|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
PHILIPPOU ν. ODYSSEOS (1989) 1 CLR 1
Ιωαννίδης Λούης και Άλλος ν. Oblique Fashions Ltd (2001) 1 ΑΑΔ 1119
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:A283
(2014) 1 ΑΑΔ 883
28 Απριλίου, 2014
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΦΟΙΒΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ,
Εφεσείουσα,
v.
ΚΩΣΤΑ ΚΥΠΡΙΑΝΙΔΗ
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 114/2010)
Σύνταγμα ― Θεμελιώδη δικαιώματα ― Δικαίωμα διαδίκου να έχει συνήγορο της εκλογής του ― Άρθρο 12(5)(γ) σε συνδυασμό με το Άρθρο 30(3)(δ) του Συντάγματος ― Το δικαίωμα δεν είναι απεριόριστο και ορθά απορρίφθηκε το αίτημα της εφεσείουσας για αναβολή ― Το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε στην εφεσείουσα τη δυνατότητα να έχει συνήγορο της δικής της επιλογής, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογείτο να παρέχει στη διάδικο δικαίωμα συνεχών αναβολών ― Ύπαρξη προηγούμενων δοθεισών αναβολών ― Δεν επρόκειτο για περίπτωση όπου η εφεσείουσα βρέθηκε εξ απροόπτου χωρίς εκπροσώπηση κατά την ακρόαση.
Δίκη ― Χορήγηση αναβολής ― Για ικανοποίηση του αιτήματος αναβολής θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η καθυστέρηση που παρατηρείται στην άλλη πλευρά ― Δεν μπορεί να μη συνυπολογίζεται και η επιβάρυνση του συστήματος, αλλά και των φορολογουμένων, από συνεχείς καθυστερήσεις.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της].
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ιωαννίδη ν. Oblique Fashions Ltd (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 1119,
Αργυρού ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 1,
Γεωργίου ν. Καρυδά (2007) 1 Α.Α.Δ. 576.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Λοΐζου, Ε.Δ.), (Έφεση Αρ. 1246/07), ημερομηνίας 18/2/2010.
Κ. Γεωργιάδου (κα), για εφεσείοντα.
Ex tempore
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει η Δικαστής Μιχαηλίδου.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Mε την παρούσα έφεση εφεσιβάλλεται η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με συνολικά τρεις λόγους. Ενώπιον μας υποστηρίχθηκε μόνο ο πρώτος ενώ οι άλλοι δύο έχουν εγκαταλειφθεί. Επί της ουσίας όμως θα λέγαμε παρά ταύτα ότι δεν φαίνεται να μπορούσαν να υποστηριχθούν με σοβαρότητα και θα μπορούσαν να απορριφθούν συνοπτικά εφόσον δεν υποστηρίζονται ούτε από τα πρακτικά, αλλά ούτε και από την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ειδικότερα, όσον αφορά τον τρίτο λόγο έφεσης, αυτός εξ υπαρχής δεν είχε λόγο ύπαρξης, εφόσον τα πρακτικά δόθηκαν στην εφεσείουσα εγκαίρως.
Παραμένει λοιπόν ως μόνος λόγος έφεσης η άρνηση του Δικαστηρίου να παράσχει στην εφεσείουσα αναβολή κατά το χρόνο της ακρόασης όταν ο δικηγόρος της αποσύρθηκε λόγω διαφωνίας στο χειρισμό της υπόθεσης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο για να απορρίψει το αίτημα στηρίχθηκε στην υπόθεση Ιωαννίδη ν. Οblique Fashions Ltd (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 1119.
Ο διάδικος και εδώ η εφεσείουσα, έχει δικαίωμα να τύχει υπεράσπισης ή προώθησης της αγωγής της από συνήγορο της ιδίας τού επιλογής, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 12(5)(γ) σε συνδυασμό με το Άρθρο 30(3)(δ) του Συντάγματος, αρχή όμως που όπως τονίστηκε στην Αργυρού ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 1 και υιοθετήθηκε στην Ιωαννίδη (ανωτέρω), δεν μπορεί να παρέχει σε ένα διάδικο το δικαίωμα συνεχών αναβολών.
