|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 2061
6 Δεκεμβρίου, 2011
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
OSCAR SHIPPING PTE LTD,
Ενάγοντες,
v.
ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ASPHODEL,
ΣΗΜΑΙΑΣ ΛΙΒΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
ΣΕ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εναγόμενου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 22/2011)
Ναυτοδικείο ― Ένταλμα σύλληψης φορτίου ― Κατά πόσο η αγωγή, στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη το ένταλμα σύλληψης, ορθά στρεφόταν in rem εναντίον του φορτίου ή θα έπρεπε να είχε στραφεί in personam κατά των ιδιοκτητών του φορτίου.
Ναυτοδικείο ― Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου ― Εφαρμογή του Administration of Justice Act 1956 στην Κύπρο, δυνάμει του Άρθρου 19(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960 (Ν. 14/60) ― Το Άρθρο 1 του Administration of Justice Act καθορίζει λεπτομερώς τη ναυτική δικαιοδοσία του High Court της Αγγλίας και το Άρθρο 3 του ιδίου νομοθετήματος καθορίζει τον τρόπο άσκησης της ναυτικής δικαιοδοσίας (Mode of exercise of Admiralty Jurisdiction).
Στο πλαίσιο αγωγής in rem εναντίον φορτίου ρυζιού που βρισκόταν επί του πλοίου σημαίας Λιβερίας και αγκυροβολημένου στο λιμάνι Λεμεσού, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του επίδικου φορτίου pendente lite και δυνάμει μεταγενέστερου διατάγματος το επίδικο φορτίο πωλήθηκε σε δημοπρασία.
Οι ιδιοκτήτες του φορτίου καταχώρησαν αίτηση με την οποία ζητούσαν διάφορες θεραπείες όπου μεταξύ των οποίων έθεσαν και ζήτημα δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου ζητώντας παραμερισμό της αγωγής.
Οι αιτητές υποστήριξαν μεταξύ άλλων ότι:
α) Με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 3 του Administration of Justice Act 1956 της Αγγλίας και με αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης, το δικαστήριο στερείτο δικαιοδοσίας για επίλυση της διαφοράς.
β) Ο ναύλος για τη μεταφορά του φορτίου είχε πληρωθεί και ενόψει τούτου, αν υπήρξε οποιαδήποτε καθυστέρηση προκληθείσα από τους ιδιοκτήτες του φορτίου κατά την εκφόρτωση, ως ήταν η υπόθεση των καθ' ων η αίτηση, αυτή η καθυστέρηση ενδεχομένως να συνιστούσε παράβαση η οποία δεν είχε σχέση με το φορτίο ώστε αυτό να καθίστατο υποκείμενο αγωγής.
γ) Για να μπορούσε το Δικαστήριο εκ του νόμου να αναλάβει δικαιοδοσία σε αγωγή εναντίον του φορτίου θα έπρεπε τα προς επίλυση επίδικα θέματα να σχετίζονταν άμεσα και αυστηρά είτε με το ίδιο το φορτίο είτε να υπήρχε συμφωνία μεταξύ των ιδιοκτητών του φορτίου και των ιδιοκτητών του πλοίου η οποία να παρείχε στους τελευταίους δικαίωμα επίσχεσης (maritime lien) επί του φορτίου.
δ) Δεν συνέτρεχε, ούτε η μια ούτε η άλλη προϋπόθεση αλλά ούτε και οι καθυστερήσεις demurrages δημιούργησαν υπέρ των ιδιοκτητών του πλοίου δικαίωμα maritime lien επί του φορτίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το Άρθρο 1(1) και (h) του Administration of Justice Act παρέχει ευρύ πεδίο δικαιοδοσίας αναφορικά με οποιαδήποτε αξίωση απορρέουσα από οποιαδήποτε συμφωνία μεταφοράς εμπορευμάτων επί πλοίου ή σε σχέση με τη χρήση ή ναύλωση του πλοίου. Με βάση τις πρόνοιες της εν λόγω διάταξης, το δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της διαφοράς εφόσον αυτή εκπήγαζε από συμφωνία μεταφοράς του εναγόμενου φορτίου επί του συγκεκριμένου πλοίου.
2. Οι θεραπείες οι οποίες ζητούνταν με την αγωγή σε συνάρτηση προς ό,τι προέκυπτε από την αλληλογραφία μεταξύ ιδιοκτητών του φορτίου και ιδιοκτητών του πλοίου περί καθυστερήσεων και ανάληψης υποχρέωσης από τους πρώτους για καταβολή αποζημιώσεων, αποκάλυπταν εκ πρώτης όψεως ότι είχε δημιουργηθεί υπέρ των καθ' ων η αίτηση, ναυτικό προνόμιο επίσχεσης (lien) επί του φορτίου οπότε μπορούσε εν προκειμένω να τύχουν εφαρμογής και οι πρόνοιες του Άρθρου 3 του Administration of Justice Act 1956.
