απονομής της δικαιοσύνης — Διαταγή για επανεκδίκαση.
Ο κατηγορούμενος που είναι δικηγόρος, δεν παραδέχθηκε ενοχή στην κατηγορία ότι εγκατέλειψε το όχημα του εντός των τειχών της Λευκωσίας κατά τρόπο που ήταν δυνατό να παρακωλύσει αδικαιολόγητα την τροχαία ή άλλη κίνηση. Η υπόθεση αναβλήθηκε τέσσερις συνολικά φορές κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου του Δικαστηρίου. Την ημέρα που η υπόθεση ήταν πάλι ορισμένη για ακρόαση, ο κατηγορούμενος εισήλθε δύο φορές στην αίθουσα του Δικαστηρίου αλλά δεν ήταν παρών κατά τη στιγμή που το Δικαστήριο επιλήφθηκε της υπόθεσης του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στα συνταγματικά δικαιώματα κάθε κατηγορουμένου να προβεί στην υπεράσπισή του βάσει των Άρθρων 30.3 και 12.5 του Συντάγματος, τόνισε ότι ο κατηγορούμενος έπρεπε κάτω από τις περιστάσεις να αναζητηθεί ή να του παρασχεθεί κάποιο χρονικό περιθώριο για να ανταποκριθεί στην κλήση της υπόθεσης του. Επίσης η δήλωση του δικηγόρου του Δήμου Λευκωσίας , η οποία εν πάση περιπτώσει δεν έγινε κακή τη πίστει, ότι δεν έβλεπε τον κατηγορούμενο στην αίθουσα του Δικαστηρίου, παραπλάνησε το Δικαστήριο το οποίο στηριζόμενο σε λανθασμένα δεδομένα προχώρησε σε απόδειξη της υπόθεσης.
Η καταδίκη του κατηγορουμένου παραμερίζεται για σκοπούς σωστής απονομής της δικαιοσύνης.
Διατάσσεται επανεκδίκαση. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
'Εφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τον Πέτρο Μ. Πετράκη ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 20 Δεκεμβρίου, 1994, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 20659/93) στην κατηγορία της εγκατάλειψης του οχήματός του κατά τρόπο που ήταν δυνατόν να παρακωλήσει αδικαιολόγητα την τροχαία κίνηση κατά παράβαση των Κανονισμών 14(ε) & 17 των περί Τροχαίας Δημοτικών Κανονισμών Λευκωσίας 1965 -1973 και των άρθρων 88(1)(γ)(2)(3)(4) και 140 (3)(4)(5) του περί Δήμων Νόμου 111/85 όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 25/86, και καταδικάστηκε από Γιασεμή, Ε.Δ. σε £25,-πρόστιμο και £15,- έξοδα.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά.
Κ. Ιντιάνος, για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα εκδώσει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Στην παρούσα υπόθεση ο κατηγορούμενος που είναι δικηγόρος, κατηγορείτο ότι στις 3.3.1993, εντός των δημοτικών ορίων Λευκωσίας, εγκατέλειψε το όχημά του κατά τρόπο που ήταν δυνατόν να παρακωλύσει αδικαιολόγητα την τροχαία ή άλλη κίνηση. Ο κατηγορούμενος δεν παραδέχτηκε ενοχή και η υπόθεσή του ορίστηκε για ακρόαση. Ατυχώς η ακρόαση αναβλήθηκε τέσσερις συνολικά φορές, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου του Δικαστηρίου. Στις 10.30 π.μ. της 20.12.1994, που η υπόθεση ήταν και πάλι ορισμένη για ακρόαση, ο κατηγορούμενος όταν αντιλήφθηκε ότι το Δικαστήριο ήταν απασχολημένο με την εκδίκαση των πρώτων εμφανίσεων μετέβη σε άλλα Δικαστήρια για να επιληφθεί υποθέσεων του και επέστρεψε στις 11.10 π.μ., για να πληροφορηθεί όμως από το δικηγόρο του Δήμου Λευκωσίας ότι κατά την απουσία του η Κατηγορούσα Αρχή είχε ήδη αποδείξει την υπόθεσή της. Ο κατηγορούμενος παρεπονέθηκε σχετικά, αλλά το Δικαστήριο απλώς τον πληροφόρησε ότι είχε ήδη επιληφθεί της υπόθεσής την οποία συνεπώς θεωρούσε περατωθείσα. Εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου ο κατηγορούμενος άσκησε έφεση.