Με αναδρομή στα πρακτικά αλλά και από την ίδια την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου διαπιστώνουμε ότι η εφεσείουσα η οποία ξεκίνησε να προωθεί την υπόθεση από μόνη της, σε κάθε μία από τις ημερομηνίες κατά τις οποίες ήταν ορισμένη η υπόθεση για ακρόαση ζητούσε για διάφορους λόγους αναβολή. Δεν θα αναφερθούμε με λεπτομέρεια στις ημερομηνίες. Υιοθετούμε τα όσα το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρει στην απόφαση του. Όπως και ζήτησε και στις 15.12.09 για να διορίσει δικηγόρο της επιλογής της. Παρά την ύπαρξη ένστασης εκ μέρους της άλλης πλευράς, το Δικαστήριο ικανοποίησε το αίτημα και μάλιστα όρισε τη συνέχιση της ακρόασης κατά το χρόνο που επιθυμούσε η ίδια η εφεσείουσα. Σε κάθε περίπτωση όμως, σημειώνουμε, ότι το Δικαστήριο παρά τις ενστάσεις που πρόβαλε κάθε φορά η άλλη πλευρά, δέχθηκε το αίτημα για αναβολή και έδωσε την ευκαιρία στην εφεσείουσα, όχι μόνο να προωθήσει την υπεράσπιση της, αλλά και να βρει και να διορίσει δικηγόρο της επιλογής της. Στις 15.1.10 η εφεσείουσα διόρισε δικηγόρο της επιλογής της ο οποίος μάλιστα δεν ήταν παρών κατά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας. Δόθηκε από το Δικαστήριο και πάλι χρόνος για να εμφανιστεί ο συνήγορος της εφεσείουσας. Αμέσως μετά το διορισμό του ζητήθηκε αναβολή για μια εβδομάδα για να μελετηθεί η υπόθεση και ενόψει του ότι υπήρχε πιθανότητα συμβιβασμού. Το αίτημα εγκρίθηκε και η υπόθεση ορίστηκε για συνέχιση, σημειώνουμε ότι βρισκόταν στο στάδιο των τελικών αγορεύσεων. Είναι τότε που ο δικηγόρος της εφεσείουσας ζήτησε να αποσυρθεί λόγω διαφωνίας με την εφεσείουσα.
Σε κάθε περίπτωση καταλήγουμε ότι δόθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο η δυνατότητα στην εφεσείουσα να έχει συνήγορο της δικής της επιλογής, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν βλέπουμε πώς θα δικαιολογείτο να παρέχει στη διάδικο δικαίωμα συνεχών αναβολών. Ο δικηγόρος της εφεσείουσας είχε στη διάθεση του είκοσι ημέρες για να τη συμβουλεύσει αναλόγως και η ίδια η εφεσείουσα είχε στη διάθεση της χρόνο για να διορίσει άλλο δικηγόρο, αν διαφωνούσε με το χειρισμό της υπόθεσης, πριν από την ημερομηνία συνέχισης της ακρόασης. Εδώ δεν πρόκειται για περίπτωση όπου η εφεσείουσα βρέθηκε εξ απροόπτου χωρίς εκπροσώπηση κατά την ημερομηνία της ακρόασης (Γεωργίου ν. Καρυδά (2007) 1 Α.Α.Δ. 576).
Το δικαίωμα δεν είναι απεριόριστο και ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα για αναβολή. Σε κάθε περίπτωση είναι ορθή κρίνουμε η θέση της συνηγόρου του εφεσίβλητου ότι για ικανοποίηση του αιτήματος θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η καθυστέρηση που παρατηρείται στην άλλη πλευρά. Για να προσθέσουμε, ότι δεν μπορεί να μη συνυπολογίζεται και η επιβάρυνση του συστήματος, αλλά και των φορολογουμένων, από συνεχείς καθυστερήσεις και μάλιστα σε υποθέσεις τέτοιας φύσης και τέτοιας αξίωσης. Πρόκειται για ποσό Λ.Κ.88 και τα έξοδα με τα οποία επιβαρύνθηκε το δημόσιο και οι φορολογούμενοι είναι δυσανάλογα με το χρόνο που αφιερώθηκε και τις ευκαιρίες που δόθηκαν στην εφεσείουσα, για να προβάλει την υπεράσπιση της.
Η έφεση απορρίπτεται ως αβάσιμη με έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.