3. Υπήρχε δικαιοδοσία για να αποφασιστεί η αγωγή των εναγόντων εναντίον του εναγόμενου φορτίου.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Grade One Shipping Ltd, Owners of the Cyprus Ship "Crios II" No. 2 v. The cargo on Board of the Ship "Crios II" now lying in the port of Larnaka (1976) 1 C.L.R. 350,
The St. Merriel [1963] 1 All E.R. 537,
Nagina Marketing Co v. Intertrust Shipping Corporation a.ο. (1988) 1 C.L.R. 482.
Aίτηση.
Α. Καριτζής, για τον Αιτητή-Εναγόμενο Φορτίο.
Α. Χαβιαράς, για τους Καθ' ων η αίτηση-Ενάγοντες.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Στα πλαίσια της υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγής in rem εναντίον του φορτίου ρυζιού που βρίσκεται επί του πλοίου «ASPHODEL» σημαίας Λιβερίας τώρα αγκυροβολημένου στο λιμάνι Λεμεσού, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του προαναφερόμενου επίδικου φορτίου pendente lite. Δυνάμει μεταγενέστερου διατάγματος ημερ. 25.10.2011 το επίδικο φορτίο πωλήθηκε σε δημοπρασία.
Στις 8.11.2011 καταχωρήθηκε η υπό κρίση αίτηση εκ μέρους των αρχικών ιδιοκτητών του επίδικου φορτίου με την οποία ζητούνται διάφορες θεραπείες. Οι ενάγοντες, καθ' ων η αίτηση, καταχώρησαν ένσταση. Κατά την έναρξη της ακρόασης, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών ανέφερε ότι αρκετά από τα θέματα που αφορούσαν τη διά κλήσεως αίτηση είναι πλέον άνευ αντικειμένου και ενόψει τούτου, προώθησε μόνο το θέμα της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, όπως εκτίθεται στην παράγραφο 7 της αίτησης ήτοι,
«7. Απόφαση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται και/ή παραμερίζεται η με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο Αγωγή (action), το κλητήριο ένταλμα των Εναγόντων ημερομηνίας 11/10/2011 καθώς και όλες οι διαδικασίες, αποφάσεις ή διατάγματα που έχουν εκδοθεί ή εκκρεμούν στα πλαίσια αυτής, για το λόγο ότι το παρόν Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας για εκδίκαση της εν λόγω Αγωγής αφού η επίκληση της δικαιοδοσίας του με πραγματοπαγή (in rem) αγωγή είναι αντικανονική και στερείται νομικού, κανονιστικού, νομολογιακού, θεσμικού ή άλλου ερείσματος.»
Ο δικηγόρος των αιτητών, κατ' επίκληση των προνοιών του Αρθρου 3 του Administration of Justice Act 1956, της Αγγλίας, εισηγήθηκε ότι με βάση τις πρόνοιες του εν λόγω άρθρου και με αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης, το δικαστήριο αυτό στερείται δικαιοδοσίας για επίλυση της διαφοράς. Στην προκείμενη περίπτωση ο ναύλος για τη μεταφορά του φορτίου έχει πληρωθεί και ενόψει τούτου, αν υπήρξε οποιαδήποτε καθυστέρηση προκληθείσα από τους ιδιοκτήτες του φορτίου κατά την εκφόρτωση, ως είναι η υπόθεση των καθ' ων η αίτηση, αυτή η καθυστέρηση ενδεχομένως να συνιστά παράβαση η οποία δεν έχει σχέση με το φορτίο ώστε αυτό να καθίσταται υποκείμενο αγωγής. Είναι περαιτέρω η θέση των αιτητών ότι στην υπό εξέταση υπόθεση δεν υπήρξε συμφωνία μεταξύ των μερών για δημιουργία lien επί του φορτίου ούτε μπορούσε διαφορετικά να δημιουργηθεί (lien) εφόσον ο ναύλος είχε προπληρωθεί. Επί του τελευταίου έγινε αναφορά στην Grade One Shipping Ltd, Owners of the Cyprus Ship "Crios II" No. 2 v. Cargo on Board of the Ship "Crios II" (1976) 1 C.L.R. 350. Αναφορά έγινε επίσης και στη The St. Merriel [1963] 1 All E.R. 537 και στη Nagina Marketing Co v. Intertrust Shipping Corporation a.o. (1988) 1 C.L.R. 482. Εν ολίγοις, αυτό που ο δικηγόρος των αιτητών προσπάθησε να τονίσει είναι ότι το δικαστήριο για να μπορεί εκ του νόμου να αναλάβει δικαιοδοσία σε αγωγή εναντίον του φορτίου θα πρέπει τα προς επίλυση επίδικα θέματα να σχετίζονται άμεσα και αυστηρά είτε με το ίδιο το φορτίο είτε να υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ιδιοκτητών του φορτίου και των ιδιοκτητών του πλοίου η οποία να παρέχει στους τελευταίους δικαίωμα επίσχεσης (maritime lien) επί του φορτίου. Στην υπό κρίση υπόθεση δεν συντρέχει, σύμφωνα με την εισήγηση, ούτε η μια ούτε η άλλη προϋπόθεση αλλά ούτε και οι καθυστερήσεις demurrages δημιούργησαν υπέρ των ιδιοκτητών του πλοίου δικαίωμα maritime lien επί του φορτίου.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υπέδειξε ότι οι αιτητές, μέσω αλληλογραφίας η οποία αποτελεί μέρος των εγγράφων που επισυνάπτονται στα δικόγραφα, παραδέχονται ότι υπήρξαν καθυστερήσεις σχετικές με την εκφόρτωση κλπ. του φορτίου και ότι ανέλαβαν, καθώς προκύπτει από το περιεχόμενο των εγγράφων, να πληρώσουν στους καθ' ων η αίτηση αποζημιώσεις για αυτές τις καθυστερήσεις.