Τα γεγονότα της υπόθεσης που είναι απλά, ουσιαστικά δεν αμφισβητήθηκαν. Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσιβλήτων παραδέχθηκε ότι ο κατηγορούμενος εισήλθε στην αίθουσα του Δικαστηρίου στις 11.10 π.μ.. Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι ο δικηγόρος που εμφανιζόταν για το Δήμο Λευκωσίας και ο οποίος ας σημειωθεί ήταν άλλος από το δικηγόρο που εμφανίστηκε στην έφεση, δεν αντιλήφθηκε στις 10.30 π.μ. τον κατηγορούμενο όταν αυτός, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, εισήλθε στην αίθουσα του Δικαστηρίου.
Κάθε κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να παρουσιαστεί ενώπιον του Δικαστηρίου και να προβεί στην υπεράσπισή του (βλ. Άρθρα 30.3 και 12.5 του Συντάγματος). Στην παρούσα υπόθεση ο κατηγορούμενος όλες τις φορές που η υπόθεσή του είχε αναβληθεί ήταν παρών, ενώ τη φορά που ήταν αναγκασμένος να απουσιάσει, διόρισε δικηγόρο για να τον εκπροσωπήσει. Ακόμα και την ημέρα κατά την οποία το Δικαστήριο προχώρησε σε απόδειξη της υπόθεσης, προσήλθε στο Δικαστήριο στις 10.30 π.μ. και ξανά στις 11.10 π.μ.. Όλη η συμπεριφορά του κατηγορούμενου δείχνει ότι είχε εκδηλώσει επανειλημμένα την πρόθεσή του να παρουσιαστεί ενώπιον του Δικαστηρίου, να δικαστεί και να χειριστεί την υπεράσπισή του. Ο κατηγορούμενος δεν ήταν βέβαια παρών στην αίθουσα του Δικαστηρίου κατά τη στιγμή που το Δικαστήριο επιλήφθηκε της υπόθεσής του. Όμως εκτός του ότι βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή των Δικαστηρίων, προσήλθε δύο φορές στη συγκεκριμένη αίθουσα για να παρακολουθήσει την πορεία της υπόθεσής του και μάλιστα, σε χρονικά διαστήματα που δεν απείχαν πολύ μεταξύ τους. Κάτω από τις περιστάσεις θα έπρεπε να αναζητηθεί ή να του δοθεί κάποιο χρονικό περιθώριο για να ανταποκριθεί στην κλήση της υπόθεσης του. Από την προϊστορία της υπόθεσης, όπως παρουσιάζεται στα σχετικά πρακτικά, φαίνεται ότι ο κατηγορούμενος θα μπορούσε λογικά να αναμένει ότι, όπως είχε γίνει και τις προηγούμενες φορές, το Δικαστήριο θα επιλαμβανόταν της υπόθεσης και θα τον πληροφορούσε, σε κάποιο στάδιο πριν την έναρξη της ακρόασης, αν αυτή τη φορά το Δικαστήριο θα προχωρούσε με την ακρόαση της υπόθεσης, ή αν θα την ανέβαλλε.
Πιστεύουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παραπλανήθηκε από τη δήλωση του δικηγόρου του Δήμου Λευκωσίας ότι δεν έβλεπε τον κατηγορούμενο στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Η δήλωση αυτή, στην οποία δεν αποδίδεται εν πάση περιπτώσει κακή πίστη, ήταν εσφαλμένη και το Δικαστήριο στηριζόμενο σε λανθασμένα δεδομένα προχώρησε σε απόδειξη της υπόθεσης. Κάτω από τις περιστάσεις βρίσκουμε ότι για σκοπούς σωστής απονομής της δικαιοσύνης η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου θα πρέπει να παραμεριστεί και παραμερίζεται. Η υπόθεση να τεθεί εκ νέου ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας προς εκδίκαση.
Καμιά διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η έφεση επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.