Πέρα όμως από την πιο πάνω υπόδειξη, ο κ. Χαβιαράς, με αναφορά στις σχετικές πρόνοιες του Administration of Justice Act 1956, εισηγήθηκε ότι η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου επί ναυτικών θεμάτων καλύπτει και την παρούσα υπόθεση. Έρεισμα της συγκεκριμένης εισήγησης αποτέλεσε η θέση των αιτητών ότι οι καθυστερήσεις που παραδέχθηκαν οι ιδιοκτήτες του φορτίου και συνακόλουθα η πρότασή τους να επωμισθούν τη ζημιά που προέκυψε, δημιουργούν ναυτικό προνόμιο επίσχεσης του φορτίου εφόσον αυτές οι καθυστερήσεις προκλήθηκαν εξ υπαιτιότητας των ιδιοκτητών του φορτίου, όχι μόνο κατά την εκφόρτωση αλλά και κατά τη μεταφορά ένεκα της διαταγής που έδωσαν για αλλαγή του προορισμού του πλοίου σε λιμάνι άλλο από το αρχικό, γεγονός το οποίο συνιστά παρέμβαση των φορτωτών επιφέρουσα τροποποίηση της σύμβασης μεταφοράς.
Το Administration of Justice Act 1956, εφαρμόζεται στην Κύπρο δυνάμει του Αρθρου 19(α) του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960 (Ν. 14/60). Το Αρθρο 1 του Administration of Justice Act καθορίζει λεπτομερώς τη ναυτική δικαιοδοσία του High Court της Αγγλίας και το Αρθρο 3 του ιδίου νομοθετήματος καθορίζει τον τρόπο άσκησης της ναυτικής δικαιοδοσίας (Mode of exercise of Admiralty Jurisdiction).
Το Αρθρο 1(1)(h) του ιδίου νόμου προβλέπει:
«1(1) The Admiralty Jurisdiction of the High Court shall be as follows, that it is to say, jurisdiction to hear and determine any of the following questions or claims ..
(h) any claim arising out of any agreement relating to the carriage of goods on a ship or to the use or hire of a ship.»
Η πιο πάνω διάταξη παρέχει ευρύ πεδίο δικαιοδοσίας αναφορικά με οποιαδήποτε αξίωση απορρέουσα από οποιαδήποτε συμφωνία μεταφοράς εμπορευμάτων επί πλοίου ή σε σχέση με τη χρήση ή ναύλωση του πλοίου. Δεν διατηρώ καμιά αμφιβολία ότι με βάση τις πρόνοιες της εν λόγω διάταξης, το δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της διαφοράς εφόσον αυτή εκπηγάζει από συμφωνία μεταφοράς του εναγόμενου φορτίου επί του συγκεκριμένου πλοίου. Το ζήτημα που ενδεχομένως χρήζει περαιτέρω εξέτασης είναι κατά πόσο η αγωγή ορθά στρέφεται in rem εναντίον του φορτίου ή θα έπρεπε να είχε στραφεί in personam κατά των ιδιοκτητών του φορτίου. Οι θεραπείες οι οποίες ζητούνται με την αγωγή σε συνάρτηση προς ό,τι προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ ιδιοκτητών του φορτίου και ιδιοκτητών του πλοίου περί καθυστερήσεων και ανάληψης υποχρέωσης από τους πρώτους για καταβολή αποζημιώσεων, αποκαλύπτουν εκ πρώτης όψεως ότι έχει δημιουργηθεί υπέρ των καθ' ων η αίτηση ναυτικό προνόμιο επίσχεσης (lien) επί του φορτίου οπότε μπορεί εν προκειμένω να τύχουν εφαρμογής και οι πρόνοιες του Αρθρου 3 του Administration of Justice Act 1956.
Ενόψει των πιο πάνω, αποφαίνομαι ότι έχω δικαιοδοσία να επιληφθώ της αγωγής των εναγόντων εναντίον του εναγόμενου φορτίου. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.